The Project Gutenberg EBook of La Divina Comèdia, Paradìs, by Dante Alighieri This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and most other parts of the world at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.org. If you are not located in the United States, you'll have to check the laws of the country where you are located before using this ebook. ** This is a COPYRIGHTED Project Gutenberg eBook, Details Below ** ** Please follow the copyright guidelines in this file. ** Title: La Divina Comèdia, Paradìs Author: Dante Alighieri Translator: Ermes Culòs Release Date: May 28, 2019 [EBook #16189] Language: Friulian Character set encoding: ISO-8859-1 *** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK LA DIVINA COMÈDIA, PARADÌS ***
CONTENTS
(Ermes Culòs, Ashcroft, June [2006])Preàmbul
Friulian is the language of my childhood, the language I spoke with my parents and brothers and friends in my hometown in the northeastern region of Italy known as Friuli. It is still my preferred language of conversation with my brothers and Friulian-speaking with friends. What’s Friulian? Maybe the best way to describe it is by imagining what England was like, say, a hundred years or so after the Normans invaded it & settled in for the long haul. In doing so they pretty much changed the cultural and linguisticic landscape of England. In pre-Norman times, the English were quite contènt to do their rough & tumble business in the old “Saxon” language; but with the coming of the Normans, the old Saxon was just not good enough for the conquering overlords. It needed something more to enable them to take care of their educational, religious, social and commercial needs. And so you had a situation where the ruling classes spoke a sort of Frenchified Saxon (which was to become the English of today), while the workers, the peasants—you know, the lower sort—went on speaking Saxon. And so those rude folks kept on raising and butchering pigs and cattle for their masters; but they never ever served pig or cow steak for them. No—their masters insisted on being treated with luscious chunks of pork or beef (boef). That, in more ways than one, has been the case in Friuli. Italian has been—and continues to be—the educational, commercial and administrative language of the region, while Friulian has traditionally been the language spoken by the common folk, mainly in the rural areas. Time was when speaking Friulan in a public, “polite” setting, would give away your “peasant” origin, and that wouldn’t do. But let’s not think that this sort of linguistic snobbery is a peculiarity of Italian only. Every language has its Professor Higgins & Eliza Doolittle. Friulian itself is not squeaky clean when it comes to that. My Dante itself may, by some purists, be seen as a Friulian aberration, since it does not conform to what is generally regarded as the “classical” Friulian, the Friulian spoken in such strongholds as Udine or San Daniele del Friuli.
My Friulian translation of Dante, then, is, in part at least, a reaction to that sort of thing. Could Friulian—the lowly, peasant Friulian, particularly the Friulian used in the fields and alleys and bars of Pasolini’s Casarsa—cope with the supreme sophistication of Dante’s language and concepts? The readers will, of course, judge for themselves. Certainly they will get at least a sense of what would have happened if Dante’s muse had been weaned on the banks of the Tagliamento instead of the Arno.
Chista tradusiòn a è stada fata par divièrsis rašòns. Ta li mès ùltimis vìšitis a San Zuan i’ai notàt che i zòvins a no ùšin cuaši maj il furlàn cuant ca discòrin fra di lòu. Cuaši sempri a si esprìmin in taliàn—encja cuant ca cjacarèjn cuj so genitòus. Che chistu al sedi in ducju i sens un ben o un mal a è roba discutìbil. A somèa, però, che sta ušansa daj zòvins a stà segnalànt un mandi a la lenga furlàna. Cuant che scju zòvins a saràn encja lòu pàris e màris, cuaši sensaltri a ghi parlaràn taliàn ai so fioj, cul rišultàt che paj fioj di che generasiòn lì il furlàn al sarà na curiošitàt e basta; sensaltri a nol sarà pì che lenga viva ca ušàvin i so nònus. Cussì chista tradusiòn a è un me pìsul contribùt a la prešervasiòn da la lenga daj nustri vècjus.
I me fioj, nasùs in Canada, a cognòsin amondi puc il furlàn. Una dì, forsi, a saràn tentàs di parlà il furlàn si no altri par capì sè cal à scrìt so pari. A pòl dasi encja che il me lavoru a ju incuriošarà a leši Dante—ca no sarès tant na bruta roba.
A mi par di capì che La Divina Comèdia a è stada zà tradušuda in furlàn, però in tal furlàn clásic, di Ùdin, di San Danèj. Da sé ch’i saj jò, li òperis di Dante a no sòn maj stàdis tradušùdis (par complèt) tal furlàn di San Zuan di Cjašarsa—cal sarès il me furlàn, la lenga daj me vècjus, daj me fràdis, da li me memòris da frut. Par traduši Dante a no mi ocorarès altra rašòn che chista.
Pasolini, in ta un daj so scrìs, al à sugerìt che par tant valòu culturàl cal vèdi, il furlàn al resta pur sempri la lenga dal contadìn; a me mòut di capìlu, na lenga che, encja se coma spièli a fà ben jodi se cal è un furlàn, a resta pur sempri na lenga semplicjòta, adatada a la vita da paešùt, cu la so parlada daj cjamps, da li stàlis, da la plasa, dal bar, da la marìnda e sèna, da li nòsis, daj funeraj, e daj odòus e rumòus da li sèris di estàt. Una lenga, duncja, sensa nisuna pretèša di podej tirasi sù da la cjera e rivà a esprìmi valòus culturaj pì als e astràs.
E che lì, che di jodi se Dante al varès podùt ušà il furlàn coma il so “dolce stil novo” invensi dal toscàn—che lì a è stada na roba ca mi’a incuriošìt tant e ca mi a pocàt un bièl puc a fà stu còmpit.Guida a la pronuncja dai vocàbuj ušàs in ta chista tradusiòn
Vocàls:
Li vocals a vàn pronuncjàdis coma chès dal taliàn. Il acènt vièrt ( ` ) al è ušàt par indicà la sìlaba ca risèif ’l acènt naturàl da la peràula o pur par indicà significàs diferèns da la peràula, coma par ešempli “nòta” e “notà.” Par rašòns di semplicitàt a no sòn ušàs altri acèns (coma chèl sieràt o chèl dopli). Coma tal cašu di “nòta” e “notà,” la distinsiòn di significàt a è rinduda asaj ben dal acènt vièrt.
Consonàntis:
1. La i-lùngja ( j ) a è ušada par indicà il sun da la “j” in peràulis coma “jò” e “cjàša.” 2. La “z” a è sempri dolsa, coma ta li peràulis “zìn” e “zìmul.” 3. La “s” a è cuaši sempri dura, coma in ta li peràulis “stala,” “strapàs” e “mestri.” Ogni tant a ritèn il sun dols, coma tal taliàn; par ešempli “sdrondenà, “sbati,” e “slungjà.” Cuant che la “s” in miès di dos vocàls a è dolsa, a vèn indicada cul sen diacrìtic “?”, coma in ta scju ešèmplis chì: “cauša,” “mulišìn,” “Cjašarsa.” 4. La “c” o la “g” seguida da la i-lùngja a ghi conferìs a la “c” o a la “g” il sun mol coma ta li peràulis “dincj” e “grancj” o pùr “dongja” e “stangja.” 5. La tradusiòn a no fà distinsiòn fra la “c” dura e la “q.”Ešigènsis di rima:
La tradusiòn a mantèn il pì pusìbul la tersa rima dal originàl, encja se ogni tant a rìmin doma li ùltimis dos lèteris di na riga (o adiritùra l’ùltima e basta), càšus ca susèdin raramìnt in Dante.
La tradusiòn a si atèn pur a la endecasìlaba dal originàl. Purtròp, rìghis di dèis o dòdis sìlabis, na volta chì, na volta lì, a sbrìsin jù. A è da notà, però, che encja Dante ogni tant al uša cualchi sìlaba in pì o in mancu.Riconosimìnt:
Ta la me tradusiòn a mi’a tant asistìt La Divina Commedia, Testo Critico della Società Dantesca Italiana, riveduto, col commento Scartazziniano rifatto da Giuseppe Vandelli. A mi’a pur judàt la version eletrònica Mediasoft da La Divina Commedia. Par mancjànsa di un vocabolari dal furlàn di San Zuan di Cjašarsa, i’ai ušàt il Vocabolario della Lingua Friulana di Maria Tore Barbina, ca mi è stàt amondi ùtil, coma che ogni tant a mi è stàt ùtil pur Il Nuovo Pirona. A standardišà la me ortografìa a mi à pur judàt tant me fradi Tony. Edizione riveduta aprile 2019.
La gloria di chèl che movi dut al fà,
lušìnt in tal univèrs a penetra
cun lus pì intensa uchì e mancu là.
Tal cjèl, ’ndà che pì da la so lus vi’èntra,
i eri jò, e contà li ròbis ch'i vevi jodùt
nol sà nè’l pòl chèl che jù’l vèn da parzora;
pars’che al so dešideri fašinsi visinùt,
il nustr’ intelèt a si sprofonda tant
che il recuardasi ’ndavòu al resta dut.
Ma almancu di chel tant di stu post sant
che podùt fà i vevi’n ta la me mins tešoru,
i faraj adès materiàl dal me cjànt.
O Apòl me bon, di st’ultin lavoru
da la to virtùt fà ch’i sedi un cussì grant vàs
da meretà ’l oràr, pal poèt dut oru.
Fin a stu punt la man ch’i’ai vùt dal Parnàs
mi’a bastàt, ma adès jùdimi pur tu
a contà cun onòu la storia daj beàs.
Tal me pet entra e ispìrimi tu
cussì coma cuant che Marsia sfoderàt
da la natura dal so cuàrp ti vèvis tu.915
O valòu divìn, s'i ti mi vèns prestàt
chel tant che l’imàgin finuta dal beàt regn
figurà i posi, che’n mins mi’a restàt,
rivà i ti m’jodaràs al to miej len916
e coronami alòr cun che fuèis
che la matèria’e tu i mi parèis degn.
Rari vòltis, pari, a vègnin cjòltis917
par segnà’l trionf d’un Sešar o poeta,
colpa e vergogna da l’umani vòis,918
che parturì plašèis’n ta la contenta
deitàt delfica’l dovarès il ramusèl
di Peneo919 cuant ch’a vignì godùt al parta.
Na faliscjuta a pòl tacà un bièl foghèl:
forsi davòu di me e cun pì biela vòus,
si prearà par che Cir al rispundi dal cjèl.920
Chì e là si fà alt, paj mortaj, luminòus,
il lampiòn di stu mont; ma pròpit par là
cuatri sèrclis al unìs con tre cròus,
cun percors pì bièl e cun tant miej stela,
fòu al vèn congjùnt, e la mondana cjera
com’cal vòu al tempra e sigila.
Fàt al veva di là matina e di cà sera
chel post, o cuaši, e dut al era là blanc
chel emisferi, e chì neri al era,
cuant che Beatrìs, a sinistra, tal flanc
so, jodùt i la vevi voltada vièrs il sol:
nencj’ àcuila maj fisàt lu veva cussì al lunc.
E pròpit coma ch’un secònt raj al pòl,
e’l vèn, dal prin, fòu, e di nòuf’l torna’n sù,
com’che sempri a la mari tornà’l vòu'l fiòl.
Cussì dal so àt, paj so vuj vegnìnt’n sù
in tal me imaginà, il me si veva pur fàt,
e i vuj, pì dal nustr’ušu i vevi puntàt in sù.921
Tant a è lècit là, che chì nol pòl èsi fàt
da li nustri virtùs, par gràsia dal lòuc922
che doma par l’omp al era stàt creàt.
Jò’i no l’ai sopuartàt a lunc, nè tant puc,
da no vej podùt jodi’l sfavilà ’ntòr
coma’l fièr cuant che ruvìnt al vèn fòu dal fòuc;
e a colp parùt mi'era che d’un dì il dì dut atòr
cresùt al fòs, com’ se chèl che fà’l pòl sti ròbis
n’altri soreli’l vès fàt zì atorotòr.
Beatrìs duta’n ta l’eterni ròdis
fisa cuj so vuj a steva; e pur jò
da la sù cjòlt, su ic i vevi li me lùcis.
Tal vuardala, cambià mi eri sintùt jò
com’che cambiàt si veva Glauc, tal gustà l’erba,923
coma àltris tal mar, pur luj in Dio.
Significà’l trašumanà per verba
no si pòl; ma ca basti sè che Glauc al veva fàt
par chèl che gràsia’al à di provà stà “erba.”
Se doma i’eri chèl ch’i ti mi vèvis creàt
di nòuf924, grant ben che il cjèl ti govèrnis,
tu ti lu sas, che la to lus mi’a’n alt partàt.
Cuant che li ròdis ca zìrin etèrnis,
par volej to, a mi’an a sè atiràt
cu l’armonia che tu ti minìstris,
mi vev’alòr parùt che’l cjèl dut cuant al era ’mpiàt
cu la flama di Febo, che ploja o flun
un lac cussì grant a no’a pròpit maj fàt.
La nuvitàt dal lustri e dal grant sùn
di savej la rašòn na voja’mpiàt
mi veva granda tant ca no la crodarès nisùn.
Alòr ic, che’l me al so còu a veva leàt,
par tegni calmàt il me spirt comovùt,
prin ch’alc i podès jò diši, a veva tacàt
cussì: “Tu stes i ti t’insiminìs dut
cun stu fals figurà, ch’jodi no ti pòs
sè ch’i t’jodarès se pì’udisi ti vès vùt.
Miga ti sòs in cjera, com’ch’i ti cròs;
ma na saèta, ca scjàmpa dal so post,925
coma te a no cò™r, che pì svelt cori fin là ti pòs.”
Se’l prin dùbit mi veva cjòlt, e di chist i vevi vùt gust,
dut suridìnt cu li so peraulùtis,
un’altri ghi veva sùbit cjapàt il so post,
e dìt ghi vevi: “Contènt i soj pa li ròbis
ch’i’ai amiràt; ma’dès mi staj marveànt
di com’che pì’n alt i vaj di scju cuàrps lišèis.”926
Alora ic, il so cjàf un puc scjasànt,
vièrs me a veva vuardàt cuj vuj impenserìs
di na mari di front dal fì delirànt,
e tacàt a veva: “Li ròbis, dùtis cuàntis,
tra di lòu òrdin a àn, e chist’a è forma
ch’al univèrs ghi dà qualitàs divìnis.
Chì a jòdin l’altri creatùris l’òlma
dal eterno valòu, che chèl stes al è’l fin
pal cual dut stu òrdin doventàt al è norma.
In ta stu ’nsièmit leàdis si tègnin
duti li natùris, se pur divièrsis,
stànt, cuj pì cuj mancu, al prinsìpit visìn;927
e’n ta divièrs puàrs si spartìsin dùtis
tal grant mar dal èsi, e a ognuna
a ghi’è dàt ’l istìnt di zì’n ta li so àghis.
Chist’istìnt al parta’l fòuc vièrs la luna;
chistu’n ta ogni nemàl al è motòu;
e dut in cjera al lèa e al raduna:928
e no doma li creatùris ca sòn fòu
dal intelèt di sta fuarsa a sòn sot,
ma encja chès ca’an intelèt e amòu.929
La providensa, che a dut chistu a prejòt,
cu la so lus a fà’l cjèl930 sempri cujèt,
’ndà che pì svelt si zira chèl che dut al à sot;931
e adès lì com’che par nu al è stàt decrèt,
a n’invìa la fuarsa di che cuarda
ca scata e’l bon a bàt’n ta sè ch’a a dirimpèt.932
Ma com’che na òpera a no vèn formada
sempri secònt la vera intensiòn da l’art,
parsè ch’a rispundi la matèria a è sorda;
cussì chistu percòrs al vèn spes stuàrt
da la creatura che’l podej a à
di zì chì o là, se ben che'l sen a à just e fuàrt.933
E com’ch’ogni tant si pòl jodi a colà
un folc da li nùlis, cussì ’l impùls prin,934
distràt da fals ben, in cjera’l và a plombà.
Basta maravèis, alòr, dal to cjamìn
vièrs il alt; pensa invensi al rivulùt
che dal di sù vignì jù a val i jodìn.935
Gran maravèa a sarès di vej te jodùt,
sensa ’mpedimìnt, la jù dut cuant sestàt,
com’na flama che zì’n sù no vès podùt.
E chì i vuj vièrs il cjèl a veva di nòuf voltàt.
O vuàltris che’n ta na barcjuta mi stèis atòr,
dešideròus di scoltà, e voja i vèis
di zì davòu da la me nàf, che cjantànt a còr,
tornàit pur a rijòdi li vustri rìvis:
che forsi dut, s’i vi metèis in onda,
restànt lontàn da me, i pierdarèsis.936
L'onda ch’i cjapi no’è maj stad’esplorada;
a mi’spira Minerva e Apòl mi guida
e l’Orsa li Mùšis mi tegnin mostrada.
Vuàltris pus che la mins i tegnèis alsada
par godi’n timp’l pan daj ànzui, dal cual
chì937 a si vif sensa maj vèjni avonda,
i podèis ben mètivi in tal alt dal sal938
cul bastimìnt vustri, davòu da la me agàr,
prima che l’aga a torni tal e cual.
Chej gloriòus che a Colchis ’èrin zùs pal mar,
mancu mar’veàs si vèvin, che vuàltris i sarèis,
cuant che Gjason jodùt a vèvin, bifòlc, ta l’agàr.939
La sèit ch’i vèvin sempri vùt in ta li nustr’idèis
in tal alt dal Empireo a ni partava
svelta, cuaši coma’l cjèl che la sù i jodèis.940
Jò’i vuardavi Beatrìs che’n sù a vuardava;
e forsi tal timp che na frecja si distàca
dal arco e a la so fin a riva,
mi eri jodùt vignì indà ca taca
che miràbil roba; ma chè ca era là941
ben jodìnt sè ca mi feva ’mbacucà,942
voltàt si veva vièrs di me, contenta e biela,
e mi veva dìt: “A Diu dìšghi ben gràsis,
ch’adès unìs ni’a cu la prima stela.”
A pareva che na nula la cujerzès,
duta solida e lustra e neta,
com’adamànt che cun lus dal soreli a ardi al zès.
Dentri di sè l’eterna margarita943
a mi veva risevùt, com’che l’aga a surbìs
un raj di lus e unida a resta.944
S’jò i’eri cuàrp, e chì a no si capìs
com’che na dimensiòn in ta n’altra a s’unìs,
ca à di èsi se cuàrp in cuàrp a s’inserìs,
alòr il me dešideri cjalt coma flàmis
al sarès d’jodi che esensa945 ca mostra
com’che Diu e ’l èsi nustri a sòn unìs.
Ulà sè ch’i crodìn par fede a s’jodarà,
sensa rašonalu, ma tant clar’l sarà chèl
coma chè ch’i acetàn che par prin a è vera.946
Alòr rispundùt i vevi: “Siora me, cussì fedèl
com’che pì i no pòl èsi, ringrasiàlu i vuej
che dal mont mortàl mi’a partàt in ta stu cjèl.
Ma dišèimi: alc jò’i volarès savej
daj sens scurs di stu cuàrp che la jù’n cjera
Caìn a còntin ca si pòl jodi’n chej.”
E ic cun bocja ridìnt: “Se sbaliàd’a era,”
a veva dìt, “l’opiniòn da la zent mortàl
bašada su sensasiòns, com’ca era,
nosta fà alòr la part dal bašovàl
e mar’veàti masa; chè ben ti sàs
che fra sens e rašòn curt al è ’l intervàl.
Ma dìšmi ’nvènsi sè che tu pensàt ti às.”
E jò: “Chej che ca sù diferèns mi pàrin,
in cuàrps pì rars o dens a sòn stàs creàs.”947
E ic: “T’jodaràs com’ca s’impantànin
tal fals li to idèis, se ben ti scòltis
com’che cul me rašonà a s’intorgulèin.948
L’otava sfera jodi vi fà lùcis
a plen, e chès o par coma o par cuant
lasù a vi mòstrin divièrsis mùšis.949
S’a la diversitàt a fòs dovùt dut cuant,
dùtis a varèsin la stesa virtùt
spartida, tant al pìsul lumìn che’al grant.
Divièrsis virtùs a’an alòr d’èsi frut
di prinsìpis formaj, e chej, fòu che un,950
a vegnarèsin, secònt te, ognùn distrùt.
Duncja, se dal rar sti màcis colòu fun
a sòn par dut o’n part secònt te caušàdis,
al sarès di so matèria cussì dišùn
stu planèt, o in tal mòut ca si spartìs
il gras e’l magri ta’un cuàrp, cussì chist
in sè’l cambiarès li pars dènsis e ràris.
Se dal rar si tratàs, al sarès manifest
in ta n’eclìs solar che trasparì a farès
la lus, com’che nisùn cuàrp rar al rešìst.
Ma chist nol è’l cašu, e alòr d’jodi a sarès
’l altri951, e s’jò chèl i zès a smuarsà,
il to parej falsificàt al vegnarès.
Se’l rar da na banda’o l’altra nol trapàsa,
alòr lì un punt di èsi al varès
che’l so opòst di zì oltri nol lasa;
e di lì si riflèt’l raj che lus ghi dà’ai planès,
cussì com’che colòu da veri’l vèn rifletùt,
che plomp al tèn platàt davòu di se stes.952
Ti dišaràs cal somèa pì scurùt
uchì il raj che in ta altri bàndis,
par via che di pì’n sot al vèn rifletùt,953
ma in chistu cašu fà’i podarèsis
un’sperimìnt, se provalu i volèsis,
che font al è dal flun da l’idèis vùstris.954
Tre spièlis ti ocòrin; doj ti’u pošisiònis
no tant lontàn; il ters, pì lontanùt
mètilu e pròpit in miès daj àltris.
Davànt di lòu, ma a li spàlis metùt,
fà ch’un lumìn al ilùmini i spièlis
cussì che’l so raj a te’l vegni rifletùt.
Se ben che la lus in tal miès da l’altri lùcis
da li àltris a è pì pìsula, t’jodaràs
che luminoša a’è coma li àltris.955
Adès, com’ch’al bati daj ràis infogàs
da la nèif al resta dut nut il sogèt,
esìnt il colòu so e’l frèit cul cjalt scjampàs,
alòr, cussì restàt tu’n tal to’ntelèt,
di lus tant viva ’mplenìti adès i vuej,
che stela lušìnt ti somearà dal aspièt.
Dentri di chel cjèl dal divìn benvolej956
atorotòr si zira un cuàrp957 che la virtùt
al à di vej il èsi di dut sè ca è di miej.
Chel cjèl958 ca ni tèn cun tancju vuj jodùt,
chel èsi al spartìs in divièrsi esènsis,
di luj distìntis, ma part dal so contenùt.
I àltris ziròns in vàriis diferènsis
li esènsis che dentri di sè a’an
paj so ušus a dispònin coma simìnsis.959
Scju òrgans dal mont zirànt cussì a vàn,
com’ch’jodi ti pòs, da scjalìn a scjalìn,
e di sù a cjòlin e di sot a fàn.
Vuarda ben tu ch’i ti stàs scoltànt sidìn
com’che a sè ch’i ti vus960 mi staj visinànt,
che dopo ti pòsis tu fà da lumìn.
Il motu e la virtùt d’ogni zìru961 sant,
coma che pal fabri a è l’art dal marcjèl,
i motòus als e beàs962 i'u stàn caušànt;
e’l cjèl963 che tanti lucjùtis a fàn bièl,
da la granda mins che movi’l fà e ’nforma964
l’imàgin al cjoj par ogni so lumìn bièl.
E coma che tal vustri pòlvar l’alma
ta li so divièrsis pars a si difònt
e ognuna di sti pars a ànima,
cussì la ’nteligènsa—di chist tèn cont—
a sparpaèa’l ben so’n ta li stèlis,
movìnt atòr da l’unitàt dal so mont.
L’angelica virtùt divièrsis lèghis
a fà cuj presiòus cuàrps965 che ic a ispìra
e taj cuaj, coma vita’n vuàltris, a s’unìs.
Pa la 'legra natura966 da’ndà ca spira,
la virtùt tal cuàrp misturada a lus
com’che la biela lus’n tal vuli a si mira.
Da chista a vèn chèl che da lus a lus
al somèa diferènt, no da fìs e ràr:
ic a è’l prinsìpit formàl ca prodùs
secònt il so bon volej, il scur e’l clar.
Chel soreli967 che prin scjaldàt mi veva il pet,
rivelàt mi veva la biela veretàt,968
provànt e riprovànt969, e’l so dols aspièt;
e jò, ch’i volevi tegni dimostràt
che corešùt i’eri e sigùr doventàt,970
par cussì dìšghi il cjàf i vevi alsàt;
ma na višiòn a mi si veva prešentàt,
ch’al jòdila tegnùt mi 'ngrimpava tant stret
che di confesàmi mi eri dismintiàt.
Coma ta un veri trasparènt e net
amondi, o’n t’àghis lìmpidis e cujètis,
ma no tant fòndis da no jòdighi’l lièt,
a s’jòdin li nustri mùšis spielàdis,
ma debulùtis, coma pèrlis’n blancja front
ch’un puc a vòu par rivà a jòdilis;
cussì, mùšis che tabajà ’volèvin un mont
jodùt i vevi, e’n tal sbàliu contrari i eri colàt
di chèl ch’amòu ’l veva ’mpiàt tra omp e font.971
Al momènt che jò i vevi lòu notàt,
ca fòsin figùris di spièli pensànt,
par jodi cuj ca èrin mi eri ziràt;
e jodùt no vevi nuja, e di nòuf ’ndavànt,
dret taj vuj da la me dolsa guida, i vevi vuardàt;
ic’a rideva, e’i vuj sans ghi ardèvin tant.
“Se ridi ti n’jòs, nosta èsi maraveàt,”
mi veva dìt: “al è’l to pensà da frutùt
che’n tal just il piè nol à ’ncjamò pojàt,
ma ’torotòr si zira, com'ch'i vevi jodùt:
chès ch’i t'jòdis a sòn veri sostànsis
e’a sòn chì pars’che’l so voto no vèvin finìt dut.972
Ma parla pur e cròdighi a chìstis;
che la lus dal alt che contèntis li tèn
chì a vòu che dùtis si tègnin fèrmis.”
E jò al spìrit cal pareva pì ben
dispòst di contà, voltàt mi eri, dišìnt,
com’omp che puntàt al è’n tal so dišèn973:
“O spirt ben creàt, che’i ràis ti stàs godìnt
da l’eterna vita, e’l ben so ti sìns
che prin di vèjlu gustàt a nol s’intìnt.
Gust i varès se adès ch’i sìn visìns
il nòn to ti mi dišès e da la to zènt.”
Alora ic, pronta e cuj vuj ridìns:
“La nustra caritàt no’a nisùn intènt
al just di sieràighi’l cancèl, com’la caritàt
di chè che com'che ic a è a vòu vej la so zent.974
Com’na vèrgin mùnia’l mont mi veva ospitàt,
e se la to mins sù e jù mi vuarda,
ch’jò i soj pì biela no ti tegnarà platàt,
ma a ricognosarà ch’jò i soj Picarda,
che, metuda chì cun scjù altri beàs,
beàda i soj’n ta la sfera pì tarda.975
I nustri afiès, ca vègnin inflamàs
doma in tal plašej dal spìrit sant,
gust a’an di èsi’n tal so òrdin formàs.
E stu destìn, che bas al par d’èsi tant,
dàt a ni’è stàt pars’che trascuràt i vìn
i nustri vòtos, o lasàs ju vìn dibànt.”
E jò a ic: “Cualchicjusa di divìn
luši a s’jòt dal vustri tant bièl aspièt
che cussì tant vi cambia da com’ch’i’èris prin;
e prin d’adès no mi’eri’mpensàt, puarèt
ch’i soj; m’adès m’juda sè ch’i ti mi dìs,
ch’al recuardàmi a mi parta dirèt.
Ma dišmi: vuàltris ch’i sèis chì contèntis,
no dešideràišu di zì’n ta un lòuc
pì alt ’ndà che pì visìn976 ghi sarèsis?”
Cuj altri spirs a veva prin ridùt un puc;
e mi veva dopo rispundùt cussì contenta
ca pareva àrdi d’amòu dal prin fòuc:977
“Fradi, di sè ch’i volìn a mi cujèta
la caritàt stesa, ca mi fà volej
doma sè ch’i vìn, che'l altri nol impuarta.
Se di zì pì’n alt i vèsin da volej,
puc d’acòrdu’l nustri dešideri’l zarès
cul volej di chèl che chì ni vòu vej;
e chistu chì ben d’jodi ti podarès
se di èsi'n caritàt a’è chì necesitàt,
e se la so natura di capì ti vès.
Ànsi, a ghi tòcja a stu èsi beàt
tègnisi dentri dal alt volej divìn
par che di doj volèis un sòu’l vegni formàt;
cussì che com’da scjalìn a scjalìn i stìn
in ta stu regnu, a dut il regnu ghi plàs
com’pur al re ch’al so volej ni tèn visìn.
In ta la so volontàt a è la nustra pàs:
ic a è chel mar che vièrs di chèl dut s’inclìna
’n tal mont, fin i ànzui da ic stàs creàs.”
Clar mi’era alòr com’che ducju i cjèj a èrin
paradìs, encja se pa la gran gràsia
dal Creatòu ducju compàis no la godèvin.
Ma com’ca capita ch’un mangjà al sàsia
e di un’altri a resta la gola,
che d’un si vòu e dal altri si ringràsia,
cussì fàt i vevi jò, cun fàt e cun peràula,
par capì da ic cual’ ca era la tela978
che’l tesi nol era ’ncjamò zùt a finila.
“Par vita buna e grant mèrit a è ulà,
pì’n sù,” mi veva dìt, “na fèmina979 che nòrmis
a’a dàt al mont par cuj sì si vistìs e vela,
che fin al murì, dì e nòt, cun chel nuvìs980
si stedi ch’ogni voto al aceta
se fàt al è cun amòu e bòis propòšis..
Par zìghi davòu, lasàt i vevi da zovinuta
il mont, e il so àbit981 i vevi vistìt
cul propòšit di vivi la so vita.
Ma alora òmis di puc bon propòšit
fòu mi vèvin tiràt da la dols’claušura.
Diu’l sà ben cuant che dopo i vevi patìt.
E chist’altri splendòu ch’a te si mostra
a la me destra indà cal stà ardìnt
di dut il luši da la sfera nustra,
sè che jò’i ti dìs di me, ic a s’intìnt:
mùnia a era, e ic pur a veva cussì pierdùt
il vel da chej982 che puc a’n vèvin di sintimìnt.
Di rimètila’n tal mont a vèvin podùt,
cuntra’l so volej e la bun’ušansa,
ma’l vel dal so còu jù nol è maj vegnùt.
Chista a è la lus da la gran Costansa
che pròpit dal secònt vint di Soave
dàt a veva la tersa e ùltima potensa.”983
Cussì mi veva parlàt e dopo tacàt a veva l’Ave
Maria a cjantà e cjantànt a era svanida
com’alc che’n t’aga scura ’nglutìt al è.
I me vuj che chel tant la vèvin seguida
che pusìbul ghi’era, a la fin
si vèvin ziràt vièrs l’imàgin’ lìmpida
di Beatrìs e lì fìs a restàvin;
ma chè cun’un lamp ferìt a veva'l me sguàrt
cussì ch’in alt i me vuj restà no podèvin;
par chèl di domandàighi i vevi fàt ritàrt.
Fra doj plàs, 'l un dal altri altritànt bon
e distànt, un omp lìbar al morarès
di fan prin che d’un al cjolès un bocòn;984
cussì’l starès un agnèl’n miès da li bràmis
di doj lùpos crudej, di ognùn temìnt;
e cussì’l starès un cjan tra do dàinis:985
par chèl, s’jò’i taševi, d’incolpami no intìnt,
nè di laudami; taši mi tocjava,
daj me dùbis tal stes mòut pocàt esìnt.
I taševi, ma’l dešideri me s’jodeva
’n ta la me siera, e’l me domandà cun chèl;
pì clar di cussì èsi nol podeva.
Fàt a veva Beatrìs com’che fàt’l veva Danièl,
da Nabucdònošor calmànt la colera
che rindùt lu veva cussì tant crudèl;986
e dìt a veva: “Ben i jòt com’ca ti tira
uchì e ulì ’l un e 'l altri dešideri,
che diši no ti pòs sè ch’ti preferìs na vura.
Tu ti rašònis: ‘Se'l volej bon al resta e lišeri,
la violènsa d’àltris par cuala rašòn
a ghi cjòlia mèrit al me dešideri?’
E di dubità ti somèa pur bon
il tornà da l’ànimis’n ta li stèlis,
secònt sè cal à dìt il Platòn.987
Tal to volej a pòchin sti domàndis
duti dos compàgnis; ma’i vuej par prin
tratà la pì sindiòsa di chist' idèis.988
Daj Serafìns, chèl che a Diu ghi’è pì visìn,
Mošè cal sedi o Samuel o chel Zuan,
il un o’l altri, o Maria, dišìn,
ta un’altri cjèl di sigùr a no stàn
che chiscju spìris che adès ti'as jodùt
che’n tal so èsi pì o mancu’l stes timp a’an;989
ma dùcjus a fàn bièl il prin zir par dut,
e ognùn al gòt, tal mòut so, il dols stà
’n ta stu post dal spirt eterno intìnzùt.
Chì a si pòsin jodi, no parsè che chista
a è la so sfera, ma coma un sen
dal pì bas di st’alta sfera celesta.990
Stu parlà ’ghi zòva pì al vustr’inzèn,
che doma di sè ca è sensìbil al capìs,
che’n sèguit al intelèt a si rìnt dègn.
La scritura cussì a l’inteletuàlis
vùstris si adàta, e piè e man
a Diu, altri intindìnt, ghi atribuìs;
e la Glišia Santa, cun aspièt umàn
Gabrièl e Michèl vi raprešenta,
e chel altri che Tubia rifàt al à san.
Chèl che Timeo991 da l’ànimis al conta
a nol è coma chèl che chì i jodìn,
encja s’al pàr cròdighi a sè cal conta.
Li ànimis ta li so stèlis a tòrnin,
al dìs, crodìnt d’èsi da chì distacàdis
cuant che natura i cuàrps a vòu ca ’nfòrmin.992
Ma forsi n’ocòr cussì capì sè cal dìs,
e a pòl ben dasi, encja s’a no pàr,
ch’intìndi nol voli ròbis ridìculis.
Se’nvènsi al intìnt laudà’l rotònt altàr993
cun mèrit o colpa, alora forsi
alc di just al riva a meti al ripàr.994
Mal capìt, stu prinsìpit a stuàrzi
al è zùt cuaši dut’l mont, cussì che Gjove pur,
e Mercùri e Mars nomàs sòn stàs cussì.
L’altr’idea che di chè no ti sòs sigùr
mancu velèn a’a, pars’che la malìsia
so asaj no è par rìnditi impùr.995
Se justa a no par la nustra gjustìsia
ai vuj daj mortaj, al è pur argumìnt
di fede e no di bruta erešìa.
Ma par cal posi’l vustri rašonamìnt
penetràighi ben in ta chista veretàt,
ti faraj contènt, com’ch’i ti stàs volìnt.
S’a si’a violènsa cuant che il violentàt
a nol juda par nuja chèl cal sfuarsa,
alòr un spirt cussì a nol vèn scušàt;
che’l volej, s’a nol vòu, no si smuàrsa,
ma’l fà, com’ca ghi’è naturàl di fà al fòuc,
encja se mil vòltis si gh’impòn fuarsa.996
Par chèl, se chèl a si plèa tant o puc,
la fuarsa’l juda, e chìstis cussì’an fàt,
che tornà a varèsin podùt’n tal sant lòuc.
Se’l volej pròpit intej al fòs stàt,
com’chèl di Sa’Lurìns’n ta la grilia metùt997
e di Musio ch’a la so man dur si veva mostràt,
e tornà’n claustri ’varèsin cussì podùt,
so vera cjaša, na volta liberàdis;998
ma’un volej cussì grant si lu’a di rar jodùt.
E sti peràulis, s'i ti li’as capìdis
benòn, il rašonamìnt a tègnin anulàt
ca ti varès turbàt ben altri vòltis.
Ma èco ch’i ti’as n’altra dificltàt
da afrontà, e besòu no ti rivarès
a svinculati: ti restarès prin stracàt.
Ta la to mins chist’i’ai jò lasàt imprès
che ànima beàda bušìis a no dìs
pars’che dongja a ghi stà a Diu stes;
e da Picarda dopo ti sintèvis
com’che Costànsa al vel ghi era stada fedèl,
cussì ca somearès che chì a mi contradìs.
Tanti vòltis, fradi me, a si fà chèl
che par scjampà’l perìcul, e a malavoja,
a si fà chèl, com’ch’i dìs, cal è puc bièl;
com’Almeòn che, se pur cun pucja voja,
preàt dal pari, so mari al veva copàt,
e mòstru si veva cussì fàt, cuntra voja.
Uchì i vuej ch’i ti tègnis ben pensàt
che violensa e volej a’nsembrasi a vàn
e sè cal ufìnt nol vèn sempri scušàt.
Il volej asolùt a si opòn al dan;
ma chel tant e basta a ghi cunsintìs
che sinò si varès pì ’ncjamò malàn.999
Duncja, cuant che Picarda di chèl a dìs,
dal volej asolùt, e no d’altri1000, a’ntìnt,
cussì che tant ic che jò i dišìn ròbis vèris.”
Dal sant flun chistu al era ’l ondulamìnt
cal sgorga da’ndà che dut’l ver al vèn;
cussì dut contènt mi veva fàt il so rašonamìnt.
“O divina, amada dal prin ben,”
alòr i vevi dìt, “che cul parlà m’inònda
e scjàlda tant che sempri pì vif mi tèn,
la me afesiòn a no è asaj fonda
par rivà a favi gràsia par gràsia;
chist lu farà chèl cal jòt e’l pòl avonda.
Ben i jòt che maj, ma maj, no si sàsia
’l intelèt nustri s’a nol vèn luminàt
da Diu, che sinò il ver maj, po, no si’a.
Tal ver divìn a si mèt1001, com’ nemàl ’ntanàt,
apèn ch’a luj s’unìs; e ghi resta unìt:
sinò se’l valarèsia’l dešideràt?
Al nàs par chèl, coma menàdis’n ta li vis,
al piè dal ver il dùbit; e a è natura
ca ni pòchi sempri pì’n alt vièrs li pìchis.
Stu chì m’invida, chistu mi sigura,
madona me, di domandavi cun rispièt,
di n’altra veretàt, ca mi’è scura.
Al pòsia ’l omp dà sodisfasiòn, puarèt,
ai vòtos mancjàs cul fà daj altri bens
ch’al Alt ghi somearèsin ognùn corèt?”
Beatrìs mi veva vuardàt cuj so vuj plens
di lušìgnis di amòu, cussì divìns,
che rindùt mi eri al so splendòu intèns:
calàs mi èrin i vuj, e scurida la mins.
“Se ’nformada ti mi jòs dal vif amòu
che di compaj in cjera no si jòt sen,
cussì che daj vuj tos i vìns dut il valòu,1002
nosta fati maravèis, che chist’ al vèn
dal jodi perfèt, cussì che un ben jodìnt,
il piè al mòuf vièrs il ben jodùt ben.
Ben i’jòt com’che zà al và risplendìnt
tal to intelèt il eterno luši
e, jodùt, dom’par chèl e sempri’l và ardìnt;
e, s’altri’l vustr’amòu al và’a seduši,
altri a nol è che di chèl na olma
mal capida che chì si la jòt straluši.1003
Savej ti vùs se’n altri mòut, e coma,
compensà si pòl pal mancjàt voto, tant
che di pari pas a zèdin il Alt e la vustr’alma.”
Cussi Beatrìs scuminsiàt a veva stu cjànt;
e com’un che’n tal dut diši si tèn butàt,
a veva continuàt cussì’l so discòrs sant:
“Il miej regàl che Diu, di so maestàt
creànt al à fàt e da la so bontàt
cussì ben si riflèt e tant al è apresàt,
al è stàt chèl di dàighi al volej libertàt;
che doma li creatùris inteligèntis,
il Signòu dùtis di chista al à dotàt.
‘Adès t’jodaràs, se tu ti mi seguìs,
’l alt valòu dal voto, se cussì al è fàt
che Diu’l cunsìnt cuant che tu ti cunsìntis;
chè, tal stabilì tra Diu e ’l omp il pat,
sacrifìsis si fàn di stu tešoru,
zà minsonàt, e si'u fàn cul stes àt.1004
Duncja, cun sè a si pòsia scambiàlu?
Se ben ti cròdis d’ušà chèl ch’i ti’as ufrìt,
dal mal cal vèn d’àltris, fà’un bon lavoru.
Che sè ch’i ti dìs al è just ti’as zà ben capìt;
ma la Glišia Santa a dà dispensa,
contrària, si pensarès, da sè ch’i’ai dìt;
chì alòr a è miej ch’i ti fèdis pauša
par dàighi timp al mangjà ch’i ti’as mangjàt
che d’un bon digerì nol resti sensa.
A chèl ch’i ti spieghi tenti ben sveàt,
e tègnilu cont; che a no è siensa
chè di vej alc capìt ma no conservàt.
Do ròbis a ocòrin par vej l’esensa
di stu sacrifisi1005: la prima ’è chista,
chè ca si fà1006; l’altra a è la promesa stesa.1007
Di st’ùltima maj si pòl diši “basta”
prin da la so fìn; e di chèl ti pòs
adès ben jodi di sè ca si trata:
par chèl necesari ghi’era ai Ebrèos
di ufrì, encja se chèl ca ufrìvin
permutà’l podeva, com’ch’al curìnt ti sòs.
Che altra, la matèria stesa, dišìn,
a si pòl forsi, cuj sàja, scambiala
cu n’altra, sensa che'n colpa i zèdin.
Ma che nisùn il cargu da la spala
di so volej’l cambi se prin voltada
no’è stada la claf blancja e la zala;1008
e ogni permutasiòn a è ’nvàlida
se la matèria vecja’n ta la nova
com’l cuatri’n tal sèis a no vèn tegnuda.1009
Ma s’alc i vìn che cul so valòu al và
dut scuilibrànt cualsìasi balansa,1010
altra matèria alòr’ puc a zova.
Il voto a nol è monada, se ben si pensa:
fedej bišugna èsi, tegnìnt ben badàt
di no fà com’ Jefta cu la so promesa;1011
ca sarès tant miej s’al vès dìt: ‘Mal i’ai fàt,’
che, mantegnìnt, fà pešu; e cussì cretìn
jodi ti pòs che’l gran duce daj Grecs al era stàt,
che planzi al veva fàt Ifgenia’n tal so aspièt ninìn1012
che planzi’al fàt di sè i triscj’ e i bòis
ch’a un cussì crudèl cult maj crodùt ghi vèvin.
Tal mòvisi, Cristiàns, sèrius d’èsi i vèis;
no stèit èsi coma na pluma’n ta ogni vint,
pars’che lavàs d’ogni aga i no vegnèis.
I vèis il nòuf e il vecju Testamìnt,
e’l pastòu da la Glišia ca vi guida:
vi basta chistu pal vustri salvamìnt.
S'i sintèis da la malvoja la clamada,
òmis a bišugna ch’i sèdis, no piòris,
che ’l Ebreo no vi fedi na riduda.1013
No stèit coma ’l agnèl fà cal lasa li tètis
di so mari1014 e, taj so saltùs dut atìf,
a la fin a si parta ’ntòr ròbis brùtis.”
Cussì Beatrìs a mi, com’ch’jò i scrìf;
dopo cun tant dešideri si veva voltàt
vièrs ’l alt indulà che’l mont al è pì vif.1015
Il so taši e’l so aspièt dut cambiàt,
la me granda voja a vèvin stupidìt
di vèighi ’ncjamò tanti domàndis fàt;
alòr, com’na frecja che’l sen a tèn culpìt
prin che’l spac al vedi di tremà smetùt,
che zà rivàs i’èrin tal secònt cjèl1016 i vevi capìt.
Beatrìs i vevi chì cussì contenta jodùt
che pì vièrs la lus di chel cjèl a zeva
e pì e pì’l luševa’l pianeta’n dut.
E se’n ridi la stela si cambiava,
cussì encja jò, che la me natura
a tramutà sempri a mi partava!
Com’ta na vasca di pès, calma e pura,
atiràs a sòn i pès a chèl cal vèn di fòu,
e vièrs chel pàscul a vàn cun primura,
cussì un miàr jodùt i'n vevi jò cun splendòu
vignì vièrs di me, e d’ognùn si sinteva:
“Eco chèl1017 che pì grant’l farà’l nustr’amòu.”
E pròpit com’ch’ognùn vièrs nu’l vegneva,
jodi’l feva’l spirt di contentèsa plen
in ta la lus clara che’n luj a splendeva.
Di chèl che chì a taca, letòu, pensa ben
coma ch’i ti ti sintarès tormentàt
se di zì avànt i no farès pì sen;
e t’jodarès tu com’che dešideràt
i vevi da lòu di sinti com’ca èrin,
cussì com’ch’ai me vuj si vèvin mostràt.
“Beàs chej che, com’te, i trònos a jòdin
dal triònf eterno par vej la gràsia
vuda prin che la milisia1018 a bandònin!
Dal lustri che par dut il cjèl si spàsia
impiàs nu’i sìn; e s'i ti dešìderis
di nu savej, ti dišarìn sè che chì si’a.”
Cussì a mi veva un di chej sans di spìris
dìt; e alòr Beatrìs: “Domanda pur,
e cròdighi com’a peràulis divìnis.”
“Ben jò i jòt com’ch’i ti t’inglùsis sigùr
tal luši che daj to vuj a ti vèn fòu
e che’nflamàt’l vèn dal to ridi pur;
la me mins, bunànima, savej a vòu
cuj ch’i ti sòs, e parsè che chì ti àrdis,
in ta la sfera che d’altri1019 a risèif’l lušòu.”
Sti peràulis ghi vevi dìt a la lus, e drètis,
che prin mi veva parlàt, e ic lušìnt
pì di prin si veva fàt, e tant, al sìntilis.
E com’il soreli ca si plata ridìnt
di masa lus, com’che’l cjalt’l tèn rošeàt
chel vel di vapòu ca lu stà cujerzìnt,
pal so grant gjoldi mi si tegneva platàt
dentri dal so raj luminòus il spìrit sant;
e cussì rispundùt mi veva, in sè dut sieràt,
in ta la maniera cal cjanta’l pròsin cjànt.1020
“Dop’che Costantìn l’acuila ’l veva voltàt
cuntra’l cors dal cjèl, che ic a veva seguìt
davòu dal antìc1021 cun Lavinia maridàt,
sent e sent’àis e pì, in tal lontàn lìmit
d’Europa ’l usièl di Diu si veva tegnùt
in ta l’altùris da’ndà cal era prin1022 partìt;
e da l’ombra da li plùmis sàcris, dut
il mont da lì ’l veva governàt, di man a man,
e plan plan ta la me man al era cussì vegnùt.
Sešar i soj stàt, e i soj Gjustiniàn,
che par volej dal Signòu, benevolènt,
li lègis i’ai ben rafinàt, di me man.1023
Ma prin ch’a l’òpera i stès lì atènt,
ch’una natura1024 Crist al vès, e no dos,
i crodevi, e di chist i’eri contènt;
ma alora’l benedèt Agapitos,
grandìsin pastòu, a la fe’ sincera
indresàt mi veva cu li peràulis sos.
Crodùt ghi vevi, e sè che so fede a era,
cussì clara joduda la vevi com’ch’i vevi sempri jodùt
ta na contradisiòn la falsa e la vera.1025
Apèn che cu la Glišia i piè i vevi movùt,
par gràsia so Diu a mi veva ispiràt
il grant còmpit1026, e dut’n luj mi eri metùt;
al me Belizàr li àrmis ghi vevi fidàt,
e chist’al cjèl stes a ghi veva plašùt1027 cussì tant,
ch’al lavoru1028 pì ’ncjamò mi eri butàt.
Par rispundi a la prin domanda1029, pì avànt
n’ocòr ch’i zedi; ma la so condisiòn
a mi custrìns di zìghi pì in davànt
par ch’i t’jòdis cun se sorta di rašòn
ca si mòuf cuntra chel sacrisant di sen1030
tant chèl ca lu fà so com’chèl ca lu opòn.1031
Jòt cuanta e cuala virtùt cal veva fàt degn
di riverensa; e'n tal momènt al veva tacàt
che Palànt al era muàrt par conferighi’l regn.
Tu ben ti sàs che’n Alba a si veva ‘ncjašàt
par trešinta àis e pì, fin che fin’n fin
dom’par luj i tre e i tre a vèvin lotàt;1032
cussì pur dal mal da li Sabìnis fin
al dolòu di Lucrèsia ben i ti sàs
com’che i sièt re vinsùt a vèvin dut il visìn.1033
Ti sàs pur sè cal veva fàt1034 cuant che’n taj bras
daj Romàns partàt al era stàt cuntra Pir e Bren
e cuntra comùns1035 e principalitàs;
e da chì’l vèn’l Torcuàt e’l Cuìns, cal otèn
daj cjavielàs’l nòn1036, e i Dècjus e i Fàbius,
famous, che di laudà volentej ghi tèn.
Par cjera ’sòn i Àrabos da luj stes metùs
che davòu dal Anibal a’an pasàt
chej valòns alpìns da l’àghis tos, Po, scorùs.
Sot di luj, da zovinùs, a vèvin trionfàt
Sipiòn e’l Pompèo; e là che nasùt
ti sòs, sot’l Fièšul1037, tant amàr al era stàt.
Alòr, al timp che dut’l cjèl al veva volùt
a so mòut rindi dut’l mont serèn,1038
Sešar al veva cjòlt e, Roma volìnt, tegnùt.
E chèl che fàt al veva dal Var fin al Ren,
jodùt a vèvin il Isàr e’l Er, coma pur’l Sena
e ogni val indà che ’l Rodàn al è plen.1039
E chèl che fàt al veva dopo’vej lasàt Ravena
e saltàt’l Rubicòn, di un svualà al era stàt
tal che nè bocja a pòl contà nè pena.
Dut armàt si veva dopo vièrs la Spagna voltàt
e, pasàt Duràs, Farsàlia ’l veva bastonàt,
cussì che fin tal Nil cjalt ’l dolòu al era rivàt.1040
Vièrs Antandri e’l Simoènt si era ’lòr aviàt,
jodìnt pur’l post ’ndà ch’Etore’si cuba1041
e tant dan al Tolomèo ghi veva dopo fàt.1042
Da là com’un folc si era butàt su Juba;
l’àlis al veva dopo spleàt, vièrs la Spagna zìnt,
par fà taši la pompeana Tuba.1043
Di sè che cul sen fàt al veva'l duce, tèn a mint,
Brutus cun Casio’n tal’Infièr al bàja,
Perugia e Modena lasànt lì, patìnt.
Cleopatra pur a veva planzùt, pì di na scàja,
e, da chèl scjampànt, da’un madràs velenòus
si veva fàt becà, murìnt cainànt da sta plàja.
Fin al Mar Ros chistu al veva sfueàt i colòus;1044
e’n dut’l mont al veva partàt tanta pas
che’l templi di Zan1045 al era restàt silensiòus.
Ma sè che stu sen—e di luj jò’i no tàs—
prin fàt’l veva, e di fà ghi restava pur
’n taj terèns ca èrin da luj dominàs,
in tal jodi al doventa puc e scur,
se’n man al Ters Sèšar1046 a si lu mira
cun vuli clar e afièt amondi pur;
che la granda gjustìsia ca m’ispìra,
concedùt ghi veva, par man di chèl minsonàt,1047
la gloria di vendicà la so ira.1048
E chì ti pòs ben tènti maraveàt:
pì tars cun Tito a fà vendeta al era zùt1049
da la vendeta dal tant antìc pecjàt.
E cuant che’l dint longobàrt al veva muardùt
la Glišia Santa, sot da li so àlis
a judala Carlo Magno si veva metùt.
Adès gjudichèa tu che figùris
ch’jò i’ai acušàt, e’i so fàj
che caušàt a àn duti li vustri malòris.
Il prin1050 di lòu al sen public i gìlios zaj
a contrapònin, e’l secònt ’l altri al sostèn,
cussì che cuj che’n tal just al è no si sà maj.
Ca fèdin i Ghibelìns, sot altri sen,
ca fèdin pur; parsè che’l mal sempri chèl
al seguìs che dal just pì lontàn si tèn;
e ca no lu bati stu Carlo novèl1051
cuj so Guelfs; ma che tant’l temi li sgrìnfis
ch’al pì grant leòn a ghi’an gjavàt il pel.
I fioj a’an belzà planzùt tanti vòltis
par colpa dal pari, ma no’è da crodi
che pal so gìlio Diu’l cambi plùmis!
Plena di spirs sta steluta si pòl jodi,
spirs bòis, ca si sòn tegnùs indafaràs
par che a onòu e fama davòu ghi stèdi:1052
e cuant che i dešidèris a vègnin chì pojàs,
dal just deviànt, a’è encja just che’i ràis
di amòu puc vièrs ’l alt a vègnin alsàs.
Ma cuant ch’i mišuràn i nustri guadàis
ai nustri mèris, lì a è contentèsa,
pars’ch’i savìn ch’ai mèris a sòn compàis.
Par chèl a è che'n nu la viva gjustìsia
tant ni dulsìs ’l afièt che maj no podìn,
ma pròpit maj, tramutalu’n malìsia.
Da pì vòus dòlsis nòtis uchì si sìntin;
cussì, divièrs scjalìns in nustra vita
bun’armonìa’n ta sti ròdis1053 a crèjn.
E ben dentri di chista margarita1054
a lùs la lus di Romeo, che di bièl
tant’n veva, ma puc gradìt e basta.1055
Ma i Provensaj che ’nflamàt a vèvin chel
omp, ridùt a vèvin1056, e mal al cjamìna
chèl che dan si fà criticànt d’àltris il bièl.
Cuatri fiòlis al veva, e ognuna regina,
Raimont Beringhier, dùtis maridàdis
da Romeo, persona ùmil e buna.
Puc dopo, il cont1057, movùt da cjàcaris,
il cont ghi veva domandàt a chist’omp sant
ca ghi veva tornàt sièt e sinc par dèis.1058
Alòr al era partìt stu vecju, lambicànt,
e se’l mont il grant còu cal veva al savès,
di com’che di dì’n dì’l zeva lemošinànt,
tant pì che maj a lu laudarès.
“Osanna, sanctus Deus sabaòth,
superillustrans caritate tua
felices ignes horum malacoth!”
Cussì al ritmo di stu cjànt chistu’a
si veva voltàt, cjantànt luj stes sta sostansa,
fašìnghi, a ducju doj i lumìns1059, copia:
e chist e chej, al sun di sta sostansa,
movìnsi svels com’il lušòu di falìscjs,
a èrin sùbit svanìs’n ta la distansa.
“Sù,” mi vevi dìt, “faighi pur li to domàndis!”
“Dìšghi,” mi diševi, “a la me madona
che la sèit’mi cjoj cul dols da li so gòtis.”
Ma che riverensa ca ghi feva corona
a dut me stes, cun chel Be e chel trìs,
colà mi feva’l cjàf, coma un mona.1060
Cussì stupidìt mi veva chì lasàt Beatrìs,
ca veva dopo tacàt, cun bocja tant suridìnt
che fàt contènt a varès encj’un omp in flàmis:
“Il me alt parej infalìbil esìnt,
com’che vendeta justa punida a vèn
cun gjustìsia, i vuej zì chì esponìnt;
i dislearaj’l grop che’n dùbit ti tèn;
tu scòltimi ben, che li me peràulis
grandi veretàs ti partaràn a sen.
Par vej “no” dìt al alt no da li stèlis
che frenalu a volèvin, ’l omp maj nasùt1061
al veva se stès danàt, e danàt ducju’i àltris;
l’umanitàt a veva dopo la salùt pierdùt
e par tancju sècuj a era restada’n grant eròu,1062
fin ch’al bon Diu vignì jù ghi veva plašùt
indà che la natura, dal so fàtòu
lontanada, a sè unìt al veva'n persona
doma cul àt dal so eterno amòu.
Adès alsa’l cjàf a chèl ca si rašòna.
Sta natura, al so fatòu unida,
creàda a era sincera e pura;
ma par fal so a era stada dopo butada
fòu dal paradìs, ma ic a era ca si veva sbandàt,
e fòu dal ver e da la vita a era restada.
Duncja, la pena che la cròus a ghi veva dàt,1063
s’a la so natura umana si mišura,
nisùn in mòut cussì just a veva maj becàt;
ma nisùn’ofèša stada a era cussì dura
se ben si pensa a chèl1064 ca la sufriva,
ch’in sè al veva cjòlt sù sta natura.
D’un àt do ròbis vignì fòu s’jodeva:
a Diu’e ai Ebrèos plašùt ghi veva na muàrt;
par chèl ’l mont al tremava e’l cjèl si vierzeva.1065
Ti jòs cussì ca no è nuja di stuàrt
cuant ca si dìs che na justa vendeta
vendicada ’e stada da magistràt1066 pì fuàrt.
Ma jò’i jòt adès che la to mins, streta
dal pensej, a disleà un grop a stà tentànt,
e di sleàlu cun granda voja a si speta.1067
Ti dìs1068: ‘Ben i capìs sè ch’i staj scoltànt;
ma’i no capìs la sièlta che Diu al à fàt
di salvàmi cun’un sacrifìsi cussì grant.’
Stu misteri, fradi, ghi resta platàt
ai vuj di dùcjus chej ca no’an ’l inzèn
cal vèn da la flama d’amòu maduràt.
Ma pa la rašòn stesa che chistu sen1069
tant al vèn oservàt ma puc a si capìs,
ti dìs jò pars’che pì d’àltris al era degn.
La divin’ bontàt che a l’invìdia ’ghi dìs
‘Và via!’, in sè ardìnt a sfavilèa,
mostrànt cussì li eterni bielèsis.
Chèl che’n ta stu mòut da ic si distilèa
dopo a nol à pì fin, ch’a no si mòuf
pì’l so sen cuant ca lu sigilèa.1070
Chèl che da ic sensa mediatòu al plòuf1071
lìbar al è, parsè ca no ghi stà sot
di chèl che’n tal mont creàt al è alc di nòuf.1072
Pì che a ic si visina, pì ic si la gòt;
e pì ch’al benvolej divìn, ch’a dut ghi da lus,
ghi somèa, e pì lušìnt a si lu jòt.
A pòl vantagjàsi di ducju scju frus1073
l’umana creatura; e se un al mancja,
alòr la nobiltàt so a si ridùs.
A piert la so libertàt cuant ca pecja
e tant mancu a ghi somèa al pì grant ben,
parsè che dal so lustri puc s’imblàncja;
e la so dignitàt maj pì a otèn
s’a no’mplenìs di nòuf il vuèit da la colpa,
cuntra’l mal gjòldi, cul sufrì just e plen.
Vustra natura, dut’ restada’n colpa
pa la pècja d’Adàm, da sti dignitàs,
com’dal Paradìs, fòu a era—orìbil colpa!
E maj pì—sìnt ben!—a varès di nòuf pàs
e a tornarès a vej chisti virtùs
sensa vej scjavasàt un di scju pas:
o che Diu stes, perdonànt, sti virtùs
ridàt ghi vès, o che ’l omp ducju i dirìs
sacrificàt al vès par vej di nòuf i bens pierdùs.
Punta’l vuli adès dentri dal abìs
dal consej divìn, e tèn’lu pì ch’i ti pòs,
in ta la sostansa dal me rašonà, dut fìs.
’L omp a nol podeva cu li fuàrsis sos
maj sodisfà, ùmil doventànt cussì tant
cul pentimìnt pal pecjàt che lasàt lu veva ros,
cuant che , dišubidìnt, zì sù'l voleva e tant;
e chistu al è’l parsè che ’l omp nol veva podùt
cu la so salvasiòn besòu zì ’ndavànt.
Diu duncja al à a so mòut dovùt
’l omp ripartà’n ta la so justa strada,
e ušà gjustìsia e pietàt al veva volùt.
ma pars’che l’òpera a è tant pì gradida
da chèl ca la fà, cuant che pì a mostra
la gran’ bontàt di’ndà ca è vegnuda,
il divìn benvolej, che’l mont al lustra,
di fasi avànt cun ogni so via
par ripartavi’n alt dàt si veva cura.
Nè tra l’ùltima nòt e’l dì ch’a dut ghi’a dàt via
un zighi davòu di tanti grandi ròbis
maj nol era stàt fàt, da’una o d’altra via.1074
Al podèvia Diu fà ròbis pì gràndis
che ufrì se stes par che ’l omp tornà’n alt’l podès
pì’ncjamò che dal so perdòn vièrzi l’àlis?1075
Ogn’altra via bastada no ghi sarès
a la gjustìsia se’l fiòl di Diu, puarèt,
sè umiliànt, incarnàt a no si vès.
A’mplenì’l to dešideri adès mi mèt
e’n davòu i torni un punt a mèti’n clar,
che jòdilu pur ti pòdis, bièl e net.
Tu ti dìs, ‘L’aga jò’i jòt, e’l fòuc pur mi pàr,
e l’aria e la cjera e li so mistùris
si coròmpin e a dùrin un timp avàr;1076
E sti ròbis a èrin pur lòu creatùris;
pars’che, se chèl che dìt al è stàt al era ver,
da corusiòn a vèvin d’èsi sigùris.’
I ànzui, fradi me, e stu post sincèr
’ndà ch’i ti sòs, si pòsin diši creàs,
cussì com’ca sòn, tal so èsi intèr;
ma i elemìns stàs da te nominàs
e che ròbis che gràsis a lòu si fàn,
da virtùt creàda a sòn informàs.1077
Creàd’è stada la matèria che lòu a’an;
creàd’è stada chè che dàt ghi’a li fòrmis
a li stèlis che atorotòr ghi vàn.
L’ànima d’ogni bèstia e da li plàntis
a vèn dal so podej al àt1078 tirada
dal raj e dal motu da li lùcis sàntis;
ma la vita vustra vi’è ispirada
dal pì alt Ben, chel stes ca la ’namora ”
di sè cussì che’n sè sempri a resta ’tirada.
E chì di argumentà n’ocòr na vura
par ben capì la vustra resuresiòn:
la vustra cjàr, pensa, fàta’è stada’n ta l’ora
cuant che i prins genitòus stàs fàs a sòn.
Na volta’l crodeva’l mont, cun perìcul,1079
che la biela Ciprina’l ruvìnt amòu1080
a difondès, zìnt atòr dal ters episìrcul;
pars’che no dom’a ic ghi fèvin ’l onòu
dal sacrifisi e dal grant venerà
li zens antìchis in tal antìc eròu;1081
ma ghi tegnèvin Diòn e Cupid d’onorà,
chista par mari e chist’altri par frut,
che Didòn’l veva fàt di Enea ’namorà;1082
e cun chista1083 i tachi e cun la so virtùt,
pa la cual il nòn ghi’an dàt a la stela
che'l soreli bunora o tars al mira dut.
No saj pròpit com’ch’i eri rivàt ulà;
ma d’èsighi dentri capìt i vevi dal fàt
che la madona me a era adès pì biela.
E com’che falìscja si jòt in ta alc d’inflamàt
e com’che fra tanti vòus a si sìnt na vòus
che fra dùtis cuàntis ben si tèn notàt,
jodùt i vevi pì lùcis’n ta stu post luminòus
mov’si ’nzìru, una pì una mancu corìnt,
secònt, i cròt, ’l interno so jodi presiòus.1084
Da nula frèida maj vegnùt jù al è un vint,
višibil o no, dal mov’si tant festìn,1085
che lent ghi’vès parùt’n tal so muvimìnt
a chèl che uchì ogni lumìn divìn
jodùt al vès vignìni ’ncuntra, lasànt
il zìru ’ndà cal stà ogni alt serafìn;
e fra chej ca èrin pì daj àltris ’ndavànt
‘Ošana’ si sinteva, cussì ch’in sèguit
di sinti di nòuf i vevi sempri volùt tant.
Vièrs me al era ’lòr vegnùt un di lòu sùbit
e cussì al veva tacàt: “Dùcjus si prestàn
a dati plašej, ognidùn al altri unìt.
Nu’n zìru’i zìn cuj Principàs1086 che’n cjèl a stàn
di un zìr e di un zirà e di dešidèris
che’n tal mont zà dìt ti’as, e a no ti’è stran:
‘Voi che’ntendendo il ters cjèl i movèis’1087
e’i sìn cussì plens d’amòu, che pal to plašej
na dolsa pas ghi dìn, po, a li to bràmis.”
Dopo che cun riverensa i me vuj a chej
da la madona me a si èrin ziràs
e d’ic sigùrs si èrin sintùs e tant miej,
a la lus ch’ufrìt si veva si èrin voltàs,
e alòr “Cuj sèišu1088 vu?” ghi veva domandàt
cun vòus rota da’un còu cal bateva da mas.
E cualicuanti fièstis jodùt i vevi che fàt
al veva pa la gran’ contentèsa, che pì sglonfa1089
encjamò fàt si veva cuant ch’jò ghi vevi parlàt!
Cussì a mi veva dìt: “Jù’n tal mont timp fà
puc timp i’ai godùt; ma se pì lunc’l fòs stàt
vùt no si varès’l mal ca no si pòl disfà.1090
Da te mi tèn la me ’legrèsa platàt
che d’intòr dut luminàt a mi siera
com’cavalej da la so seda fasàt.
Asaj ben volùt ti mi’as la jù’n cjera;
che se pì al lunc i fòs stàt, ti varès mostràt
dal me benvolej la pì biela siera.1091
Chel trat da la riva sinistra lavàt
dal Rodàn dopo ca s’unìs cul Sorga,
part da li me cjèris’l sarès doventàt,1092
cun che part da l’Ausonia1093 cussì carga
di poscj’ com’Gaeta, Bari e Catona
da ’ndà che’l Tront, e’l Vert, in mar al sgorga.
Zà mi luševa’n tal cjàf la corona
di che cjera dal Danubio tajada
dopo che li rìvis todèscjs al bandòna.
E la biela Trinacria, frušinada
tra Pachìn e Peloro, insima’l golf
che da Euro’l risèif la pì gran’ menada,1094
no da Tifeo ma doj vapòus di solf,1095
i so res a varès encjamò spetàt,
nasùs par me1096 da Carlo e da Ridolf.1097
se’l brut governà, che sempri ateràt
il pòpul sclaf al tèn, alòr nol varès
il sigà di Palermo—‘Morèit!’—caušàt.1098
E se me fradi fin d’adès chist al jodès,
da la crumira mišeria daj Catalàns,
par no ufìndiu, lontàn si tegnarès;1099
e a è miej ca si sbarasi daj so malàns,
o di chej d’àltris, cussì ch’a la so barcja
càrgus no si ghi meti masa pešàns.
luj, che di largjesa’n d’aveva pucja—
no coma’l pari—tant bišugna’l varès
di zent che’l ben daj àltris a no stòrcja.”1100
Sicòma che jò’i cròt che dut’l gjoldi stes
di sè che’l to parlà, o siòr me, m’implenìs,
là’ndà ch’ogni ben al tàca e finìs, adès
lu aprèsi jò com’che tu ti lu gòdis,
e pì’ncjamò i lu gòt; e chist pur mi’è cjàr,
che stu gjoldi in Diu stes ti lu mìris.
contènt com’ch’i ti mi’as fàt, rìndimi pur clar,
sicòm’ch’a dubità parlànt ti mi’as movùt,
com’che da mari dolsa’l pòl èsi un frut amàr.”
Chist’jò a luj; e luj a mi: “Se jò’n dut
ti mostri’l ver, a sè ch’i ti domàndis
vièrs il to vuli, e tègnilu ben vierzùt.
Il ben che dut il regn che tu ti scàlis
al volta e’l fà contènt, ghi dà pur virtùt
cu la so providensa a sti grandi stèlis.
E no sòn doma curàdis par dut
li natùris che la mins a àn perfeta,
ma dut il so èsi e la so salùt:
e par indulà che chist’arco al saèta,
a ghi cola la frecja’n ta predestinàt fin
com’se’n tal so sen a fòs mandada, e dreta.
Se cussì no fòs, il cjèl ca ti è visìn
al produšarès na sorta di efiès
che pì che art a sarèsin un cašìn;
ma chist nol pòl èsi, se i intelès
ca mòvin sti stèlis no sòn difetòus
o al è difetòus il prin1101, ca no ju’a fàs perfès.
Vutu chistu jodi’n ta’un mòut pì luminòus?”
E jò: “N’ocòr, chè impusìbul mi par
che’l mont’n ta chèl ca à di èsi al sedi estroùs.”1102
Alòr luj: “Nol sarèsia pal omp amàr
se tal mont a nol vès da èsi civìl?”1103
“Al sarès par luj,” i’ai dìt, “un brut afàr.”
“E chèl al pòsia èsi pur tant pusìbil
pal omp la jù, sensa vej pì ufìsis?
Sens’altri no, se ben vi dìs Aristotil.”
Cussì al veva dedušùt chisti ròbis
fin a concludi: “Altritànt diferènt
a à duncja d’èsi d’ogni cauša la radìs:
cussì che un Solòn’l nàs, n’altri Sers, potènt,
un’altri Melchišedech e n’altri chèl
che’l fì pierdùt al à, zùt sù’n aria’mpasiènt.
La natura rotonda ca è sugèl
pa la mortàl cera ben a fà la so art
sensa distìngui fra un o altri ostèl.1104
Par chèl a pàr ch’Ešau nol fedi part
da la siminsa di Jàcu; e’l vèn Cuirìn
di sì vil pari ca si lu dìs di Mart.
La natura generada’l so cjamìn
a farès compagna e sempri di chè daj pàris
se’n miès a no si metès il volej divìn.
Adès ben t'jòdis chèl che prin no ti rivàvis:
ma pars’che d’jòditi pì contènt mi plàs,
d’un corolari i vuej ch’i ti t’insiàrpis.
Se pucja furtuna in zìru a cjatàs
la natura, com’ogn’altra siminsa
’n ta cjera ’nglerada, a no darès rišultàt.
E se il mont la jù ben a ghi pensa
al inclìn naturàl che natura a inpòn,
di mala zent al restarès’l mont sensa.
Ma vuàltris i pocàis ta la religion
un cal è nasùt par partà la spada,
e re i fèis un che di predicjà al è bon:
par chèl il vustri pas al è fòu di strada.
Dopo che’l to Carlo, O biela Clemensa,
in clar mi veva metùt, contàt mi veva daj ingàns
ca doveva risevi la so siminsa;
ma al veva dìt: “Tàs, che’l timp dut al tèn’n ta li so mans”;
cussì che altri diši i no pòs che cul zì ’ndavànt
il just lamìnt si alsarà daj vustri dans.
E belzà la vita di chel lustri sant
voltada si’era al Sol1105 ca la’mpleniva
coma chel ben che dut al sodisfa tant.
Ah brut’ ànimis che pròpit no vi và
di vièrzighi a stu grant ben i vustri còus,
ma di mostràighi vustra vanitàt viva!
E èco là un’altri di chej splendòus
vièrs me vignì, e che plašej’l voleva
dami s’jodeva dal so cuàrp luminòus.
“Il me dešideri alòr sodisfa ben,
spirt beàt,” ghi vevi dita, “e dami prova
ch’in te rifletùt s’jòt sè che pensàt i tèn!”
Alòr la lus ch’encjamò mi era nova,
dal so profònt, da’ndà che prin’ a cjantava,
com’un’a veva dìt che di fà dal ben ghi zova;1106
“Tal itàlic toc di cjera cal tocjava,
in tal so èsi salvadi, dal Rialt
fin là che’l Brenta e’l Piave pur’l naseva,
un culinùt a si alsa, no tant alt,
da’ndà che jù na torcja1107 era vegnuda
ch’a sta cjera ghi veva fàt grant asàlt.
Da la stesa radìs i soj pur jò nasuda:
Cunìsa i soj, e uchì i lùs cussì tant
parsè ca ni veva sta lustra stela1108 vinsuda;
ma contenta i soj cuant ch’i vaj recuardànt,
sensa fastidi, la cauša dal me destìn;
che’l comùn pòpul forsi nol capirès tant.
Di stu presiòus gjojèl1109 ca mi stà visìn
uchì, in tal nustri cjèl, dut luminòus,
gran’ fama’è restada; e’i la godarìn
encja taj sècuj da vignì, la so vòus:
jòt che se ’l omp al à di fasi ecelènt,
di cambià’l vivi al à di èsi volonteròus.
E a chistu adès no ghi pensa la zent
ch’entri’l Tilimìnt e'l Adige a’a vùt,
no pintimìnt ma mišèria a plen, sta zent;1110
ma’mòndi prest Padova ta la palùt
a cambia l’aga che Vicensa a bagna
pars’che fà ’l so volej li so zens no’an volùt;
e’ndà che’l Sil al Cagnan si compàgna,
un tal sioràt1111 a s’jòt cal và a cjàf alt,
ma puc pì’l godarà la so cucagna.
Feltro’l planzarà pur il viliàc asàlt
dal so danàt di vèscul, cussì schifòus
ch’in Malta maj un simil al à fàt il salt.1112
Masa’l sarès il caretèl voluminòus
cun dut chel sanc risevùt daj Ferarèis,
che di pešalu a sarès na biela cròus,
cal regalarà chistu predi cortèis
par ingrasiàsi cuj Guelfs, e scju regaj
al paìs stes no ghi sarèsin di pèis.1113
Chej lasù, ch’i clamàis Trònos1114, spièlis specjàj
a sòn che lus ni dàn dal Diu gjudicànt;
cussì che just ni par sè che contàt i’ai.”
Chì ic a veva tašùt, e a mi parùt mi veva tant
ch’altri a pensàs, par via dal bièl bal
che di nòuf a veva tacàt, coma'n tal vignì ’ndavànt.
L’altra gjòja1115, ca mi’era tal e cual
presiòša com’la prima, che di vej jodùt i saj,
com’cuant che’l raj al bàt s’un rubìn balascàl.1116
La sù’l godi si esprìn cul splendòu dal raj
com’ca è cul ridi; ma la jù1117 si scurìs
pì e pì’l spirt secònt il pèis daj so maj.
“Se sè che Diu al jòt, tu ti lu jòdis,
spirt beàt,” i vevi dìt; “e a’è roba alòr
che’i volèis sos daj tos no saràn làris.
La vòus to, duncja, che il cjèl a’nfièsta
sempri cun chel dols cjantà di chej fòucs beàs
che cun l’àlis sèis a la fraresca ju fàn stà,1118
parsè no tègnia’i me dešidèris sodisfàs?1119
Jò’i no spetarès pa la to domanda
se in te, coma tu in me, i entràs.”1120
“La pì granda val,” al veva alòr tacàt, “indà
che dal di fòu a sbìcin li àghis
di chel mar1121 che la cjera dut a ghirlànda,
cuntra’l soreli, tra oposti spiàgis,
tant si espànt cal doventa meridiàn
là che orišònt prin ti lu jodèvis.1122
Da la spiàgja di stu mar i eri jò paešàn
tra l’Ebrèo e’l Macra, che par un tocùt curt
a spartì al và’l Genovèis dal Toscàn.
Il stes tramònt a si jòt e il stes ort
da Bušìa fin al post d’indà ch’jò’i vèn,
che cul so sanc al vevà scjaldàt il puàrt.1123
Folc mi clamava che zent che ’l inzèn
a veva di savej’l me nòn; e chistu cjèl
di me’l cjoj’l sen, com’ch’jò’l so splendòu i otèn;
che pì no’a maj ardùt la fia di Bel—
dant dolòu a Sicheo e a Cruša—
di me, fin che cussì ghi zova’l zòvin cjavièl;1124
nè pur che Rodopea che delùša
a’è stada da Demofònt nè Èrcul
cuant che d’Jòle tal còu’l jodeva la muša.
Chì ’no si pentìn, ma i ridìn, no cul
sens da la colpa, ch’a mins a nol torna,
ma par chèl che dut al prejòt, fin tal so pìsul.1125
Chì i gjoldìn di che art ca adòrna
dut’l dapardùt e che ben mi mostra’l ben
pal cual la jù’l mont a chèl chì’l torna.1126
Ma par che ogni to dešideri a plen
ti gòdis di sè ca nàs’n ta la sfera,
di parà pì avànt alòr mi convièn.
Savej ti vùs cuj ca è’n ta sta lumiera
che visìn cussì tant mi sintilèa,
com’raj di soreli in ta n’aga clara.
Èco, la dentri si trancuilišèa
Raab; e ic, al nustr’òrdin unida,
a chèl ghi dà na luminoša maravèa.
Da stu cjèl, ’ndà che l’ombrena a è puntada
che’l vustri mont al fà, prin ch’altr’ànima
dal trionf di Crist asunta a è stada.1127
A è stàt tant just elevala par palma
ta un daj cjèj pa la granda vitòria
otegnuda cun’l un e l’altra palma,
pars’che favorìt a à la prin’ Gloria
di Gjošuè in ta la Cjera Santa,
che puc ghi meseda al papa la memoria.
La to sitàt, che cjaša a è dut’cuanta
di chèl che prin si’a voltàt cuntr’l so fatòu1128
e che pa l’invidia so zent a plans, e tanta,
a prodùs e a spànt chel maladèt di flòu1129
che straviàt’ al à li piòris e i agnèj
par vej cambiàt in lupo1130 il so pastòu.
Par sti rašòns i grancj’ mèstris i Vanzèj
a bandònin, studiànt invensi i Decretaj1131
com’che daj màrgins sos n’idea si pòl vej.
Chistu a ’ntìndin Papa e cardinaj:
a no vàn i pensèis sos a Nazaret,
’ndà che ’l Ànzul li gran nòvis al è zùt a daj.1132
Ma il Vaticàn e ogn’altri post elèt
di Roma ca sòn stàs fàs simiteri
da che schièris che seguìt’an Pieri, puarèt,
fra puc lìbars a saràn dal adulteri.1133
Vuardànt in tal propri Fì cun chel Amòu
che dols ’l un e ’l altri’n eterno al tira,
il prin, che pì grant dal diši al è’l so valòu,
in dut’l spirt o roba che’n tal mont sempri’a zira,
tant òrdin al à creàt che maj nisùn
nol pòl tègnisi da godi sè cal mira.1134
Vuàltris ch’i lešèis alsàit duncja, ognùn,
i vustri vuj cun me la sù’n ta che part
’ndà che’i doj mòtus1135 s’incròšin, ognidùn;
e lì, letòu, taca a maraveàti da l’art
di chel mestri ch’in sè sempri al àma
tant che di dut e’n dut a si tèn necuàrt.
Jòt com’che da chel punt lì si diràma
di sbiègu’l sìrcul che’i panès al parta,
par dàighi plašej1136 al mont ca ju clama.
E se la so strada a no fòs stuàrta,
tal cjèl si varès na vura di virtùt invàn
e ca jù cuaši ogni fuarsa muarta;1137
e sè dal zì dret pì o mancu lontàn
al fòs il partì1138, tant a ghi mancjarès
ca jù e pur la sù dal òrdin mondàn.
Adès resta pur tal to banc, tu ch’i ti lès,
e’ndavòu vuarda par gustà chèl pì avànt,1139
se contènt ti vùs restà, coma adès.
Mangja pur di sè ch’i ti’ai metùt davànt;
che dàighi mi tocja duta la me cura
a che matèria ch’jò chì i staj contànt.
Il pì grant ministro da la natura
che cu la so virtùt il mont al stampa,
e che cul so lustri’l timp a mi mišura,
cun chèl unìt1140 ch’jodùt ghi vìn zà la stampa,
a si zirava sempri pì pa li spiràls
indà che pì e pì prest1141 gh’jodìn la stampa;1142
e jò chì cun luj; ma d’èsi’n ta scju poscj’ als
rivàt no m’eri necuàrt, com’che un no si rìnt
cont daj prin’pensèis prin che zà a sèdin als.1143
Beatrìs a è chè che pì svelta dal vint
mi mena di ben in miej cussì’n ta’un lamp,
che’l so àt a no si pòl jodi’n tal timp.1144
Chèl che lì al era, il lušòu dal lamp
da vej’l veva lì che’n tal soreli i jodevi,
che no’l colòu, ma’l lustri ghi deva’l stamp!
Chì jò nè ’nzèn nè art ’nvocà’i podevi
par diši chèl che doma ’l imaginà’l è dur;
ma crodighi si pòl, e bramà d’entravi.
E se l’imaginà nustri al resta al scur
di tant’altèsa, di fasi maraveà
n’ocòr: pì’n alt di là nisùn al è zùt par sigùr.
Cussì a era pròpit la cuarta famèa
dal alt pari, che sempri la sàsia
mostrànt com’cal ispira e generèa.1145
Beatrìs a vev'alòr tacàt: “Ringràsia,
ringràsia’l lampiòn1146 daj ànzui che’a stu lušìnt
di planèta1147 ti’a sù partàt cu la so gràsia.”
Maj nisùn si veva dispòst cun còu tant ridìnt
a la devosiòn, rindìnt a Diu dut se stes,
cussì svelt, e di falu cussì tant godìnt,
com’ch’al sinti sti peràulis i vevi fàt jò stes;
e alòr dut l’amòu me’n luj al era zùt
coma che se Beatrìs dut dismintiàt i vès.
A no si la veva cjapada; ma tant podùt
a veva cul splendòu di chej so vuj ca ridèvin
che la me mins alòr’a veva pì ròbis jodùt.
Jodùt i vevi lušòus, ch’atòr a splendèvin;
cun nu’n tal miès a si fèvin corona;
i’u sintevi pì dols che’n tal jodi a lušèvin:
cussì serclada la fia di Latona
ogni tant i jodìn cuant che l’aria cussì plena
a è ca ritèn i ràis ca fàn stà zona.1148
In ta stu alt cjèl ’ndà che rivàt i’eri apena,
gjèmis an d’era a plen, ninìnis e bièlis,
che chì nè’n vòus nè’n fàt nisùn maj ni mena;1149
cussì ’l era’l dols cjantà di che lùcis;
chej ch’a svualà’n sù no si prepàrin,
da’un omp mut ca spètin alòr notìsis.
Alòr che’i sorèlis, che cussì tant a ardèvin,
atòr di nu ziràs si vèvin tre vòltis,
coma stèlis che visìn’l so pòl a stèvin,
frùtis a parèvin al bal encjamò strètis
ma al smèti pròntis e sidìnis, scoltànt
atèntis’l tacà da li novi nòtis;1150
e dentri d’un1151 sintùt i vevi cussì tacà: “Cuant
che il raj da la gràsia, ca impìa
il benvolej che dopo al crès amànt,
tant moltiplicànt in te la so Gloria
che la sù’n alt ti parta par la scjala
che, zìnt jù, di torna’n sù sempri al à un voja;
se un t’impedìs na gota di vin di bèvila
par cjòiti la sèit, libertàt nol varès,
com’ca no varès aga che’n mar no cala.1152
Se flòus a soni chej, savej ti vorès,
che cun cussì tanta gràsia a’nghirlandèjn
chè che d’jòditi zì’n sù cussì tant a vorès?
Stàt i’eri un daj agnèj ca pasculèjn
cun Meni1153, che pur ju mena pa’un cjamìn
plen di buni ròbis, s’a no si stravièjn.
Chistu, che a la me destra mi’è visìn,
Berto al è e fradi e mestri mi’è stàt;
da Colonia ’l è; e jò’i soj Tomàs d’Acuìn.1154
E se di scju àltris ti vùs tegn’ti ’višàt,
seguìs ben il me parlà cul to jodi
sta corona e ogni so sant beàt.
Chel altri flameà fòu’l vèn dal ridi
di Grasiàn1155 che tant ’l un che 'l altri foru1156
al à judàt fin a fài’lu al paradìs godi.
’L altri che visìn al ornèa’l nustri coru,
Pieri al era che cu la puora vèdula
ufrìt’l veva a la Glišia’l so tešoru.1157
La cuinta lus, fra di nu la pì biela,
cussì tant d’amòu a gjugjulèa1158 che dut’l mont,
di ic curiòus, la jù’l tèn vièrt l’orèla1159:
dentri d’ic a’è la mins ’ndà che un cussì profònt
savej al è stàt metùt che s’an d’è di vertàt,
di cussì tant jodi no si’a maj vùt un secònt.
Visìn chì t’jòs pur stu post iluminàt
che la jù’n cjàr e vuès1160 pì a fìn’l à jodùt
il ministeri1161 che ai ànzui ghi’è stàt dàt.
Pur cal rìt si lu jòt’n ta stu luminùt
chel avocàt daj lontàns timps Cristiàns
che dal so latìn Justìn1162 si veva prejodùt.
Adès se tu’l vuli da la mins ti tèns
puntàt su ’l un’e l’altra lus ch’i staj laudànt,
di sinti da l’otava zà ti sìns afàns.
Par podej ogni ben jodi, il spìrit sant
dentri a vi gòt che’l mont d’ogni falsitàt
ghi mostra a chèl che ben lu và scoltànt:1163
il cuàrp che fòu di chèl stu spirt al è stàt butàt,
jù a Cjèldauri al è, e dal martìr
e ešilio’n ta sta pas al è rivàt.
Pì’n là jòt’l flameà dal ardìnt respìr
di Išidoru, di Beda e di Ricart,1164
ch’a pensala ben al è stàt pì che vir.1165
Chistu, dal cual a me’l torna il to sguàrt,
al è’l lumìn di un spìrit che’in pensèis
sèrius di murì nol voleva èsi’n ritàrt:
chista ’è la lus eterna di Sigèis1166
che, in ta la via da la pàja discurìnt,
al silogišava veritàs scòmudis.”
Alòr, com’che ’l orlòj sunà si sìnt
cuant che la spoša di Diu bunora
al nuvìs ghi cjanta’l so amòu volìnt,
tant che na banda a mola e l’altra a tira,
un dindinamìnt cussì dols fašìnt,
che un grant sintimìnt d’amòu al spira;
cussì i’ai da la glorioša roda’l muvimìnt
jodùt e l’armonìa da li vòus sintùt
che par vej di dut stu dols’l just sintimìnt
ulà si’a d’èsi, ’ndà che sempri al è godùt.
O’nsensada cura da li zens mortàlis,
cuant ca sòn difetòus i silogìšmos
che doma'n bas ti fàn bati l’àlis!
Un davòu d’jura1167 e un daj aforìšmos
al zeva, un al seguiva il sacerdosi
e’un cun fuarsa’l regnava o cun sofìšmos;
e un tal trufà o’n tal civìl negosi,
e un in tal plašej da la cjàr ’nviscjàt
al era, e un jòt lì a’mpoltronasi,
cuant che, da duti sti ròbis disleàt,
cun Beatrìs i’eri stàt la sù tal cjèl
cun bras vièrs e glorioša-mìnt1168 acetàt.
Dopo che ognùn al era tornàt’n ta chel
punt dal Sìrcul ’ndà che pì avànt al era,
fermàt si veva, com’ta cjandelàr’l so luši bièl.
Alòr che lus da la splèndida siera
che parlàt prin mi veva, dut suridìnt
a mi veva dìt, doventànt sempri pì clara:
“Com’che jò daj so ràis i vaj risplendìnt,
cussì, ben vuardànt ta la lus eterna,
i pensèis tòs e li caušis1169 sòs i intìnt.
Tu ti dubitèis e ti vòus ch’esterna
pì e pì clara si fedi la vòus
me par ch’in te si fìsi, dut interna,
cuant ca trata di buni ròbis—la me vòus—
e ca dìs di no vej ‘maj vùt un secònt’;
e chì a’è miej mostrà dut’n taj juscj’ colòus.1170
La providensa ca governa il mont
cun chel sintimìnt che da chèl ogni aspièt
creàt1171 vinsùt al è prin di zì a font,
par ca podès zì ’ncuntra al so dilèt,
la spoša che di chèl’n cròus a era àvida,
a veva spošàt cun chel sanc tant benedèt1172,
e par ca fòs ic com’cun’un ch’in dut si fida,
doj prìncipes ordinàt a veva’n so favòu,
che cussì e culà1173 ognidùn ghi fòs di guida.
Il prin al era dut seràfic in tal so ardòu;
chel altri pal so savej’n cjera al era stàt
di lus cherubica un grant splendòu.
Dal’un i dišaraj, ma pur ’l altri laudàt
al sarà dal me diši di un, o chistu o chèl,1174
par ch’al stes fin si veva ognùn dedicàt.
Fra Tupìn e l’aga ca và a dislivèl
dal alt dal mont1175 sielzùt dal beàt Ubàlt,
un trat fèrtil’a si slungja’n jù, pel a pel,
vièrs Perugia, ca ghi sìnt il frèit e’l cjalt
dal Puartòn dal Sol; e davòu1176 ghi stàn planzìnt,
par èsighi sot1177, tant Nocera che Guàlt.
In ta che riva chì, indà che lišerìnt
si steva'l so zì’n jù, un soreli’n tal mont al era nasùt,
com’ch’ogni tant dal Gange chistu’l vèn, risplendìnt.1178
Si chè, se un di stu post’l vòu contà dut,
ca nol diši Asìši, che puc al sarès,
ma che Oriènt lu clami, chistu postùt.1179
Pì zovinùt di sè ca si pensarès
tant cunfuàrt ghi deva zà a la cjera
cu la gran’ virtùt ca era part di sè stes;
che par sta siora1180, zovinùt, in guera
dal pari al era corùt, che com’la muàrt
la puarta volentej ognùn ti siera;
e davànt di stu so spirituàl puàrt
et coram patre1181 luj si ghi veva unìt;
e di dì’n dì ’l amòu par ic1182 si veva fàt pì fuàrt.
Chista, dop’che’l prin omp1183 ghi veva sparìt
mil e sent àis prin, vilida e scura
fin a stu chì a era stada sens’invìt;
zovàt no veva che cjatada sigùra
cun Amiclàt a la veva al sun da la vòus
so chèl ch’a dut’l mont ghi veva fàt poura;1184
nè zovàt al veva’l so fà coragjòus
cuant che, cun Maria restada a bas,
ic cun Crist a veva planzùt tal alt da la cròus.
Ma timìnt che dut chistu scur ti lu pensàs,
Francesc e la Povertàt a sòn i amàns
che’n tal me rašònamìnt ziràs a sòn stàs.
Il mòut che lòu si caresàvin li mans,
li maravèis ca si fèvin e’l so dols sguàrt
nasi’n altra zent a fèvin pensèis sans;1185
fin al punt che il veneràbil Bernàrt,
sensa calsìns, par prin davòu di tanta pas
al veva corùt, e corìnt parùt ghi’era d’èsi’n ritàrt.
O scognosùt tešoru! O cjamps ben sestàs!1186
A si gjava i calsìns Gidio, e pur Silvestri,
e’l seguìs il spošu, che la spoša ghi plàs.
E cussì’l và chel pari e chel mestri
cu la so fèmina e che famèa
che cul umil cordòn davòu ghi vàn dal mestri.
Nè sbasà al à dal so sguàrt la sèa
par èsi il fì di Pieri Bernardon,
o par èsi jodùt com’na maravèa;1187
ma coma un re la so ferma intensiòn
a ’Nocènt1188 ghi veva prešentàt, e da chèl vùt
il permès pa la so nova religion.1189
Cussì ghi’era’l grup di scju puarès cresùt
davòu di luj, che la so miràbil vita
tal alt dal cjèl ben cjantà si varès podùt,
tant che na seconda corona ghi’è stada data
da Onorio1190, dal spìrit sant ispiràt,
al puòr pastòu di chista mandria santa.
E dop’che, da la sèit dut martoriàt,
pròpit davànt di chel orgoliòus Soldàn1191
Crist e i so disèpui al veva predicjàt;
e par no vej di conversiòn vùt asaj ledàn,
’n ta l’erba italica al era ’lòr tornàt
par miej gjoldi sè che là ghi sarès stàt invàn,
tal cret cal è tra’l Tever’ e ’l Arno ’nmiešàt
al veva ’l ultin sigìl1192 di Crist risevùt,
che par ’ncjamò doj àis al veva ’ntòr partàt.
Cuant che Diu, che a tant ben lu veva sielzùt,
di vèjlu sù cun luj lu veva premiàt
par èsisi fàt cussì picininùt,
ai fràris sos, coma justa ereditàt,
racomandàt ghi veva la siora so pì cjara1193
e di volèighi sempri ben cun fedeltàt;
e dal so grin1194 la so ànima clara
movùt si veva, tornànt la sù in tal so regn,
lasànt il so puòr cuàrp in ta la cjera.
Pensa adès cuj che stàt al era un so degn
colèga1195 par ben pilotà la barcja
di Pieri’n ta la buràscja, fin al so sen;
e coma nustri patriarca, encja
luj, coma chèl coma luj, al comanda,
e, com’ch’i t’jòs, roba buna’l mèt in barcja.1196
Ma la so mandria a no’n cjata avonda
dal sòlit mangjusà, cussì ch’i no ti pòdis
tegnila ta’un boscùt, ca vòu zì in ta n’altra banda;1197
e pì che li so piòris torzeònis
remòtis e lontànis da luj a vàn,
mancu lat a dàn in tal tornà’n ta li crìgnis.1198
An d’è però di chès ch’an poura dal dan
e si’ngràpin al pastòu, ma pùcis a sòn
che par 'ncapucjà a rèstin cussì a man.1199
Adès, se a sè ch’i’ai dìt ti’as fàt atensiòn
e se ben capìt ti’as li me peràulis,
s’a ti è sè ca è stàt dìt da lampiòn,
contèns a saràn in part i to dešidèris
tal jodi d’indà che ì maj1200 di sta planta a vègnin,
e ben ti comprendaràs i me pensèis
su li buni piòris ca no si stravièjn.1201
Al momènt stes che l’ùltima peràula
la flama benedeta dìt a veva,
a zì atòr tacàt a veva la santa muèla;1202
ma’encjamò tal prin sìrcul si moveva
che n’altra dut atòr a la’nserclava
e motu a motu e cjànt a cjànt ghi zeva.
E ogni spirt tant miej lì al cjantava
da li nustri mùšis, serènis, dòlsis,
com’l prin splendòu chèl ch’in luj si spielava.1203
Com’ca si mòvin ta nùlis finùtis
doj arcos paralèlos daj stes colòus,
cuant che Gjunòn un sen ghi fà a Iris,1204
doventànt dal di dentri chèl di fòu sfarsòus,
com’il parlà di che biela ninina1205
cunsumada d’amòu com' dal soreli i vapòus;
e che chì a la zent ghi dàn n’idea fina
dal pàt che Diu cun Noè’l veva fàt,
che maj pì sot aga ’zarès nè val nè culìna;
pròpit cussì ogni sìrcul ghirlandàt
di chisti bieli rošis sempitèrnis
a un si voltava, cun l’altri concordàt.
Dopo che ’l vif balà e l’altri grandi fièstis
tant dal cjantà che di dut il sflameà
si vèvin, lus cun lus, ’lègris e dòlsis,
cujetàdis, dùtis d’un’unica plèa,
com’che i vuj che dal stes plašej sòn movùs
tal stes timp a si mòvin, da maravèa;
alòr dal miès d’una da li novi lus
èco na vòus che com’na bùsula vièrs la stela1206
movùt si veva, cussì i me vuj vièrs ic a èrin zùs;
e dìt a veva: “Il benvolej ca mi fà biela
dal altri duc’a rašonà mi parta
com’che da là dal me1207 tant ben si favèla.
Just a è che com’l prin, ’l altri pur al impuarta,
parsè che ognùn al è stàt bon militàr
par dàighi a la gloria na lus pì fuarta.1208
’L ešercit militàr di Crist, che cussì cjàr
di riarmà al è stàt, davòu da l’insègna
plan si moveva, sospetòus e di rar,
cuant che ’l Imperatòu che sempri’l regna
l’armada malandada al à judàt,
par gràsia so, no parsè ca era degna;
e com’zà dìt1209, a la spoša so ghi veva mandàt
doj grancj’ campiòns che cul so diši e fà
tanta zent il troj just a vevs di nòuf cjatàt.
Da indulà cal sofla e vièrzi’l fà
chel dolsùt di Zèfir li frescj fràscjs
e cun chès a rivistì l’Europa’l và,
no tant lontàn dal bati da li òndis
che davòu di lòu cussì tant si slùngjn,
da ogn’omp si plata’l soreli a vòltis,
i furtunàs camìns da Cal’roga1210 s’jòdin
ca èrin sot la protesiòn dal grant scùt
cuj leòns che sot e parzora s’jòdin.1211
In ta stu post nasùt al era ’l amoròus drut1212
da la fede cristiana, sant’atleta
bendispòst cuj sos ma cuj nemìs1213 dur e crut.
Dal inìsi a era tant completa
la so mins di na tant ruvìnt virtùt
che’n ta la mari al veva fàt da profeta.1214
Dopo il so spošalisi tegnùt
cu la fede là dal batisteri sant,
indà ca si vèvin dotàt di mutua salùt,
la santula ca si’era par luj fata ’ndavànt
jodùt a veva’n sùn il straordenàri frut
che dàt ’varèsin luj e’i sos1215 cul zì ’ndavànt.
Ma par cal fòs com’cal era stàt pre-jodùt,
un spirt a si veva movùt a nominalu
cul posesìf di chèl che zà’l veva dut.1216
Meni al era stàt nominàt, e jòdilu
i podìn coma chel contadìn che Crist
al veva metùt’n tal ort par judalu.
Un bon servitòu al era, e mès di Crist,
chè’l prin amòu che’n luj si era manifestàt
al era stàt chèl di seguì’l prin consej1217 di Crist.
La so puora serva, sidinùt ma sveàt,
distiràt’n cjera a lu jodev’a vòltis,
com’cal dišès: ‘A chistu i soj rivàt.’
Oh so pari al era pròpit Felìs!
Oh so mari pròpit a era Giovana,1218
se pròpit a è vera sè ca si dìs!
No pal mont, pal cual adès si si afàna
a stàighi’al Ostièns e a Tadèo davòu
ma par puc amòu da la vera mana
ta’un gran puc timp al era
doventàt dotòu;
cussì che ben di vuli’l tegneva la vigna
ca si sècja se cont no la tèn’l vignaròu.1219
E a la sinta che stad’era benigna
ai puòrs pì d’adès, e no a chel grant poltròn
ch’a vòltis lì si sinta, grant lagna;
di no dà doj o tre cuant che’l sèis al sarès bon,
o di godi’l rèdit daj benefìsis,
non decimas, quae daj puòrs di Diu a sòn,1220
domandàt’l veva, ma cuntra li mondani pècis1221
na licensa di combati pal gragnèl
che fàt cresi al veva sti vincjacuatri plàntis.1222
Pì tars, cun dutrina e volej, cun dut chèl;
e sot ufìsi apostòlic movùt
si veva, com’na curìnt cuant che dal alt si sglonfa’n rusèl;
e tal’erètic borascjàn si veva sbatùt
il so sburt, e pì’ncjamò’n ta sti bàndis1223
indà che testàrdus a’n d’era par dut.
Da luj a vegnèvin dopo fòu pì rojùtis
che ’l ort catòlic ognùn al irìga
cussì che pì sànis a sòn li so plantùtis.
Se cussì a era na roda da la biga
che la Glišia Santa a veva difindùt
e judàt li so ròbis a distrigà,1224
clara a varès d’èsiti’n dut e par dut
l’ecelènsa di che altra1225, che Tomàs,
cortèis, prin di me a descrivi ’l era zùt.
Ma i sèrclis a vègnin cussì puc ušàs
ca fòrmin il difòu di chisti ròdis,
che plens di rùšin a si sòn incrostàs.
La so famèa, che ben li so tràcis
a veva seguìt, a si’a’dès tant voltàt
che là ’ndavànt ’ndavòu a par seguìlis.1226
Dal racòlt ben s’jodarà il rišultàt
di no tindi ben i cjamps, cuant che ’l òrzul
si lagnarà che sensa’l gragnèl al è restàt.1227
Lo stes jò’i dìs che s’al sfueàs un bon ànzul
il nustri libri, al lešarès cjarta
ca dìs ‘com’il prin Checo i soj jò pìsul’;1228
ma nol sarès da Cašàl nè d’Agasparta,
da’ndà che cussì a rìvin a la scritura
ch’un l’ignòra e ’l altri a la strins pì fuarta.1229
Jò’i soj l’ànima di Bonaventura
da Bagnorea che ai grancj’ ufìsis
i’ai sempri tralasàt la sinistra cura.1230
Iluminàt e Gustìn uchì ti jòdis,
che fra i prins a zì a piè nùs a èrin,
ch’a Diu ghi’èrin cul so cordòn amìs.1231
Ugo da San Vitòu a ghi’è pur visìn,
e Pieri Mangjadòu e Pieri ’l Ispàn,1232
che la jù i so dòdis lìbris a lùšin;
Natàn1233 profeta e’l metropolitàn1234
Crisostòm e Anselmo1235 e chel Donàt1236
ch’a la prim’art1237 degnàt si veva di mèt’ghi man.
Reban al è chì, e a mi lùs al lat
encja chel abàt calabrèis Gjovachìn,
che di spirt profètic al era dotàt.1238
A ešaltà un cussì grant paladìn1239
mi’a movùt l’inflamada cortešìa
dal frari Tomàs e dal so bièl latìn;
e cun me si’a movùt pur sta compagnìa.”
Cal imàgini chèl che ben capì’l vòu
chèl ch’jodùt jò i vevi—e che chist’imàgin,
intànt ch’i conti, cal tegni tant a còu—
cuìndis stèlis che chì e là a lùminin
il cjèl cun la clarèsa d’un bièl serèn
che li nulùtis via svèltis a còrin;
cal imàgini il cjàr che in tal sen1240
dal nustri cjèl si tèn di dì e di nòt
cussì che zir’e zira, sempri lu jodìn nu ben;1241
cal imàgini la bocja di chel got
che dal spìs dal so mani zì atòr
la sù’n alt la prima roda a si jòt,1242
che la sù’n tal cjèl fàt a vès doj sens1243 alòr
com’che fàt a veva la fiòla di Minòs
cuant che’l frèit da la muàrt sintùt a veva ’ntòr;1244
e che’ un in tal altri al vès i ràis sos
e che’i doj a ziràsin in tal maniera
ch’jòdiu zì’n davànt e’ndavòu si pòs;1245
e n’idea’l varà alòr di com’ca era1246
la costelasion e la dopla dansa
che zì atòr di me i’jodevi ’ntera;
pars’ch’è tant pì’n là da la nustr’ušansa
com’che dal mov’si da la nustra Chiana
a si mòuf’l cjèl che ducju’i àltris al avànsa.1247
Lì a si cjanta no Bacò, no Peana,1248
ma tre persònis in divìn’ natura,
e’n una persona, chè e l’umana.1249
Dal bal so e cjànt finìt la mišura,
a nuàltris si èrin chej sans lumìns prestàs,
contèns di mostrani la so primura.
Ma ròt al era’l silènsiu stàt di scju beàs
premuròus da chèl1250 che tal sìntilu dal sant
puarèt contà i èrin contèns restàs,
“Sta pàja,” al veva dìt, “zà’i vìn tajusàt pì avànt
e la so siminsa zà via metuda;
ma ’dès bati’n t’altri al vòu ’l amòu tant.
Ti cròdis tu che’n tal pet da’ndà che gjavada
la cuesta par fà la biela muša1251 a era stada
cun che gola ch’al mont tant cjàr’a ghi era stada,
e’n ta chèl che, da lancja ben gusada
trafìt, prin e dopo1252 tant al à sodisfàt
che ogni colpa a vìns la so banda,
par cuant ca ghi sedi lècit a l’umanitàt
di podej rašonà, il dut al è infùs
da chel valòu che ’l un e l’altri1253 al à fàt;
par chèl a ti pàr ch’i no si sìn pì ’ntindùs
di sè che pì’n sù contàt i’ai che’l secònt
dotàt nol è dal ben da la cuinta lus.1254
Adès vièrs i vuj a chèl ch’i vuej rìnditi cont,
che’l to crodi, e’l me diši, al puntarà
chì, pròpit in tal centri dal stes rotònt.
Sè ca no mòu e che maj no morarà
di che idea a no è che’l splendòu
di chè1255 che amànt al parturìs chel là parzora:
che lus viva, alòr, ca s’jòt vignì fòu
dal so grant luši, ca no si dišunìs
da luj1256 ma a lòu s’intrèa1257 cul so amòu,1258
par bontàt so il so luminà a s’unìs
coma’n ta spièlis, in ta nòuf susistènsis1259
ma par sempri’l resta un, com’ch’i dìs.
E tant jù’l vèn, fin a l’ùltimi potènsis,
d’àt in àt, pì e pì dèbul doventànt,
fašìnt doma pìsuli contingènsis;1260
e chisti contingènsis a sòn chel tant
di che ròbis generàdis cal prodùs,
cun siminsa o sensa, il cjèl zirànt.
La so cera e di chej ca ghi dà inflùs1261
sempri no’è la stesa, ma lo stes sot’l sen
dal ideàl a s’jòt che pì o mancu’a stralùs.1262
A susèit pròpit par chèl che’l stes lèn,
d’un tipo, al dedi miej o pešu frutàn;
e che vu’i nasèis1263 cun pì o mancu ’nzèn.
S’a la cera a puntìn ghi vegnès dàt man
e s’al fòs’l cjèl la so virtùt suprema
la lus dal sigìl s’jodarès da lontàn;
ma al resta chistu un problema
che tanti vòltis al à un artista
partàt a l’art ma cun man ca ghi trema.
Però se’l vif amòu a la clara vista
da la prin’ virtùt a dispòn e’a segna,
duta la perfesiòn uchì a cuìsta.1264
La cjera ’era cussì stada fata degna
di podej ben rivà a la perfesiòn;
cussì da la vergin rivàt al era chèl cal regna:1265
cussì ch’jò i pòl doma laudà la to opiniòn,
che l’umana natura maj, coma lòu,
a no’a vùt, nè maj varà, la perfesiòn.
Adès, s’jò uchì i ti lasàs besòu,
‘Duncja, coma ’l èria stu chì1266 sensa par?’
di domandà a ti colarès il còu.
Ma par ca pari ben sè ch’adès no pàr,
pensa com’che stu re al veva reagìt
cuant che ‘Dìs pur,’ ghi era stàt dìt ben clar.1267
Chist’i no’ai dìt par tegniti di vej ben capìt
cal era un re cal voleva’l sintimìnt
vej di podej’l just diši su ogni dirìt;
no pal gust di savej in cuàncjus ca sòn
chej motòus1268 ca sù, o se’l necesari’n sè,
cul contingènt, maj àvos d’un necesari a sòn;1269
nè, si est dare primum motum esse,1270
o se un semisìrcul maj vej’l pòs
un triàngul ca nol sedi ret’n sè.1271
Alòr, se sè ch’i’ai dìt, prin1272 o adès, ben t’jòs,
na real prudensa a è chel jodi ’mpàr1273
che tant turbàt al veva i pensèis tos;
e s’al ‘maj’1274 i ti àlsis il to jodi clar,
ben t’jodaràs che dom’a si riferìs
ai re, ca sòn tàncjus, ma un bon al è rar.
Cun sta distinsiòn il me diši capìs;
cussì ti pòs ritegni sè ch’i ti cròs
d’Adàm e di chèl che godi ni fà1275, jò’i dìs.
E che chist ai to piè’l sedi’un toc di plomp gros1276
par fati zì a plan e stà tant atènt
di chèl sì e di chèl no che tu no t’jòs:
pars’che un pì stùpit si lu cjata a stent
che a dišì’l sì o’l no si mèt sensa distinsiòn1277
roba che maj no varès da fà la zent;
pars’ca susèit che la nustra opiniòn
a vèn pleàda ta la banda sbaliada
cussì ch’afièt e’ntelèt spes leàs a sòn.1278
Pì e pì da la riva a si sbanda,
che maj nol torna coma prin di vèisi movùt,
chèl che di pescjà pal ver nol sà avonda.1279
Tàntis a sòn li pròvis, e prin di dut
Parmenide, Melìs, e Bris1280e àltris
che di zì—ma’ndulà?—nisùn al era maj pasùt:
cussì pur Sabelio e Ario1281 e i stùpis
ch’a li scritùris a èrin coma spàdis
ch’jodi a fàn stuàrtis li mùšis drètis.
Ca no sèdin li zens masa sigùris
tal dà judìsi, coma chel tal cal stima
li panòlis prin ca sèdin madùris:
ch’jodùt jò i’ai durànt dut ’l unvièr prima
che’l rošàr cal pareva spinòus e brut,
pì tars in bòcuj vièrzisi, e coma!
E’un batèl dret e ràpit jodùt
i’ai cori tal mar durànt dut’l so cjamìn,
e visìn dal puàrt—èco che jù'l è zùt!
Ca no crodi siora Berta o’l siòr Martìn,
tal jodi un robà e n’altri ufrì,
di savej cuàl cal sarà’l judìsi divìn;
che un al pòl zì’n sù, e’l altri’n jù’l pòl zì.
Dal centro dal sercli, o dal sercli al so còu
a s’jòt ca mòuf l’aga ta’un vas rotònt,
sè’l sburt al vèn da dentri o dal di fòu:
la me mins a’a pròpit a colp tegnùt cont
di sè che jò’i dìs, cussì ch’apena dìtis
che santi ’monisiòns di Tomàs al mont,
èco doventà do ròbis sìmilis,1282
il so discòri e chèl di Beatrìs,
che, dopo di luj, tacàt a veva cun sti peràulis:
“A chist ghi plašarès, ma no vi lu dìs,
nè a vòus e nencja encjamò pensànt,1283
d’jodi di n’altra veretàt la radìs.
Dišèighi se la lus ca’nflurìs cussì tant
la vustra sostansa, cun vu’a restarà,
com’ca’è, taj secuj ca ni stàn davànt;
e dišèit coma, se cussì a restarà
dopo ch’i sarèis višìbils rifàs,1284
puc a puc a no vi imbarlumirà.”
Coma, da nova contentesa partàs,
ogni tant chej che in ziru a bàlin
cjantànt fuàrt, pì vita ’ghi dàn ai so às,
cussì al preà1285, ch’atèns stàs ghi èrin,
i sèrclis sans a colp mostràt pì legrìa
tal so dols cjantà e balà a vèvin.
Chèl che chì di murì al à pùcja voja
par zì a vivi la sù, ulà maj al à godùt
chel bièl frescùt da la eterna ploja.1286
Chel un e doj e tre che sempri al à vivùt1287
e che sempri’l regna’n tre e’n doj e’n un,
maj circoscrìt ma che pur al circoscrìf dut,
tre vòltis cjantàt al era da ogni un
di chej spìris cun tanta melodìa
che just regàl al sarès pal mèrit d’ognùn.
E sintùt i vevi jò na vòus che dal pì lustri’a
vegneva dal sìrcul minòu dut modesta,
com’chè, forsi, dal ànzul a Maria,
rispundi: “Fin ca durarà la fiesta
in tal paradìs, tant il nustri amòu
atòr’l spandarà na lus coma chista.
La so clarèsa davòu ghi stà al ardòu;
’l ardòu a la višiòn, e chè a’è tanta
com’che di gràsia an d’à il so valòu.1288
Coma che la cjàr glorioša e santa
a sarà rivistida, la nustra persona
tant miej sarà par cussi èsi duta cuanta;1289
parsè ca cresarà sè ca ghi dona
di gràsia luminòša il pì grant ben,
lus ch’a jodi luj a mi condisiòna;
in tal cresi, sta višiòn a lasa un clar sen,
e l’ardòu ca’mpìja al và cussì cresìnt,
fašìnt cresi pur’l raj che da chèl al vèn.
Ma pròpit coma’l cjarbòn che flama al rìnt,
e che di chè al è’l so splendòu pì grant,
cussì che la so ’parènsa nol và pierdìnt,
cussì stu lušòu ca n’inglusa dut cuant,
dal jodi da la cjàr’l sarà superàt,
ch’encjamò sot cjera a è’n chistu istànt;
ma di barlumièris no’n varìn afàt,
pars’che i òrgans dal cuàrp a saràn fuàrs
a dut sè che di dilèt ni sarà dàt.”
Di chistu a si èrin prons tegnùs e necuàrs
tant ’l un che ’l altri coru, “Àmen” dišìnt!
dešideri cussì mostrànt paj so cuàrps muàrs;1290
pa li màris1291, e no forsi par lòu stes volìnt;
e paj pàris e chej che ben ghi volèvin
prin d’otegni stu eterno aspièt lušìnt.
Èco che’ntòr, par dut compaj, a jodèvin
un lustri nasi p’intèns di chèl cal era
che’i so ràis in tal orišònt dut a splendèvin.
E coma ch’al tacà di prima sera
la sù’n tal cjèl a s’jòdin ròbis nòvis
cussì che la vista a pàr e a no pàr vera,
a mi veva parùt lì che altri ànimis
ta n’altri ziru jodi a si fèvin
al di fòu da li prin’ circonferènsis.
O sfavilà dal Spirt Sant, just lumìn!,
com’ch’a jodi, incandesènt, i vevi provàt
cuj me vuj che, domàs, no lu sufrìvin!1292
Ma Beatrìs, biela e ridìnt, si veva mostràt
davànt di me, che tra chès ch’i vevi jodùt
par no vej la mins seguìt, ’ndavòu i vevi lasàt.1293
I me vuj a vèvin alòr di nòuf1294 vùt la virtùt
d’alsasi, e jodùt mi eri trasportàt
besòu cun ic in ta na pì alta salùt.1295
Mi eri ben necuàrt ch’i’eri pì’n alt rivàt
pal ridi, com’un fòuc coloràt, da la stela,
che pì ros dal sòlit mi’era someàt.
Cun dut il me còu e cun che peràula
che dentri ducju’i vìn, Diu ošanàt
i vevi par vej vùt sta gràsia nova e biela.
Tal me spirt no si veva ’ncjamò ’nfreidàt
il colòu dal me laudà, che savùt
i vevi che, dal jodi, luj lu vev’apresàt;
che cun’un grant luši di rubìn ’ntinzùt
tal miès di doj ràis jodùt i vevi doj lušòus,
che dìt i vevi: “O Elios com’ch’in lòu ti s’jòt dut!”1296
Com ch’jodi si fà, cun puntìns luminòus
pìsuj’e grancj’, blancjastra fra i pòlos dal mont
Galàsia, ca si gràtin’l cjàf òmis famous,1297
cussì costelàs chej ràis’n tal profònt
di Mars a fèvin il veneràbil sen1298
ca unìsin i cuadràns ta’un rotònt.
Chì pì fuarta ’è la memoria me dal inzèn;
parsè che’n ta che cròus al lampava Crist
cussì ch’jò no saj cjatà fòu un ešempli dèn;
ma chèl cal cjoj sù la so cròus e’l seguìs Crist,
mi scušarà par chèl ch’jò’i no pòl diši e’i tàs,
ben jodìnt ta dut chel lušòu balenà Crist.
Da’un bras al altri e fra’l pì alt e’l pì bas1299
un sintilà s’jodeva di gjugjulùtis,
pì di dut tal so unìsi e tal trapàs:
cussì a s’jòdin, drètis e stuàrtis,
svèltis e stràchis, rifašìnt la vista,
duti che robùtis che, lùngis e cùrtis,
tal raj si mòvin, cu li cuals si lista
spes l’ombrena1300 che, pa la so protesiòn
cun inzèn e art a otèn a pusta.
E com’che giga1301 o arpa, cu la tensiòn
di tanti cuàrdis un tintinà dols ghi crèjn
a chèl che ben nol capìs la so funsiòn,
cussì da li lus ca mi si mostràvin
da la cròus’l vegneva’l sun di na cansòn
ca ni estašiàva, sensa capì ’l ìn.
Ca’ntendeva tant laudà’i capìvi benòn,
che a mi “Risurìs’ e “Vìns” mi vegnèvin
com’a chèl cal sìnt ma di capì nol è bon.
Chisti melodìis tant gust a mi dèvin
che fin a chel momènt lì nuja di nuja
a veva vèncs tant dols che cussì leàt mi vèvin.
A pareva chista na tant granda voja
da pospòni il plašej di chej vuj1302 biej
che’n chej mirànt dutl’ rest si ridùs’n nuja;
ma chej ca jòdin che chiscju sigìj miej
a fàn ogni bielesa pì’n sù ch’i zìn,
e ch’jò no mi’eri’ncjamò voltàt a chej,
di chèl ch’i mi acuši par scušàmi a pòsin
scušàmi1303, jodìnt che jò i dìs il ver;
pars’che’l plašej nol à chì’l so cunfìn,
ma zìnt in sù si fà pì e pì sincèr.1304
La benevula volontàt ta la cual
sempri si dìsfa ’l amòu che dret al suspira
coma la cupiditàt ta chè1305 dal mal,
sidina sidina fàt stà a vèvin che dolsa lira,1306
cussì che tašùt a vèvin che santi cuàrdis
che la destra1307 dal cjèl a mola e tira.
Cuant maj a sarani al bon preà sòrdis
che sostànsis che par dami coràgju
di fàighi domàndis a èrin sidìnis stàdis?
Al è un ben1308 che sensa fin a ghi planzi sù
chèl che, par amòu di ròbis ch’etèrnis
no sòn, il amòu ver al buta jù.
Coma ta li nòs cujètis e pùris
ràpit s’jòt un foghùt ogni tant
che’l vuli al mòuf ta che plàcidi sèris,
e’a pàr stela che’l so post a stà cambiànt,
s’a no fòs che par indà ca s’impìa
dut al è compaj e chèl al dura’un istànt;
cussì dal bras ch’a destra’l para via,
ai piè di che cròus al à corùt un astro
da la costelasiòn brilànt di gloria;
sta gema a no veva lasàt il so nastro
ma pa la strica radiàl si veva movùt,
someànt fòuc davòu dal alabàstro:
svelt cussì1309 al era’l spirt d’Anchìs davànt vegnùt,
se fede i vìn ta la nustra miej muša,
cuant che’n Elišio dal fì si veva necuarzùt.1310
“O sanguis meus, o superinfusa
gratia Dei, sicut tibi cui
bis unquam coeli ianua reclusa?”1311
Cussì’l lumìn, ch’jò voltàt mi eri a luj;
e’i me vuj a èrin dopo zùs a Beatrìs,
che, zìnt chì e là, ’mbacuchìt mi vèvin i vuj
che tant ridìnt a ardèvin di Beatrìs
ca pareva che’i mès tocjàt a vèsin’l font
da la me gràsia e dal me paradìs.
Alòr, in tal jodi e’n tal sinti gjocònt,
si veva metùt stu spìrit a contà ròbis
ch’jò’i no vevi capìt pal so parlà profònt;
intindùt nol veva di dìšmi ròbis scùris,
ma ghi veva tocjàt, par via che’l so concèt
tant pì alt al era dal capì daj òmis.
E cuant che ’l arco dal so ruvìnt afièt
sfogàt si’era, che’l so parlà ’l era jù vegnùt
visìn di lì cal taca’l nustri intelèt,
chistu stàt al era chèl ch'i vevi par prin comprendùt:
“Che benedèt ti sèdis Tu, triùn e un,
par vèighi a la siminsa me cussì ben tindùt!”
E al veva dopo dìt: “Un bièl e lontàn dišùn
che vegnùt mi veva’n tal leši’l libri grant1312
che fòu nol lasa nisùn sen, ma nisùn,
contènt ti’as fàt, fiòl me, stu lušòu, e tant,
da’ndà ch’i ti parli, da che stesa1313 ’sistìt
che l’àlis ’mplumàt ti’a par zì’n alt cussì tant.
Che’n me’l to pensej al lus, ti pàr di vej capìt,
da chèl che prin1314 al è, com’cal radièa
dal’un il sinc e’l sèis, sè ben al è capìt;
par chèl cuj ch’i soj e parsè ca ti somèa
pì viva la me flama no ti domàndis,
di ogni altra tal splendòu di st’asemblèa.
E ti par just; chè, pìsuj e grancj’, i spìris
di chista vita tal spieli a jòdin,
tal cual, prin di pensalu, il pensej t’jòdis;1315
ma pars’che dal amòu sant, ch’jò’i jòt da visìn
e no mi’è maj fòu di vuli e m’implenìs
di na voja dolsa, àltris ghi gòdin,
cun buni peràulis, sigùris e fuàrtis,
il volej to cal suni e’l to dešidej,
ch’jò’i rispùnt par volej di altri lègis!”
Voltàt mi eri a Beatrìs, che’l pensej
me zà’a saveva e, ridìnt, un sen
mi veva fàt che l’àlis vièrt ghi veva al me volej.
Tacàt i vevi alòr cussì: “Il afièt e’l sen,1316
cuant ch’jodùt i vèis la prim’ ecualitàt,
compàis vi sòn stàs dàs, ch’ognùn adès al tèn,
chè’l soreli che àrdi vi’a fàt e luminàt
cul cjalt e cu la lus1317, in dut al è compaj,
che chist a chèl nol pòl èsi paragonàt.1318
Ma voja e argumìnt ’n taj mortaj,1319
pa la rašòn ca vi’è manifesta,
àlis da li stèsis plùmis no ùšin maj;
jò, duncja, ch’i soj mortàl, i sìnt chista
dišegualitàt, e par chèl i ringrasièj
cul me còu par chista paterna fièsta.
E alora, topàs bièl, ti suplichèj,
te che chistu presiòus gjojèl t'ingèmis,
di dìšmi’l to nòn—èco’l me dešidej.”
“Contènt di vèiti fra li me ramàsis1320
i soj belzà stàt; jò’i soj la to radìs”:
dìt ghi veva cussì a li me peràulis.
E pì ’ncjamò al veva dìt: “Chèl dal cual si dìs
che’l to nòn al vèn, e che sent’àis e pì
ziràt al à’l mont’n ta la prima curnìs,
il to bišàvul al era e me fì:
pròpit ben a zarès se la so fadìja
lungja1321 cul to fà ti vès da scurtàighi.
Florensa dentri da la mura vecja,
da’ndà ca cjoj ’ncjamò la tersa e la nona,1322
a viveva moderada e sensa pecja.1323
Cjadenuta no veva nè corona,
nè còtulis ornàdis nè sintùra
che’l vuli a fès tirà pì da la persona.
No ghi fèvin, nasìnt, encjamò poura
li fiis al pari; chè’l timp e li dòtis
no’èrin’ncjamò fòu d’ogni mišura.1324
Non d’èrin cjàšis di famèa vuèjtis;1325
nol era ’ncjamò rivàt Sardanapàl1326
a mostrà sè ca si fà’n ta li cjàmaris.1327
Encjamò nol era vinsùt Montemàl
dal vustri Usieladòu che coma vinsùt
tal zì’n sù, cussì al sarà’n tal so cal.1328
Cun sintùra di coràn e vuès i’ai jodùt
Belincjòn Berti, e sensa truc fasi avànt
la so fèmina, ch’era naturàl in dut;1329
Chej dal Nerli e dal Vecju lì davànt
i jodevi, contèns, cun pièl scujèrta,
e li so fèminis ca filàvin cjantànt.1330
Furtunàdis lòu! ch’ognùn’era certa
di vignì lì soterada1331, e nisuna
pa la Fransa, a era lì tal lièt dešerta.1332
Una a tindeva’l nini’n ta la cuna
e cul ninanana lu consolava,
che paj genitòus ’ndà’n èria roba pì buna?
Che altra’nvensi, mentri ca filava,
fiàbis daj Trojàns a la so famèa
—e pur di Fièšul e Roma—ghi contava.
Ta chej timps a sarès stada na maravèa
na Cjanghèla o un Lapo Saltarèl
com’ch’adès’l sarès Cincinàt o Cornèa.1333
Ta’un cussì ripošàt e ta’un cussì bièl
vivi di citadìns e ta’un so Cristiàn
ambiènt ch’alora al era chistu ostèl,
Maria mi veva dàt, clamada dal sigà san;1334
e’n ta chel antìc Batisteri1335 vustri
fàt i eri stàt Cjasaguida e cristiàn.
Morònt mi’era fradi, e Elišeo n’altri;
la me fèmina’era da Val di Pat,1336
e da là’l vèn il nòn di Alighieri.
I’ai dopo seguìt ’l imperatòu Coràt;1337
e pa li me òperis al veva vùt la gràsia
di ricognòsimi, e cavalièr i veva fàt.
Davòu ghi eri zùt cuntra la malìsia
da la lès di chel pòpul cal ušurpèa
par colpa daj pastòus1338, la vustra gjustìsia.
Da che zentàja—eše maravèa?—
dal mont fals i eri stàt alòr disleàt
che par amòu so tant’ànimis al plèa;
e dal martìri a chista pas i eri rivàt.
O nobilitàt dal nustri sanc, se tu puarèt
la zent zì cussì tant in gloria i ti fàs
ca jù indà che flap al è’l nustri afièt,
na maravèa maj no ti mi saràs;
pars’che là che’l nustri apetìt maj nol è sviàt,
tal cjèl i dìs, gloria i vevi sintùt, e pas.1339
Ti sòs tu com’un mant ca si tèn prest scurtàt
che, s’a no si lu slungja’un puc di dì’n dì,
coma cun fuàrfis a lu tèn’l timp ben tajàt.
Cul “vu”1340 che par prin i vìn jodùt Roma sufrì,
e che la so famèa no’a pì tant ušàt,
alora i’ai di nòuf scuminsiàt a partì;
ma Beatrìs, ca no mi veva maj lasàt,
ridìnt, a pareva chè ca veva tosùt
al prin fal di Ginevra, com’che scrìt a è stàt.1341
“Vu’i sèis me pari,” a diši mi eri metùt;
“Vu’i mi dèis di parlà gran cunfidènsa;
vu’i mi tegnèis alt, cussì che jò’i soj pì che jò’n dut.
La me mins a gòt cussì tant di sè stesa,
e dapardùt di contentèsa a s’implenìs,
ca no si romp di tanta ’legresa.
Alòr, bon pari, i vuej ch’i mi dišèdis
cuj ca èrin i vustri vècjus, e com’che’i àis
a èrin ta’i vustri prins mèis e dìs.1342
Dal pioràr di San Zuan s’eše ch’i pensàis?1343
com’ al èria alora? E li zens cuj ca èrin
ulà di pì grant mèrit, s'i vi recuardàis?”
Com’ch’al soflà dal vint àrdi pì ben i jodìn
la flama dal cjarbòn, jodùt i vevi che ulà
al me dols diši pì’l luševa’l lumìn;
e com’ch’ai me vuj si feva la lus pì biela,
cussi cun vòus Oh cussì biela e dolsa,
ma no cun chista moderna favela,
dìt mi veva: “Dal dì dal prin ‘Ave,’ com’si sà,
che dal so part me mari, ca è santa,
cun me liberàt si veva da la gravidansa,
al so Leòn ben sincsènt e sincuanta
e trenta vòltis al era vegnùt chistu fòuc
a’nflameàsi di nòuf sot ogni so planta.1344
Chistu’a basta sinti daj vècjus, zent di sest;
cuj ca èrin e da’ndà che vegnùs a èrin
al è miej’l taši che’l discori onèst.1345
Ducju chej che, che volta, chì a podèvin
àrmis partà fra Mart e il Batista1346,
il cuint a èrin di chej ch’adès chì a vìvin.
ma la citadinansa, ca e adès mista,
di Cjamps, di Certaldus e, sì, di Feghìn,
a era pura fin al ùltin artista.1347
Oh cuant ca sarès miej èsighi visìn
da li zens ch’jò’i dìs, e a la Galusa
e al Trespiàn di vej il vustri cunfìn,
che dentri vèilis e sopuartà la spusa
dal contadìn di Guigliòn e di Signa,
che’l vuli par baratà sempri’l gusa!1348
S’a no ghi fòs stada a Sešar madrigna
che zent che tant miej da curà’l mont ’varès
e coma mari al fì èsighi benigna,
un tal1349, fàt fiorentìn, al cambia’e smercja’dès,
invensi di zì dret là daj Similfòns,
elemošinànt, com’i so àvos puarès;
Montemurlo’l sarès encjamò daj Cons;
a sarèsin i Sercuj sot’l plevàn d’Acòn,
e forsi in Valdigràf i Bondajmòns.1350
’L inflùs di zens nòvis al crèa cunfušiòn
e chistu al è sempri’un mal pa li contràdis,1351
com’che mal ghi vèn a un cal è mangjòn;
un toru svuàrp a colà pì svelt ti lu jòdis
che n’agnela svuarba; e spes a taja
di pì e tant miej una che sinc spàdis.
Se tu ti vuàrdis Luni e Urbisalia
com’ca sòn zùdis, e coma ca zaràn
davòu di lòu Chiuši e Sinigalia,1352
di sinti com’che li stìrpis a disfasi’a vàn
no ti sarà nè roba nova nè dura
cuant che clar a è ch’encja li sitàs na fin a àn.
Ca mòri dut a è roba sigura,
e vuàltris pur, ma la muàrt’n cualchiduna1353
ben a si plata; ma la vita puc’a dura.
E com’che’l zirà dal cjèl da la luna
sempri’l cujèrs e’l discujèrs li spiàgis,
cussì a Firense ghi fà la furtuna:
par chèl un nol à di fasi maravèis
s’jò a parlà’i mi mèt daj als Fiorentìns
ca’an li so grandi làudis’n tal timp platàdis.
Jodùt i’ai jò’i Ugos e’i Catelìns,
i Filìps, i Grecs, i Ormàns e’i Alberìcs,
zà’n tal calà, ma ilùstris citadìns;1354
e di chej’n daj jodùs, tant grancj’ che antìcs,
cun chèl da la Sanèla, chèl da l’Arga,
e Soldanièrs e Ardìngas e Bostìcs.
Là di che puarta ch’adès a è carga
di cussì tanta cativèria in dut,
ca’nfondarà sta barcja1355 di maj cussì carga,
I Revignàns a èrin, da’ndà che vegnùt
al era’l cont Guido e ducju chej che’l nòn
di Beluncjòn a àn in sèguit otegnùt.1356
Chej che da la Preša a savèvin zà benòn
coma governà, e chèl dal Galigaj
zà di oru a vèvin il pòmul dal so nòn.1357
La strica dal Gris1358 era granda asaj,
com’pur i Sachès, Zòucs, Fifàns e Barùs
e Gjaj e chej che ros a doventàvin pal staj.1359
La sòcja che cresi a veva fàt i Calfùs
a era zà biel’e grosa, e zà magistràs
a èrin i Sìsios e i Arigùs.
Oh cuant ben ch’jodùt i’ai chej stàs disfàs
da la so rogansa! E li bàlis d’oru1360
flurì a fèvin Firense in ducju i so gran fàs.
Cussì a fèvin i pàris di chej che di oru,
cuant che la vustra glišia’l vèscul no veva,
gràs si sòn fàs sintàs a consistoru.1361
Che rasa di zent ’rogànta, ca è belva
cun chèl cal scjàmpa, ma s’jodi un’l fà’l dint,
o’l tacuìn, na pioruta a fasi jodi a và,
se pur zentuta, zà si zeva ’ngrandìnt;
chist no ghi zeva dret a Bertìn Donàt,
che’l misièr al à chej1362 dopo fàt parìnt.
Belzà al era’l Caponsàc tal mercjàt,
da Fièšul vegnùt, e belzà al era
un bon citadìn Gjuda, e’l Infangàt.
I dìs na roba ’ncredìbil ma vera:
tal sìrcul di miès si’entrava pa na puarta
ca cjoleva’l nòn da chej da la Pera.1363
Ognùn che la biel’insègna al parta
dal grant baròn, cun che stima e nòn
ch’a recuardà il dì di San Tomàs ni parta,
da luj tìtul e patrimoni cjòls a sòn;
encja se cul pòpul vuej si tèn unìt
chèl cal à cun fàsa ornada benòn.1364
Gualtièrs e Importùns zà a stèvin pulìt;
e’l Borc encjamò pì cujèt’l sarès
se’l bacàn di cers visìns1365 nol vès subìt.
La cjàša ca’a caušàt il vustri planzi e sighès
pal just disprès che caušàt vi’a la muàrt,
e partàt vi’a al scunfuàrt ch’i vèis adès,
onorada a era, sensa tuàrt:
O Bonbelmònt, se mal ch’a scjampà ti’as fàt
da li so nòsis par cjatà t’altri bras cunfuàrt!1366
Scontèns a sòn tàncjus che’l cjèl a varèsin laudàt
se Diu a Ema ti vès concedùt
cuant che par prin in sitàt ti’èris rivàt.
Ma’a che sema di piera1367 ghi’a convegnùt
—chè ca vuarda’l punt—che Firense a finìs
che pàs che par un bièl puc a veva vùt.
Cun chisti zens e cun lòu pur cun àltris,
ta sta calma Firense i vevi jodùt
che rašòn no veva di spandi làgrimis:
cun sti zens d’jodi la Gloria i’ai podùt
dal so pòpul, e just, tant che’l so gìlio
maj nol era cul cul in sù stàt metùt,
nè maj al era doventàt ros, stu gìlio.1368
Coma chèl zùt a Climenè, sigùr volìnt
èsi di sè che da n’altri’l veva sintùt,
che pur vuej il pari al fì di dà tant no si sìnt;1369
tal i’eri jò, e’i eri cussì stàt sintùt
da Beatrìs e pur da chel sant lumìn
che prin par me dal so post si veva movùt.
Par chèl ic “Èco, fà che ben a lùšin
i to dešidèris,” mi veva dìt, “ cussì che chìscjus
ben segnàs tal so flameà a vègnin,
chè, se’i to pensèis zà i cognosìn dùcjus,
il to parlà lo stes ti tèn abituàt
a diši ‘I’ai sèit’ cuant che’i làvris ti’as sùs.”
“O antenàt me che tant i ti tèns levàt
che com’che ta’un triàngul li mins terènis
doj ànguj vièrs no’an maj cjatàt,1370
cussì tu’i t’jòs li ròbis contingèntis
prin che’n sè a sèdin, ben mirànt il punt
ch’al stes timp dùtis al jòt li èpochis;
cuant che cun Virgìlio i’eri, punt par punt,
sù pal mont che li ànimis al cura,
e pur cuant che jù’i zèvin tal mont defunt,1371
dìt mi’era stàt da la me vita futura
roba seria, ma ch’a ogni violenta
scòsa ic a si varès tegnùt dura.
Par chèl a sarès la me voja contenta
di savej sè che’l cašu mi tèn visìn;
ch’un folc ca s’jòt rivà di fà mal al stenta.”
Cussì ghi vevi dìt alòr a chel stes lumìn
che prin mi veva parlàt; e com'ca veva volùt
Beatrìs li me vòis si averàvin.
No cun stupidàdis, che’l mont pagàn, dut,
inviscjà si lasava prin che ’l Agnèl
paj pecjàs dal mont a murì ’l era zùt,
ma cun peràulis clàris e cun bièl
Latìn precìs dìt mi veva chel amòu paterno,1372
che’nglusàt al era’n tal so ridi bièl:
“La contingensa, che fòu dal cuaderno
da la vustra matèria a no si spànt,
ben joduda a’è dal vuli eterno:
necesaria a no và par chel doventànt,
com’ca no và dal vuli 'ndà ca si spièla
na nàf che la curìnt a stà jù menànt.1373
Da là, cussì com’ca vèn ta l’orèla
la mušica dolsa dal organo, mi vèn
tal vuli il disèn da la to tela,1374
com’ch’ešiliàt al era stàt Ipòlit d’Atèn
par cauša da la so crudèl madrigna,1375
a ti pur zì fòu di Firense ti convièn.
Chist a si vòu e zà’a si s’impegna,
e prest’l sarà fàt da chèl ca ghi pensa
là’ndà ch’a baratà Crist dut’l dì si s’impegna.1376
La colpa davòu ghi zarà, com’si sà,
a la banda urtada, ma la vendeta
a mostrarà il ver ca la dispensa.
Ti lasaràs ogni roba, puareta,
che pì a ti plàs; e chista a è la frecja
che ’l arco dal ešilio par prin’l saèta.
T’jodaràs cuant amàr ca ti sarà’n bocja
il pan d’àltris, e cuant ca saràn dùris
da scalà li scjàlis cuant ca tocja.
E chèl che pì ti pešarà’n ta li spàlis
a sarà che compagnìa, bruta e trista,
ch’i ti zaràs a cjatà’n ta che cjèris;
sta mata di zent, sensa Diu e’ngràta,
ti si farà cuntra; ma dopo, e no tant,
a varà ic—no tu—la muša rota.
La so bestialitàt a zarà ben mostrànt
sta marmàja; cussì che par te a sarà miej
da stu bacàn èsiti tegnùt distànt.
Il prin rifugjo ch’i ti pod’ràs vej
cun benvolej al sarà dal grant Lambart,1377
che’n ta la scjala’l parta’l pì sant1378 daj usièj;
che di te a varà un sì grant riguàrt
che tra’l fà e’l domandà, fra di vuàltris
prin’l sarà chèl che cuj àltris al è pì’n ritàrt.1379
Cun luj t’jodaràs chèl1380 che, nasìnt, tràcis
al à vùt—e bùnis—da che stela fuarta,1381
che’n tal mont lu faràn fà grandi ròbis.
I no saj se la zent si è zà necuàrta
che zà par nòuf àis, ta la so zòvin etàt,
atòr di luj sti ròdis1382 fàt ghi vèvin scorta;
ma prin che’l Guasc il alt Rico’l vedi ’nganàt,
sintìlis s’jodaràn da la so virtùt1383
pal disprès paj sfuàrs e bès belzà mostràt.
Cuant che da li so magnificènsis savùt
si varà, alòr nencja i so nemìs
di luj tegn’si da tabajà no pod’ràn dal dut.
Ta li so mans a è miej ch’i ti ti mètis;
luj’l sarà cauša di tancju sestamìns,
condisiòns cambiànt par zèns siòris e puòris.
E’i ti tegnaràs scrìt in ta la mins
di luj, sensa dìšilu”; e dìt al veva ròbis
incredìbilis a chej ca èrin prešìns.
E dopo al veva dìt: “Fiol me, adès tu ti capìs
chèl ca ti’è stàt dìt; èco li insìdiis
ca ti vegnaràn entri pus àis mostràdis.
Ma’i no vuej che’i to paešàns t’invidièis,
che tant a si slungjarà la to vita
pì’n là dal castìgu da li so cativèris.1384”
Dopo che, tašìnt, chista ànima santa
da tesi mostràt a veva di vej finìt
la tela che da me ghi’era stàt data,
tacàt jò i vevi, com’un che plen di dùbit,
consej ghi domanda a na persona
che tant ghi plàs e che dut a tèn capìt:1385
“Ben i’jòt, pari me, com’ca si spiròna
il timp vièrs di me par tègn’mi ben zveàt,
che pešu a’è par un ca si bandòna;1386
alòr dal ocorìnt mi tegn’raj armàt
cussì che se’l post che pì mi plàs cjòlt mi vèn,
fòu d’àltris pal me rimà no vegnaraj butàt.
Jù’n tal mont che di amarèsis al è plen
e’n tal mont che’nsima al à’l bièl gjardìn
che paj vuj di Beatrìs jodùt i’ai, e ben,
e dopo’n ta chej poscj’ als che cussì tant a lùšin
savùt i’ai chist e chèl che se da contà i vès,
di savòu fuàrt tàncjus lu cjatarèsin;
E s’jò al ver di èsi timidùt i varès,
da chej i no vegnarès maj recuardàt
ch’antìc jodaràn il timp ch’i vivìn adès.”1387
La lus ridìnt ca’nglusava’l me antenàt,
presiòus gjojèl, a sfavilà si veva metùt
com’un raj dal soreli ta’un spièli doràt;
e chistu al veva dìt: “Dom’un còu cal è brut
par vej di sè o d’àltris vergogna
al volarà che tu ti tàšis dal dut.1388
Lo stes, na volta netada la fogna,
và a mostràighi a dùcjus 1389la to višiòn,
e ca si gràtin pur chej ca àn na rogna.
Che se’nsindiòša’sarà la so lesiòn
al prin bocòn, un bièl puc di nudrimìnt
a lasarà na volta digerida benòn.
La to vòus a farà pròpit coma’l vint
ch’a li pì alti pùntis a ghi dà frustàdis
e a tì onòu e riconosimìnt.
Ma mostràdis ti sòn ta chisti ròdis,
tal alt mont e’n ta la val doloroša
encj’ànimis par grandi ròbis famòšis,
che’l spirt di chèl cal sìnt a nol ripoša
nè maj si ferma su ešempli cal sedi
puc cognosùt o platàt’n ta na buša,
o che, par altri, rišàlt a nol fedi.
Dal so verbo si godeva luminòus
chel spièli beàt, e jò i stevi gustànt
il me, temperànt dut’l dols cul sindiòus;1390
e che fiòla ch’a Diu mi steva menànt
dìt mi veva: “Cambia pensej; pensa che visìn
jò’i soj di chèl1391 che’i maj al và liberànt.”
Voltàt mi eri cuj vuj ca mi lušèvin
vièrs la biela vòus dal me cunfuàrt,
e’i tàs dal ben che chej vuj sans mi volèvin;
no parsè che dal me parlà mi fidi dom’in part,
ma pa la mins ca pòl fà doma chel tant
se pì ch’judada no vèn dal alt, e fuàrt.
Di chel momènt, cuant che ic i stevi vuardànt,
doma chist i pòl diši, che il me afièt
lìbar al era d’ogn’altra voja, dut cuant,
fin che il plašej eterno, che dirèt
al luševa in Beatrìs, su me pur
a si rifleteva dal so bièl aspièt.
Alòr, cu la lus di un ridi bièl e pur,
ic dìt mi veva: “Vòltiti e scolta;
di paradìs al di fòu daj me vuj an d’è pur.”1392
Com’che uchì a si jòt cualchi volta
la voja che’ tal jodi, s’a è tanta,
da ic a vèn duta l’ànima cjolta,
cussì, tal sflameà da la lus santa
che voltà mi veva fàt, la so1393 brama jodùt
i vevi che di parlami a'n veva tanta.
E al veva tacàt: “Chi sù ch’i ti sòs vegnùt,
in ta stu àrbul cal vif dal insima,
che maj no si sfuèa e che sempri’l fà frut,
i spirs a sòn beàs, che la jù, prima
da vignì’n tal cjèl a èrin ognùn famòus,
tant da vej da li mùšis granda stima.
E alòr vuarda ben ta’i bras di sta cròus:
chèl ch’i minsonaraj, lì’l farà chel àt
che’n ta na nula’l fà’l so lamp1394 luminòus.”
Pa la so cròus jodùt i vevi un lušòu tiràt
dal nòn Gjošuè, apena’pen’ minsonàt;
che’i no saj se’l diši al era prin dal fàt.
E cuant che Macabeo’l era stàt nominàt
èco un altri1395 cal vegneva rodolànt,
e dal godi al era stu tròtul animàt.
Cussi par Carlo'l Grant e par ’l Orlànt,
doj ch’atènt seguìt al veva'l me sguàrt
com'che’l vuli’l seguìs il so falcòn svualànt.1396
Dopo tiràt a vèvin Gulielmo e Renoàrt
e encja’l duca Gotfrèit la me vista
’nta che cròus, coma pur Berto Guiscart.1397
Alòr, cun l’altri lùcis’n motu’n ta sta pista,
mostrat mi veva l’ànima ca mi veva parlàt
cuant che cun chès tal cjantà a er’artista.
A la me destra mi eri alòr voltàt
a Beatrìs par jodi s’al me dovej,
cun peràula o cun sen, mi tegnès guidàt;
e jodùt i vevi i so vuj lušìns e biej,
lùstris di legrìa, che il so aspièt
i’àltris al vinseva e’l so ùltin parej.1398
E pròpit coma, par sinti pì dilèt
tal ben fà, ’l omp di dì in dì, plan planìn
a si necuàrs cal fila sempri pì dret,
cussi mi eri rindùt cont che lì ch’i èrin
dut’l cjèl cresùt al veva il so arc1399
jodìnt chel miràcul1400 ch’i vevi visìn.
E com’ca si tramuta’n ta’un pisul arc
di timp na fruta in blanc, cuant che’n muša
a discarga da la so vergogna’l car’c,1401
cussi ai me vuj, vìnt voltàt la muša,
al era’l candòu pì dols da la sesta stela1402
che ta’un tic e tac ni veva fàt di cjaša.
Jodùt i vevi'n ta che stela buna’e biela
il luši dal grant amòu che lì al era
paj me vuj scrivìnt la nustra favela.1403
E coma grus ca si àlsin da la cjera,
cuaši godìnt di diši ca èrin pasùdis,
a crèjn na tonda o altra schiera,
cussì’n ta li lus li santi creatùris
svualànt a cjantàvin, e’a fašèvin
un D o’un I o’un L cu li so figùris.
Prima, cul so cjantà a si movèvin;
dopo, doventànt un di chiscju dišèns,
a stèvin fers un puc e a tašèvin.
O divina Pegasèa1404 che’i nustr’ inzèns
par timp e timp ti fàs che gloriòus a rèstin,
e cun chej pur li nustri sitàs e regns,
’luminèjmi di te, che spic a fèdin
sti figuris com’ch’jò li’ai concepìdis:
che’n ta scju vers’l to podej dùcjus jodi a pòsin!
Sinc vòltis sièt si èrin alòr mostràdis
vocals e consonàntis; e notàt
i vevi sti pars coma ch’jò li vevi jodùdis.
‘DILIGITE IUSTITIAM’ ben oservàt
i vevi sè che par prin’era chì pituràt,
da QUI IUDICATIS TERRAM1405 seguitàt.
Tal EM dal cuint vocabul dut ordinàt
al steva ogni spirt, cussì che Gjove stes
d’arzènt al fasava stu luši doràt.
E pì lùcis jodùt vignì jù a vèvin i vuj mès
e pojàsi tal colm dal EM, da indà
che’l ben pì alt a laudàvin, dùtis chès.1406
Dopo, com’ch’al bati di na sclampa brušada,
na nula si’jòt saltà fòu di falìscjs
che paj vilàns a’è roba furtunada,
èco alòr il lampà di mil lùcis,
e pì, zì’n sù t’jodèvis, o tant o puc,
par volej di chèl1407 ca li veva ’mpiàdis;
e cuant ch’ogni lumìn al era zùt tal so lòuc,
i vevi 'l cjàf e’l cuèl di n’acuila jodùt
vignì fòu dal dišèn ben clar di stu fòuc.
Il pitòu di dut chistu, mestri nol à maj vùt;
ma mestri ’l è luj, e da luj a vèn fòu
la virtùt ca informa1408 i nìs dapardùt.
I altri beàs, che contèns ognùn di lòu
a parèvin d’èsi’n ta la M ingiliàs,
puc’a puc pal usièl jodùt si ghi veva'l còu.1409
O biela stela, cuanti gèmis ch’i ti’as
ca mi mostrin che la nustra gjustìsia
a vèn da scju cjèlos ch’i ti tèns ’ngemàs!
Par chèl jò i prej la mins che inìsi a
ghi dà al motu to e virtùt che ben
a vuardi da’ndà che’l fun’l vèn che’l to raj’l vìsia;1410
cussì che n’altra volta’l mostri’l so disdèn
di dut chel baratà dentri dal templi1411
che daj màrtirs che fàt lu vèvin al era plen.
O soldàs sans dal cjèl che jò’i contempli,
lotàit fuàrt par chej che la jù in cjera
pierdùs a sòn par via dal brut ešempli!
Cu li spàdis si feva na volta guera;
ma ’dès a la fàn chej ch’al cjòli a sòn atìfs
il pan1412 che’l bon Pari a nisùn maj’l siera.
Ma tu che doma par scancelà1413 ti scrìfs,
pensa che Pieri e Pauli, che muàrs a sòn
pal cjamp1414 ch’i ti guàstis, a sòn encjamò vìfs.
Tu ti pòs ben diši: “Jò’i saj sè ca è bon;
jo’i vuej doma chèl che besòu al à vivùt
e ca àn pal saltusà martiriàt’n tal salòn;
jò il pescjadòu i no cognòs, nè’l Paulùt.”1415
Davànt di me i jodevi cun l’alis vièrtis
il bièl dišèn1416 che cun chel so godi grant
a fèvin l’ànimis ulì unìdis.
Ogn’un’a pareva un rubìn che tant
cun’un raj di soreli ardìnt al stès
che ai me vuj si rifleteva brilànt.
E chèl che a contà i mi mèt adès,
dìt nol è maj stàt, nè scrìt da vingjòstri,
nè d’inventalu nisùn maj s’insumiarès;
ch’jodùt i vevi e pur sintùt i vevi il rostri1417
che al “jò” e al “me” a ghi dà vòus
invensi di ušà il “me” e’l “nustri.”1418
E alòr: “Par èsi bon e gjudisiòus,
ešaltàt i soj jò chì a che Gloria
che di pì no si pòl èsi dešideròus;
e’n tal mont i’ai lasàt la me memoria
buna, tant buna, ma che li zens trìstis
a làudin ma a no seguìsin par nuja.”
Cussì dom’un calòu di tanti bòris
sinti si fà, com’che da tancju amòus
un sun sòu si sinteva da li so bòcis.1419
E alora jò: “O semprivèrs flòus
dal eterno bon godi; che pur dom’un
someà mi fèis ducju i vustri odòus,
sodisfàit suspirànt il me grant dišùn
che par cussì tant timp mi’a lasàt plen di fan,
che’n tal mont di cjoli nol è stàt bon nisùn.
Jo’i saj ben che se’n cjèl ta'un altri reàn1420
sempri a si spièla il volej divìn,
puc’n vu a si riflèt, e sensa velàn.
Ben i savèis ch’i mi tèn pront e visìn
par scoltavi; i savèis cual cal è chel
dùbit che’n mins maj nol vòu stami sidìn.”
Coma un falcon cal vèn fòu dal cjapièl,1421
al mòuf il cjàf e l’àlis al bàt contènt,
granda voja mostrànt, fašìnsi dut bièl,
cussì al fasi jodùt i vevi dut intènt
stu sen, da gràsia divina festegjàt
cun chel dols cjantà che là’n alt al è sempri prešènt.
E tacàt al veva: “Chèl che’l compàs al à slungjàt
fin a la fin dal mont, e dentri di chel trat
il misteriòus e’l manifest al à lasàt,
nol à’l so valòu podùt lasà cussì stampàt
dapardùt ’l univèrs, che il so verbo,
infinìt, parzora di dut’l fòs restàt.
E a è par chèl che il prin superbo1422
che pì grant al era d’ogni creatura,
crut al era colàt crodìnt di savej pì dal verbo;
e da chistu s’jòt ch’ogni inferiòu natura
un vàs masa pìsul a’è par dut chel ben
sensa fin e che’n sè cun sè’l mišura.1423
Duncja la nustra vista, ch’al pì a tèn
doma cualchidùn daj ràis da la mins
che dùtis li ròbis dal mont a contèn,
a no pòl da se stesa tegni a mins
tant che’l so prinsìpit1424 a no s’interna
tant pì’n là daj nustri sòlis sintimìns.
Cussì che’n ta la gjustìsia eterna
il disèrni cal risèif1425 il vustri mont,
coma vuli tal mar, dentri a s’interna;
che, par tant che da la riva’l jòt’l font,
lontàn tal mar no lu jòt, cal è lo stes
lì, ma platàt’l tèn il so èsi profònt.
Lustri nol è, s’a nol vèn dal serèn stes
che maj si turba; ma ’l è ’nvènsi dut scur,
o par pasiòn da la cjàr o velèn daj bès.1426
Adès che chel post profònt ti sòs sigùr
ca ti platava la gjustisia viva,
che fin a capìla ti’era stàt dur;
che chist ti dišèvis: ‘un al nas’n riva
dal Indus, indà che nisùn al da lesiòns
su Crist, nè di luj a leši o scrivi al và;
e’l so volej e li so buni asiòns,
par cuant che’l nustri rašonà’l jòt,
sensa pecjàt tal diši o vivi a sòn.
Sensa fede o batièšin al mòu: jòt—
parsè’l vegnia condanàt stu puòr’on?1427
’ndà a eše la so colpa se luj nol cròt?1428
Cuj sotu tu da mètiti tal cjadreòn1429
par gjudicà da miàrs di mìis di lontàn,
che d’jodi nencja na cuarta’n là no ti sòs bon?
Chej che voja di zì’n tal sutìl a’an,
se guidàs da la scritura i no fòsis,
rašòns di dùbit i'n varèsis a plena man.
Oh nemaj da la cjera! Oh mins sglònfis!1430
La prima volontàt, ca è’n sè tant buna,
e ca è’l pì grant ben, sempri lì a è, tal so post fìs.
Ogni roba a è justa se cun ic a è una:1431
roba creada’l ben a sè’a no tira,
ma ic, risplendìnt, a ognùn lu dona.”1432
Com’che’nsima’l nit zvualànt a zira
dop’che la cicògna’l past ghi’a dàt ai fìs,
e com’che chèl cal è pasùt al amira,
cussì si veva fàt1433, e cussì alsàt i vevi li sèis,
la figura benedeta, che l’àlis
a moveva sburtàdis da tancju consèis.
Atorotòr svualànt a cjantava: “Li nòtis
mès, a’è clar, i fèis fadìja a capìlis;
il pensej di Diu pur’i no comprendèis.”1434
Al cujetasi di che lustri flàmis
dal Spirt Sant ch’encjamò ’l era’n tal sen
ch’ai Romàns ghi veva dàt riverènsis,
di nòuf al veva tacàt: “Chì sù, in ta chistu regn,
maj nol è vegnùt nisùn ca nol crodès in Crist
nè prin nè dopo cal vegnès ’nclaudàt tal lèn.
Ma jòt: tàncjus di lòu a sìghin ‘Crist, Crist!’
e’n tal dì dal judìsi a saràn pì lontàns
di luj1435 che chej che maj cognosùt no’an Crist.
E l’Abisìn’l danarà chiscju Cristiàns
cuant ca si spartiràn chisti do scuèlis,
una sempri siora e l’altra’n taj dàns.1436
Se dišarani i Persiàns ai re vùstris?
Coma a jodarani chel libri vièrt
’ndà che li pècis sòs a sòn dùtis scrìtis?
Lì s’jodarà, tra l’òperis d’Albert,1437
chè che fra puc a scrivarà la pena
su chèl ca cambiarà’l regnu di Praga’n desèrt.1438
Lì a s’jodarà’l mal che là dal Sena
al caušarà, falsificànt bes a plen,
chèl che’l cinghiàl’l farà crepà, cun pena.1439
Lì di che supiàrbia s’jodarà il sen
che màt a fà doventà ’l Inglèis e’l Scosèis
che bòis no sòn di restà tal so terèn.
La lusùria a s’jodeva e li coròtis plèis
di chèl di Spagna e di chel re Boèm,
che virtùt maj ’la vùt, ma doma brus plašèis.1440
Si gh’jodarà al suèt di Gjerusalèm
segnada cun una I la so bontàt,
ma l’opòst ghi sarà segnàt cu na em.1441
S’jodarà l’avarìsia e la viltàt
di chèl che vuardiàn al è da l’išula dal fòuc
’ndà ch’Anchìs finìt al veva la so lungja estàt;
e par da n’idea di cuant cal è luj puc
a bastaràn un pu’ di lèteris scurtàdis
ch’un biel puc ni dišaràn cul diši puc.1442
E s’jodaràn pur li òperis spòrcis
dal barba1443 e dal fradi che na nasiòn
a’an dišonoràt e pur do corònis.
E chej che re dal Portogal e Norvegja a sòn,
lì si cognosaràn, e chèl di Rasa1444
che cuj bès di Venesia al veva fàt puc di bon.1445
Beàda Ungaria s’a no si lasa
pì malmenà! e beàda Navàra
s’a si armàs dal mont1446 ca la fàsa!
E ducju’an di crodi che par capara
di chistu, Nicošia e Famagosta
fuàrt si làgnin pal nemàl di so cjera1447,
che d’imbànda daj àltris no si scosta.
Cuant che chèl che lus a dut il mont ghi dà,
dal nustr’emisferi jù’l vèn e’l và via
cussì che'l dì dapardùt a distudasi al và,
il cjèl, che doma di luj prin s’impìa,
ai nustri vuj si fà di nòuf a colp prešìnt
par ducj’ chej lumìns ch’ognùn di luj s’impìja;
e’n mins stu da fà dal cjèl si veva fàt prešìnt
cuant che’l sen dal mont e daj so dùcis
di parlà ’l veva smetùt, cujèt restànt e tašìnt;
ma sùbit dopo, l’altri bieli lùcis
sempri pì lušìnt a cjantà si vèvin metùt
cansòns che ben i recuardi ca èrin soàvis.
O divìn amòu, di ridi dut cujerzùt,
cuant ch’i ti lušèvis cun che melodìis dòlsis
che di pensèis sans a cjantàvin par dut!
Dopo che chisti lustri pièris presiòšis
che la sesta lus ’ngjemà i vevi jodùt
cujetàt a vèvin l’angèlichis nòtis,
di sinti’l murmurà d’un rìvul mi veva parùt
che da clap’a clap jù’l vegneva lìmpit e clar
da la gran fontana ’ndà cal era nasùt.
E com’dal cuèl da la ghitara’l sun clar
dut ben si sesta, com’cal fà dal bušùt
da la pìva il soflà dal montagnàr,
cussì, sensa nencja spetà un minùt,
il murmurà da l’àcuila sbušigànt
al era vegnùt sù pal cuèl, fin che dols lu vevi sintùt.
Da mùrmur’a vòus sè stesa alòr cambiànt,
fòu dal so bèc in forma di peràulis
bièlis i vevi sintùt, che chì i’ai scrìt dut cuant.
“La part che’n me a jòt e che’n àcuilis
mortàlis’l soreli a vuarda,” al veva tacàt,
“a’è miej che adès benòn i ti vuàrdis,
pars’che daj fogùs che forma mi’an dàt,
chej ’ndà che’l vuli’n tal cjàf mi sflamèa,
tant miej daj àltris al è ognùn di lòu dotàt.1448
Chèl che tal miès dal vuli al sfavilèa,
il grant cjantadòu ’l è stàt dal Spìrit Sant,
che da post a post l’arca movùt al ve’a:
adès ben’l cognòs il mèrit dal so cjànt,1449
che luj stes al è efièt dal so consej stes
par gràsia vuda che granda’è altritànt.1450
Daj sinc che sercli mi fàn dal vuli stes,
chèl1451 che al bèc pì visìn a mi è,
la veduluta consolàt al à pal fì stes1452:
adès tant ben al sà cuant costòus cal è
il stà lontàn di Crist, pa l’esperiensa
di sta dols’ vita e di chè ch’oposta ghi’è.1453
E chèl che dopo a si jòt’n ta la sirconferensa
che minsonàt i’ai, tal alt da la sèa,
la muàrt al à ritardàt par fà penitensa:1454
adès al sà ch’encja cuant ch’un al prèa
che chèl di vuej’l sedi pal domàn lasàt
il judìsi eterno a nol cambièa.1455
Chel altri pì’n là, cu li lègis al me làt,
cu na buna intensiòn ca’a vùt brut frut,
par zì davòu dal pastòu, grec si veva fàt:1456
adès al capìs com’che’l mal ca si’a vùt
dal so ben operà a no ghi’a fàt dan
encja se’l mont da là’n cà’n malora ’l è zùt.
E chèl che ta la curva’n jù i oservàn,1457
Gulielmo ’l era, che che cjera a plans a st’ora
par Carlo e Federico e’l so malàn:1458
adès al sà coma ca s’inamòra
il cjèl di un re just, e a li sintìlis
dal so splendòu encja ’dès a s’indòra.1459
Cuj’l crodarèsia la jù, tal mont di pècis,
che Rifèo Trojàn1460 al fòs’n ta stu rotònt
uchì la cuinta da li lùcis sàntis?
Adès alc al cognòs ben di sè che’l mont
nol pòl par nuja jodi da la gràsia
divìna, o almancu no fin in font.”
Com’na ’lodula che’n aria si spàsia,
prin cjantànt, e dopo tašìnt contenta
da li dolsi nòtis ca la làsin sàsia,1461
cussì ben clara mi veva parùt la ’mprònta
dal plašej eterno, e’l so dešideri
che a chèl ogni roba si atèn e doventa.1462
E forsi pars’che plen di dùbit i’eri
com’un spièli plen di ròbis coloràdis,
pì’a lunc di spetà, tašìnt, bon ’no’eri;
ma li peràulis: “Se soni sti ròbis?”
a mi èrin fòu di so volej sbrisàdis;
e’a colp un brilà jodùt i vevi di fièstis.
Sùbit dopo, cun brilanti ocjàdis
chistu sen benedèt a mi veva rispundùt
prin ch’i ghi fès jò stes altri domàndis.
“Chistu tu i ti cròdis di capìlu dut
parsè ch’jò’i lu dìs, ma’l coma no ti lu sàs;
com’che’l crodùt spès a nol è comprendùt.
Coma chej ca pàrin di capì li ròbis ch'i’ti fàs,
par nòn e basta, ma la so “quiditàt”1463
no la jòdin se d’àltris no vegnìn judàs.
Regnum coelorum a sufrì ’l è partàt
dal grant amòu e da la speransa
ch’a vinsi a và la divìn’ volontàt;
no’un lotà tra omp e omp, com’ca si pensa,
ma ic a vìns pars’ca vòu èsi vinsuda
e, vinsuda, a vìns cu la so benevolensa.1464
La prima e la cuint’ànima1465 là ’mpostada
a ti lasa a bocja vièrta, che’n ic t’jòs
la regjòn daj ànzui ben piturada.
Daj so cuàrps fòu no sòn vegnùs, com’ch’i ti cròs,
spirs pagàns, ma cristiàns, cun fede plena
sul Crist che da zì o zà zùt al era’n cròus.
Ch’un dal infièr, da’ndà ca no si torna
maj par fà dal ben, taj so vuès al è tornàt,
pa la gràsia che’l sperà a adòrna;
dal gran sperà che sì tant al à judàt
il preà1466 che Diu lu risusitàs,
par podej vej’l so dešideri scoltàt.
Il spirt gloriòus ch’adès ni tèn voltàs,1467
tornàt a la cjàr, e lì par amondi puc,
tant al veva crodùt che luj a lu judàs;
e crodìnt impijàt a si vev'n ta un cussì grant fòuc
di amòu par luj1468, ch’a la so muàrt seconda
uchì al era vegnùt, in ta stu bièl lòuc.1469
’L altri1470, che par gràsia di na tant fonda
fontana’l sgorga, che maj creatura
jodi’a podùt fin ta l’ùltima onda,
dut’l so amòu la jù al veva dàt a vita pura;
che Diu, da gràsia ’gràsia1471 ghi veva vierzùt
il vuli a la nustra redensiòn futura:
e parsè chè luj al veva crodùt, pì nol era zùt
a sufrì la spusa dal paganèšin;
ma à criticà che perversiòn si veva metùt.
Che tre siòris1472 lì ghi vèvin fàt da batièšin,
che visìn la roda destra ti’as jodùt,
davànt dal batiešà pì di un milèšin.
O predestinasiòn, che maj a àn podùt
la to radìs jodi, nè maj a podaràn,
chej che’l prin motu1473 a capì no zaràn dal dut!
E vuàltris, puora zent, no stèit dasi afàn
a gjudicà; chè nu stes, che Diu i jodìn,
dal cognosi ducju’i elès i sìn lontàn;
e dols ni’è che dal savej lontàns i sìn
e’l nustri ben a chistu ben s’inclina,1474
che chèl che Diu’l vòu, encja nu’i volìn.”
Cussì da che splendida lus divina,
par ben sclarìmi la me puora vista
risevùt i vevi sta buna midišina.
E com’un cjantadòu un bon citarista
davòu ghi và cuj so zòucs da la cuarda,
ch’encjamò pì gust al à un che’l cjànt’l scolta,
cussì ’ntànt cal parlava, di recuardà
mi vèn ch’jodùt i vevi li do lus beàdis
che, com’che cul bati’nsièmit da li sèis un’l vuarda,1475
cul so parlà si movèvin li flamùtis.
Belzà si’èrin i me vuj di nòuf fisàs
su la me Beatrìs1476, e cun lòu’l me còu,
che pì di ic no ešìst altri ca ghi plàs.
Ic a no rideva; ma “Se’l colòu
dal me ridi t’jodès,” mi veva dìt, “ti restarès
com ‘Semlè’ che’n siniša si veva fàt par amòu;1477
la me bielesa, che’n tal alsasi stes
dal eterno palàs, pì’a và lušìnt
coma che fin chì jodùt i ti’as tu stes,
s’a no si temperàs, tant pì risplendìnt1478
al doventarès1479 che li fuàrsis tòs al so lušòu
a sarèsin com’alc che’l folc’l và distrušìnt.
I sìn adès rivàs al siètin splendòu
che sot dal dišèn dal leòn dut ardìnt
la jù’l radièa misturàt1480 il so valòu.
Davòu daj to vuj tèn ben fisada la mint
e fà che chej a spièlin la figura
che’n ta chistu spieli1481 ti zaràs jodìnt.”
S’un’l savès ch’jò’i mi stevi godìnt na vura
dut il me contemplà di chel aspièt beàt,
cuant che d’jodi altri mi eri dàt cura,
al capirès benòn cuant ch’i eri grat
di ubidighi a la me biela scorta,
balansànt chistu cul splendòu zà contemplàt.
In ta chel cristàl che il nòn al parta—
zìnt atòr dal mont—dal so duce, tant bon
che sot di luj a era ogni malìsia muarta,1482
dut d’oru che tant’a brilava e benòn
jodùt i vevi na scjala ca zeva in sù
fin che’i me vuj pì no la jodèvin benòn.
par scju scjalìns i vevi pur jodùt vignì jù
tancju di chej lušòus ch’ogni lus dal cjèl
a pareva ca si difondès ca jù.
E com’che par natura al fà ogn’usièl,
ducju ’nsièmit, bunoruta, i crovàs
par scjaldasi ducju’a fàn’l so saltusèl;
e dopo a’n d’è di chej ca vàn a spas,
àltris a si zìrin ma fìs lì a rèstin,
e àltris atòr a vàn di lì ch’èrin pojàs;
pròpit cussì mi pareva ca fèsin
l’ànimis che chì a lušèvin insièmit
cuant che’n tal stes scjalìn si visinàvin.
E chè che pì visìn i’jodevi, e pulìt,
tant clar’si veva fàt, ch’jò mi diševi pensànt:
“Ben jò’i jòt il ben ch’i ti mi tèns sclarìt.”
Ma chè1483 che da chè jò’i spetavi’l coma e’l cuant
dal diši e dal taši, a taševa; e alòr
jò, cuntra’l me volej, sidìn i eri stàt dut cuant.
Alora ic, che ben jodùt a veva’l me puòr
taši tal jodi di chèl che dut1484 al jòt,
dìt mi veva: “Dìs pur di sè ch’i t’jòs atòr.”
“Il me mèrit,” i vevi alòr tacàt di bot,
“grant nol è asaj par vej da te1485 risposta;
ma par chè1486 che’l me grant dešideri a jòt,
dìšmi, beàda vita, che in ta chista
alegrìa i ti ti tèns platada,
sè che tant dongja di me a ti parta;
e dìšmi parsè ca tàs’n ta sta roda
—chè che’n ta àltris1487 a par èsi goduda—
che sinfonìa celestiàl e ’nmielada.”
“La muša e’l sinti mortàl ti’as, ben vuarda,”
rispundùt mi veva; “par chèl chì no si cjanta,
com’che a ridi Beatrìs no ti l’às joduda.1488
I soj paj scjalìns da la scjala santa
vegnuda tant in jù dom’par fati fiesta
cul dìš’ti e cu la lus ch’ognùn chì a'n d’à tanta;
e’a no’è pal pì grant amòu ch’i ti faj fiesta;
ch’altritànt amòu o pì chì sù ti jòdis,
com’che dut stu sflameà ti manifesta.
Ma l’alta caritàt, ca ni fà sèrvis
di chel alt consej che’l mont al governa,
uchì a ni sièls, com’che tu ti osèrvis.”
“Jò’i jòt ben,” i vevi dìt, sfavìl di lus plena,
com’che uchì al basta’l vustri benvolej
par seguì la providensa eterna;
ma chistu al è chèl ch’i vorès tant savej—
pars’che predestinada tu, besola,
chì a èsi ti sòs, fra tancju spirs biej.”
No’eri nencja’n ta l’ùltima peràula,
che’n tal so miès a si veva sta lus centrada,
atòr di sè piruetànt com’na trotula;
cussì mi veva ’lòr dìt chist’ànima beàda:
“La lus divìna che su di me si punta
penetrànt’n ta chè ca mi tèn ’nglusada,
che cul me jodi a si tèn ben streta,
cun me su di me a si alsa, ch’jò’i jòt
la pì alt’esènsa da’ndà ca’è cjolta.1489
Èco duncja l’alegresa che’n me a s’jòt;
pars’che cuant ch’al me jodi a’è clara
cussì’l me luši’l lus coma’l luši ch’jò’i jòt.1490
Ma che alma dal cjèl che pì a vèn clara,
chel serafìn che’n Diu’l vuli pì’l tèn fisàt,
al to domandà nol pòl dà risposta clara;
par via che’n tal abìs al è tant sprofondàt
dal eterno decrèt chèl che savej ti vùs,
che capìlu nol podarà maj spirt creàt.1491
Cuant che’i to piè jù’n tal mont sòn di nòuf zùs,
chistu conta, che pì a nol prešumi
di zì ’ndà che nencja’i beàs d’jodi no’an asaj lus.
Com’a pòsia la jù la mins prešumi
d’jodi tal so scur sè che d’jodi no pòs
nencja’n ta chista lus chì—adès dìšmi.”
Di stà sidìn mi vèvin cussì dìt li peràulis sos,
che lasàt i vevi la cuestiòn e domandàt,
ùmil, ghi vevi se di cognòs’lu pusìbil mi fòs.
Un cret a s’jòt che’n Italia al è’nmiešàt, 1492
e no tant lontàn da la to patria,
tant alt che dal ton pì’n bas si sìnt’l boàt;
e na goba’l forma dal nòn di Catria,
cun sùbit sot un monasteri consacràt
che d’adorà Diu maj nol vària.”
Cussì il so ters discòrs al veva tacàt:
e dìt, seguitànt cuj so motìfs:
“Uchì al servìsi di Diu i soj restàt,
che cul mangjà cunsàt cul vuèli d’ulìfs,
i pasavi tant’l cjalt che’l frèit amondi ben,
dut contènt cuj me pensèis contemplatìfs.
Par scju cjèlos stu claustri al era ben
fèrtil; e adès dut vuèit i lu cjatàn,1493
cussi che di rivelasi al farès ben.
Ta chel post jò i’eri Pieri Damiàn,
e Pieri pecjadòu i’eri’n ta la Glišia
da la Madona visìn dal mar Adriàn.1494
Di vivi ulà mi restava pucja gràsia
cuant ch’i eri stàt pocàt vièrs di chel cjapièl
che travašàt da mal in pèšu spes d’jodi a si’a.1495
Cefàs vegnùt al era, seguìt dal grant vasèl1496
dal Spirt Sant, discòls, puarès, e màgris,
mangjant frigùis in ta chistu post o’n ta chèl.
Adès si spètin tanti di che ròbis
chiscju pastòus dal dì di vuej, e che ben
ju àlsi, pa li so gravitàs pešàntis.
Cul mant so a cujèrzin il palafrèn,
cussì che do bèstis a stàn sot di na pièl:
Oh pasiènsa, cuant ch’i ti ghi dàs sostèn!”1497
Lumìns jodùt i vevi, al sinti chist da chèl,
vignì jù svels paj scjalìns e zirasi
e a ogni ziru’l so lumìn si feva pì bièl.
Visìn di stu spirt1498 a èrin vegnùs a fermasi,
dànt insièmit un cussi grant sigòn
ch’a nuja chì al pod’rès paragonasi:
nè jò’i lu vevi capìt, par tant fuàrt cal era’l ton.
Plen di maravèa, a la me guida
voltàt mi eri, coma un ninùt cal còr
sempri là indà che pì si cunfida;1499
e chè, coma na mari cuant ca ocòr
sùbit al fi dut pàlit da la poura
coràgju a ghi dà e ghi stà atòr,
dìt mi veva: “Ma no satu che’n cjèl alora
zà’i ti sòs? E’i no satu che’n cjèl dut a è sant
e che lì dut sè ca’è fàt al è fàt cun cura?
Coma ca ti varès tramutàt il cjànt,
e’l me ridi, adès imaginà ti pòs,
cul tonà di che vòus che movùt ti’a cussì tant;1500
che se ben i ti capìs i pensèis sòs,
zà ti savarès cuala ca è la vendeta
ch’i t’jodaràs prin da la fin daj dìs tos.1501
Ca sù la spada a no tàja masa a la svelta
nè masa tars, com’che’nvènsi a ghi pàr
a chèl che cun voja o timòu a la speta.
Ma a è ora ch’i ti vòltis il to sguàrt clar;
che spìris grancj’ e famòus i t’jodaràs
se’l cjàf ti zìris, com’ch’i dìs, vièrs’l scjalinàr.”
Com’ch’ic voleva, i me vuj si èrin voltàs
e jodùt i vevi sent balìns che insièmit
cuj ràis di dùcjus a vegnèvin ben ’luminàs.
Com’un di chej i’eri jò che, par no someà mas’ardìt,
la gola’l copa, e’n davòu a si tèn
dal domandà, par no vignì stracapìt;
e’l lumìn pì grant cal luševa pì ben
fra che margarìtis pì’ndavànt al era vegnùt
par volej di sè stes contentami ben.
“Se tu t’jodès,” da chèl i vevi alòr sintùt,
“coma me la caritàt che tra nu’a art,
ogni to pensej jodi i ti farès, dut.
Ma pars’che tu no ti tàrdis, nencja’n part,
di rivà al pì alt1502, ghi daraj risposta
jò a chel pensej ch’i ti tèns in riguàrt.
Chel mont cal à Casìn1503 ta la so costa
frecuentàt al era stàt fin la sù insima
da zent ’nganada e puc ben disposta;1504
e chèl jò’i soj che la sù al à par prima1505
partàt’l nòn di chèl che la veretàt
in cjera dal alt ghi’a mostràt a ogn’ànima;
e da tanta gràsia i soj stàt luminàt
che i vilàns di chej poscj’ i’ai convertìt,
che sedušùs ’èrin stàs da’un cult disgrasiàt.1506
Contemplatìf al era stàt ogni spìrit
di scju fòucs tegnùs inpiàs’n ta chel cjalt
che crèsi’l fà’i flòus e’l frutàn sant e scuišìt.
Chì al è Macario, chì al è Romuàlt,
chì a sòn i me fràris che in taj clàustris
i piè’an puntàt e tegnùt il còu salt.”1507
E jò a luj: “’L afièt ch’i ti mi mòstris
parlànt cun me e’l calòu di chel aspièt
ch’jò ben i’jòt in tal brilà daj vustri lùstris,
che fede’n vu tant granda i sìnt’n tal me pet
com’na roša cuant che tant vièrta a vèn
che dà no podarès encjamò pì dilèt.
Ma par plašej, o pari me, dìšmi ben
se jò’i pòs da te la buna gràsia vej
d’jòditi dentri di stu luminòus sen.”1508
Alora luj: “Fradi, chistu grant dešidej
scoltàt ti sarà’n ta l’ùltima sfera,1509
’ndà che scoltàs dùcjus a saràn dal alt volej.
Ulà a è perfeta, ma dura e’ntera
ogni sodisfasiòn, e doma’n ta chè, sìnt,
ogni roba a è ’ndà che sempri a’era,1510
pars’che’n lòuc no è, nè zìrus a stà fašìnt;
e la nustra scjala’n sù a và’n ta chel marc,
che daj to vuj a và plan plan scomparìnt.1511
Fin la sù al à joduda’l patriàrc
Jacob1512 cuant che, pojada’n tal punt pì alt,
ogni scjalìn a ghi era di ànzui car’c.
ma par zìghi sù cuj’l fàja pì un pìsul salt
fin al prin scjalìn? Il me regulamìnt
a nol vèn pì seguìt nencja da’un puòr Svuàlt!1513
I murs ca èrin na volta’un cunvìnt,1514
adès a sòn tànis di làris, e’i vistìs
a sòn sacs di farina zuda malamìnt.
Nencja la pešu ušura ch’i ti pènsis
tant no ghi displàs a Diu com’chel frut1515
che mat al fà doventà’l còu daj fràris;
che dut sè che la Glišia a custodìs, dut
al è da la zent ch’a nòn di Diu’a domanda;
no daj parìncj’ e nè di altri pì brut.1516
La cjàr dal omp a’è debula avonda
ca no basta pal bon propòšit da la zent
vej’l timp dal rori, dal nasi a la so glanda.
Pieri al à tacàt sens’oru e sens’arzènt,
e jò cun tant preà e cul fà dišùn
e Cesco1517 cun umiltàt il so convènt.
E se’l prinsìpit ti vuàrdis d’ognidùn
e’ndà ch’a finì ’l è zùt dopo i ti vuàrdis,
t’jodaràs che da blanc scur si’è fàt ognùn.
Ma vej l’àghis dal Gjordan’ndavòu movùdis,
o vierzùt’l mar cuant ch’a Diu ghi’a plašùt,
pì d’un judà uchì a èrin sti maravèis gràndis.”1518
Cussì mi veva dìt, e si veva dopo metùt
di nòuf cuj sos e cuj sos si veva miscjàt;
e cun chej zì’n sù a mulinèl i vevi jodùt.
Zì davòu di lòu mi veva Beatrìs alòr fàt
cun’un so pìsul sen sù par che scjala,
e la so virtùt a veva pì dal me pèis zovàt;1519
nè maj ca jù’ndà ca si monta e cala
com’che sempri i fin, un motu cussì svelt
jodùt si veva, com’chèl di sta me nova ala.
S’i podès maj jò, letòu, tornà al alt
trionf celestiàl pal cual jò’i plans tant spès
i pecjàs ca mi tègnin lontàn dal alt,
pì timp il dèit tal fòuc a ti volarès
di mèti’e tirà fòu, che’a mi d’jodi’l sen
che dopo dal Toru’l vèn, lì ch’a colp i’eri jò stes.1520
O stèlis gloriòšis, o grant splendòu plen
di che alta virtùt ca mi conferìs,
par puc o tant cal sedi, dut’l me inzèn,
cun vu’l naseva e tramontava, o stèlis,
chèl ch’a dut sè ca’è mortàl ghi da vita
cuant ch’i vevi par prin godùt li àriis toscànis;
dopo, cuant che vustra virtùt conferìt’a
mi veva d’entrà’n ta l’alta1521 roda ca vi zira,
pal momènt chì cun vuàltris mi era dàt di stà.
E adès l’ànima me tant vi suspira—
oh cussì tant!—par podej vej che virtùt
ca ocòr pal gran pàs ch’a sè la tìra.1522
“Ti sòs tant dongja da l’ùltima salùt,”
Beatrìs a veva tacàt, “ch’adès ti convièn
vej’l jodi da li to lus dut clar e nut;
però, prin che tu ti èntris ta chel ben,
dà na ocjada’n jù e jòt pur cuant mont
sot i piè ti’ai zà lasàt—oserva ben;
cussì che’l to còu, par tant cal pòs, gjocònt
si prešenti a la fila1523 trionfànt
che contenta a vèn tra stu etere rotònt.”
E chèl che a stu mont ghi fà puc cont
jò i lu amìri, e chèl ch’a altri al pensa
bravo al è, che la schena ghi volta’al mont.
Jodùt i vevi Diana, dut’clara, ma sensa
che màcis scùris ca èrin stàdis rašòn
ch’jò i la vevi croduda rara e densa.1524
Il grant splendòu di to fì, o Iperion,1525
jodi i vevi podùt, e com’ca si mòvin
atòr e visìn di luj, Maja e Dion.1526
E’n tal miès dal pari e’l fì, jodùt ghi vevi visìn
Gjove stes, pì tempr’àt1527; e clar mi era stàt
com’che da’un post al altri a varièjn.
Dùtis sièt sti sfèris stàt mi era dimostràt
cuant gràndis ca èrin e cuant velòcis
e com’ch’ogni pianèt si tèn tal so post ’ncjašàt.1528
Chel ortùt che cussì tant ni fà salvàdis
tal zì atòr cun scju etèrnos zìmuj,
dut i vevi jodùt, daj glasàrs a li fòcis.
I vuj i vevi dopo voltàt di nòuf ai biej vuj.
Coma ’l usièl che’n ta li so amadi fràscjs,
pojàt’n tal nit daj so biej usielùs
al è lì’n ta la nòt ca scurìs li ròbis,
che’ par ben jodi i so picininùs
e par cjatàighi da mangjà un vierùt
o doj maj no si tèn ’ndavòu, da mùs,
al cricà dal dì, fòu dal nit’l vèn spes jodùt,
che cun grant afièt il soreli’l speta
e’l vuarda fìs pal prin lušòu, a stent stànt mut;
cussì la me Beatrìs a stev’atenta
e dreta, cuj vuj par che banda voltàs
’ndà che’l soreli’l par mòvisi mancu a la svelta:1529
cussì che, jodìnla cuj vuj tant ešaltàs,
doventàt i eri coma chèl che, dešiderànt
di vej altri, cul còu’n gola al spera e’l tas.
Ma di timp no’n d’era pasàt par nuja tant,
tra’l me dešiderà e’l jodi, i dìs,
il cjèl che pì e pì si zeva’mpiànt.
E alòr Beatrìs: “Èco li scuàdris
dal trionf di Crist e di dut cuant’l frut
vendemàt dal zirà di chisti sfèris!”1530
’L aspièt so mi pareva cal ardès dut,
e di gjoldi a veva i vuj cussì plens
che’l diši a è miej tègnilu tašùt.1531
Coma cuant che’i cjèlos a sòn dùcjus serèns
Diana s’jòt ridi fra li nìnfis etèrnis
che dut la sù a piturèjn cuj so biej sens,
jodùt i vevi di miàrs di lùcis
un soreli che dùtis al impiava
com’che’l nustri al fà cun duti li stèlis;
e’n ta sta viva lus a traspareva
che sostansa cussì tant brilànt e clara
che’l me vuli sostegni nol podeva.
Oh Beatrìs, guida me dolsa e clara!
Cussì a mi veva dìt: “Sè ca ti fà mancjà’l flat
la virtùt1532 a’è ch’a dut ghi stà parzora.
Uchì’l è’l savej e’l podej che dàt ni’e stàt
par vièrzini li stràdis tra cjèl e cjera
che par cussì a lunc i vèvin dešideràt.”
Com’che’l fòuc che il nul in sè al siera
a si slargja e da chèl nol è pì tegnùt,
e cuntra natura jù’l và vièrs la cjera,1533
cussi la me mins, nudrida da dut
chel ben di Diu, èco che fòu a vèn
e di savej sè ca veva fàt no veva pì podùt.
“Alsa pur i vuj che jòdimi ti pòs ben;1534
i ti’as jodùt ròbis che preparàt ti’an
a sostegni’l me ridi, com’ca convièn.”
Jò’i eri coma chej che da’un sun sveànt si stàn
e, cul sun cal và svelt svanìnt, a pròvin
a ripartalu a la mins, ma invàn;1535
cussì i’eri cuant che’n mins mi vegnèvin
li peràulis sos, dègnis di èsi scrìtis
taj libris che’l pasàt sempri’a ritègnin.
S’adès a sunàsin dùtis che lènghis,
che Polimnia e li so sòus fàt a vèvin
cussì tant dòlsis e sempri miej nudrìdis,
par judàmi, dal just nencj’un milèšin
a no rindarèsin dal so ridi sant,
e nencj’al so aspièt beàt si visinarèsin.1536
Cussì cuant che dal Paradìs i stìn contànt
a’è miej ch’un salt al fedi’l sacri poema,
com’cuant che un fosàl i si cjatàn davànt.
Ma s’un al pensàs al grant pèis di chistu tema
e a sta puora schena ca lu parta,
il cjàf’nol scjasarès se sot di chèl a trema:
nol è un mar par na barcja pisuluta
chèl che cun coràgju a vièrs sta brava prora,1537
o d’un timonej che pauròus’n davòu’l resta.
“Parsè ti eše la me muša tant cjara
che’i vuj no ti vòltis vièrs il bièl gjardìn
cuj flòus che’i ràis di Crist’a tègnin sot cura?
Uchì a è la roša che’l verbo divìn
incarnàt ti’a; ta scju gìlios volta i pensèis
che tal so bonodòu tacàt’l veva’l so cjamin.”1538
Cussì Beatrìs; e jò, che ai so consèis
i eri dut pront, i mi eri alòr metùt
a lotà cuntra li me debuli sèis.1539
Com’che na dì da l’ombrena i vevi jodùt
un raj di soreli che un prat di flòus
da’un barconùt dal nul al luminava dut;
èco, cussì jodùt i vevi tancju splendòus
iluminàs dal alt da ràis infogàs,
sensa jodi la cauša di scju lušòus.1540
O Signòu me, che un sen cussì clar ti ghi dàs,
tant’n alt ti stèvis che’i me vuj alòr miej
jodi’a podèvin’l splendòu di ducju i beàs.1541
Il nòn dal bièl flòu che jò sempri i’nvochèj
di dì e di nòt, a mi veva dut ingropàt,
e cul còu’n gola’l so fòuc jodùt i vevi'ntej.1542
E ’ntànt che in tant e in cuant1543 i vuj pituràt
mi veva la lus di che viva stela
che la sù a vìns com’che ca jù a veva fàt,
dal alt jù si veva fàt na flamuta biela,
rotonda pròpit coma na corona,
ch’atòr ghi era zuda di sta dolsa stela.1544
La pì dolsa melodìa ca suna
ca jù e che pì l’ànima a tira,
altri no’è che un nul che sclapàt al tona,
in paragon dal sunà di che lira
che coronànt a zeva chel bièl zefìr
che di sè il cjèl a’ngemava, sta biela piera.1545
“Amòu angjelic jò’i soj che inzìr’
ghi vaj dal grant gaudi cal vèn di dentri—
nustri dešideri!—di stu dols zefìr;
e cun te’i staraj, o roša dal cjèl, mentri
che’l fi ti compagnaràs, radiant, O pia!,
ta la roda suprema1546, cul èsighi dentri.”
Cussì a si strinzeva la melodìa
ch’atòr di sè a veva, e l’altri lùcis
a cjantàvin pur lòu’l nòn di Maria.
La mantelìna real1547 che duti li sfèris
dal mont a cujèrs, fervida e viva,
godìnt di Diu’l calòu e ušànsis,
parzora di nu’l so disòt a veva
cussì tant lontàn che la so aparènsa,
da lì ch’i eri, jodi’ncjamò no si feva:
i me vuj, alòr, no vèvin vùt la potensa
di stà visìn di che glorioša flama
ch’alsàt si veva davòu da la so siminsa.1548
E com’chel fantulìn che vièrs la mama
al slungja’i brasùs, dopo vej ben tetàt,
par chel amòu che dut di fòu lu’nflàma;
ognùn di chej lušòus in sù si veva butàt
cu la so flama, cussì che’l grant afièt
che par Maria a vèvin mi vèvin palešàt..
E lì davànt mi èrin restàs, dirimpèt,
cun tal gràsia, ‘Regina coeli’ cjantànt,
che ’ncjamò adès ghi sìnt dut il dilèt.
Oh cuant ben di Diu ca si và cjatànt
fra chisti bunànimis dal còu d’oru
che jù a semenàvin il bon e’l bondànt!1549
Chì a si vìf e a si gòt dal tešoru
otegnùt cul lagrimà’n tal ešilio
di Babilon, ’ndà che lasàt si à ’l oru.
Chì al trionfa, sot dal fì di Dio
e di Maria, da la so vitòria,
e cul vècju e cul nòuf concilio,
chèl che cont’l tèn li clafs di chista gloria.1550
“O vuàltris ch’elešùs a la gran sèna
i sèis dal Àgnul benedèt che godi
la sù vi fà cun mins sempri serena,
se par gràsia di Diu chistu’l pòl godi
di na frigùja o dos da la vustra mensa
prin che finìghi’l timp la muàrt’a podi,
vuardàit ben la so granda voja, imènsa;
fèighi sercjà’l vustri ben: i bevèis vuàltris
sempri da l’aga che luj dom’al pensa.”
Cussì Beatrìs; e l’ànimis beàdis
coma sfèris si vèvin fàt tal alt di stàngis,
e flameànt a ziràvin coma comètis.
E com’atorotòr i tocs daj orlòis
si zìrin, cussì ch’un toc al par mov’si planìn,
mentri ’l ùltin al somèa vej àlis,
cussì che zirulìnis, ca balàvin
ben e bièlis, di cuant ca èrin bràvis
in tal so bal, o lent o svelt, capì mi fèvin.
Da una pì presiòša da li àltris
fòu jodùt i vevi da li pì bieli flàmis
un fòuc ch’àltris no’n d’era di pì lùstris;
che tre vòltis ’torotòr di Beatrìs
al era zùt cjantànt un cjànt cussì tant divìn
ch’un pì alt diši a vòu par diši di sti ròbis.
E alòr la me pena a salta stu scjalìn;
ch’al nustri pinèl par tal sfumadùris,
com’al contà, colòus mancu vifs ghi vòlin.1551
“O Sòu me santa, cu li to prejèris
sincèris, e’l to grant e ruvìnt afièt,
da che biela sfera ti mi lìberis.”1552
E uchì a si veva fermàt il fòuc benedèt
e vièrs ic indirisàt al veva'l so rispìru
e com'che dìt i ài, dìt ghi vevi, cun grant rispièt.
E ic: “O lus eterna di chel grant viru1553
che dal Signou Nustri li clafs al veva otegnùt
che partàt jù’l veva da stu lòuc d’oru,1554
stu omp tenta, chì e lì, un puc par dut,
su la fede, s’a ti plàs, dàighi pur sot,
che par ic tal mar tu ti zèvis a piè nut.1555
S’un al è ben dispòst e ben’l spera e’l cròt,
ocultàt no ti’e, ma chì in Diu t’jòs,
indulà che dut pituràt a si jòt;
pars’ch’a vignì chì zent jodi a si pòs
par fede vera, alòr par gloriàla
falu parlà a è’un ben, e ben a si pòs.”
Com’che’l bacelièr1556 si tèn pront e nol parla
fin che’l mestri la cuestiòn no ghi propòn,
par provala e no par terminala,
cussì jò’i mi armavi di ogni rašòn
mentri ch’i la scoltavi, par èsi pront
par un cussì alt mestri e na tal cuestion.1557
“A dìšimi, da bon cristiàn, tègniti pront:
la fede, sè ca è?” Sùbit alsàt i vevi la front
vièrs la lus che di chist a era la font;
Beatrìs alòr coràgju mi veva dàt un mont
par che jò adès a spandi mi metès
l’aga ch’i vevi’n ta la me ’nterna font.
“La gràsia ch’a rispundi mi’ocòr adès,”
tacàt i vevi, “di front di stu tant alt campiòn,
ca mi jùdi a esprìmi ben i me concès.”
E paràt i vevi 'ndavànt: “Com’che tant benòn,
O pari me, al à’l to bon fradi1558 scrìt,
che’n tal just cjamìn, Roma, ti’a’mpostàt benòn,
la fede a è sostànsa dal speràt, al à dìt,
e argumìnt di chèl ch’jodi i no podìn;
e la so esensa a è chè, com’ch’i’ai capìt.”
E luj: “Pròpit cussi; basta ch’a puntìn
ti capìsis pars’che tra li sostànsis,
davànt daj argumìns1559, al à metuda prin.”
E alora jò: “Li ròbis profòndis
che uchì i rivi a jodi benòn,
ai vuj di la jù tant a sòn platàdis,
che doma’n tal crodi a si sà ca sòn
e sul crodi al è’l grant sperà fondàt;
e par chèl in sostansa si fà l’intensiòn.1560
E da chistu crodi la jù a ni’è dàt
di silogišà, sensa vej altra vista;1561
e cun chèl i rivàn a la veretàt.”
E di nòuf luj: “Se dut chèl ca si ’cuìsta
ca jù cu la dutrìna’l fòs cussì ben pensàt,
nol ocorarès ’l inzèn dal sofista.”
Cussi chel amòu in bora’l veva soflàt;
e dopo al veva dìt: “Pensej ti ghi’as cun fuarsa1562
al pèis e lega di sta monèda dàt:
ma dìšmi se pròpit ti l’ às in borsa.”
Alòr jò: “Sì ch’i l’ai, tant lustra e tonda,
ca è la so’mpresiòn1563 ch'i ghi cròt par fuarsa.”
E chist si veva fòu fàt da la lus profonda
che lì’a splendeva: “Sta biela gjoja1564
che su di sè ogni virtùt si fonda,
da’ndà ti vègnia?” E jò: “La gran plòja
dal Spìrit Sant ca cola ben dapardùt
tal vecju e tal nòuf Testamìnt—sta plòja
silogismo a’è ca mi’a dut concludùt,
e cussì ben, che si vès di fà’un paragòn
ogn’altra prova a sarès roba da frut.”1565
E i vevi chistu sintùt: “Chista propošisiòn,
vecja o nova1566, che cussì ben si conclùt,
coma satu ca è na divina cansòn?”1567
“La prova dal ver da chèl ch’i’ai lešùt
a sòn che ròbis nòvis che la natura
a scjaldàighi il fièr a no’a maj podùt.”1568
E a chistu mi veva dìt: “Sè ca ti sigùra
che chès1569 a sèdin vèris? Doma chel medèšin
ch’i ti vòus provà, doma chèl ti lu zùra.”
“Se’l mont si’a convertìt al Cristianèšin,”
i vevi dìt, “sensa miràcuj, chist stes al è’un
che’n paragon i’àltris no sòn che’un centèšin;
jòt tu, ch’entràt ti èris, puarèt e a dišùn,
tal cjamp, par semenà che buna planta
ca no vèn vendemada pì da nisùn.”
Finìt chistu, la cort alta e santa
a plena vòus Diu laudàt a veva li sfèris
cu la melodìa1570 che la sù si cjànta.
E chel siòr che da una a li altri bràghis
cu li so domàndis mi veva partàt,
fin che dongja i’èrin da l’ultimi fràscjs,
di nòuf al veva tacàt: “La Gràsia che marošàt
cu la mins a à, i làvris ti’a vierzùt
fin chì, com’ca è just che cussì a sedi stàt,
e contènt i soj di sè che fòu a’è vegnùt;
m’adès sclisàn pur fòu sè ch’i ti cròs,
e d’indà che stu crodi saltà fòu al à podùt.”
“O bon pari me sant, spìrit ch’i ti jòs
chèl che doma cul crodi batùt ti’as
a la tomba piè ben pì zòvins daj tòs,”1571
i vevi tacàt, “ti vorès ch’i ti manifestàs
duta la sostansa di sè che jò’i cròt
e la rašòn pur ti vorès ch’jo ti pasàs.
E jò’i ti rispùnt: In ta un Diu i cròt,
ùnic e eterno, che dut’l cjèl al mòuf,
sens’èsi movùt—a chist cun amòu i cròt.
E a crodi a dut chistu a no mi mòuf
nè fišica nè metafišica, ma chista
granda veretàt che sù di me a plòuf,
e plovùt a à sù Mošè, sul Vangelista,
suj sàlmos e’i profès e dùcjus vuàltris
indà che’l Spìrit Sant al à fàt posta.1572
E i cròt in tre’tèrnis persònis, e stis
chì, i cròt, a sòn una e a sòn trina,1573
ma’n una sostansa a sòn unìdis.
Da la profonda condisiòn divina
ch’i staj tocjànt, la mins ’mi sigilèa
chèl che’n tal Vanzèli a’è spes dutrina.
Chistu al è’l prinsìpit, cal sfavilèa,
viva lus doventànt cuj so ràis ’nflamàs,
e com ’astri’n tal cjèl’n me’l sintilèa.”
Coma’l siòr che dopo vej scoltàt sè ca ghi plàs,
il servo al imbràsa, congratulànt
chel brav’omp pa li nòvis, apèn cal tàs;1574
la benedisiòn cussì mi veva dàt, cjantànt,
e’mbrasàt tre vòltis mi veva apena ch'i vevi tašùt,
il lustri apostòlic, che al so comànt
parlàt i vevi; e tant ghi vevi plašùt.
Se maj a càpita che’l poema sacri
che a scrivi mi’an judàt cjèl e cjera,
e che par pì àis a mi’a tegnùt magri,
la crudeltàt a vinsi che fòu mi siera
dal pioràr indà che durmìt i vevi d’agnèl,
nemìc dut daj lùpos ca ghi fàn guera;
cu n’altra vòus alòr, e cun blanc cjavièl,
poeta i tornaraj, e in ta chel stes font
dal me batièšin, sù’i metaraj’l cjapièl;1575
pars’che lì, in ta che fede ca ghi tèn cont
l’ànima a Diu, lì ghi eri entràt,
che par chè uchì Pièr cussì ziràt mi veva la front.
Na lus alòr a mov’si a veva vièrs nu tacàt
da la roda da’ndà cal era vegnùt
fòu chèl che prin Vicari di Crist al era stàt;1576
e Beatrìs, ca era lì contenta’n dut,
mi veva dìt: “Vuarda, vuarda: èco lì’l baròn
che a Galisia’l tira zent dapardùt.”1577
Pròpit coma cuant che’un colomp benòn
si tèn visìn dal compaj e zirànt e riširànt
a mostràighi a si mèt la so afesiòn;
cussì i vevi jò jodùt ’l un da ’l altri grant
principe e gloriòus vignì risevùt,
laudànt chèl che lasù i’u nudrìs ben e tant.
Dopo che di fasi fièstis a vèvin smetùt,
sidinùt coram me ognùn si veva 'mpostàt,
lušìnt cussì tant che ’mbarlumìt m i veva dut.
Ridìnt si veva Beatrìs a un di lòu voltàt:
“Spìrit grant che da la divin’ largèsa
da la nustra bašilica1578 ti’as scrìt,
fà risunà’l sperà’n ta chist’altesa:
chistu ben ti lu sàs tu che tant ti còntis
di com’che Gesù scju tre pì’l caresa.”1579
“Alsa pur’l cjàf e scolta sè ch’i ti dìs;
che sè che ca sù a vèn dal mont mortàl
a’è miej ca si abìtui ai nustri ràis.”
Stu cunfuàrt dal secònt fòuc a mi era stàt tal
che levàt i vevi jò’i vuj a li altèsis
che il grant luši ghi vèvin prin fàt mal.1580
La gràsia’vòu che’n front ti ti prešèntis
dal nustri imperatòu, prin da la muàrt,
visinùt, coma l'ànimis sos pì nòbilis,1581
cussì che, jodùt chì’l ver, dut e no doma’n part,
la speransa, che la jù in mòtu a mèt
te e àltris vièrs sè ca è di pì alt cunfuàrt,
dìšmi sè ca’è, e com’che’n flòu a mèt
la to mins, dìšmi pur da’ndà ca vèn.”
Cussì al veva finìt stu secònt lumìn, e sclet.
E che pìa che guidàt a veva ben
l’àlis mès fin ca sù, ta chistu alt svuàl
par me rispundùt a veva, e fàt da fren:1582
“La Glišia militànt di luj un tal e cual
cun pì speransa ’no’n dà, com’ca’è scrìt
da Diu che chì’l fà luši ogni cristàl:
par chèl ghi’è stàt concedùt che dal Egjt
al vegni a Gjerušalem, par podej
jodi’l ver prin che di lotà’l vedi finìt.1583
Li altri do ròbis, ca no sòn par savej
domandàdis, ma par che riferimìnt
al fedi di cuant che sta virtùt ti da plašej,
a luj ghi lasi, che nè d’impedimìnt
nè di vant ghi saràn; e ch’al rispundi ben
l’alta gràsia ghi dèdi sugerimìnt.”
Com’ch’un student di rispundi al mestri si tèn
amondi pront lì che luj al è espèrt,
par fà rišaltà chèl che luj’l cognòs ben,
“La speransa,” ghi vevi dìt, “a’è un spetà cert
da la gloria futura, ch’a nu ni vèn
da la gràsia divina e dal nustri mer’t.
Da tanti stèlis1584 chista lus i otèn
ma chèl che prin ’la metuda’n tal me còu
il pì grant cjantadòu1585 al è stàt dal pì grant Ben.1586
‘In te’a spèrin,’ tal so cjànt il cjantadòu
al dìs, ‘chej che ben a cognòsin il nòn to’:1587
e chej lu sàn che la me fede a àn tal còu.
Tu pur ti mi’as ’stilàt cul istilà so,
cu la to epìstula; cussì ch’jò i soj plen,
e sù àltris la vustra ploja’i plouf jò.”1588
Intànt ch’i parlavi, dentri dal vif sen
di chel lušòu al trimulava un lamp1589
dopo l’altri, com’che jò’i jodevi ben.
Alòr: “’L amòu ch’encjamò t’jòs’n tal me lamp
la virtùt mi’a dàt ch’i’ai tegnùt in pet
fin a la palma e al zì fòu dal cjamp,1590
al vòu ch’i ti rispiri pal to dilèt;
ma’i vuej che, par plašej, i ti mi dìšis
sè ch’i ti cròdis che’l sperà a ti promèt.”
E jò: “Li novi scritùris e antìchis
il sen a mètin, e’l sen a ghi mostra
’l prèmiu a l’ànimis da Diu elètis.
Išaìja’l dìs che’n ta la so cjera
ognuna sù’al tegnarà’un dopli vistìt;1591
e chista vita chì a’è la so cjera.
E to fradi1592 ta’un mòut tant pì definìt,
là ’ndà cal parla da li blanci stòlis,
sta rivelasiòn a ni tèn ben descrìt.”
E alòr, sul finì di sti peràulis,
‘Sperent in te’ i vèvin ’nsìma di nu sintùt;
cul èco di dùtis li ànimis beàdis.
E èco che na lus i vevi tra di lòu jodùt
che, se’l Cancri’l vès altritànt di cristàl,
’l unvièr doma dì’l sarès par un bièl mešùt.1593
E com’ca si alsa e a và e a entra’n bal
na fantasuta, doma par fàighi onòu
a la nuvìsa, intindìnt nuja di mal,
cussì i vevi alòr jodùt chel grant splendòu
unìsi ai doj su la stesa cansòn
com’che just a era pal so grant amòu.
Lì, tal cjànt e tal bal si veva ’nserìt benòn;
e fis su lòu a veva Beatrìs ’l aspièt
com’na nuvìsa ca jòt e dut ghi par bon.
“Chistu al è chèl che pojàt al à’l cjàf sul pet
dal nustri pelicàn, e chist’al è stàt
tal alt da la cròus al grant còmpit elèt.”
Cussì Beatrìs; ma no si àn par chel sviàt
i vuj sos di stàighi sempri atenta,
pur dopo di vèjmi dal sant’usièl recuardàt.1594
Com’chèl che n’ocjada’l vòu dàighi, e’l tenta,
puarèt, al eclisà dal soreli un puc,
che, cul jodi, un ca nol jòt’l doventa;
cussì i’eri jò’n front di chel ùltin fòuc
fin ch'i vevi sintùt: “Parsè t’imbarlumìstu
par jodi ròbis che chì a no’an lòuc?1595
In ta la cjera, cjera al è’l me cuàrp, jòt tu,
insièmit ai àltris, fin che’l nùmar nustri
compaj’l doventa dal dišèn di ca sù.1596
Cun ducj’ dòj i vistìs1597 tal beàt claustri
a sòn doma che do lùcis che’n sù’sòn zùdis;
e chist ti lu contaràs tal mont vustri.”
Apèn’dìt chistu, stu sìrcul di flàmis
cujèt al era stàt, insièmit cul dols mìscju
da li vòus da li tre ànimis beàdis,
cussì, com’par no fà fadìa o vej rìscju,
i rèmos ch’èrin prin’n ta l’aga stàs batùs,
in banda pojàs a vegnèvin da’un fìscju.
Oh, cuant ca èrin i me sintimìns movùs
cuant che voltàt mi eri par jodi Beatrìs,
ma jòdila’i no vevi podùt1598, se ben che’a pus
piè i eri da ic, la sù’n tal mont felìs.
Di no podej pì jodi i vevi temùt
pal sflameà1599 che i vuj mi veva distudàt,
cuant che dut ta’un colp na vòus i vevi sintùt
ca mi veva dìt: “Intànt che’l jodi ti vèn ridàt
che cul fisami si’era zùt cunsumànt,
rašona pur par tègnilu compensàt.
Tàca duncja; e dìs a sè ca và puntànt
la to ànima, e fà cont cal sedi
il to vuli zùt pierdùt, ma no par tant;
pars’che Beatrìs, ch’adès no’è tal to dì1600,
ma che par chì a ti mena, a pòl cul so sguàrt
di nòuf dati com’la man d’Anania’l jodi.”1601
E jò: “Cuant ca ghi farà plašej, prest o tart,
ca curi ic i vuj che stàs a èrin li puàrtis
ca vev’ušàt par dami’l fòuc che’n me sempri’l àrt.
Il ben cal fà contèntis st’ànimis beàdis,
Alfa e O al è’n ta la scritura
che amòu m’insegna in pì manièris.”1602
Che stesa vòus ca mi veva cjòlt la poura
di èsi stàt par sempri imbarlumìt,
’ncoragjàt mi veva di parlà, sensa poura;
“Un crivièl1603 pì pìsul,” a mi veva duncja dìt,
“adès ti ocòr: diši a ti convièn
com’che da stu amòu ti sòs stàt culpìt.”
E jò: “D’argumìns filošòfics al vèn,
e da sè che da ca sù mi vèn rivelàt,
chel amòu’l vèn, che’n me prin al à lasàt’l sen.
Chè’l ben, coma ben, na volta apresàt,
amòu al impìa, che sempri pì grant
al doventa, secònt da la so bontàt.1604
Duncja, a l’esènsa che di bon a'n d’à cussì tant
che ogni ben che fòu d’ic jodi i podìn,
altri nol è che’un raj che da chè al vèn radiànt;
a’è mièi che pì che vièrs l’àltris ch’i jodìn,
si movi, amànt, la mins di chej che ben
a sàn la veretàt1605 che discutìnt i stìn.
Chista veretàt al me intelèt a vèn
da chèl1606 che jodi mi fà il prin amòu
di dut sè ca’è eterno—da là i la otèn.
A mi la mostra pur la vòus dal prin autòu
che a Mošè a ghi’a dìt, di sè parlànt:
‘I ti faraj jò jodi ogni valòu.’
Ti mi la mòstris pur tu1607, scuminsiànt
cul alt avìs1608 cal siga dut il arcàn
di chì la jù pì d’ogn’altri avìs, e tant.”
Cussì mi veva dìt: “Gràsis al intelèt umàn
e a l’autoritàs ca lu concòrdin,
fra’i to amòus, chèl par Diu al è sovràn.
Ma dìšmi pur s’altri cuàrdis ti tirin
vièrs di luj, cussì ca podi la to cansòn
cjantà daj dincj’ che cun stu’amòu ti muàrdin.”
A no’era platada la santa intensiòn
da l’àcuila1609 di Crist, e ben mi eri necuàrt
di sè cal voleva ch’i fès profesiòn.1610 )
E alòr jò di nòuf: “Dut chel muàrdi fuàrt
che a Diu’l pòl fani voltà il còu
a tegni vìf’l me amòu al à fàt la so part;
chè’l èsi me e dal mont, o grant amòu,
che muàrt1611 che l’ànima me a tèn viva
che a ognùn da sperà ghi dà, com’a mi, besòu,
cu la so cognosensa rivelada e viva,
tiràt fòu mi’an dal mar dal amòu stuàrt
e lì di chèl dret mi’an pojàt’n ta la riva.
A li fràscjs ca gh’inghirlandèjn dut ’l ort
dal etern’ortolàn1612 ghi vuej ben, e tant,
e tant pì pars’che dal so ben a sòn puàrt.”
Apèna tašùt, sintùt i vevi un cussì dols cjànt
risunà’n tal alt dal cjèl, e Beatrìs
cuj àltris ca diševa: “Oh sant, sant, sant!”
E com’ch’un lustri fuàrt ni svèa a vòltis
par via dal spirt dal jodi cal sìnt
taj vuj il splendòu da li so sèis,
e’l sveàt sè che a colp al jòt al risìnt
pal masa lustri ca lu imbarlumìs,
fin che il bon sens visìn ghi và corìnt;
cussì daj me vuj li pècis vansadìsis
cjòlt a mi veva Beatrìs cul raj daj so vuj,
cal risplendeva par pì di mil mìis:
e pì di prin a jodèvin alòr i me vuj;
che un bièl puc stupidìt ghi vevi domandàt
di un cuàrt lušòu che cun nu al era luj.
E ic: “Dentri di chej ràis, dut ’luminàt
jodi’l fà’l fatòu che ànima prima
che la prin’ virtùt a vedi maj creàt.”1613
Com’la frascja ca si sbasa dal so’nsima
al pasà dal vint, e dop’di nòuf si leva
e sù’n tal alt a torna, coma prima,
cussì i vevi fàt jò ’ntànt che ic a parlava,
plen di maravèa, e dopo sigùr
vegnuda mi veva na voja che di tabajà a ardeva.
E i vevi tacàt: “O milùs1614 che dut madùr
dom’tu ti sòs stàt fàt, o antìc pari
ch’ogni spoša fìa ti’è, e nuàra pur,1615
I ti vuej adès suplicà, bon pari,
di parlami: tu t’jòs la me granda voja
che davòu dal diši tò zà si mèt a cori.”
Com’un nemàl sot’un nisòu’l zùja
e’i so muvimìns jodi a si pòsin
dal tiramòla dal nisòu ca lu ’mbròja,
pròpit’n ta stu mont chì stu spìrit prin
al traspariva sot la so cujèrta,1616
e di dami plašej i so zujès a parèvin.
E luj: “Se ben che la domanda fata
da te no mi’è stada, la to voja i saj miej
ch’ogn’altra roba a ti ti sedi certa;
ch’jò’n tal miej spièli1617 d’jodi i’ai’l podej
ch’in sè’l tèn dùtis l’altri ròbis rifletùt
e nuja luj di riflèti al à’l podej.
Savej ti vòus cuant che Diu mi’a metùt
in ta chel bièl ort1618 indà che Beatrìs
tal scjalìn che ca sù’l vèn mètiti’a volùt,
e1619 sè che tant plasùt ghi à a li me lùcis
e la rašòn justa dal so grant disdèn
e la lenga ch’i ušavi’n ta che sgjvìgnis.
Duncja—O me bon frut—il gustà dal len1620
stàt nol è cauša’n sè stes dal grant ešilio;
stàt al è ’nvènsi—chèl sì—il trapasà dal sen.1621
Par cuant che movùt’a Beatrìs Virgìlio
volùt par cuatrimiltrešinta e doj zirus
dal soreli i vevi stu concilio;
e chèl jodùt i vevi in ta dùcjus
chej sens dal so cjamìn noufsènt e trenta
vòltis da la cjera tornà’e fà’i so zirus.1622
La lenga ch’i parlavi a era dut cuanta
zuda prin ch’a l’òpera ’ncompletàbil
la zent di Nembrot a stes dut’atenta;1623
che’a no è nisùn efièt rasionàbil,1624
che pal plašej umàn a si rinovèa
seguìnt’l cjèl, che sempri’l sedi duràbil.1625
Che ’l omp al parli a no è maravèa;
ma cussì o culà il mont al lasa
ch’i fèdis com’ca vi plàs, in famèa.1626
Prima ch’i zès jù’n ta l’infernàl fasa,1627
I si clamava’n cjera il pì grant ben
da’ndà cal vèn il godi ca m’inglusa.
El1628 si veva dopo clamàt, com’ca convièn,
che la zent coma li fuèis a fà avonda,
che’n ta na vit una a và e n’altra a vèn.
Ta chel mont che pì a si’alsa da l’onda
jò’i eri, cun vita pura e dišonesta,
da la prin’ora a chè ca la seconda,
com’che’l soreli’l cambia cuadrant ogni sesta.”1629
“Al Pari, com’al Fi e al Spìrit Sant,
gloria!” dut il paradìs al cjantava,
cussì ch’ešaltàt i eri jò da chel dols cjànt.
Sè ch’jodevi un ridi al someàva
dal’univèrs intèj, che lègri e sturnìt
tal jodi e’n tal sinti mi tegneva.
Oh cuant godùt cal vev’alòr il me spìrit!
Oh vita plena di amòu e di pàs!
Oh cuant bon stà ca era chì e cuant mèrit!
I so cuatri aspiès1630 di lušòu ducju’mpiàs
davànt m’jodevi, e chèl che pì visìn1631
mi’era sempri pì pareva ca s’iluminàs
e’n tal jodi’l doventava plan planìn
com’che Gjove’l doventarès se luj stes
e Mars da usièj li plùmis si scambiàsin.
La providensa che da chì, com’adès,
a decìt sul fà e rifà, il coru beàt
sidìn’n ta stu momènt a voleva cal stes,
cussì che jò sintùt i vevi: “Nosta stà marveàt
se di colòu ti m’jòdis cambià; che ’ntànt ch’i dìs,
i’àltris pur il so colòu a varàn cambiàt.
Chèl che’n cjera’l me post ušurpà t’jòdis
— il me post, il me post!—che pì a nol tèn
’n sè’l Fì di Diu—Oh se bruti ròbis!—
il me simiteri ’nledanàt a plen
al à di sanc e di spusa; cussì che’l tristàt1632
che di ca sù al è plombàt, la jù1633 si’l’gòt ben.”
Dal colòu cal tèn il soreli pituràt
il nul al tramònt e al prin cric dal dì,
alòr i vevi jò jodùt dut’l cjèl ’luminàt.
E com’na fèmina che coma ogni dì
onesta si mantèn, sintìnt da li pècis
d’àltris, timiduta ’si fà, da no crodi,
a Beatrìs pur ’nrošàt si ghi vèvin li mosèlis;
e na eclìs cussì’n cjèl maj si veva jodùt
da che volta’n cà da li pènis suprèmis.1634
E’n davànt cu li so peràulis al era zùt
cun vòus ca era cussì tant tramutada
che’l so aspièt cambiàt a veva in dut.
“La spoša di Crist1635 no’è stada ’levada
cul sanc me, chèl di Lin e pur chèl di Clet
par èsi al baratà dal oru ušada;
ma par podej vej stu vivi benedèt
tant Sisto che Pio, Calisto e Urban
spandùt’l veva’l so sanc, ognùn di lòu puarèt.
Maj no’era stada nustra ’ntensiòn ch’a man
destra daj sucesòus nùstris part si sintàsin
e’n ta che altra’l rest1636 dal pòpul cristiàn;
nè di che clafs che a mi pasàdis mi’èrin
sìmbul di na bandiera ’doventàsin
che cuntra’i batiešàs a combatèsin;
nè doma com’un sigìl mi ušàsin
par privilès bušiàrs e baratàs
che dut ros mi fàn cuant ch’in mins mi vègnin.
Ma vistìs da vèscuj cers lùpos sfondràs
ucà e ulà’n ta li fàldis s’jòdin:
O vuardiàn di Diu, parsè ch’i ti tàs?
Dal nustri sanc il Guascòn e’l Caorsìn1637
si tègnin prons a bevi; o prinsìpit bon
a se ušu viliàc che a jòditi i zarìn!
Ma l’alta providensa che cul Scipiòn
a Roma’a difindùt la Gloria dal mont,
prest’la judarà, coma ch’jò i saj benòn.
E tu, fiòl, che di tornà ti saràs pront
prest’n ta chel mont bas, dìs, ch’i ti tèn scoltàt,
e domanda pur dut, sensa nisùn scont.”1638
Cussì, com’che’l vapòu al floca gelàt
in jù ta la nustr’aria, cuant che il cuàr
dal cjavròn1639 dal cjèl cul soreli si tèn tocjàt,
in sù jodùt i vevi cuant biela che l’àjar1640
trionfànt a flocava cu li lušìgnis
che uchì a vèvin adornàt stu altar.
E’i me vuj davòu ghi èrin zùs a sti lùcis
fin che dut che’l so’ntèns flocà luminòus
impedìt a mi veva d’jodi chès pì àltis.
Alòr Beatrìs, ch’jodùt mi veva dut studiòus
cuj vuj voltàs’n sù, mi veva dìt: “Da là ’nsima
sbasa’l cjàf e gòt da la cjera i valòus.”
Da cuant ch’jò i la vevi oservada prima
notàt i vevi che movùt’i eri stàt’n tal’arc
cal fà dal miès a la fin il prin clima;1641
cussì che’n jù, pasàt Cadìs, jodùt i vevi di là dal arc
il brut pàs d’Ulìs, e par di cà chel post
’ndà ch’Europa cjòlt a veva’l so dols car’c.1642
E pì’ncjamò a mi sarès stàt espòst
di stu bièl ort1643; ma’l soreli’l moveva
sot i me piè di un sèn1644 e pì, e prest.
La me mins ’namorada, ca bramava
ogn’istànt la me Beatrìs, di tornà
cuj vuj a ic pì che maj a ardeva:
e se natura o art pàscul a fà
pal dilèt daj vuj o gust dal intelèt,
in cjàr umana o’n tal so piturà1645
dut’nsièmit a dàn tant mancu dilèt
di chel plašej divìn ca mi veva ingolfàt
cuant che’i vuj voltàt i vevi al so ridìnt aspièt.
E’l grant plašej che’l so vuli soàf mi veva dàt,
dal bièl nìt di Leda1646 discjòlt mi veva e straviàt
e vièrs chel cjèl1647 svelt com’un folc pocàt.
Par chì e par là mi tegneva stu post ’ncolàt,
e dut bièl al era, ch’jò’i no saj diši ben
indulà1648 che Beatrìs mi veva partàt.
Ma ic, che dal me volej a jodeva’l sen,
tacàt cussì a veva, ridìnt e contenta,
che’ntòr d’ic Diu’l pareva godi a plen:
“La natura dal mont, ca tèn cujèta
la cjera e dut chèl che atòr ghi mòuf,
uchì a taca e chì a è la so meta;1649
e stu cjèl a nol à altri ca si mòuf
fòu che’l pensej divìn1650, che ’mpiàt al tèn
’l amòu so e la virtùt che da luj’a plòuf.
Da lus e amòu circondàt al è a plen,
com’che’i àltris da luj; e stu grant sìrcul
doma’l so grant fatòu a lu comprent ben.
Nol è daj àltris mišuràt chistu mant1651
ma da chistu a sòn i àltris mišuràs,
cussì com’il dèis dal miès e dal cuint al è mant.1652
E com’che’l timp al tèn in ta stu vas1653
li so radìs e’n ta àltris li fràscjs,
adès ti è ben manifèst e ti lu sàs.
Oh voja che la zent a font ti màndis
tant sot di te, che nisùn a à pì’l podej
di levà i so vuj fòu da li to òndis!
Al flurìs ben in taj òmis il volej;
ma la ploja che maj a smèt a marsìs
chej èmuj ca varèsin da èsi biej.
Fede e inocensa a sòn restàdis
doma’n taj frutùs; e’n ta puc timp ogni una
a sparìs prin ch’alc1654 s’jodi’n ta li mosèlis.
Chèl al è che da ninùt ’ncjamò’l dišuna
ma puc’a puc gološàt al doventa
di dut sè cal jòt e sot di ogni luna;
e chèl al è che da frut ben ghi vòu e’l scolta
so mari, ma doventànt grant al cambia siera
e nol cròt l’ora di jòdila muarta.1655
Cussì a si fà la pièl blancja nera
tal prin aspièt da la biela fia strèa1656
di chèl che matìn ni dà e ni lasa sera.
Par ch’i no ti ti fèdis maravèa,
pensa tu che’n cjera nisùn’a governa;
l’umana famèa par chèl a si disvièa.1657
Ma prin che zenàr zùt’l sedi jù pa la gorna1658
par che centešima1659 che la jù i trascuràis,
scju ràis chì cussì tant su la furtuna1660
a splendaràn che da timp i spetàis,
che li pòpis si voltaràn in prùis
cussì che la flota1661 zì dreta i jodarèis;
e bon frut’l darà ’l àrbul che’n flòu t’jòdis.
Dopo che dut cuntri da la vita prešìnt
di nu, puora zent, cul just1662 si veva sbrocàt
chè che la me mins a zeva ’mparadišìnt,1663
com’che’n tal spièli’l cjandelàr ’nflamàt
al jòt chèl che davòu al vèn ’luminàt
prin di vèighi o’n vista o’n pensej rivàt,
e’n davòu curiòus si zira dut ta’un trat
par jodi se’l veri’l ver’l dìs, e’l jòt ben
che sì, com’che’l ritmo’l cjant al tèn mišuràt;
cussì’l me pensej a si recuarda ben
di chel momènt cuant che’n taj so vuj vuardànt,
’l Amòu, fàt cuarda, a ic leàt mi veva’n plen..
E al momènt ch’i mi eri voltàt, dut cuant
jodìnt e godìnt di chel bièl mont celèst
che jodi si fà’n tal so splendòu pì grant,
un puntìn di lus1664 jodùt i vevi alòr e prest
cun cussì tant lušòu che’l vuli da luj ’nfogàt
sierasi a ghi tocjava par restà di sest;
e com’astri che puc’l pàr da uchì vuardàt
luna’l somearès visìn di chèl metùt
coma che astri cun astri i vìn sempri notàt.1665
Fors’altritànt visìn—mi veva parùt—
dal sercli che la lus a colorèa
cuant che’l so vapòu a tèn ben intinzùt,1666
un sercli di fòuc cussì mi parè’a
ch’atòr dal punt ghi zès pì svelt, e tant,
dal motu che pì visìn’l mont al circondèa.1667
E a chèl n’altri atòr ghi zeva zirànt,
e a chèl un ters, e a chel ters un cuàrt,
e al cuàrt il cuint, e’l sest pì avànt.
Il siètin s’jodèv’alòr, almancu’n part,
chè cussì grant al era che’l mesagej di Gjun1668
a lu varès tegnùt dentri doma’n part.
Cussì ’l otàf e’l nonu, e ognidùn
pì lent si moveva, secònt cal era
’n tal so èsi pì lontàn dal nùmar un;
e chèl al veva la lama pì clara
che pì dongja al era da la lus pura
e che, coma chè, pì daj àltris a’era.1669
Beatrìs, il me nul jodùt1670, cun primura
a diši si vev'alòr metùt: “Da chel puntìn1671
il cjèl dut al dipènt e la natura.
Mira’l sercli che dongja di chèl i jodìn;
ti’as di savej ca lu tèn cussì svelt movùt
il amòu ’ncandesènt che pì ghi stà visìn.”
E jò a ic: “Se’l mont al fòs disponùt
cun dut ’l òrdin ch’jo i jòt’n ta che ròbis,
pasùt zà’i sarès cun chèl che davànt mi’è metùt;
ma tal mont sensìbil, la jù di nuàltris,
li sfèris i jodìn che tant ni pàrin
pì divìnis par èsi dal miès1672 pì remòtis.
Se’l me dešideri al à ’lòr di vej fin
in ta stu miràbil e seràfic templi
che dom’amòu e lus al à par cunfìn,
miej a è ch’i sinti com’che ’l ešempli
e ’l ešemplàr 1673a no sòn d’acordu’n dut,
che jò il parsè invàn i contempli.”
“Se’i to dèicj’ disleà stu grop no’an podùt
dal dut, nosta fati tant maraveà;
chè cul puc tentà si’a pì’ncjamò strinzùt!”
Cussì l’amada me che, “Seguìs la plèa,”
mi veva dìt, “dal me discòrs, se pì savej ti vùs;
che par tajà’l grop ti ’ngusarà la sèa.1674
I sèrclis corporaj pì grancj’ o pisulùs
a sòn secònt’l pì e’l mancu da la virtùt
ca àn, che sinò puc a sarèsin dùcjus.
Pì bontàt ca si à e pì a si’a salùt;
e pì salùt a ghi và al cuàrp pì grant,
se li so pars a sòn perfètis in dut.
Stu chì, duncja, che davòu di sè dut cuant
’l altr’univèrs’l strisìna, ben ti lu jòdis
riflèti’l sercli che miej ’l cognòs e ama tant.1675
Par chèl, se tu a la virtùt ti ùšis
la to mišura, e no a l’aparènsa
da li sostànsis ca ti somèjn rotòndis,
t’jodaràs na biela corispundensa
fra’l pì e’l pì, e’l mancu e’l mancu pur,
in t’ogni cjèl, cu la so’nteligensa.”1676
Splèndid al resta e serèn di sigùr
’l emisferi da l’aria cuant che Borèa
a sofla cun chel so destri flat1677 puc dur
ma che lo stes’l sporc a sclarìs sta dèa
che ’l alt al turbava, cussì che’l cjèl adès al rìt
pal blue che par dut si gh'jodeva, da maravèa;
pròpit cussì a veva'l me spìrit sclarìt
la me Beatrìs cul so rispundi clar,
e com’na stela’n cjèl il ver al era trasparìt.
Tašùt ca veva’n ta chistu post stelàr,
pròpit com’che il fièr al sfavilèa
cuant cal bol1678, cussì i sèrclis cun lušòu solàr.
Davòu d’ogni faliscja’l lušòu al zè’a;
e cussì tàntis a èrin che’l so nùmar
pì dal doplà da la damiera s’inmilèa.1679
D’ogni coru i sintevi ’l ošana clar
al punt fìs che in ta scju poscj’a ju tèn
e tegnarà e tegnùs ju’a’l prin luminàr.
E chè che daj dùbis a jodeva’l vaevèn
ta la me mins, mi veva dìt: “I sèrclis prins
Serafìns e Cherubìns jodi ti’an fàt ben.
Cussì prons e svels a sòn cuj so leamìns
par someàighi al punt pì ca pòsin;1680
e tant’a pòsin cuant che al jodi’a sòn sublìns.
Chej altri amòus ch’atorotòr ghi zìrin,
a si clàmin Trònos dal divìn aspièt
che chista prima terna1681 a tèrminin.
E di savej ti’as che dùcjus a’an dilèt
cuant che cu la so vista tant profonda
jodi a pòsin’l ver cal cujèta ogn’intelèt.
Da chist jodi ti pòs com’ca s’infonda
’l èsi beàt in tal àt stes dal jodi,
no dal amà, che dopo’l vèn, com’na onda;1682
e’l mèrit mišura al è dal jodi
che gràsia e buna voja a parturìsin:1683
en’sù e’n sù1684 cussì, com’ch’i ti pòdis crodi.
L’altra terna che’n flòu a vèn tal gjardìn
di chista primavera sempiterna
che encja cul Arièt’n tal scur i jodìn,1685
com’i prins usièj1686 sempri a cjantin ‘Ošana’
cun tre melodìis, che tre si sìntin
dòlsis rivà daj òrdins1687 da’ndà ca vègnin.
Àltris spirs divìns uchì a si cjàtin—
prin li Dominasiòns e dopo li Virtùs;
il ters’òrdin li Potestàs a fòrmin.
Penùltins’n ta stu post di Gloria metùs,
Principàs e Arcànzui uchì si zìrin;
par ùltins i Ànzui chì si la gòdin dùcjus.
Chiscju òrdins in sù dùcjus a mìrin,
e di sot a si fàn tant sinti, che’a Diu stes
dùcjus a sòn tiràs e dùcjus a tìrin.
E’l Dionìs1688 cun granda voja, sìnt ben adès,
a contemplà scju òrdins a si veva metùt,
e nomàs ju’ai com’ch’i ti’ai apèn’dìt adès.
Ma Gregorio dut chist nol à condividùt;
par chèl, apen’apèn che’l ver al à capìt
ca sù’n tal cjèl, di sè stes al à ridùt.
E se un segrèt cussì tant ver al à ufrìt
un mortàl di la jù, n’ocòrin maravèis;
pars’che vuardànt’n sù un1689 lu veva zà scuprit
cun tant altri di ver di chisti sfèris.”
Cuant che ducju doj i fioj1690 di Latona
cujèrs dal Montòn e da la Libra
a fàn di dut ’l orišònt na zona,
chel tant che dal punt che’l zènit ju ’cuilìbra,
fin che ’l un e ’l altri da che sintura,
cambiànt ’l emisferi, a si scuilìbra,
tant cussì, cul aspièt ridìnt na vura,
a veva Beatrìs tašùt, chel punt fis vuardànt
—che vinsùt mi veva—cun granda cura.1691
Alora tacàt a veva: “Jò’i dìs, e no dibànt,
sè chì ti vùs sinti, pars’ch’i l’ai jodùt
là ’ndà ca s’unìs ogni ’ndà e ogni cuant.1692
No par vej ’l acuìst di altri bens volùt,
ca no pòl dasi, ma par che’l so splendòu
diši’l podès “I ešìst!”, risplendìnt dut,
e la so eternitàt di timp, fòu
d’ogni altri comprendi, pal so plašej
vierzùt si veva'n ta nòufs amòus ’l eterno amòu.1693
Nè miga inèrt’l pasava prin’l timp intej;
chè nè prin nè dopo cori t’jodèvis
il spirt sant di Diu’n ta l’àghis daj mars bièj.1694
Forma e matèria, insièmit e distìntis,
fòu a èrin vegnùdis ta’un èsi sensa fal,
com’da’un arc’ di tre cuàrdis tre frècis.1695
E com’tal veri, ta l’ambra e tal cristàl
un raj tant al risplìnt che dal entrà
al èsi a no è nisun intervàl,
cussì dal triform’efièt1696 di Diu a’è pur vera
che’n tal so èsi al veva ta’un colp radiàt dut
sensa distinguj fra chèl che prin al era.
Concreàt al era stàt ’l òrdin e’l costrùt1697
da li sostànsis; e chès sù’nsima
dal mont a èrin, ’ndà che actus purus al è dut;
potensa pura ghi era zuda tant sot dal insima;1698
e’n tal miès si veva leàt la potensa cul àt
cussì fuàrt che’l un l’altra sempri’l brama.1699
Daj ànzui Geronimo a vi’a contàt
che tancju sècuj prin a èrin stàs creàs
di cuant che ’l altri mont al era stàt creàt;1700
ma an d’è doma una di veretàs
com’ch’i savèis daj scritòus dal Spìrit Sant;1701
e, a ben pensà, chistu ti capiràs;
e la rašòn pur a amèt altritànt,
ca no pensarès par nuja che i motòus
perfesiòn a vèsin in tal stà dibànt.1702
Adès ti sàs’ndulà e cuant che scju amòus
creàs sòn stàs e coma; cussì che’nsinišìnt
da la to voja zà a sòn stàs tre ardòus.
S’i contàsin fin al vincj’ svels coma’l vint
pì timp ni volarès ch’a cualchi ànzul ghi’a volùt
di remenà’l sogèt di ogni vustri elemìnt.1703
I àltris restàs a èrin, che’a colp a vèvin podùt
sta art tacà, che tu t’jòs cun tant dilèt,
che di smeti di zighi atòr1704 maj no’an volùt.
Il straplòmp al à tacàt cun chel maladèt,
chel rogànt insupiarbìt che tu ti’as jodùt
la jù da ducju i pèis dal mont tegnùt stret.
Chej ch’i ti jòs chì la modestia’an vùt
di ricognòsisi’n ta la divìn’ bontàt
che, da chè fàs, di tant capì ghi’a concedùt;1705
par chèl il so jodi al è stàt ešaltàt
cul splendòu da la gràsia e cul so mer’t,
cussì ch’adès a’an ferma e plena volontàt.1706
E no ti’as di dubità, ma stà ben cert
che’l risevi gràsia al vèn meretàt
secònt ’l afièt che pal creatòu si tèn vièrt.1707
E adès su chist’asemblèa a ti’è dàt
di capi ’ncjamò di pì, se a sti peràulis
ti ghi’as ben pensàt, sens’èsi pì judàt.
Ma pars’che la jù, ta li vustri scuèlis
a si lès che l’angjèlica natura
savej e volej a à, e ben’a capìs,
i vuej pur diši, par ch’i t’jòdis, dut’pura,
la veretàt che la jù’a vèn stracapida
taj ecuivocamìns di sta letura.1708
Chisti sostànsis, ognuna gjoconda
taj jodi’l bon Diu, il vuli no ghi’an voltàt
a chèl che dut’l jòt e dut al guida:
par chèl il so jodi a nol è straviàt
da altri ròbis, e par chèl bišugna no àn
di vej da recuardà un concèt lontanàt;
cussì che la jù, durmìnt a vuj vièrs, suns a si àn,
crodìnt di diši’l ver e a vòltis no crodìnt;
ma scj’ultins pì colpa e vergogna a àn.1709
Jù pal stes troj i no stèis vuàltris zìnt
filošofànt, che tant menà vi lasàis
dal ben figurà che sempri vi và’nsiminìnt!
E cun stu fà mancu displašej cà i lasàis,
oh tant mancu, che cuant ch’i fèis a pusta
a stuàrzi’l scrìt divìn o’i lu bandonàis.
A no si pensa a cuant sanc cal costa
il semenalu tal mont e cuant cal plàs
un che, ùmil, visìn di chèl s’impòsta.
Par pari bon si tègnin dùcjus ’mpegnàs
cu li so ’nvensiòns, e chès a sòn contàdis
daj predicjadòus, e’l Vanzèli si tàs.
Che la luna ’ndavòu a era zuda, un’l dìs,
durànt la pasiòn di Crist e’n miès si veva metùt
cussì che la lus dal soreli pì no t’jodèvis;
che just no’è che la lus si vès platàt dal dut
par dut; da la Spagna fin là da l’India,
com’a Gjudèa, sta eclìs a veva rispundùt.1710
Firense tancju Làpos e Bìndos1711 no’a
com’che fiàbis cussì da àn a àn
contàdis a vègnin da chì o da là;
cussì che li agnelùtis che puc a sàn
a tornin daj pràs pasùdis di vint,
e puc li juda il no jodi il dan.1712
Ai sòs no ghi’era Crist zùt prin dišìnt
‘Zèit, e predicjàighi al mont balòtis’;
no: a ghi veva dàt ’nvènsi’l just fondamìnt.1713
E chèl tant proclamàt a vèvin li so bòcis
che tal lotà par tegni ’mpiada la vòus
dal Vanzèli scudo a vèvin fàt e làncis.
E adès si sìntin scju predicjadòus
diši pajasàdis e, tant par fà ridi,
da stùpis a ti’n fàn di ducju i colòus.1714
Ma se’n tal capùcjo ’l vilàn a jodi
’l usièl al rivàs indà cal fà’l so nìt,
il fals perdòn ben al podarès jodi;
pal cual un zèj di schifènsis al vèn dìt
che, sensa prova di nisùn testimoni,
da tancju vilàns stùpis al vèn stracapìt.
Di chist s’ingràsa’l pursìt di Sant’Antòni,
e d’àltris pur che’ncjamò pì porcos a sòn
ca vàn moneda falsa a depòni.1715
Ma voltàn di nòuf, dop’di sta digresiòn,
i nustri vuj vièrs la stradela dreta
cussì che’l discòrs e’l timp a vèdin proporsiòn.1716
Sta natura’n nùmar, par dìšila scleta,
cussì tant a si alsa che ogni peràula
o concèt umàn sempri sot al resta;1717
e se tu ti vuàrdis sè cal rivèla
Danièl, t’jodaràs che i so miliàrdos1718
tal alt dal infinìt a vàn a finila.
La prin’lus, ca radièa dut sè1719 ch’i t’jòs,
ta tanti manièris a và mostrada
com’che tàncjus a sòn i splendòus daj Trònos.1720
Alòr al àt ca la tèn concepida
a ghi seguìs ’l afièt, e la dolcesa
dal amòu par chèl a è pì o mancu cjàlda.1721
T’jòs duncja’l pì alt e la grandesa
dal so eterno valòu ca si và spielànt
taj ’nfinìs cristaj ch’jodi a fàn la so bielesa,
e sempri un, coma prin ca fòsin, restànt.”1722
Forsi no pì di mil mìis da chì lontàn
a stà ardìnt la sest’ora1723, e stu mont
l’ombrena zà’l sbasa’n tal so lièt a plan,
cuant che’l miès dal cjèl, a me profònt,
a cambià’l scuminsa, che cualchi stela
il so jodi a stà pierdìnt da stu font;1724
e com’che avànt a vèn sta gran biela
serva1725 dal soreli, cussì si siera’l cjèl
lasànt sùbit fòu fin la pì biela stela.
Pròpit cussì il trionf1726 che ritornèl
sempri ghi fà al punt che svuarbàt mi veva1727
someànt platàt da chèl ch’atòr ghi feva spièl,1728
al me jodi puc a puc si distudava;
par chèl il tornà cuj vuj a Beatrìs
il jodi nuja e’l me amòu a mi pocava.
Se chèl che fin uchì di ic si dìs
in ta na làude e basta al fòs includùt,
nol bastarès nencja pa la so radìs.1729
La bielesa so, ch’a chel punt i vevi jodùt,
no dom’al di là di me, ma jò’i cròt
che doma’l so fatòu godila’l pòl’n dut.1730
D’adès in davànt, e da sè che jò’i jòt,
vinsùt mi sìnt pì che maj dal so tema
o cal sedi o comic o tragic1731, chist jò’i cròt;
pars’che coma’l soreli’n taj vuj d’un che pì’l trema,1732
cussì’l recuardàmi dal so dols ridi
il me ’ntelèt mi cjoj che pì nol è coma prima.1733
Dal prin dì che ic i me vuj podùt a vèvin d’jodi
in ta sta vita fin adès in ta sta vista,
di sfogami cul me cjànt i pòl encjamò godi;
m’adès a è miej che’n davòu i lasi stà
la so bielesa, com’che poetànt
fin in ùltin al fà ogni artista.
Pròpit com’che jò i la lasi a’un sùn pì grant
di chèl da la me cansòn, che ben a vòu
la so difìsil matèria zì terminànt,
cul fà e cun vòus d’un bravo condutòu
tacàt ’a veva di nòuf: “I sìn vegnùs fòu
dal Prin Motu e’n tal cjèl i sìn di pur lušòu;1734
lus inteletuàl, plena d’amòu;
amòu dal pì grant ben, di gjòldi plen;
gjòldi che tant miej al è dal pì dols savòu.
Chì l’una e l’altra milìsia t’jodaràs ben
dal paradìs, e un’a jodi ti zaràs
com’ca sarà cuant che’l grant judìsi’l vèn.”1735
Com’ch’a colp un lamp al fà dut un fracàs
cu li virtùs višìvis, e a’mpedì ghi và
d’jodi ogès che pì’ncjamo a sòn luminàs,
luši cussì tant mi veva fàt na lus viva
e cussì inglusàt mi veva'n ta stu vel
dal so splendòu che nuja pì’l me vuli’l jodeva.
“Pur sempri ’l amòu cal sodìsfa stu cjèl
al cjoj sù’n sè cun sta sorta di salùt,
par disponi cjandela al so flameà bièl.”
I vevi apena dentri di me sintùt
sti pucju peràulis, ch’i’vevi jò ben notàt
ch’elevàt mi’eri pì alt da la me virtùt;1736
e di na nova vista mi eri ’mpiàt
che nisuna lus a è tant clara
ch’adès i me vuj no varèsin sopuartàt.1737
E na lus jodùt i vevi, com’na roja vera
ca scoreva lušìnt tra li do rìghis
pituràdis cuj colòus di primavera.
Da stu scori s’jodèvin falìscjs vìvis
che dapardùt a colàvin jù’n taj flòus
coma rubìns’n ta corònis indoràdis.
E dopo, coma ’ncjocàdis daj odòus,
di nòuf a sprofondàvin in ta sta biela curìnt;
e àltris fòu si alsàvin da stu post sfarsòus.
“’L alt dešideri ch’avànt ti poca, volìnt,
dut savej di sè che’n ta stu post t’jòdis,
a mi plàs, e a mi plàs il to spirt ruvìnt;
ma di st’aga chì a è miej ch’i ti bèvis
prin che di sta sèit sasiàt ti vegnis dut”:
just cussì al era’l spirt da li so peràulis.
E di nòuf: “Il flun e ogni gjojelùt
ch’intòr ghi cola e scjampa, e il ridi da l’èrbis
com’ornamìnt d’indìsi al è lì metùt.1738
No che lòu no sèdin encjamò madùris
ma’l difièt al è dut da la to banda
ch’jodi’ncjamò no pòl cuant ca sòn vèris.”
Ninùt non d’è che dopo na durmida
che pì a lunc dal sòlit a à duràt
a si svej sensa voja di na tetada,
coma me che miej spièlis a colp i’ai provàt
di fà daj me vuj, bevìnt di che onda
divìna che d’un miej jodi ni tèn dotàt;
e cussì com’che bevùt’ a veva la gronda1739
da li me sèis, d’jodi mi veva parùt
che lungja pì a no fòs ma rotonda.1740
Alòr, coma un sot mascara zùt
che altri’l pàr che prin ca si svistìs
dal someà che platàt lu veva tegnùt,1741
cussì jodùt i vevi cambià’n fièstis pì bièlis
i flòus e li falìscjs, cussì ch’jò jodùt
i vevi li do lìstis1742 dal cjèl fasi manifèstis.
O splendòu di Diu, ca mi’a permetùt
d’jodi ’l alt trionf da la vera dominasiòn,
la virtùt dami di contà com’ch’i l’ai jodùt!
Un lustri al è la sù ch’jodi al fà benòn
il grant creatòu a che creatura
che doma’n luj a pòl jodi sè ca è di bon.
E rotonda a si slungja la so figura1743
cussì tant che la so circonferensa
al soreli ghi sarès comuda sintura.
Dut di ràis a’è fata la so aparènsa
che ’nsima dal prin motu’a vègnin mandàs
che da chej al cjoj chèl vita e potensa.
E com’un clif1744 in ta l’aga che’i so piè’a tèn bagnàs
si spièla, com’par jòdisi dut ornàt,
cuant che plen al à di vert e di flòus i so pràs,
cussì, atòr e’nsima di sta lus pojàt,
jodut i vevi spielasi’n ta miàrs di scjalìns
ognùn daj nùstris che la sù al è tornàt.
E se’n sè’l circonda’l pì bas daj scjalìns
na lus cussì granda oh cuant’ca è la largesa
di sta roša’n taj so òrlis pì lontàns!
La me vista’n tal larc e’n ta l’altesa
a pièrdisi’a no zeva, ma a’ncludeva
il tant e’l coma di che alegresa.
Chì’l visìn e’l lontàn, nè meti nè cjoj’l podeva;
che’ndà che Diu sensa mediatòu’l governa,
la lès naturàl nencja un puc no zova.
In tal zal da la roša sempiterna
ca si slargja e a si alsa e a dà fòu
odòu di benvolej pal còu che dut’l governa,
coma chèl cal tàs ma che diši al vòu,
Beatrìs tiràt mi veva e dìt: “Ben mira
cuanti stòlis blàncis1745 ca sòn in ta stu colòu!
Jòt cuant che la nustra sitàt1746 a zira:
jòt ben cuant che i nustri scjalìns a sòn plens,
che chì a no ocòr pì tanta zent vera.1747
In ta che gran sinta che tu i vuj fisàs ti tèns
pa la corona che’ntòr ghi’è zà metuda,
e prin’encjamò ch’a sti nòsis1748 ti vègnis,
zà l’ànima granda a sarà sintada
dal imperiàl Rico, ch’a’ndresà l’Italia
prin’l vegnarà ch’a chèl a sedi disponuda.1749
Cussì tant vi stupidìs la vustra voja
ch’amondi sìmil vi’a fàt dal picinìn
che di fan al mòu e la balìa’l manda via.
E a chel timp capo dal foro divìn
al sarà un tal che di dentri e di fòu
cun luj nol zarà pròpit pal stes cjamìn.1750
Ma par puc’l sarà lì, com’che Diu’l vòu,
tal ufìsi sant; ch’a finìla’l zarà, pì’n jù
di’ndà che’l Simon Magu1751 al è zùt, puc di còu,
e chel d’Alagna’l farà zì encja pì’n jù.
Zà la forma generàl dal paradìs
vuli e amòu al puntava vièrs il stes sen.
vistìt coma l’altr’ànimis gloriòšis.
visìn i’eri, com’che di èsi a doveva,
vegnìnt jù, nulànt a mi fès rivà mista.
univèrs secònt il mèrit che chèl al tèn
un a nol pòl e tant mancu al tenta;
ùmil e alta pì di creatura,
uchì al à butàt fòu chistu bièl flòu.1811
tornànt dopo a l’eterna fontana.
Tiràt ti mi’as tu fòu da serf1766 a libertàt
ti tèn, chì’un punt ghi metìn, com’bon sartòu
Ti sòs par nu splendòu di lus meridiana1812
ti jòdis Lùsia, ca veva Beatrìs movùt
te pa la gràsia’l suplichèa la virtùt
tanta cuant’ch’an d’è’n ànzul o’n ànima,
tant’amirasiòn i no vevi maj vùt
tant com’pal so jodi, dut’l me preà
tant che d’jòdighi’l pì pusìbul i’ai podùt!
tal vuardalu, da na sol’aparènsa
Tal ters òrdin di scjalìns e sùbit sot
tal sostègnilu, e’l so sguàrt a si veva dut
Tal so profònt jodùt i vevi ca s’interna
tal sleàsi dal cuàrp, godi pur1767 ti pòdis.”
tal scuadrà’l sìrcul, e no ghi la fàn,
tal post di Beatrìs jodùt i vevi un ansiàn
Taj vuj e’n dut al splendeva d’un lušòu san
Ta sta banda chì, indà che il flòu al è madùr1783
ta li grand’ òperis di Roma a rivàvin,
Ta la profonda e clara sostansa
ta l’altra banda, ’ndà ca si jòdin ’ntajàs
svuàla pur in alt cuj vuj par stu gjardìn
sufrìt’l veva, e ’l infièr pur, prin di vignìghi fòu;1787
Stu chì, adès, che da la pì scura tana
sti fèminis gloriòšis, e sot di lòu
st’ànimis ’nocèntis la jù’a sòn restàdis.
sostànsis e acidèns1820 e il so costùn,
sintàt ghi’è visìn1802, e lunc ’l altri’l ripoša1803
sielzùs Checo, Benedèt e Agustìn
Sensa rispundi, i vuj alsàt i vevi dal bàs
sensa il batièšin perfèt di Crist,
se tu atènt i ti vuàrdis e scòltis.
se i vuj ti tèns sempri ca jù’n ta stu font;
Se i bàrbars, vegnìnt ta li contràdis
se di tegnighi i vuj’ntòr i no fòs stàt bon.
Sara e Rebeca, Gjudit e chì—ta stu cjèl—
risèif, che altri di fà a no mi’è dàt,
rifletùt’l pareva, e’l pareva ’nfogàt
Pur godìnt il so plašej, chèl, contemplànt,
punt fìs dal consej eterno e divìn,1808
Protèšilu tu daj muvimìns umàns:
pròpit cussì mi era zuda scomparìnt
pròpit com’un scjàp di às a s’inflòra
prin di vej otegnùt veri elesiòns.1790
prin cal murìs, da la biela nuvisa
plovi, partada in ta li mins sàntis
pì’n sù dal pensej mortàl, cuant ch’i vorès
pì’n alt, fin lasù, là da l’ùltima salùt.
pì ghi somèa, che la so claresa
pì e pì a ghi entrava in tal raj
pì ben si savarès da la to vitòria.
pì a lus di chè ca ghi’è pi lontana1772,
Pì a fà la bontàt to che socori
parsè ch’jò i soj’l so bon e fedèl Bernàrt.”1768
pars’che, secònt la višiòn che vùt a vèvin
pars’che tu di dut sè ca lu’nnulèa
pars’che par lès eterna dut se ca ešìst
pars’che la lus divina a penetra ’l grant
par via che’l ben, che dal volej al è ogèt,
par un puchitìn e 'n altri al torna
par spirs che di luj a parèvin imàginis.
Par sigùr chistu godi tant ’nsiminìt
par èsi cussì visìns da l’Augusta,1799
Oh siora, cussì tant granda ti sòs e vàls,
Oh generoša gràsia che permetùt
ogni muša doventànt tant pì serena.
o’n sù o’n jù, atorotòr dut vuardànt.
O trìn lušòu che’n ta’un unic punt ’nstelàt
O sfavilà di lus che tant ti ti àlsis
nuja uchì doma par cašu a ešìst
no si si sinta par propri mèrit e sclet,1789
No pars’ch’i lu vès di aspièt divièrs jodùt
Nè’l zì’n sù e’n jù tra ’l insima e’l flòu
nè par dut chistu di memoria no’n d’ai asaj.
nè jodi malinconìa o fan o sèit ti podaràs;
N’ocoreva altri taj secuj recèns,1796
mi’a di’entrà cul vuli’n ta la lus eterna
mi veva che ’nbacuchìt i’eri e mut.
mi si mostrava la milisia santa1752
maravèis si fèvin cuant che’n Lateràn
Mancu adès i dišaraj, cjàr letòu,
ma zà al zirava’l volej me, e’i dešidèris,
ma vuarda ben i sèrclis fin al pì remòt,
ma tal pensej a dìs, fin ca si mostra:
ma pur a sèrcjn pal rapuàrt ca no cjàtin,
Ma par’che’l timp’l pasa che’mbacuchìt dut
ma par chel d’àltris, cun certi condisiòns;
ma pa la miej virtùt d’jodi ch’i vevi
ma no’era nuja che la so figura
ma nè chì nè lì a si’era puntàt fis.
Ma mentri ch’jò’i parli seguìsimi adès
ma li me àlis a chistu no bastàvin:
ma l’altra1753 che svualànt a jòt e cjanta
ma jò’l grop i ti dìsfi, com’ch’i t’jodaràs,
ma encja da li so vòus zovinùtis,
Ma dopo che vegnùt ’l era’l timp da li gràsis,
ma'l podej di nòuf jodilu, po, pì no ti pòs,
luši un bièl puc di pì da l’altra front.1774
li vìtis spirituàls una a una,
Li mùšis dùtis a vèvin di flama viva
la vista a impedìva o’l splendòu;
la to gràsia i cognòs ben, e la virtùt.
la sù ’ndà che’l so amòu1755 al eterna.
la rasa umana tant amàr a gusta;
la me višiòn, encja se alc pur i ritèn
la gràsia da l’alta lus si conferìs
la Gloria di chèl ca la 'nnamora
La forma universal di stu’nsièmit
la caritàt di chèl che’n ta chistu mont
la banda pì oriental dal orišònt
L’alta fantašìa no veva chì nuja podùt;
jù’a zeva’n ta chel grant flòu ca si’adorna
jù ghi’a partàt cuant che’l fì di Diu stes
jòt là Beatrìs cun ducju chej beàs
Jòt ben adès’n ta la muša che a Crist
jodùt i vevi na bielesa ch’un ridi beàt
jodùt i vevi ca’èrin cuaši unìs insièmit
jodùt i vevi ànzui e ànzui che fièstis
jodi ti pòs che da scjalìn a scjalìn,
jodi i volevi com’ca si unìvin
Jò’i cròt che, pa la granda ’luminasiòn
jò che’n ta stu post divìn da chel umàn,
intra sè, in ta stu post alt, pì o mancu ben.1792
Insìma di ic jodùt i vevi tanta ’legresa
indà che a sè’l volej eterno ti tèn atòr,
in te’a pareva coma lušòu rifletùt,
In te mišericordia, in te pietàt,
in te magnificensa, in te a si fà una
in tal trono che’i so mèris ghi conferìsin.”1763
in tal so colòu stes, mi pàr di vej jodùt,
in tal miès a splendeva e dut atòr
in tal eterno dal timp i’eri vegnùt
in taj vuj’l vuarda da la nustra regina,
In ta stu post indà ch’jodìn dùcjus scju beàs
in ta chej zìmuj da la Santa Scritura
In me la to granda virtùt custodìs,
in luj a s’jòt, e cussì sia,” a mi veva dìt,
in luj ’jodevi un pari1762 bon e cristiàn.
in ic dut si concentra, che al difòu
In forma duncja di càndida roša
in conformitàt cu li so primi gràsis.
imàgin e sìrcul e pars’che tacàs a stàn;
il so dešideri svualà’l vòu sens’ àl’s.
Il re che’n ta stu regnu ni conferìs pauša
il pì bièl di sè ca’è mortàl a jodèvin;1760
il pari al è che par gran gološitàt
il mortàl vuli pì di tant a nol dista
il me jodi dut al veva comprendùt
il flòu1781 dal so fueàn dut cuant separànt;
il duca che vivi’l veva di mana
il amòu che’l soreli al mòuf e l’altri stèlis.
i’àltris1785 na gran separasiòn a fàn,
I vuj da Diu dilès e veneràs,
i vuj a ic cul stes gust ’l veva puntàt luj stes,1777
i so sintimìns, dopo duti li so pròvis.
i pojavi jò’i me vuj in taj scjalìns
i màscjus li so inocenti plùmis
i jodevi, dal so ridi ornàs e ràis1761,
gràsia che concèditi a pòl chè la sù;1807
ghi fèvin cun plùmis coloràdis ’ntòr.
ghi deva ai vuj di duti li sant’ànimis.
fisàs ta sta font di gràsia e atèns,
fis’a vuardava, imòbil e atenta,
fìs sul oratòu, dimostrasiòn a èrin
fin ca è pusìbul in tal so splendòu.
fin a chèl, Ebrèis a si suseguìsin,
figurasi cuant marveàt ch’i’eri jò’n dut!
fàt chel pòpul ’ngràt e sensa costansa.
fà e jodi, ch’i ti ghi consèrvis sans
Èco a ghi vèvin fàt a la divin’cjantilèna
e’n tal miès sti dos beàdis divišions,
e’n ta li bàndis al è’l lustri mancu’nfogàt,1775
E’n ta chel post, cun l’àlis vièrtis, alòr
E’l vecju sant: “Par che dut ben completàt
e’l spera na dì contènt di tornà contànt,
e’l mirà me si veva cussi fàt encjamò pì’ntèns.
e’i ti prej pur, regina, che dut ti pòdis
E’i mi recuardi che alora miej mi eri fàt
E tacàt al veva sta santa orasiòn:
e se’i to vuj al ters zir zì a’ntìvin
e scuminsiàt al veva cun stu discòrs sant:
E s’jò i vès’n tal diši tanta capacitàt
e pur cul cjantà di chista me cansòn
e pì’n jù, di ziru’n ziru, pur altri grant sant.
e perfèt’l sedi,” mi veva dìt, “il to cjamìn,
e par segnà sta divišiòn a sòn stàs pì avànt
e luj: “Par partà’l to dešideri a la fin
E la regina dal cjèl, che par ic jò’i àrt
e la bontàt che ’legresa ghi veva dàt, e tanta,
e la Beatrìs, com’ch’ognùn di nu’l jòt.
E jòt ben che dal post’n jù cal taja net
e joduda i l'avevi coma na corona
E jò che, pal me1813, maj no’ai dešideràt
E jò ch’al fin di dut’l me dešideràt
E i vorès pròpit che tu i ti zèdis
e fìsa ’la vuarda pur cjantànt ošana;
e di front dal pì grant capofamèa
e davòu ti mi vegnaràs cun afesiòn,
E dal siètin scjalìn’n jù, com’pì ’ndavànt
e da Firense’n ta pòpul just e san,
e d’oru li àlis, e il rest tant blanc
e cul còu al me preà ti scoltaràs sù.”
E coma che uchì cu la madona dal cjèl a stàn
E chistu dut clar e ben a si nota
E chì com’tal post dal timòn che mal guidàt
E chèl1801 ch’jodùt rivà ’l à ogni timp brut,
E chel amòu1798 che par prin al era lì vegnùt
e ch’al me parlà tant pì virtùt ti ghi dès
E Bernàrt, suridìnt, sèns a mi feva
e basta ti dispòn di jodi Crist.”
E alora luj: “Maestàt di spìrit,
E “Indulà ca è?” i vei alòr ’a colp dìt.
e ’ndresarìn i vuj vièrs il prin amòu,
e ’l un dal altri coma iris da ir’s1823
duti li mins tal just e beàt aspièt
dut ta’un colp la me mins a veva na scosa sintùt
dut sè ca è'n creatura bontàt.
dut di amòu, a mi darà la gràsia,
Duncja, sensa’l mèrit da li so ušànsis,
ducju’ chìscjus sintilànt ti contèntis,
ducju i sans e beàs ca ghi èrin atòr,
Dopo che stu prin timp pasàt al era a àn dovùt
dongja da l’inocensa, par vej la salùt,
Dom’un punt a mi era di pì grant letargu
disdegnàt nol à di fasi so fatura.1810
Dirimpèt di Pieri sintada t’jòs Ana
di zì fin tal infièr1765—pa la me cura!—
di zent nova e antica popolàt,
di vej par podej’l so jodi tegni alsàt
di vej jodùt i cròt, pars’che cun un cargu
di un che’n mar pì’n jù sì bandòna,
di tre colòus e di una grandesa;
di tanti fuèis, e da lì a tornava
di speransa i ti sòs na gran fontana.
di sè si gh’jodeva calà la flama.
di sè che sempri al era stàt e godùt;
di poscj’ vuejs1784 i semisìrcuj, a stàn
di lasàighi a la futura zent i podès;
di lasà’l me post mi’a Beatrìs sugerìt;
di ic tant inamoràt da pari fòuc?”
di ic difièt al à sè che lì al è perfèt.
di godi il diši mi veva ’nvigorìt.
di duti li so fuèis, a sòn impostàs
di dut’chista sgaravana svualànt
di cussì tanti ròbis ch’jò i’ai jodùt,
di cussì tant amòu e altri tant dilèt
di cuant gradìt ghi’era’l preà daj beàs;1815
di chista, èco là ca sòn la Rachèl
Di chist ti ti rìndis ben cont da li mùšis
di chèl che da Maria al era’mbielìt
di chèl ch’i mi recuardi, che un ninùt
di che alta lus che in sè a è vera.1817
di caritàt, e la jù, pa li zens mortàls,
di benevula ’ligrìa, che, sturnìt,
Dentri di te a si’a impiàt chel amòu
dentri di sè, o letòu, la nustr’ imàgin;
davànt d’ic al veva l’àlis sos vierzùt.
dal univèrs al à fin uchì jodùt
dal to grant podej e da la to bontàt
dal so voto a ghi vèn di pensà tant,
dal pì alt scjalìn, tu ti la jodaràs
dal mièl che dàt ghi veva indulsimìnt.
dal alt raj, scumbusulàt i sarès stàt
daj me vuj tant e a lunc oservada,
da la roša ’ndà che cuj vuj zìnt i stìn.
da la Glišia Santa che da Crist risevùt
da l’alta lus alòr jodùt i vevi tre zìrs
da duti che stràdis e che manièris,
Da chì’n sù il me jodi al era stàt pì che maj
Da che regiòn che pì in sù a tona,
D’ic i dìs, ma sintùt i vevi altri peràulis:
cussì’l grant Zuan1786, al opòst di lòu,
cussì, cuaši coma zì da val a mont
Cussì tornàt i eri a la dutrina
cussì tant nobilitàt ti às, che’l so fatòu
cussì sù pa la viva lus cjaminànt
Cussì preàt i vevi; e chè, par lontana
cussì jò’i jodevi e’i scoltavi benòn
cussì jò a che granda višiòn; ma invàn
cussì e culà; e chì cal basti ’l efièt.1794
Cussì dal soreli la nèif disgjelada a vèn;
cussì che, vuardànt vièrs di luj, ti penetraràs
cussì che nuja gh’intriga pì di chel tant.1756
cussì che l’ànima me, ch’ì ti’as fàt sana,
cussì che cul tornà ta la me memoria
cussì che biela e buna oriflàma1776
cussì ch’al pì alt jodi alsà’l posi la sèa,
Cussì alòr la me mins, sensa pauša,
cussì al vint cu li fuèis lišerùtis
cun gràsia che, preànt, otegni ti pòdis;
cun dignitàt a ogni creatura.
cun amòu ’nsièmit tegnùt’n ta’un volùn
cul zì sempri pì’n sù cul bièl raj divìn.
cul valòu infinìt imedešimàt.
cul to prea a liberalu ti zèdis
cul mutami il so mutà i godevi.1822
cuj vuj tos, e nota li nobil’ ànimis
cuj vuj jodùt i vevi part da l’estremitàt1773
cuj al eše, dìšmi, ’l ànzul che cun cussì tant zòuc
cuant che pal disperà ti vèvis jù la sèa.1805
Cuant ch’jù’a vegnèvin tal flòu, di banc’n banc,
cu la so fede’n Crist, chìstis a sòn’l mur1782
creànt, a so gust di gràsia al dota
creàdis par svualà’n ta chist’altesa,
contenta duta di vuardà so fia,1804
contemplant’l godeva dut sè ca’era bon.1770
contà cuant biela ca’era’n realtàt.
Coma un pelegrìn che’n tal templi entrànt
coma roda che ben a zira’n dut e par dut,
coma me di scoltà ti dègnis, lasànt chel bièl lòuc
coma fuèis i vaj un’a una’ nominànt
Coma cuant che durànt un sun clar i ti jòs
Coma chèl che forsi da la Croàsia
com’di un lamp cun ràis che dut a sclarìvin.
com’dal soreli la stela matutina.
com’che lì da Beatrìs la me vista;1764
com’ch’i’ai tal imparà, i no ausarès
Com chej studiòus ch’a plen si concèntrin
cjantànt ‘Ave, Maria, gràsia plena,’
circuncidi par otegni la so virtùt.1797
Chistu post sigùr1757 e di chel gjoldi dut plen,
Chista ’mprimurida zent—alòr jòt ben—
chèl che par dut ’l univèrs si scuaderna,1819
chèl che lì a la so sinistra1800 al stà,
chèl che di dut stu marveà al era cauša.
chèl ca la domanda, ma’è pur veretàt
chel altri1824 ch’ai prins doj ghi feva da ters.
Chej doj sintàs lasù pì contèns t’jòdis
chej che crodùt ghi vèvin a’un Crist futùr;
chej ch’èrin da un Crist zà vegnùt stàs ispiràs.
che’l savej la me mins a veva sospendùt.
che’l me aspièt in ic al era rifletùt.
che’l lasala par jodi altri aspièt
che’l dešèrt e’l martìr sempri da sant
chè1779 a è che vierzùda ’la veva prin di dut.
chè tu i ti sòs1809 che l’umana natura
che spes prin dal domandaghi si la jòt cori.
che se un ben volìnt un a te nol và a ricori,
che sbasada ti ti sòs pa la me salùt
che purificàs a sòn stàs dùcjus scju spìris
che par cuàntis che fin lì’n d’avèva jodùdis
che par chèl il preà e pur amòu mi’a mandàt,
che pal so fàl “Miserere mei” al veva dìt chèl,
che pa l’antica fama nisùn d’ic si sàsia,
che ogni dì da l’Enìs a si cujèrzin,
che nencja la nèif fin là no ghi riva.
che na còtula’l fà secònt la stofa cal à vùt;1806
che luj par jodi pront ti tegnaràs’l sguàrt
chè la me vista, doventànt pì pura
che jodi ti podaràs la regina1771
che jò i vuardàs in sù1816, ma a è pur vera
che jò belzà i fevi sè cal voleva;
che ingropàt ti tèn d’idèis fìnis.
che i vincjasìnc sècuj da che impreša
che i doj òrdins sàcris a divìdin.
che dopo’l sun fuàrt ti resta’l sintimìnt
che di pì fà nisùn volej al àusa,1793
che di lòu'l me diši al somèa doma un sun.
che di cussì fà ti vèvis la potentàt.
che da la fede tant ’l un che ’l altri aspièt
che d’jòditi di nòuf ti mi dès li gràsis,
che cun un colp di lancja e claus si vev’otegnùt,
che cun so fì balànt sempri ti la jòdis,1759
che cul so sanc Crist fàt al veva spoša;
che cul so calòu’n ta la pas eterna
che cuj ràis etèrnos ni tegneva luminàs.
Che circolasiòn che cussì concepida
che chistu regn dut sùdit a à e devòt.”
chè che d'jodi cussì tant biela ai so piè si gòt,
che bòis genitòus, di fede sempri plens.
che bišàvula dal cjantòu a era1780, com’ch’i savìn,
che almancu na lušìgna da la to gloria
ch’òdiu a mostràvin zà prin da la nàsita.1795
ch’jodìn chì’n ta stu ’mpèro just di Diu stes.
ch’altri vuj clars di rivà là’n alt a pòsin.
ch’al me preà a si unìsin li mans!”1814
ch'a bocja vierta lasàt a veva Netùn l’ombrena d’Argu.1821
Caritàt mostrànt, dùcjus, lontàns e visìns
cargasi al veva volùt da la nustra salma.
ca vistìvin buni asiòns com’ornamìns.
ca someàs, cun vuli ridìnt mi veva vuardàt,
ca otegnèvin svintulànt il so flanc.
ca jù vuarda’n ta stu post1758 nustri’mborascjàt!
Bernart, che ben jodùt al veva i vuj mès
balansàt e plen al tegnarà stu gjardìn.1788
Alsàt i vevi i vuj; e com’di matìna
Alòr, secònt la so cjavieladùra,
Alòr il me dešideri ’l era di nòuf zùt
alòr i vuj sos, ma ca no vegni pensàt
al veva’l puòr Fetòn, pì a s’inflàma
al veva tacàt, “gòdilu no ti podaràs, jòt,
al veva li clafs di stu flòu ’ncoronàt.
al pì ruvìnt dal me dešideri i’eri rivàt.
al è’l parlà nustri, che a cussì tant nol pòs,
al dìs prin di vignì dal tetà lasàt fòu.
al dešideri al corispùnt ’l acuìst.1791
Adès vuarda ben il prejòdi divìn;
Adès dut sidìn ti stàs paj to dùbis;
adès che’n ta sta viva lus lu miravi
a vera vita a no è sine cauša
a sòn stàs metùs’n ta scjalìns diferèns
a sòn di sta roša cuaši do radìs:
a mòvi l’àlis tos, crodìnt di zì’n sù
a la me Beàda par cognòsi ròbis
a l’eterna lus a colp s’indresàvin
a jodi al vèn la Veronica1769 nustra
a ghi ufrìvin la pas e il ardòu
a fà’l bon mestri a si vev' alòr metùt,
a ešìst com’ca ešìst cussì che just e ben
a èria pròpit cussì la muša vustra?”;
a destra ti gh’jòs ’l antìc pari sintàt
A che lus tant tacàs a si doventa
“Signòu me Gešù Crist, Diu vero e bon,
“pars’che luj al è chèl ch’a Maria la palma
“O pari sant, che com’un siòr un puòr
“O madona me, font di sperà pura,
“Mari Vèrgin, fia dal to fì divìn,
“La plàja che Maria risanàt1778 a veva e onzùt,
“Fì da la gràsia, chistu èsi gjocònt,”
’ndà che gust al lasa ’ntànt cal lavora,1754
’N ta stu gjoldi ’mplombàt di cansòns dòlsis
’l oràcul da la Sibìla’l sparpajava'l sen.1818
915 (return)
[ Par vej sfidàt Apòl a
sunà il flàut e pierdùt la sfida al era stàt spelàt, coma un cunìn. (Tal
originàl, natura = vagina.)]
916 (return)
[ ’L oràr. Dante a ghi
tegneva un mont di otègni la “laurea” di poetà.]
917 (return)
[ Li fuèis dal oràr.]
918 (return)
[ E sti “vòis” a sòn
sempri pì bàsis di chès dal poeta o dal imperatòu.]
919 (return)
[ Dafne, tramutada in
oràr, a era fia dal flun Penèo. Duncja, il ramusèl al è di oràr.]
920 (return)
[ Cir = la pica dal
Parnàs, ca ghi era sacra a Apòl.]
921 (return)
[ Vièrs il soreli.]
922 (return)
[ Il paradìs terestri.]
923 (return)
[ Glauc, seguìnt ’l
ešempli dai pes che dopo vej mangjàt na erba speciàl a si èrin rinvigorìs,
al veva sercjàt pur luj sta erba, doventànt un diu dal mar.]
924 (return)
[ Doma Diu al sà se Dante
al è stàt partàt sù’n tal cjèl in cuàrp e ànima o doma in spìrit, ca
ghi’era apena stàt purificàt.]
925 (return)
[ La saèta a scjàmpa fòu
da la sfera dal fòuc; mentri che Dante, purificàt coma cal è, al è cal
torna pròpit là.]
926 (return)
[ Dante a si maravèa cal
stà zìnt pì’n alt sinò l’aria e il fòuc.]
927 (return)
[ Duti li creatùris a ghi
stàn visìnis a Diu (il so prinsìpit) cuj pì cuj mancu secònt li so
condisiòns: prima i ànzui, dopo i òmis, etc.]
928 (return)
[ St’istìnt al è la
fuarsa che vuèj i clamarèsin “ecològica” tal sens che dut a unìs in ta na
manièra o’n ta n’altra.]
929 (return)
[ Stu istìnt al controla
dut tal mont—bèstis, òmis e ànzui.]
930 (return)
[ Il Empireo.]
931 (return)
[ Il Prin Mobil.]
932 (return)
[ La fuarsa istintìva
tratada taj ùltins vers a cjoj chì la forma di un arco cul tiru cal và a
finìla in ta un post dešideràt.]
933 (return)
[ Pur cognosìnt la strada
cal varès il percòrs, il omp da li vòltis al sièls la via sbaliàda, esìnt
dotàt da la libertàt di sièlzi.]
934 (return)
[ Il “prin” impùls al
sarès l’inclinasiòn “istintìva” pal omp di dirìšisi viers il bon e il
just—vièrs Diu. Ma pa la strada stu impùls al vèn deviàt da cualsìasi
altra sorta di plašej ca lu tèn lontàn da la so destinasiòn “natural.”
(Teorìis modèrnis—la Freudiana in particulàr—a dišarèsin che il contrari a
si visinarès pì a la realtàt da li ròbis, almancu par cuant ca riguarda ’l
omp—da la fèmina i no mi riscj’ di dìšilu.)]
935 (return)
[ Sta analogìa a somearès
contradiši che la tendensa naturàl dal omp a è di zì’n sù. A sarès pì
fàsil pensà che ’l omp al è coma il rivulùt, cal tìnt a zì in bas e
basta.]
936 (return)
[ Ta sti primi rìghis
Dante a ghi consilièa a chej ca no sòn preparàs a seguì il so alt argumìnt
di restà indavòu.]
937 (return)
[ Chì in ta la cjera.]
938 (return)
[ Il mar, paj romàns =
salum = il mar vièrt e grant. (Espresiòn latìna ca ghi zova a Dante coma
ca mi zova a mi.)]
939 (return)
[ Chej ca seguiràn Dante
a restaràn pì maraveàs di se ca jodaràn e scoltaràn, che i Argonàutas
cuant che, avìnt scjavasàt il mar zìnt in sercja dal vel di òru a vèvin
jodùt Gjason cambiàt in bifòlc.]
940 (return)
[ I comentatòus a ni
recuàrdin che il firmamìnt (il “cjèl la sù”) al cor, ta la so rotasiòn, a
[Footnote 8400]0 mìis al secònt. Encja se chista velocitàt a è justa, il
nustri vuli a no si rìnt sens’altri cont di chista granda velocitàt. Pal
vuli nustri, il cjèl la sù al pàr di èsi fer. Cussì chè chì jò i resti un
puc perplès di sè che Dante al intìnt diši.]
941 (return)
[ Beatrìs.]
942 (return)
[ Ca sarès la brilantèsa
da la “prima stela” o luna.]
943 (return)
[ Eterna margarita =
diamànt incorutìbil (coma che na volta a si pensava ca fòsin la luna e li
stèlis.)]
944 (return)
[ L’aga a resta
inalterada dopo la penetrasiòn dal raj.]
945 (return)
[ Gešù.]
946 (return)
[ Coma ch’i acetàn i
elemìns fondamentaj da la matematica.]
947 (return)
[ Dante al veva
condividùt chista opiniòn di Averroe. (Vandelli)]
948 (return)
[ La limpidesa dal rašonà
di Beatrìs a cunfundarà li idèis di Dante.]
949 (return)
[ Li stèlis dal firmamìnt
(l’otava sfera) a mòstrin divièrsis configurasiòns (mùšis) dipendìnt da la
so cuantitàt (= costitusiòn fišica o materiàl) o cualitàt (= costitusiòn
formal o sostansiàl).]
950 (return)
[ Chèl da la “densitàt,”
za minsonàt taj vers [Footnote 58]- [Footnote 60].]
951 (return)
[ Il rar miscjàt cul
dens.]
952 (return)
[ La analogìa a è chè di
un spièli: un raj al pasa fra’l veri ma al vèn rifletùt dal plomp ca ghi
stà davòu.]
953 (return)
[ E chistu secont te al
spiegarès li màcis scùris da la luna.]
954 (return)
[ Idèis scolàstichis o
Aristotèlichis.]
955 (return)
[ E cussì Beatrìs a
dimostra—cu la so maniera medievàl di rašonà—che il pensà di Dante, su li
màcis da la luna, al èra sbaliàt. E in ta li rìghis ca seguìsin a darà la
vera rašòn di sti màcis.]
956 (return)
[ L’Empireo.]
957 (return)
[ Il Prin Mobil, o il
nonu cjèl.]
958 (return)
[ Il nùmar 8; il cjèl da
li stèlis fìsis.]
959 (return)
[ I altri cjej—dal siètim
in jù—a ùšin li esènsis ca ghi vègnin jù dal cjèl otàf coma simìnsis
(càušis) paj so fins.]
960 (return)
[ Dante al vòu savej la
cauša da li màcis lunàris.]
961 (return)
[ Cjèl.]
962 (return)
[ Li inteligènsis
angèlichis.]
963 (return)
[ Il firmamìnt (o cjèl da
li stèlis fìsis).]
964 (return)
[ Ca ghi dà forma e ca lu
fà movi.]
965 (return)
[ Ca sarèsin li stèlis,
consideràdis incorutìbilis.]
966 (return)
[ L’inteligènsa che dut a
mòuf.]
967 (return)
[ Beatrìs, ca lu veva fàt
namorà da frut.]
968 (return)
[ Da li màcis da la luna
e da la “mecanica” dal univèrs.]
969 (return)
[ Provànt la so teši e
disprovànt chè di Dante.]
970 (return)
[ Corešùt da la so falsa
idea su li màcis da la luna e cunvìnt da la veretàt di sè ca ghi dìs
Beatrìs.]
971 (return)
[ Al contrari di Narcìs,
Dante al cròt che li imàginis vèris di sè cal jòt a sèdin fàlsis.]
972 (return)
[ Forsi a vèvin fàt voto
di no èsi trìstis cul so canarìn o cul so gjat, sensa stàighi fedèlis a
stu voto fin in ùltin.]
973 (return)
[ La so osesiòn di otègni
na certa roba.]
974 (return)
[ La caritàt di Diu, ca
no ghi sièra maj la puarta a nisùn e ca vòu che la so zent (i ànzui e i
beàs) a sedi coma luj.]
975 (return)
[ La sfera da la luna.]
976 (return)
[ Pì visìn da la prešensa
di Diu.]
977 (return)
[ Divièrsis
interpretasiòns a sòn pusìbilis: a ardeva cul fòuc dal prin amòu; a ardeva
cul amòu di Diu; etc. (Parsè no dùtis insièmit, sensa esclùdini una?)]
978 (return)
[ Il voto ca nol era
encjamò stàt partàt a la so fin da Picarda.]
979 (return)
[ Santa Clara di Asiši.]
980 (return)
[ Crist.]
981 (return)
[ ’L àbit dal òrdin di
Santa Clara.]
982 (return)
[ Chista Costansa, na
zòvina di buna famèa, a si veva fata mùnia dopo vej spošàt Rico VI. La
legenda a conta, secònt i comentatòus, che in sèguit a era stada cjolta
dal convènt dal Arcivèscul di Palermo.]
983 (return)
[ Da Rico VI a veva
generàt Federico II, ùltin imperatòu da la cjaša di Svevia. Il imperatòu
al è chì clamàt “vint” parsè che un imperatòu al fà sè cal à da fà e dopo
al sparìs a colp.]
984 (return)
[ Dante a si baša su un
concèt di Tomàs Acuina. Su chistu punt a sòn d’acòrdu encja i
ešistensialìscj’ cu la so idea dal “angst” ca ni culpìs cuant ch’i sìn di
front a na sièlta da fà. Chistu dilema al fà restà perplès pur li bèstis,
coma il me cjan che cuant cal vèn clamàt da me e da la me fèmina al stes
timp, par un momènt a nol sà sè fa. A si volta par chì e a si volta par
là. A la fin al decìt di zì là di ic. Ta stu cašu, però, un puc di
pregjudisi al è: ic a è pì bièla di me e a ghi dà pì biscòs di me. Jò i
risolvarès stu problema ešistensialista cul zì “mini maini mo” a
l’americana.]
985 (return)
[ Cèrvis.]
986 (return)
[ Il profeta Danièl al
veva interpretàt un sun di Nabucodònošor che i so consilièrs a no èrin
stàs bòis d’ induvinà, e par chèl condanàs a muàrt.]
987 (return)
[ Secònt Platòn, li
nustri ànimis a ešistèvin belzà in ta li stèlis prima di ocupà i nustri
cuàrps. Dopo la nustra muàrt a tòrnin la sù.]
988 (return)
[ Chè di Platòn, ca’è
contrària ai insegnamìns catòlics.]
989 (return)
[ Spìris coma chej di
Picarda che Dante al jòt in ta la sfera da la luna a’an in realtàt
residènsa in tal Empireo, insièmit cun ducju i altri beàs, da Mošè a
Maria.]
990 (return)
[ Il “sen” al sarès, coma
ca si capìs dal contèst, un segnàl o indicasiòn di sè ca è mancu celestiàl
dal Empireo—un segnàl che encja un coma Dante (ca nol à la capacitàt di
comprensiòn di un beàt coma Beatrìs) al pòsi rivà a capì. Il punt pì bas
dal cjèl, dopodùt, a si visìna al punt pì alt dal mont “sensìbil,”
comprensìbil encja par un cal è mortàl.]
991 (return)
[ Chel dal Platòn.]
992 (return)
[ Alòra, secònt Timeo, li
ànimis a si distàchin da li stèlis cuant ca vàn a “informà” i cuàrps da la
zent al momènt da la so nàsita.]
993 (return)
[ Li stèlis dal
firmamìnt.]
994 (return)
[ Se Platòn al intìnt
diši che li stèlis a’an influensa su la zent, alòra li so idèis a no sòn
dùtis da scartà.]
995 (return)
[ Par no rìnditi erètic
pensànt a la rašòn pa la cual un al à rašòn da patì par no vej completàt
un voto par cauša di violensa esterna coma cal è stàt il cašu.]
996 (return)
[ Li flàmis di un fòuc a
pàrin via a zì in alt, encja s’a si prova a controlàlis. Cussì un cal vòu
rešìstighi a na violènsa personàl, al para via a rešìsti, no’mpuarta sè ca
zarà a susedi.]
997 (return)
[ San Lurìns al era stàt
bastonàt e dopo metùt a brušà in ta la grilia par vej rifiutàt di dà sù il
tešoru da la Glišia a li autoritàs romànis. Secònt la legenda (Vandelli)
na volta ben brušàt ta la schena al veva insistìt di vignì voltàt par che
altra banda par vignì rustìt par dut compàj. La me volontàt, encja s’a
è—ben si sà—fuarta coma ’l asàl, a si visinarès amondi puc a che di
Sa’Lurìns!]
998 (return)
[ Na volta liberàdis da
la violensa ca li veva cjòltis dal monasteri a varèsin podùt tornà, se
pròpit a varèsin volùt. A pensàjghila ben, la Providensa a à da li bièli
pretèšis! Par compuartàsi coma Sa’Lurìns o Sevula a bišugna vej dal
sorumàn. Purtròp la stragranda magjoransa di nuàltris puòrs mortaj, di che
sorta di volontàt lì in d’avìn amondi pucja. Se par zì in paradìs a tòcja
fa coma Sa’ Lurìns, jò di sigùr i zaràj a finila al màsimo tal inìsi da
purgatori, e forsi nencja lì. Jò a la Providènsa i ghi sugerìs di capì li
nustri debulèsis un puc di pì.A varès da bašasi di pì su li intensiòns di
un indivìduo che su la so capacitàt di fa ròbis dal altri mont. Jò, par
ešempli, s’a vèsin da minacjàmi di tortura—dišìn di cjòjmi il vin a l’ora
di sena—jò ai me torturatòus i ghi dišarès dut sè ca vorèsin savej parsè
che jò’i no soj bon di sopuartà nisùn tipo di dolòu, èncja si vorès
rešisti, fà ’l eròu, fà il martir. Ma jò i no sarès bon; al màsimo i mi
rasegnarès a bevi di dut, encja un vinùt di cjaša ca nol è tant bon. E
cussì i no doventarès maj protagonista legendari di nisùn libri e di nisùn
cine—e nencja, purtròp, se cussì a tòcja èsi, i zaraj maj a finila in
paradìs.]
999 (return)
[ Se il volej al permèt
il mal a lu fà doma par evità un mal encjamò pešu.]
1000 (return)
[ Chist’altri al sarès
il volej relatìf, che, al contrari dal volej asolùt, al permèt un mal a
cundisiòn che stu mal al vedi il podej di fa evità un mal pì grant.]
1001 (return)
[ ’L intelèt umàn a si
unìs a la veretàt divina.]
1002 (return)
[ I vuj di Dante a no
rìvin a vuardà a lunc il splendòu di Beatrìs.]
1003 (return)
[ Se un al vèn atràt
daj bens dal mont a è parsè che chìscjus a ritègnin un puc dal lušòu dal
ben eterno.]
1004 (return)
[ Cu la stesa lìbera
volontàt, o sièlta. Na sutilesa: da stu argumìnt a somèa che il Signòu a
ni dedi la libertàt di sièlzi, cussì che nuàltris i podìn sièlzi di fà dal
ben o di fà dal mal, di stà cul Signòu o cul Diàu. Di conseguensa, s’i
sielzìn di fà dal ben i vegnìn premiàs; o i vegnìn punìs s’i no sielzìn il
ben. Ma chistu al ecuivàl al diši chistu: Jò i vi daj la libertàt di fà sè
chi volèis, basta ch’i fèdis sè ch’i vuèj jò, si no….Ah, scju mistèris da
la santa fede—a sòn pròpit durs da capì.]
1005 (return)
[ Dal voto.]
1006 (return)
[ La materia dal
voto—par ešempli il voto di sieràsi ta un monasteri a preà.]
1007 (return)
[ La promesa di
mantegni il voto.]
1008 (return)
[ Sensa l’aprovasiòn
dal confesòu. (Cfr. Purg. IX, [Footnote 117].)]
1009 (return)
[ Il scambiu a si pòs
falu doma cu na materia di valòu superiòu a chè di prima. Par ešempli, se
al inìsi i’ai fàt il voto di bevi doma doj gos di vin invènsi di tre, cal
è zà un grant sacrifìsi, i sielzaràj, coma “nova materia” di bevini doma
un in dì da adès in davànt e fin al cumplimìnt dal voto—un sacrifìsi cussì
maestòus cal fa vignì i grìsui doma a pensàighi!]
1010 (return)
[ Tal al sarès, secont
Vandelli, il voto da la cjastitàt di na munia. (A mi tocja amèti che il
voto da la cjastitàt al è di cualchi scjalìn superiòu al voto di godi un
got di vin in mancu.)]
1011 (return)
[ Jefta, il gjudice
israelita cal veva prometùt, in voto a Diu, che s’al vès vinsùt la lota
cuntra i Amonìs, al varès sacrificàt la prima persona ca ghi fòs vignuda
incuntra da la so cjasa. Sta prima persona a era stada purtrop so fìa. In
tal Hamlet (II.ii), Hamlet al tormenta il puòr Polonius cun referènsis a
stu gjudice ebreo. Polonius al è cunvìnt che Hamlet al è un puc ziràt di
cjaf. La realtàt, però, a è che Hamlet zà a si’è necuàrt che la fia di
Polonius, che puareta di Ophelia, a ghi stà di miès chì!]
1012 (return)
[ Agamenòn, il “gran
duce daj Grecs,” al veva fat il voto di sacrificà la so bièla fia Ifgenia
se i dèos a ghi dèvin bon timp cuant ca si aviàva vièrs Troja cu li so
nàfs,]
1013 (return)
[ Al contrari da li
piòris ca vàn di chì e di là sensa savej parsè, il Ebrèo a si cumpuarta
secònt règulis fisis. (Da li vòltis encja masa, coma dimostràt dal ešempli
di Jefta.)]
1014 (return)
[ La mari a sarès la
Glišia.]
1015 (return)
[ Vièrs l’Empireo.]
1016 (return)
[ Chèl di Mercurio.]
1017 (return)
[ Dante. Secont i
comentatòus: Dante al aumentarà il spìrit di caritàt di chiscju beàs cul
dàighi l’ocasiòn di rispùndighi a li so domàndis.]
1018 (return)
[ Prin di lasà la vita
di stu mont. (Militia est vita hominis super terram, coma ca ni recuarda
Vandelli da un tocùt di Gjobe (vii.1)). Dal momènt che la vita nustra a è
joduda da stu spìrit coma un continuo lotà, a nol à tant tuàrt. A
pensàighila ben, però, la vita sensa “milisia” a no sarès tant da
preferì.]
1019 (return)
[ La sfera a sarès
Mercurio, iluminàt dal soreli. Il spìrit al è chèl di Gjustiniàn.]
1020 (return)
[ Il cjànt sest al
parlarà dal Impero, coma che il cjànt sest dal Purgatori al à parlàt da
l’Italia e il cjànt sest dal Infièr al à parlàt di Firense.]
1021 (return)
[ Enea, cal era vegnùt
a Roma (e spošàt Lavinia) dal oriènt. La capitàl dal’impero a era stada
trasferida a Bizansiu da Costantìn un dušìnta àis prima di Gjustiniàn.]
1022 (return)
[ Cun Enea cuant ca si
veva aviàt vièrs l’Italia.]
1023 (return)
[ Gjustiniàn, imperatòu
romàn un par di sècuj dopo Costantìn, al è laudàt da Dante pì di dut par
vej riordinàt li lègis.]
1024 (return)
[ Chistu al sugerìs
che, coma cal dis Vandelli, Gjustiniàn al veva in tal pasàt crodùt a la
dutrina dal erètic Eutico, secònt il cual Crist al veva doma na natura,
chè divina.]
1025 (return)
[ Una contradisiòn a si
otèn cuant che una propošisiòn vera a vèn contraponùda a una propošisiòn
falsa, coma la storiuta di Diu: al eše bon di fà una pièra cussì pešanta
da no èsi bon da alsala?]
1026 (return)
[ Chèl dal riordinamìnt
da li lègis.]
1027 (return)
[ Belizàr al veva
otegnùt vitòris, coma chè cuntra i Gos.]
1028 (return)
[ Il còmpit za
minsonàt.]
1029 (return)
[ Par.5. [Footnote
128].]
1030 (return)
[ Il sen da l’acuila,
sìmbul dal impero.]
1031 (return)
[ I Ghibelìns, i prins;
i Guelfs, i secòns.]
1032 (return)
[ I tre Oràsios e i tre
Curiàsios.]
1033 (return)
[ Dante al sà, secont
Gjustiniàn, sè ca è susedùt ta chel intervàl da la storia dal rapimìnt da
li Sabinis a la muàrt di Lucrèsia (q.v. i comentatòus), durànt il cual i
re di Roma a vèvin concuistàt i pòpui ca ghi stèvin in zìru.]
1034 (return)
[ Il sen
romàn—l’àcuila.]
1035 (return)
[ Comùns tal sens di
comunitàs o repùblichis. Pir e Bren a èrin doj aversàris di Roma.]
1036 (return)
[ Cuìns (Quinzio
Cincinnato) al era cussì clamàt par via daj so cjavielàs risòs.]
1037 (return)
[ A Firense. Amàr,
parsè che chì i Romàns a vèvin, coma ca sugerìsin i comentatòus, pierdùt
un ešèrcit.]
1038 (return)
[ Stu timp al sarès il
timp di Crist.]
1039 (return)
[ Scju fluns a
delìmitin i teritòris concuistàs da Sèšar in ta la Gàlia antica.]
1040 (return)
[ Sèšar al veva scunfìt
Pompèo a Farsalia. Pompèo al èera stàt dopo sasinàt in Egjt, indà cal era
scjampàt.]
1041 (return)
[ Dopo vej scunfìt
Pompeo, Sèzar al vexa višitàt la zona di Troja.]
1042 (return)
[ Sèšar a ghi veva
cjòlt il podej a Tolomeo e dàt a so sòu, Cleopatra.]
1043 (return)
[ Scunfìt Juba, re da
la Mauritania, Sèšar al era zut in Spagna a fà fòu i fìis di Pompeo.]
1044 (return)
[ Dal dominio romàn.]
1045 (return)
[ Zan=Janus=Ians. (Da
lì al deriva il nustri Zenàr.) Al pierdeva il so silènsiu doma cuant cal
vegneva vierzùt, in ocašiòn di na guera.]
1046 (return)
[ ’L Imperatòu
Tiberio.]
1047 (return)
[ Tiberio.]
1048 (return)
[ L’ira di Diu—placada
cu la soferènsa e muàrt di Gesù pa la colpa di Adàm.]
1049 (return)
[ La distrusiòn di
Gjerušalèm a era susedùda coma na sorta di vendeta, o retribusiòn, viers i
ebrèos par vej caušàt la muàrt di Crist.]
1050 (return)
[ Carlo II, re di
Napoli.]
1051 (return)
[ I Guelfs, alieàs cu
la cjaša real fransèša, a si contrapònin a l’acuila, sìmbul dal Impero,
cul cual a sòn schieràs i Ghibelìns. (Chej osteàs di Fransèis—encja’n ta
chej dìs là a volèvin vej la so; pròpit coma tal dì di vuèj, cuant ca si
opònin al volej dal Impero mericàn!)]
1052 (return)
[ Scju chì a’an fàt dal
ben, encja se’l ben a lu vèvin fàt sperànt di otegni fama in tal mont.]
1053 (return)
[ Ta li sfèris
celèstis.]
1054 (return)
[ Mercurio, cal è
raprešentàt coma un brilànt.]
1055 (return)
[ Secònt i comentatòus,
stu Romeo al veva fàt tanti buni òperis che in ùltin a no èrin stàdis
gradìdis.]
1056 (return)
[ Chej ca vèvin puc
aprèsàt l’òpera di Romeo a ghi vèvin guadagnàt puc; e lòu stes a vèvin
sufrìt sot il dominio daj Angjoìns.]
1057 (return)
[ Raimont Berighier.]
1058 (return)
[ Sot la aministrasiòn
di Romeo, il patrimòni di Raimont al era cresùt dal dòdis par dèis.]
1059 (return)
[ Li àrmis e li lègis
daj imperatòus.]
1060 (return)
[ Di front di Beatrìs,
Dante a si sinteva coma un frutùt davànt da la so maestra, dut imbacuchìt;
pròpit coma un mona.]
1061 (return)
[ Adàm. (E cuj sàja
parsè alòra che i pitòus di na volta a lu pituravin cul bugnìgul!)]
1062 (return)
[ Tal paganèšin cal à
caraterišàt l’epoca pre-Cristiana.]
1063 (return)
[ A Gešù, o a che part
di Gešù ca è umana.]
1064 (return)
[ Il Verbo stes, che
incjarnàt al era cu la natura umana.]
1065 (return)
[ Cu la redensiòn.]
1066 (return)
[ Coma cal sugerìs
Vandelli, chistu magistràt al pòl èsi o Diu o ’l imperatòu. Ta’un cašu o’n
tal altri, però, i Ebrèos a vègnin punìs par vej punìt Gešù.]
1067 (return)
[ Dante al vorès ca ghi
vegnès risòlt il problema da la redensiòn: a nol vèvia, chel puòr diàu di
Diu, altri manièris di redìmi ’l omp (e pur encja la fèmina)?]
1068 (return)
[ Beatrìs a si riferìs,
i pensi, a sè che Dante al stà pensànt.]
1069 (return)
[ Chistu mòut di otègni
la redensiòn—cul sacrifìsi di Crist.]
1070 (return)
[ Li ròbis ca vègnin
creàdis da la bontàt divina a dùrin par sempri.]
1071 (return)
[ Sè ca vèn creàt
pròpit, e in mòut dirèt, da la Bontàt Divina.]
1072 (return)
[ Chistu a mi pàr cal è
un concèt Tomìstic, e a si riferìs a sè ca susèit, o a un creàt, in sèguit
a la prima cauša, ca sarès Diu stes cun dut sè ca ghi è coevàl.]
1073 (return)
[ Coma l’imortalitàt,
la libertàt, la someànsa a Diu. (Vandelli)]
1074 (return)
[ O da la gjustìsia o
da la mišericordia divina.]
1075 (return)
[ Diu al varès podùt
sièlzi di perdonàighi il pecjàt al omp; invènsi al à sielzùt di
sacrificasi luj stes. Cuala sielta a eše stada pì generoša?]
1076 (return)
[ Dante al è curious di
savej parsè che sti ròbis a no dùrin in eterno.]
1077 (return)
[ A risèvin la so forma
distinta da chèl che Diu al à luj stes creàt.]
1078 (return)
[ A bèstis e plàntis a
ghi vèn dàt da li stèlis vita individuàl da la so potensialitàt.]
1079 (return)
[ Perìcul di danasiòn
par via daj so pensèis pagàns.]
1080 (return)
[ Vènere. Ciprina parsè
che nasùda a Cipro.]
1081 (return)
[ Il paganèšin.]
1082 (return)
[ Cùpid al veva caušàt
l’inamoramìnt di Didòn par Enea.]
1083 (return)
[ Vènere.]
1084 (return)
[ Il so muvimìnt
luminòus al variava a seconda da la so capacitàt individuàl di jodi Diu
stes.]
1085 (return)
[ Svelt, dal latìn.]
1086 (return)
[ Un daj òrdins daj
ànzui.]
1087 (return)
[ Riga ca taca na
cansòn tal Convivio di Dante.]
1088 (return)
[ Carlo Marcjèl, fì di
Carlo II d’Angjù, muàrt prima di doventà Siòr da la Provènce e di Napoli.
(Vandelli)]
1089 (return)
[ Carlo al dovènta pì
encjamò contènt tal ricognosi da la vòus Dante, cal veva cognosùt a
Firense.]
1090 (return)
[ S’al vès vivùt pì al
lunc a no si varèsin vùs chej maj ca èrin capitàs dopo la so muàrt e che
luj al varès podùt evità.]
1091 (return)
[ Carlo a ghi varès
mostràt il so amòu in mòut concrèt.]
1092 (return)
[ A si trata chì di che
part da la Provence ca sarès doventada di Carlo il Marcjèl, coma il regnu
di Napoli, dopo la muàrt di so pari, Carlo II.]
1093 (return)
[ Che part da l’Italia
ca sarès stada il regnu di Napoli e ca cunfinava cuj Stas da la Glišia.]
1094 (return)
[ Euro = vint cal vèn
dal S-E.]
1095 (return)
[ Sòlfar.]
1096 (return)
[ Par via di me.]
1097 (return)
[ Par parafrašà: i so
fiòj a èrin disendèns di nonu Carlo I d’Angju e Ridolf d’Asburgo, me
misièr.]
1098 (return)
[ ‘Ca mòrin i
fransèis!’ a sigàvin i siciliàns, ca no ghi volèvin tant ben ai governàns
fransèis—coma che in sèguit a no ghi’an volùt tant ben nencja a altri
governàns.]
1099 (return)
[ I comentatòus a no
sòn dùcjus d’acordu sul significàt di sti rìghis.]
1100 (return)
[ Stu Berto, fradi di
Carlo, al varès bišugna di vej intòr zent onesta, di governàns ca no si
profìtin dal so ufisi par fasi siòrs.]
1101 (return)
[ Diu stes.]
1102 (return)
[ Seguìnt il pensej
scolàstic: sè ca è necesari a nol pòl no èsi necesari. A nol zùja miga ai
dàdos, Diu? (A nol vèvia dit chistu, Einstein?)]
1103 (return)
[ Tal sens di civis,
citadìn.]
1104 (return)
[ Li sfèris celèstis a
làsin il so stamp in taj indivìduos, ma a no distìnguin tra cjaša e cjaša
o generasiòn e generasiòn.]
1105 (return)
[ Diu.]
1106 (return)
[ Chist’ànima lušìnt,
che ’ncjamo i no cognosevi, a si’a metùt a parlà, coma un ca si sìnt ben
dišìnt ròbis bièlis.]
1107 (return)
[ Il tiràn Ešelìn III
da Romàn, cal veva devastàt la cjera trevišana.]
1108 (return)
[ Vènere.]
1109 (return)
[ Folc da Marsilia.]
1110 (return)
[ In cuant a li
mišèriis che la nustra zent di cà dal Tilimìnt a à sufrìt in tal zìru daj
sècuj, Dante al à sens’altri rašòn; ma’n ta la cuestiòn dal pintimìnt i
cròt che Dante a si sbalièj: a no soni li nustri bàndis, dopodùt, plènis
di zent ca no ghi interèsa nuja da li ròbis materiàlis, e ca si dedica
doma a la vita interiòu e spirituàl?]
1111 (return)
[ A Trevìs, Risard dal
Camìn, doventàt tiràn, al era pront da vignì butàt jù. (A par di jodi il
crolà da la statua dal puòr Sadàm.)]
1112 (return)
[ Malta = prešòn
riservada paj eclešiastics. Il vescul di Feltro al era stàt lì imprišonàt
pal so àt di tradimìnt cal veva caušàt la muàrt di divièrs di lòu.]
1113 (return)
[ Dante al è bravùt in
tal ingusà la so lama ironica cuant cal vòu!]
1114 (return)
[ Schiera di ànzui,
sùbit sot daj Serafìns e’i Cherubìns.]
1115 (return)
[ L’altra ànima che pur
a splendeva.]
1116 (return)
[ Gjojèl di na zona da
l’Ašia ca si clama Balascàn. (Robuschi)]
1117 (return)
[ Tal infièr.]
1118 (return)
[ Scju fòucs a sarèsin
i Serafìns. In cuant a li sèis àlis ca ju vistìsin, Dante a si’a bašàt su
Isaìa, VI.2: “Seraphim stabant super illud: sex alae uni et sex alae
alteri…” (Vandelli)]
1119 (return)
[ Di savej cuj ch’i ti
sòs.]
1120 (return)
[ Tal originàl Dante al
crea vocàbuj coma “inlùja”, “intuàssi,” e “inmìi” par significà entrà in
luj, entrà in te, e entrà in me. Cun granda fasilitàt a si podarès ušà
scju vocàbuj encja in tal furlàn: inmeà, inlujà, insujà, innujà, ecc. il
“dolce stil novo” a nol è, dopodùt, tant diferènt dal bièl furlàn nòuf.]
1121 (return)
[ La gran val = il
mediteràneo; chel mar = ’l oceano.]
1122 (return)
[ I sugerìs i
comentatòus pa na spiegasiòn clara su sti rafinatèsis astronòmichis.]
1123 (return)
[ Bušìa, sitàt
algerina, a è tal stes paralèl di longitùdin di Marsilia, sitàt di Folc,
cal stà parlànt.]
1124 (return)
[ A la zoventùt. Crusa
a era la prima fèmina di Enea.]
1125 (return)
[ I beàs chì a’an
dismintiàt, gràsis al Letè, ogni sens di colpa, e a recuardin doma il ben
ca ghi è stàt dàt da la providensa.]
1126 (return)
[ Al zira, o torna,
atòr di chistu.]
1127 (return)
[ Raab, ca veva vivùt
taj timps pre-Cristians, a è lo stes stada beàda e unìda al rest di chej
ca fàn part dal triònf di Crist.]
1128 (return)
[ Firense, ca è’n ta li
mans dal diau, e che par cauša di chèl tanta zent a sufrìs.]
1129 (return)
[ Il florìn—o i bès.]
1130 (return)
[ Il papa, ca nol
custodìs i so agnèj.]
1131 (return)
[ I decrès dal papa.]
1132 (return)
[ Indulà che ’l Anzul
Gabrièl a ghi’a anuncjàt a Maria il vignì dal Signòu.]
1133 (return)
[ A vegnaràn prest
premiàs chej ca sòn stàs màrtirs par man di fals pàpis e cardinài.]
1134 (return)
[ Chistu concèt dal
òrdin e perfesiòn dal mont al vegneva in sèguit ušàt daj Deìscj’ coma baše
da la so prova da la ešistensa di un Diu creatòu e perfèt.]
1135 (return)
[ Chel equatoriàl e
chel zodiacàl.]
1136 (return)
[ Par difòndi il so
inflùs o virtùt a li ròbis da la cjera. Che la zent medievàl a ghi vès
crodùt al podej che i planès a’an su di nuàltris a si pòs ben jodi dal fat
che tanta zent encja al dì di vuèj a no planta li simìnsis tal cjamp e a
no travaša il vin se pì che la luna a no è justa.]
1137 (return)
[ Par via che, coma ca
osèrvin i comentatòus, che gradasiòns di clima ch’i vìn a no ešistarèsin;
a si varès invensi estrèmos di cjalt e di frèit.]
1138 (return)
[ Il grado di
diramasiòn dal sìrcul zodiacàl da chel ecuatoriàl: s’al fòs pì grant o pì
pìsul, a si scumbusularèsin li stagjòns, etc.]
1139 (return)
[ Pensa a sè ca è stàt
zà dita si ti vòus capì sè ca’a da vignì.]
1140 (return)
[ Cul punt ecuinosiàl
da la primavera—za indicàt pì’n su (vers 8 +).]
1141 (return)
[ Ogni dì a si lu jòt
pì prest dal dì di prima par via ca si mòuf di dì in dì dal solstìsi
invernàl vièrs chèl dal estàt.]
1142 (return)
[ I efiès: par ešempli,
a vèn lustri pì bunòra; e chèl al aumenta il cjalt; e chèl al fà crèsi li
plàntis pì a la svelta; etc.]
1143 (return)
[ Prima ca no sèdin zà
ben formàs.]
1144 (return)
[ Sicòma che Beatrìs a
ghi fà part dal volej divìn, li so asiòns a vàn aldilà dal zì dal timp, ca
ghi è rèdina doma ai mortàj.]
1145 (return)
[ Diu a ghi mostra ai
beàs da la cuàrta schiera (dopo daj beàs da la luna, di Mercurio e di
Vènere) i segrès.]
1146 (return)
[ Diu.]
1147 (return)
[ Tal mòut Tolemàic di
jodi li ròbis, il soreli al era un ùmil planeta.]
1148 (return)
[ La fia di Latona a è
la luna (Diana), ca è chì rafigurada cun chel sercli luminòus che ogni
tant a la circonda.]
1149 (return)
[ Sè che Dante al sìnt
e jòt in ta stu post celestiàl a no si pòs maj chì, in tal nustri mont,
godi, nè par descrisiòn nè in altra maniera percepìbil.]
1150 (return)
[ Pròntis a tacà di
nòuf a balà, coma in ta un ritornèl.]
1151 (return)
[ Dal interno di un daj
splendòus. Chel cal parla al sarès Tomàs d’Acuina.]
1152 (return)
[ Se un al vès
d’impediti di bevi un tajùt di vin cuant chi ti’as sèit, al zarès cuntra
natura, coma ca sarès cuntra natura se l’aga a no scorès jù vièrs il mar.]
1153 (return)
[ Il fondatòu daj
Domenicans.]
1154 (return)
[ Berto = Berto Magno,
filošofo e maestro di Tomàs d’Acuina; al insegnava a Colonia, indà cal
varès insegnàt encja Tomàs d’Acuina.]
1155 (return)
[ Compilatòu benedetìn
toscàn di scris bìblics e eclešiastics. Secònt i comentatòus al veva
provàt a riconcilià li cuestiòns eclešiastichis e civìlis.]
1156 (return)
[ Dal latìn: forum—cul
so significàt di centro di publica atensiòn, coma minsonàt in ta la nota
apena data.]
1157 (return)
[ Pieri il Lombart,
teologo daj timps di Dante, al veva ufrìt la so òpera a la Glišia coma ca
veva fàt la puarèta dal Vanzèli (Luca, XXI.1, 4), che’n tal so puc, a veva
dàt pì daj sioràs.]
1158 (return)
[ Coma che cuant che cu
l’espresiòn “bròut di gjugjulis” i si riferìn a un bròut cal sintilèa di
puntìns di lus.]
1159 (return)
[ A si trata chì di
Solomòn, sul cual, secònt Vandelli, tàncjus in taj timps di Dante a èrin
curiòus di savej se, nonostànt i so guscj’ epicùreos, al veva otegnùt a la
fin la so salvasiòn. Il so Càntic daj Càntics al vegneva ušàt coma na
cansòn par celebrà li nòsis da la Glišia cun Crist.]
1160 (return)
[ Dionìs l’Aeropagita.]
1161 (return)
[ Li responsabilitàs ca
ghi sòn stàdis conferìdis ai ànzui.]
1162 (return)
[ Sant Agustìn. Chel
cal “rit” al è un cal veva contribuìt al pensej di Sant Agustìn in ta la
so òpera ‘La Sitàt di Diu.’ I comentatòus a no sòn sigùrs di cuj ca si
trata.]
1163 (return)
[ Il spìrit sant cal
è’n ta sta otava lus al è Boetius, ’l autòu di De consolatione
philosophiae. Boetius al pol mostràighi la via justa a chej ca lu
scoltin.]
1164 (return)
[ Dùcjus grancj’
scritòus e teòlogos daj timps medievàj.]
1165 (return)
[ Vir = omp.]
1166 (return)
[ Sigjèr di Brabànt, un
esponitòu da li idèis Averoìstis, ca metèvin in dùbit veritàs tomìstichis
coma la imortalitàt da l’ànima, la libertàt di asiòn da la zent, etc. I
comentatòus a no sòn pròpit sigùrs parsè che Dante al lauda Sigjer cussì
tant, s’a si pensa che Dante al èra amiratòu di Tomàs d’Acuina, cal
oponeva li idèis di Sigjer. A proposit, Sigjer al era stàt costrèt da
l’Incuišisiòn di taši su li so idèis. E Sigjer a si la veva scjampada cul
so sugerimìnt che li idèis filošofichis a no sòn di necesitàt li stèsis ca
si’a cu la fede. Taj nustri timps zent coma Sigjer a vèn tamponada da
autoritàs macartìstichis o ashcroftiànis.]
1167 (return)
[ Un ghi và davòu da li
sutilèsis gjuridichis. Chèl ca ghi và davòu daj aforìšmos al entra in taj
stùdius da la midišìna.]
1168 (return)
[ L’espresiòn
(originàl: gloriosa-mente) a rìnt ben l’idea che Dante al è stàt ben
risevùt, e ben risevùt da la granda “mins” di Acuinas.]
1169 (return)
[ Da San Tomàs, cal era
cussì interesàt di coma che li ròbis a vegnèvin caušàdis da altri ròbis, a
è doma just cal capìsi li “caušis” dal pensej dubitòus di Dante!]
1170 (return)
[ San Tomàs a si
riferìs a sè cal à dita taj vers [Footnote 96: e [Footnote 114: dal cjànt
precedènt.]
1171 (return)
[ A ogni creatura a ghi
tocja rìndisi prin di rivà a capì (zì a font) i segrès da la providensa.]
1172 (return)
[ La uniòn fra Glišia e
Crist a è stada fata da la Providensa.]
1173 (return)
[ Cussì: cu la granda
caritàt di San Checo (Francesc) ; culà: cu la granda sapiènsa di San Meni
(Domenic).]
1174 (return)
[ O chi conti di San
Checo o di San Meni a fà’l stes: tant, contànt di un a si conta di ducju
doj, dal momènt che ducju doj a vèvin il benstà da la Glišia in tal còu.]
1175 (return)
[ Lasù in ta che
montagnùta ca si alsa da Gubio. I doj flumùs a sarèsin il Tupìn e il
Chiàsi (Chiascio).]
1176 (return)
[ Da che altra banda
(orientàl) dal mont.]
1177 (return)
[ Nocera e Gualt,
secònt cers comentatòus a èrin sot dominio di Perugia e daj Angjoìns.]
1178 (return)
[ In ta stu post chì al
è nasùt San Chechi, pròpit cuant (i dišarès) ca era bišugna di un rinasi
eclešiàstic; coma che il soreli al nàs da stu punt orientàl doma tal
ecuinòs primaverìl. Considerànt che chista descrisiòn a vèn da San Meni
(Domenicàn), il cumplimìnt al è straordinàri.]
1179 (return)
[ A continua la lode di
San Meni: Clàmilu Orient, stu post, invensi di Asìši, par via che chì
ghi’è nasùt n’altri soreli a la Glišia.]
1180 (return)
[ Sta “siòra” a sarès
(adiritùra) la povertàt che Checo al veva sielzùt.]
1181 (return)
[ Davànt dal pari.]
1182 (return)
[ Pa la povertàt.]
1183 (return)
[ Crist stes che, nut,
al veva spošàt la cròus.]
1184 (return)
[ ’L amòu pa la
povertàt a nol era rišultàt da ešèmplis coma chèl di Amiclat, chel puòr
pecjadòu ca no si veva intimidìt par nuja cuant che Gjulio Sèšar a si ghi
veva metùt in front.]
1185 (return)
[ Coma oservàt dal
Vandelli, la strutura sintàtica di chista tersina a no è tant clara in tal
originàl.]
1186 (return)
[ Cjamps cussì fèrtils
ca sòn prons par dà racòls in gamba.]
1187 (return)
[ Par via cal zeva in
zìru vistìt coma un pesotàr. (La me fèmina a dišarès coma me!)]
1188 (return)
[ Il Papa Inocènt III.]
1189 (return)
[ Il òrdin daj
Francescàns.]
1190 (return)
[ Onorio III, papa, che
in tal [Footnote 1223: al veva pa la seconda volta, e in definitìva,
aprovàt il òrdin Francescàn.]
1191 (return)
[ Coma ca è contàt tal
libri Fioretti di San Francesco.]
1192 (return)
[ Li stigmàtis sàcris
che San Checo al veva, secònt i so biògrafos, partàt cun luj par un pu di
àjs prin di murì.]
1193 (return)
[ Èco di nòuf il
paradòs da la siòra “povertàt.”]
1194 (return)
[ Dal grin da la siora
povertàt.]
1195 (return)
[ Stu colèga di San
Tomàs al sarès San Meni, il fondatòu daj Domenicàns—patriarca stes di San
Tomàs.]
1196 (return)
[ A si acumulèa mèris
pa l’altri mont.]
1197 (return)
[ I Domenicàns a no sòn
coma i frarùs, puarès; a èntrin invènsi in ta posisiòns di perìcul
spirituàl, coma in ta li cjàsis daj aristocràtics, daj governàns, etc.]
1198 (return)
[ Stàlis. Lat = sè che
i Domenicàns a pòsin dà di cunfuàrt spirituàl.]
1199 (return)
[ A basta pucja tela
par metighi il capùcjo a chès ca ghi stàn visìn dal pastòu—par via ca sòn
amondi pùcis.]
1200 (return)
[ La corusiòn daj
Domenicàns.]
1201 (return)
[ Cf. Par.X. [Footnote
96].]
1202 (return)
[ La corona di ànimis
luminòšis.]
1203 (return)
[ Par ešempli, la lus
da la luna, inferiòu a chè dal soreli, dal cual a deriva.]
1204 (return)
[ Iride, la serva
mesagèra di Gjunòn.]
1205 (return)
[ Èco, che par amòu di
Narcìs a si’a ridušùt a nujàltri che na vòus. (Se pasiòn par luj ca’a da
vej vùt par ridùšisi pì ’ncjamò che in pièl e vuès!)]
1206 (return)
[ La stela polàr. I so
vuj a si sòn movùs viers la vòus cal à sintùt cu la stesa naturalèsa e
rapiditàt ca si mòuf la gušieluta di na bùsula vièrs la stela dal nord.]
1207 (return)
[ ’L altri “duca” al
sarès San Meni, da la banda dal cual, par bocja di San Tomàs, cussì ben
si’a parlàt dal me duca—San Francesc.]
1208 (return)
[ A la gloria da la
Glišia, pa la cual ducju dòj, a mòut so, a àn combatùt.]
1209 (return)
[ Par.XI. [Footnote
31]…: . Chel cal parla al è S. Bonaventura.]
1210 (return)
[ Calaruega, la sitàt
da la Castilia indulà cal era nasùt San Meni (Santo Domingo).]
1211 (return)
[ Il scudo (o emblema)
dal re da la Castilia al mostra un leòn ta un cuadrànt di sot e un leòn
tal cuadrànt che in diagonàl ghi stà parzòra.]
1212 (return)
[ Druid—predi amondi
fedèl a la so fede, coma ca èrin i druids antìcs.]
1213 (return)
[ Cuj erètics.]
1214 (return)
[ Encjamò prin di nasi
a ghi veva caušàt un sun a so mari di parturì un cjan blanc e neri cal
varès metùt a fòuc dut il mont. (Vandelli)]
1215 (return)
[ San Meni e i
Domenicans.]
1216 (return)
[ Dominicus (= Domenico
= Meni) al è in Latìn il posesìf di Dominus. A è curiòus notà che a no è
doma un zòuc di peràulis ma un sugerimìnt su la teoria medievàl (“nomina
sunt consequentia rerum,” coma cal dìs Vandelli) che la personalitàt, il
caràtar, di na persona al vèn influensàt dal so nòn. (Jò’i provi a pensà
in ta cuali manièris jò i soj sè chi soj par via dal me nòn. Cuj sàja sè
ch’i sarès se il me nòn al fos stàt Filibert o Ermenegildo invensi di
Ermes? Bepi Pelòj: coma ca mi dìšin, la colpa a era un puc so. Ma jò i
lu’ai perdonàt tant timp fà, tant par dimostrà la magnanimitàt da la
sublimitàt dal nòn ca mi à regalàt. )]
1217 (return)
[ Cal sarès chèl di
dedicasi a la mišeria. (“Và, vènt li to ròbis e dàighilis ai puarès.” San
Matèo, XIX. [Footnote 21].)]
1218 (return)
[ “Felìs” in ta ducju
doj i significàs; e “Giovana,” coma cal sugerìs Vandelli, in tal ebràic a
si riferìs a na fèmina benvoluda da Diu.]
1219 (return)
[ La vigna = la Glišia;
il vignaròu = il Papa.]
1220 (return)
[ I comentatòus a sòn
pì bràvos di me a rindi na idea clara di chisti rìghis.]
1221 (return)
[ Pecjàs di erešìa.]
1222 (return)
[ Li ghirlàndis daj
sans ca inclùdin San Checo e San Meni.]
1223 (return)
[ Ta la Provensa, indà
ca era na concentrasiòn di Albigèis, che San Meni al provava a convertì.]
1224 (return)
[ Una roda (ta la
metàfora da la biga) a è chè di San Meni, che gràsis a chè la Glišia a
veva scovàt via na vura di erètics. Chì a vegnin in mins ròbis puc
gustòšis.)]
1225 (return)
[ La roda di San
Checo.]
1226 (return)
[ In altri peràulis, i
Francescàns a somèa ca no seguìsin pì ’l ešempli dal puòr San Checo. (S’a
si la pensa ben, a si resta impresionàs da sta stesa idea cuant ca si
višita la bašilica dal sant a Asiši: al è lì il paradòs di na glišia di un
valòu inestimàbil ca celebra un sant ca si veva dedicàt a la mišeria!)]
1227 (return)
[ Cuant che i triscj’ a
si lamentaràn ca no sòn cuj bòis in paradìs.]
1228 (return)
[ Tal elenco daj
Francescàns a si pòs encjamò cjatani cualchidùn cal è restàt fedèl ai
prinsìpis dal fondatòu.]
1229 (return)
[ Scju ùltins a sarèsin
i “spirituàj” ca insistèvin che li règulis dal sant a vegnèsin seguìdis
cun grant rigòu; chej àltris a sarèsin chej ca volèvin bandonà li so
règulis dal dut.]
1230 (return)
[ La cura da li ròbis
mondànis.]
1231 (return)
[ Iluminàt e Agustìn a
èrin doj daj prins ca vevin seguìt il zòvin Checo.]
1232 (return)
[ Chìscjus, coma i
àltris teòlogos minsonàs in ta sti rìghis, a fàn part di che corona ca
circonda Dante e Beatrìs. (Vandelli, etc.)]
1233 (return)
[ Coma cal sugerìs
Vandelli, Natàn e Crišostom a sòn chì coma ešèmplis di òmis ca vèvin ausàt
criticà i grancj’. Tal cašu di Natàn, luj al veva criticàt il re Davide
par vèjsi incjašàt sù cu la fèmina di Uria.]
1234 (return)
[ Patriarca.]
1235](return)
[Arcivescul di Canterbury.]
1236 (return)
[ Autòu di na famòsa
Ars grammatica che par sècuj a veva tegnùt contèns i fiòj di scuèla.]
1237 (return)
[ La prima art a sarès
la gramatica, la prima da li sièt matèris dal “trivio e cuadrivio”
(gramatica, dialetica, retorica, aritmetica, mušica, geometrìa e
astrologìa).]
1238 (return)
[ Tant Gjovachìn che
Raban a èrin scritòus di òperis religjòšis.]
1239 (return)
[ San Meni? ’L abàt
Gjovachìn? Sant Tomàs stes?—Secont Vandelli nisùn al è pròpit sigùr di cuj
cal intìnt Dante.]
1240 (return)
[ Tal grin, o centro.]
1241 (return)
[ Li stèlis da l’orsa
granda a ni sòn sempri višìbilis par via ca zirin atòr da la stela polàr.]
1242 (return)
[ La prima roda (il
prin mòbil) a zira atòr da la stela polàr (il spìs dal mani da la orsa
pìsula).]
1243 (return)
[ Dante al invìda il
letòu a imaginà duti li stèlis minsonàdis fin chì coma do costelasiòns in
forma concentrica.]
1244 (return)
[ Il riferimìnt chì al
è a la costelasiòn da la Corona, ca’a derivàt il nòn da la gloria di
Ariana, fia di Minòs, cal veva risevùt da Bacò na ghirlanda in regàl coma
consolasiòn par èsi stada bandonada da Tešeo.]
1245 (return)
[ ’L originàl “l’uno
andasse al prima e l’altro al poi” al sugerìs che li do corònis a si mòvin
in sens opòst l’una da l’altra.]
1246 (return)
[ Il letòu al varà na
idea di coma che….]
1247 (return)
[ Il sens di sti
rìghis: S’i si lasàn imaginà li costelasiòns che Dante a ni’a descrìt,
alòra i podìn vej na idea da la granda bielèsa da li corònis di lus che
Dante al à jodùt; na idea, però, che, in paragòn, a’è cussì pìsula e
indistinta coma che il scori da l’aga da la Chiana (na ròja da la Toscana)
al dà na idea da la velocitàt dal Prin Mobil, il pì rapid daj cjèlos.
Insoma, na idea amondi pìsula!]
1248 (return)
[ Ìn che i antìcs a
cjantàvin in onòu di Apòl.]
1249 (return)
[ La Trinitàt e, tal
stes timp, l’unitàt tal so insièmit di divìn e di umàn.]
1250 (return)
[ San Tomàs.]
1251 (return)
[ Eva.]
1252 (return)
[ Crist, cu la so
pasiòn e muàrt, al à sodisfàt li ešigènsis da la gjustìsia divina.]
1253 (return)
[ Adàm e Crist.]
1254 (return)
[ Solomon, che in ta la
sapiensa a nol à vùt compaj. (Q.v. X. [Footnote 109]…: .)]
1255 (return)
[ Il verbo, o idea di
Diu.]
1256 (return)
[ Il Diu pari.]
1257 (return)
[ A si fà in tre, coma
in tal originàl.]
1258 (return)
[ Il spìrit sant.]
1259 (return)
[ I nòuf òrdins daj
ànzui, tacànt cuj Serafìns.]
1260 (return)
[ Scju ràis da la
bontàt divina a pàsin in jù, da li sostànsis angèlichis, fin a “informà”
che ròbis “contingèntis” ca dùrin puc e ca sòn corutìbilis.]
1261 (return)
[ La so aparènsa
fisica, coma la influènsa daj cjèlos, a varièa a seconda daj càšus.]
1262 (return)
[ Ròbis o bestis o òmis
(e fèminis pur) a varièjn ’l un dal altri; però, dentri da la so specje, a
si visìnin a l’idea esensiàl dal so èsi. Chì, a mi pàr, tant Platòn che
San Tomàs a sòn d’acòrdu.]
1263 (return)
[ Vuàltris i nasèis.]
1264 (return)
[ La perfesiòn ta na
creatura a vèn otegnùda s’a si’a la mediasiòn dal spìrit sant (vif amòu),
dal fì (la clara vista) e dal pari (prima virtùt).]
1265 (return)
[ Tant Adàm (la cjera)
che Crist a èrin perfès.]
1266 (return)
[ Salomòn (cf.X.
[Footnote 114]).]
1267 (return)
[ Cuant che Diu a ghi’a
dita di domandà un regàl, Salomòn al à domandàt di vej la sapiensa di
podej governà cun gjustìsia.]
1268 (return)
[ Ànzui. (In altri
peràulis, la cognosensa teològica.)]
1269 (return)
[ Se do premèsis, una
necesaria e una contingènt, a pòsin maj generà na conclušiòn necesària.
(Cognosensa lògica e teològica.)]
1270 (return)
[ S’a è pusìbul vej un
motu no caušàt da n’altri motu.]
1271 (return)
[ Il savej sti ròbis al
cumpuarta na cognosensa da la geometrìa e da la filošofia.]
1272 (return)
[ Tal vers X. [Footnote
114].]
1273 (return)
[ Ca nol è a la par cun
n’altri.]
1274 (return)
[ Vers X. [Footnote
114].]
1275 (return)
[ Il Signòu.]
1276 (return)
[ Chista espresiòn,
“piombo a’piedi,” coma cal dìs Dante, a parta in mins l’imàgin di un
galeòt cu na bala di plomp incjadenada ta un piè.]
1277 (return)
[ Un al varès da èsi
amondi stùpit par afermà o negà na roba prin di vèjla studiada benòn, fin
taj particolàrs pì pìsuj.]
1278 (return)
[ Granda veretàt: I
nustri sintimìns a “informin” il nustri pensej o intelèt o rašonamìnt in
ta manièris ca sòn fàsilis da jodi]
1279 (return)
[ Un ca nol è preparàt
par zì in sercja da la veretàt a si insiminìs di idèis ca pòsin èsi pešu
dal so restà ignorànt.]
1280 (return)
[ Parmenide, cal
crodeva che dut il mont al fos creàt dal cjalt e dal frèit; Melìs, cal
crodeva che il motu al fòs na ilušiòn; Bris, cal voleva scuadrà il
sìrcul.]
1281 (return)
[ Sabelio: filošofo
africàn dal ters sècul cal negava il dogma da la trinitàt; Ario: fondatòu
daj Ariàns, sèta ca negava la eternitàt di Crist; etc. (Robuschi)]
1282 (return)
[ Sìmilis ai impùls ca
fàn cori l’aga tal vas apena descrìt: San Tomàs al parla dal sìrcul;
Beatrìs dal centri.]
1283 (return)
[ Beatrìs a cognòs il
pensej di Dante—encja prima ca lu cognosi Dante stes.]
1284 (return)
[ Dopo la resuresiòn
daj cuàrps.]
1285 (return)
[ Di Beatrìs ca ju’a
apena preàs di sodisfà il pensej (no encjamò nasùt) di Dante.]
1286 (return)
[ Da la gràsia di Diu
ca plòuf jù par sempri. (A è da notà che Dante stes al uša il vocàbul
“ploia,” derivànt dal provensàl ploja. Provensàl…furlàn: cušìns strès!)]
1287 (return)
[ Tal originàl Dante al
à “sempre vive” cal à un significàt un puc diferènt.]
1288 (return)
[ La luminošitàt di
ogni un di chiscju spirs a varia a seconda da la gràsia ca ghi’è stada
conferìda—par mèrit. Cussì al dìs chel cal parla—Salomòn, cal à di vej un
grant mèrit, gjudicànt da la so luminošitàt, pì intensa di ogni altra tal
sìrcul di dentri.]
1289 (return)
[ Cu la resuresiòn il
nustri cuàrp al sarà perfesionàt da la Gloria ca ghi è stada conferìda.
(Nùja pì mal di cjaf o di zenòli o di schèna!)]
1290 (return)
[ Scju spirs luminòus a
si mòstrin ansiòus di rivistì i so cuàrps muàrs. Chì a bišugna che sè che
Salomòn al dìs taj vers [Footnote 56]- [Footnote 57: al sedi veretàt,
parsè che sinò al subentra un problemùt: A è indiscutìbil che tanta zent a
à cuàrps ca no sòn par nùja roba da dešiderà—nè da la zent ca ju à nè da
àltris. Par podej dešiderà scju cuàrps, chiscju beàs a’an di èsi tant
sigùrs che al momènt da la resuresiòn i so cuàrps a saran tant miej di
chej ca àn bandonàt al momènt da la so muàrt.]
1291 (return)
[ Chista cualificasiòn
a risòlf, un puc, chel problema chi’ai esponùt in ta la ultima nota: li
màris, com’che ben si sà, a no jòdin i difiès daj so fioj.]
1292 (return)
[ A no rivàvin a
sopuartàlu par via dal so lušòu incandesènt.]
1293 (return)
[ La višiòn di Beatrìs
a no vèn data da Dante in taj so particulars par via che scju particulars,
insièmit a chej di tanti àltris višiòns di lasù, a ghi sòn zùs da la
memoria.]
1294 (return)
[ Ispiràs da la višiòn
di Beatrìs.]
1295 (return)
[ Ta un stàt di
beatitùdin pì alt.]
1296 (return)
[ A è cussì clar che i
ti ju rivistìs dut daj to ràis, o Elios (= soreli = Diu).]
1297 (return)
[ “Fa dubbiar ben
saggi” tal originàl. La sostansa a è la stesa: filòšofos e siensiàs a’an
sempri pensàt ai mistèris dal cošmo cuant ca’an alsàt i vuj a li stèlis da
la via Latea.]
1298 (return)
[ Il sen da la cròus.]
1299 (return)
[ Da na punta a l’altra
da la strica orišontàl, e dal punt pì alt a chel pì bas, da la cròus….]
1300 (return)
[ Ombrena = zent. (La
peràula chì a ritèn pur il so significàt normàl.)]
1301 (return)
[ Cussì in tal
originàl; un strumìnt mušicàl coma na viola.]
1302 (return)
[ Chej, naturàl, di
Beatrìs.]
1303 (return)
[ Dante a si acùša, par
scušàsi, di vej posponùt il plašej di vuardà taj vuj di Beatrìs, dišìnt sè
cal dìs ta li ultimi rìghis.]
1304 (return)
[ Sclèt.]
1305 (return)
[ Ta la volontàt ca
parta al mal.]
1306 (return)
[ Il coru daj beàs
descrìs in tal cjànt precedènt.]
1307 (return)
[ La mins a và chì in
ta la figura di Diu cal tira e mola li rèdinis su dut sè ca susèit.]
1308 (return)
[ Encja comprendìnt la
disponibilitàt di scju beàs di fàni fièstis la sù cun lòu, Dante al somèa
un puc durùt cun chej ca no’an che granda volontàt di rešisti a li ròbis
ca dàn plašej in ta stu mont—e doma in ta stu mont.]
1309 (return)
[ Cu la stesa
premurošitàt da la gema zà minsonada.]
1310 (return)
[ Secònt Virgìlio,
Anchiše al era zùt di corsa a incuntrà Enea cuant che stu chì, coma Dante,
al veva višitàt il aldilà.]
1311 (return)
[ Chel cal parla al è
Cjasaguìda, un antenàt di Dante. I comentatòus a no sòn sigùrs dal parsè
che Dante a lu fa parlà in latìn. (Ca sedi parsè che, al di fòu di luj
stes e pus àltris, la lenga “educada” prin di Dante a era il latìn?)]
1312 (return)
[ Doventànt beàt,
Cjasaguìda al veva za “jodùt” che stu momènt al sarès rivàt.]
1313 (return)
[ Beatrìs.]
1314 (return)
[ Diu. Tu, al dìs
Cjasaguida, ti cròdis che il to pensej al vegni rifletùt in me par
volontàt di Diu, che dut al sà; e par chèl i no ti mi domàndis cuj ch’i
soj.]
1315 (return)
[ I beàs a pòsin dùcjus
vuardà Diu, cal riflèt, coma un spièli, ducju i nustri pensèis.]
1316 (return)
[ Il sintimìnt (afièt)
e ’l intelèt (sen).]
1317 (return)
[ Cul cjalt dal so amòu
e cu la lus dal so infinìt savej—al dìs Dante—’l intelèt e la caritàt di
scju beàs a sòn da la stesa intensitàt.]
1318 (return)
[ Par via ca sòn
indistinguìbils.]
1319 (return)
[ Voja e argumìnt:
manifestasiòns dal afièt e dal intelèt, minsonàs pì’n sù, ca si esprìmin
in manièris diferèntis.]
1320 (return)
[ Cjasaguìda al esprìn
contentèsa di vej Dante coma so disendènt.]
1321 (return)
[ Cjasaguìda al varès
gust se Dante, cu li so òperis, al rivàs a scurtàighi il timp dal
Purgatori al so bišàvul.]
1322 (return)
[ Da scju murs antìcs
al riva encjamò il sun da li cjampànis cal segna il pasà da li òris—coma a
San Zuan, po.]
1323 (return)
[ La me a’è forsi na
pìsula esagerasiòn. Dante, o miej Cjasaguìda, al dìs doma che Firense a
steva “sobria e pudica”—ca vorès diši che i so pecjadùs a pòl vèju ben
vùs.]
1324 (return)
[ Al contrari daj timps
di Dante stes, cuant che secònt un so contemporari (citàt da Vandelli) li
frùtis a vegnèvin spošàdis a dèis àis o mancu e a ghi vegnèvin dàtis dòtis
sfarsòšis che i puòrs genitòus a no podèvin permètisi sensa zi a robà!]
1325 (return)
[ Divièrsis
interpretasiòns pusìbilis: palasàs cun tanti cjàmaris vuèitis? Vuèitis par
via daj vìsis daj pàris? Etc.]
1326 (return)
[ Encjamò no era rivada
a Firense che corusiòn coma in taj timps dal re Asiriàn Sardanapàl.]
1327 (return)
[ Dut chistu laudà da
li virtùs da la Firense di na volta a mi parta in mins che rìghis da la
Tempest di Shakespeare indulà che il puòr Gonzalo, tontonàt da Antonio e
Sebastian, al dà la so višiòn di coma cal governarès l’išula se luj al vès
da vej l’oportunitàt:
…Where I king on’t, what would I do? I’the commonwealth I would by contraries Execute all things, no kind of traffic Would I admit, no name of magistrate. Letters should not be known; riches, poverty And use of service, none; contract, succession, Bourn, bound of land, title, vineyard, none;… No occupation—all men idle, all; And women too, but innocent and pure;….]
Chej àltris, naturàl, a lu cjòlin inzìru; però la višiòn di un stàt ideal a la à lo stes, coma ca la à Cjasaguìda di che sorta di Firense ca era na volta e che (i cròt che Dante al pensi) a podarès èsi. A pòsia dasi che Shakespeare al sèdi stàt al curìnt di chistu tocùt da la Comedia?]
1328 (return)
[ Usieladòu: un pas di
montagna da’ndà ca si jòt ben Firense; Montanàl: un pas da’ndà ca si jòt
ben Roma.]
1329 (return)
[ Pur esìnt siòr, B.
Berti a si vistìva a la buna; e la so fèmina pur a no si sbieletava. (Il
sugerimìnt chì, però, al è che in taj timps di Dante li fèminis a si
pituràvin coma vuèj!)]
1330 (return)
[ Famèis Guèlfis
siòris.]
1331 (return)
[ Na stranèsa. Par me,
chi’ai vivùt la pì granda part da la me vita adulta in ta un ambiènt
nordamericàn, chista oservasiòn di Dante a somèa na roba metaforica e
basta, un par mòut di diši. Par me a è di puc cunfuàrt savej indà ch’i
vegnarài soteràt. Cal sedi Ashcroft, Powell River, Vancouver, o cualchi
altri post, a fà pucja diferensa. A pensàighila, però, la zent di San Zuan
(sens’altri chè di na volta) a si sìnt solevada dal pensej di vignì
soterada tal simeteri di Pardapòs, indulà ca si cjatarà in compagnìa di
cussì tancju parìncj’ e cognosìns. Par chista zent l’idea di vignì
soterada ta n’altri paìs (no stìn nencja parlà di un post lontàn coma il
Canada) a è insopuartàbil—roba da scumbusulàti la pas da la tomba! Cussì
Dante al è da cjapàlu a la lètera.]
1332 (return)
[ Cjasaguìda al para
via a contà coma che in taj timps daj nònus di Dante, la zent (benestànt)
di Firense a viveva na vita regolàr, a la buna; li fèminis contèntis a
cjaša cuj so òmis, che encjamò a no zèvin in Fransa par afàrs.]
1333 (return)
[ Cjanghèla = una di
chès; Saltarèl = un brigànt. Chej altri doj a sòn ešèmplis di virtùt
romana.]
1334 (return)
[ Il sigà paj dolòus
dal part.]
1335 (return)
[ Chel di San Zuan (tal
miès di Firense).]
1336 (return)
[ Ferara? Parma? Roma?]
1337 (return)
[ Coràt III di Svesia.]
1338 (return)
[ Chel pòpul al sarès
il pòpul Maometàn; i pastòus a sòn i pàpis. (A è clar che sot il dominio
di Bush la crocjata cuntra il mont Musulmàn a’è stada risusitada e a è
plena di salùt!)]
1339 (return)
[ Chista peràula a no
è’n tal originàl, ma il sintimìnt al và d’acòrdu cun chèl esprimùt da
Cjasaguìda in ta li so ùltimi peràulis a la fin dal cjànt quindicèšin.]
1340 (return)
[ A mi recuardin i
comentatòus che’l ušu dal “vu” al veva vùt inìsi e popolaritàt cuj
Romans—e che in sèguit al era stàt puc ušàt. Da frut, però, i eri cussì
abituàt a ušà il “vu” cu la zent pì ansiana di me che, na volta stabilìt a
Powell River, la ušansa a veva continuàt, fin al punt che par àis,
conversànt cu na me visinànt furlana ca veva un dèis àis pì di me, i no
vevi vùt il coragju di dàighi dal “tu” e, sicòma ch’i si parlàvin
abastansa di frequènt, a mi varès parùt amondi stran il dàighi dal “vu.”
Il rišultàt di stu dilema al era stàt che par àis i no ghi vevi dàt nè dal
tu nè dal vu. Epùr i eri rivàt a comunicà lo stes. Na maravèa!]
1341 (return)
[ Na alušiòn, chista, a
la storia ca lešèvin Pauli e Francesca, chej puòrs diàus!]
1342 (return)
[ Cuant ch’i eri
frutùt. (Naturàl che i “àis” chì a sòn da capì coma “condisiòns socjàls,
etc.)]
1343 (return)
[ No—no chel nustri, ma
chèl di Firense.]
1344 (return)
[ Par Cjasaguida,
chistu al è il mòut di diši cal era nasùt dal [Footnote 1106]. (Miej
dàighi na ocjada ai comentatòus par capì li sutilèsis di chistu càlcul
stelàr—o planetàr.)]
1345 (return)
[ Coma ca dìšin i
comentatòus, Dante a si contenta di mostrà che i so antenàs a èrin di
Firense.]
1346 (return)
[ Dal Punt Vecju al
Batisteri di San Zuan.]
1347 (return)
[ Tal sens di
“artigjàn.” I Cjamps, etc., a sòn ešèmplis di zent ca vegneva dal di fòu
di Firense.]
1348 (return)
[ Se Dante (o il so
antenàt Cjasaguida) a la pensava cussì daj contadìns dal la zona di
Firense, se’l pensarèsia di nuàltris puòrs contadìns di San Zuan?]
1349 (return)
[ Tal sens di un tipo
cualsìasi.]
1350 (return)
[ I comentatòus chì a
jùdin a capì sti riferènsis. La sostansa, però, a è che Cjasaguida al
rinfuarsa la so idea che ai so timps Firense al era miej di vuèj.]
1351 (return)
[ Contràdis = sitàs
(coma tal originàl “citade.”) Sens’altri an d’è di chej che vuèj a la
pènsin pròpit cussì cuant ca’an in mins i extracomunitàris. Par un coma
me, però, cal à vivùt il pì da la so vita in Canadà, un paìs cal à na
mistura di nasionalitàs, chistu concèt di Cjasaguida a nol è tant solid.]
1352 (return)
[ Sitàs, chìstis, dùtis
zùdis in ruvìna.]
1353 (return)
[ In cualchi roba, coma
na sitàt, ca dura un bièl puc.]
1354 (return)
[ Èco, se Dante al fòs
stàt di San Zuan invensi di Firense, chisti rìghis a sunarèsin cussì:
Jodùt i’ai jò’i Culòs e’i Castelarìns, i Bàitas, Castìgas, Pisìns e Tamajòs, ca èrin zent in gamba, da tegni a mins.]
1355 (return)
[ Firense.]
1356 (return)
[ Ravignàns,
Beluncjòns…famèis di bacàns di chej timps là.]
1357 (return)
[ Coma Cavalièr il
Galigàj al veva tal so stema di cjaša na spada cul mani e pòmul di òru.]
1358 (return)
[ La famèa daj Piòj
(Pigli) a veva un scudo cu na strica grišulìna ta un sfont ros.
(Vandelli)]
1359 (return)
[ Staj (= staio): na
sorta di caretèl. Secònt i comentatòus la referensa chì a è che famèis,
coma i Gjàis, ca vèvin trufàt il comùn cun scju caretej di sal che, par
via che a cualchidùn di lòu a ghi mancjava na doga, a no vèvin la
cuantitàt di sal ca varèsin dovùt vej.]
1360 (return)
[ I Lambertos, ca ghi
fèvin onòu a Firense.]
1361 (return)
[ Cun vena un bièl puc
ironica, Cjasaguida al para via cussì a contà da la degradasiòn da li
ušànsis fra i fiorentìns.]
1362 (return)
[ La zentùta. Miej
dàighi na ocjada ai comentatòus par vej na idea clara da li relasiòns
minsonàdis ta sti rìghis.]
1363 (return)
[ “Incredibil” parsè
che, secònt i comentatòus, daj Pera a no è restàt sen, fòu che’l nòn da la
puarta.]
1364 (return)
[ L’insegna dal “gran
baron” (Ugo il grant) a è stada vuèj (taj dìs di Dante) cambiada cu na
strica ornamentàl da Gjàn da la Bièla. (Par altri a miej zì là daj
comentatòus.)]
1365 (return)
[ I Bondelmòns,
minsonàs un puc pì’n jù.]
1366 (return)
[ Invensi da spošà la
fia di Amidei, Bondelmònt al veva spošàt n’altra zòvina—roba ca veva
caušàt la divišiòn fra Guelfs e Ghibelìns.]
1367 (return)
[ Statua mutilada di
Marte in banda dal Punt Vecju—indà ch’encjamò si jodeva’n ta chej timps .
La pàs a era finida cul sasinamìnt di Bondelmònt pròpit in ta stu post. A
mi vèn in mins che—cuj sàja?—forsi Marte che in chisti nòs di Avòst dal
1368 (return)
[ Il gìlio—emblema di
Firense—al era na volta blanc sù un sfont ros, e cussì al è restàt, encja
se i Guelfs a vèvin tentàt di cambialu da blanc a ros cun un sfont blanc.]
1369 (return)
[ Fetòn al à volùt èsi
sigùr che so pari al èra il soreli. Apòl al à consentìt al dešideri dal
fì—cul rišultàt dišastròus ca si sà. E par chèl i pàris encja il dì di
vuèj a si tìrin un puc in davòu dal sodisfà dùtis li vòis daj fioj.]
1370 (return)
[ Parsè ca è
impusìbul.]
1371 (return)
[ Tal purgatori e tal
infièr.]
1372 (return)
[ Cjasaguida.]
1373 (return)
[ Chistu rašonamìnt
Tomìstic al raprešenta il “scolastic” tentatìf di armonišà la libertàt di
asiòn dal individuo cu la “providensa” o onisiènsa di Diu. Il fat che Diu
al sà belzà che jò i zaraj a copà Abèl a nol rìnt necesari il me
fratricidi: i soj jò chel cal fà la decisiòn di copà il fradi. Lo stes,
però, a si pòs rašonà che Diu al varès podùt cambià li ròbis prima ca
rivàsin a chel punt crìtic lì. Al varès, par ešempli, podùt acetà il regal
che Caìn a ghi veva ufrìt cu la stesa contentèsa cal veva acetàt chel dal
fradi. Tal cašu da la nàf ca seguìs la curìnt, a è vera che na volta
zuda’n ta la curìnt la nàf a vegneva strisinada ju—che Diu, ca la jodeva
zì jù a nol era luj ca la pocava. A si podarès diši, encja chì, che prin
che la nàf a si metès in ta sta curìnt, Diu al varès podùt calmà la
curìnt, o fà alc di sìmil.]
1374 (return)
[ Cjasaguida, cal jòt
tal spièli di Diu, indà cal è rifletùt dut chel cal à da vignì, al jòt pur
sè ca ghi susedarà a Dante taj timps ca’an da vignì.]
1375 (return)
[ Ipòlit al era stàt
ešiliàt par èsi stàt acušàt di vej tentàt di sedùši la madrigna, cuant che
in realtàt (o almàncu secont Ovidio) luj al veva rešistùt a li lušìnghis
ca ghi veva fàt ic. (E ben si sà sè che li fèminis a fàn in ta càšus
cussì, no? Dopodùt, “hell hath no fury like a woman scorned,” no èše
vera?)]
1376 (return)
[ ’L ešìlio di Dante al
era stàt contemplàt (a mi pàr di capi daj comentatòus) a Roma, indulà
che’l papa Bonifàs VIII al veva pucja simpatìa paj Blancs di Firense.]
1377 (return)
[ Una famèa nòbil ca
veva simpatìa par Dante.]
1378 (return)
[ L’acuila imperiàl.]
1379 (return)
[ Il sens al somèa di
èsi che a Dante a ghi sarà ufrìda asistensa a colp, prin encjamò di
domandala.]
1380 (return)
[ Cjangrant da la
Scjala, Siòr di Verona.]
1381 (return)
[ Marte. Ta scju dìs
chì (vièrs la fin di Avòst dal [Footnote 2003]) sta “stela” a è pròpit
fuarta—pì luminoša ca sedi maj stada in taj ultins [Footnote 60: [Footnote
000: àis, secònt chej ca sàn. Però, al contrari daj efiès che Marte al à
vùt su Cjangrànt, in ta scju dìs al stà creànt dišastros ecològicos in
Europa (incèndios, temperatùris cussì altis che fra l’altri a’an copàt
[Footnote 10: [Footnote 000: di lòu in Fransa) e pur uchì ( [Footnote 30:
[Footnote 000: sfolàs da Kelowna, e un bièl nùmar encja chì a Ashcroft)!]
1382 (return)
[ Li sfèris dal
firmamìnt.]
1383 (return)
[ Encjamò prin che il
Papa Clement V al invitàs Rico VII a vignì in Italia, par dopo zìghi
cuntra, Cjangrànt, a nòuf àis al veva belzà mostràt li virtùs minsonàdis.
Chì a si pòs notà che, coma cal dìs Thomas Gray in tal so famòus poema
“Elegy Written Upon a Country Churchyard,” a sòn doma i grancj’ ca pòsin
mostrà disprès paj bès. Ai puòrs diàus daj puarès a no ghi vèn maj data
l’oportunitàt!]
1384 (return)
[ Al saveva ben Dante,
che la so fama a sarès durada in taj sècuj, mentri che chè di chej ca
lu’an costrèt a ešilià, s’a ešìst, a ešìst gràsis a la fama che Dante stes
al à.]
1385 (return)
[ Coma cal sarès il so
trisnònu Cjasaguìda.]
1386 (return)
[ Un ca si lasa zì, ca
si lasa domà dal ešìlio, al vèn distrùt.]
1387 (return)
[ S’i no’ai il coràgju
di ricognosi sè ca è veretàt, na dì, cuant che il prešènt al sarà doventàt
timp antìc, i vegnaràj dismintiàt dal dut.]
1388 (return)
[ Cuanta veretàt ca è’n
ta sti rìghis!]
1389 (return)
[ Purgatori.]
1390 (return)
[ L’ešìlio.]
1391 (return)
[ Diu.]
1392 (return)
[ Beatrìs a lu sigùra
che il plašej celestiàl cal à vuardàt taj so vuj al pòl cjatàlu èncja al
di fòu daj so vuj.]
1393 (return)
[ La brama di
Cjasaguida di discori di nòuf cun luj.]
1394 (return)
[ Chèl che Cjasaguida
al minsonarà a si prešentarà svelt coma na saèta.]
1395 (return)
[ Un’altri lušòu.]
1396 (return)
[ La stesa ambiguitàt
(al eše il falcòn cal svuala o il vuli dal falconièr?) a è encja’n tal
originàl.]
1397 (return)
[ Dùcjus grancj’
condotièrs medievaj, scju chì; fra di lòu, zent coma Gotfrèit a èrin
condotièrs da li primi crocjàtis cuntra i saracèns.]
1398 (return)
[ Dante al vuarda in
taj so vuj e a ghi par pì bièla di sempri, roba che, considerànt i
superlatìfs cal à ušàt fin adès, a somearès impusìbul.]
1399 (return)
[ Dante a si necuàrs ca
sòn adès in ta la sfera di Gjove.]
1400 (return)
[ Beatrìs.]
1401 (return)
[ Pa la so vergogna, na
fruta—a ni dìs Dante—a cambia colòu, dal ros al blanc, a colp.]
1402 (return)
[ La sesta stela a
sarès Gjove, pì temperada di Saturno (frèit) o Mars (cjalt).]
1403 (return)
[ La lus stesa a stà
formànt ai so vuj li lèteris da la nustra lenga (ma i no cròt dal
furlàn!).]
1404 (return)
[ Una da li Mùšis.]
1405 (return)
[ Volèighi ben a la
gjustìsia vuàltris ch’i gjudicàis la cjera.]
1406 (return)
[ “Dùtis chès” a si
riferìs a li lùcis ca si stàn pojànt sul colm da la “M,” fašìnt la “M”
someà na sorta di gìlio. Pal valòu simbòlic da la “M” i sugerìs i
comentatòus, ca la sàn pì lungja di me.]
1407 (return)
[ Diu.]
1408 (return)
[ Informa = tal sens
daj antìcs scholàstics: ca ghi conferìs la so vera sostansa o esènsa.]
1409 (return)
[ Il valòu simbòlic al
è pì o mancu cussì: i spirs (ca pòsin èsi jodùs coma la zent ca à simpatìa
pa la monarchìa fransèša) a càmbin cul so sfavilà il gìlio, cal raprešenta
la cjaša franseša, in ta la forma da l’acuila, sìmbul dal Impero,
dimostrànt cussì che, tal livèl simbòlic la zent a preferìs—o a varès da
preferì—’l Impero al dominio fransèis.]
1410 (return)
[ Il sugerimìnt di
Dante chì al è che la corusiòn (fun) da la gjustìsia a deriva da la curia
papàl—cun Zuan XXII da Avignòn prin di dut. (Vandelli)]
1411 (return)
[ Coma cal veva fàt il
Signòu in tal templi di Gjerušalèm.]
1412 (return)
[ La guèra adès a vèn
fata daj pàpis ca ùšin scomùnichis o altri amonimìns cuntra i fedej, e
fašìnt cussì a ghi ròbin il pan spirituàl che il Signòu al voleva prejòdi
par dùcjus.]
1413 (return)
[ Dante chì al stà
apostrofànt, a si pensa, un daj pàpis (Clement V?) cal era stàt acušàt di
imponi scomùnichis doma par scancelàlis se un daj potentàs al vès vierzùt
il so tacuìn!]
1414 (return)
[ La Glišia.]
1415 (return)
[ Il tu di sti rìghis
al è Zuan XXII (o n’altri papa coròt e cìnic). Stu papa a si riferìs a S.
Pieri e a S. Pauli in maniera spresànt—e chèl ca gh’impuarta a sòn doma i
florìns ca tègnin raprešentada la figùra di San Zuan Batista.]
1416 (return)
[ Il splendòu daj beàs
al somèa un’acuila—sìmbul che a Dante a ghi stà amondi a còu, par rašòns
za prešentàdis.]
1417 (return)
[ I mi cjoj encja jò la
libertàt ca si’a cjòlt Dante tal ušà “rostro” (latìn: rostrum = bec, o
muša) par significà la muša o bec da l’acuila.]
1418 (return)
[ La figura da l’acuila
che cussì a si stà esprimìnt a è fata di chej tancju puntìns di lùs ca sòn
i beàs ca ghi dàn forma.]
1419 (return)
[ Li vòus di ducju i
beàs a èrin concentràdis in ta l’unica vòus da l’àcuila.]
1420 (return)
[ Taj òrdins daj
ànzui.]
1421 (return)
[ Il capucjo che il
falconej a ghi tèn sul cjaf.]
1422 (return)
[ Chel stùpit di un
Satanàs di Lusìfar.]
1423 (return)
[ Ogni creatura
inferiòu a chè daj ànzui (Lusìfar in particulàr) a è coma un vàs masa
pìsul par capì ’l infinìt savej dal creatòu.]
1424 (return)
[ ’L intelèt divìn.]
1425 (return)
[ ’L intelèt umàn al è
regàl dal intelèt divìn: regàl grant, a si sà; ma maj cussì grant coma
chel da’ndà cal cjoj ispirasiòn—coma che se un siòr a ni regala mil
dòlars, mil dòlars a sòn tàncjus, si capìs; ma puc o nuja in confrònt dal
tešoru da’ndà ca vègnin.]
1426 (return)
[ Cupiditas radix
malorum est—in ta ducju i sens.]
1427 (return)
[ Puòr’on = puòr omp.]
1428 (return)
[ Domanda, chista, che
dùcjus a si sòn domandàs, prima o dopo.]
1429 (return)
[ Il cjadreòn di un
gjudice.]
1430 (return)
[ Tal sens di èsi il
contrari di sutìlis.]
1431 (return)
[ S’a si imedešimèa cu
la volontàt divìna.]
1432 (return)
[ Fin a chel punt chì
dal rašonamìnt da l’acuila, il me dùbit al restarès intàt.]
1433 (return)
[ L’acuila.]
1434 (return)
[ Vuàltris umàns i no
sèis bòis di capì li sutilèsis da la gjustìsia divina. A si’è tentàs di
diši, chì, che forsi a no sarès tant na bruta roba se il creatòu a ni
permetès di capì cualchidùn daj so mistèris. Forsi, s’a ni spalancàs chel
barcòn cal fa jodi sè ca è la di fòu, in tal so ort, par cussì diši, forsi
i varèsin encjamò pì amirasiòn par luj e par dùtis li ròbis cal à’n tal so
ort. Ma i saj ben che luj al è ostinàt a insisti su la storia da la fede,
che sensa di chè i no podarìn maj godi da la bielèsa dal so ort.]
1435 (return)
[ Crist. E di che zent
ca fà mostra di vej sempri Crist in mins a’n d’è tanta, coma ca è tanta la
ipocrišìa da la zent.]
1436 (return)
[ Danàs e beàs a si ju
jodarà sfilà’n ta do filis: chè daj beàs e chè di chej zùs in malora.]
1437 (return)
[ Imperatòu Berto da
l’Austria.]
1438 (return)
[ Il cugnàt di Berto al
zarà a pièrdi l’Austria entri pus àis. (Cussì i comentatòus.)]
1439 (return)
[ Stu chì al sarès
Filìp il Bièl, da la Fransa, che, secònt i comentatòus, al veva falsificàt
tanta moneda par podej fà na guera. Filìp pì tars al era zùt a murì dopo
èsi stàt ferìt da un cinghiàl.]
1440 (return)
[ Ducju scju regnàns
a’an na roba in comùn: la brama di vej e di otegni teritori daj àltris—’l
inglèis al voleva la Svesia; il spagnòu Gibiltèra (daj Mòrus); etc.]
1441 (return)
[ Ca sarès il stes che
diši che par ogni virtùt che stu suèt al à, al à pur mil pècis.]
1442 (return)
[ Di stu re di Sicilia
a basta diši puc—al era un omp plen di vìsis e basta.]
1443 (return)
[ Il barba di Federico
al era Jàcu, re da la Majorca. Jàcu II, il fradi, al era re da l’Aragona.]
1444 (return)
[ Ràsia: na region ca
includeva part da la Bosnia, Croàsia, Serbia e Dalmàsia.]
1445 (return)
[ Il re di Ràsia a si
veva profitàt dal fat che la so moneda a ghi someàva a la moneda venesiana
(I “matapan” vènetos).]
1446 (return)
[ I Pirenej, ca podèvin
difìndi il re di Navàra da la Fransa.]
1447 (return)
[ Il re di Cipro,
fransèis, al era un omp coròt e crudèl, secònt Dante e secònt i
comentatòus.]
1448 (return)
[ Chej puntìns di lùcis
ca fòrmin il vuli da l’àcuila a sòn pì brilàns (= di mèrit pì grant) daj
àltris ca ghi dàn forma al rest da l’àcuila.]
1449 (return)
[ Re Davide, autòu daj
Sàlmos.]
1450 (return)
[ La sostansa di sti
rìghis a pàr ca sedi che il cjantadòu (Re Davide) al cognòs adès il grant
prèmiu risevùt pa li so òperis.]
1451 (return)
[ ’L Imperatòu Trajàn.]
1452 (return)
[ Cf.Purg. X. [Footnote
73: etc.]
1453 (return)
[ Il paradìs e ’l
infièr.]
1454 (return)
[ Ešechièl che, savùt
da Zaìja cal sarès muàrt di lì a puc, al veva domandàt di èsi lasàt vif
par encjamò un puc di timp par podej fà penitensa. (Robuschi)]
1455 (return)
[ Coma tal cašu di
Ešechièl.]
1456 (return)
[ ’L Imperatòu
Costantìn cal veva pasàt li lègis di Roma a l’àcuila, sen dal Impero, e al
veva al stes timp stabilìt Bišansio coma capitàl dal Impero.]
1457 (return)
[ Là che la sèa dal
vuli da l’àcuila a taca a zì’n jù.]
1458 (return)
[ Gulielmo il Bon, re
da la Sicilia, planzùt in taj timps di Dante, pì ’ncjamò pal fat che chej
ca lu vèvin suseguìt, Carlo e Federico, a èrin stàs governàns da nuja.
(Comentatòus)]
1459 (return)
[ A si mostra dut
risplendìnt e colòu di òru.]
1460 (return)
[ Un daj trojàns ca
vèvin lotàt cuntra i Grecs. Dante, naturàl, a si necuàrs a colp di sta
straordinaria rivelasiòn: se’l fàja un ostia di un pagan uchì in tal
paradìs?]
1461 (return)
[ Cussì Shelley cuant
che’n ta la so “To a Skylark” al sìnt tal cjantà da la lòdula un segnal di
cualchicjùsa cal è cussì tant pì bièl, pì melodiòus di cualsìasi roba ca è
di sta cjera, e che di conseguènsa a ghi tocja èsi divìna.]
To a Skylark]
Hail to thee, blithe Spìrit! Bird thou never wert, That from Heaven, or near it, Pourest thy full heart In profuse strains of unpremeditated art….]
Sound of vernal showers On the twinkling grass, Rain-awaken'd flowers, All that ever was Joyous, and clear, and fresh, thy music doth surpass….]
What objects are the fountains Of thy happy strain? What fields, or waves, or mountains? What shapes of sky or plain? What love of thine own kind? what ignorance of pain?…]
1462 (return)
[ Ogni roba tal mont a
è creada in conformitàt cul volej di Diu (il plašej eterno).]
1463 (return)
[ Dante al uša sta
espresiòn latina par significà la esènsa di na roba; e cussì i la uši
encja jò. In furlàn na peràula ca si visinarès a sarès “robitàt,” ca sarès
la sostansa di na roba, coma che in inglèis a si uša la espresiòn
“whatness” o “thingness.”]
1464 (return)
[ La viva speransa (cal
à un omp coma Trojàn) di zì a cognòsi Diu a và a “vinsi” sul volej (o
amòu) divìn, ca ghi scolta a chej ca mòstrin speransa.]
1465 (return)
[ Trajàn (la prima) e
Trojàn (la cuinta) dùtis dos colocàdis ta la sèa da l’acuila.]
1466 (return)
[ Secònt i comentatòus,
al è stàt San Gregorio a preà par che Trajàn al tornàs fra i vìfs par fà
dal ben—cal era il so dešideri.]
1467 (return)
[ Voltàs: tal sens che
in ta chistu momènt al à la nustra atensiòn.]
1468 (return)
[ Crist.]
1469 (return)
[ Tal vuli da l’àcuila,
lì cal lus cuj altri beàs.]
1470 (return)
[ Il spìrit di Rifeo il
Trojàn.]
1471 (return)
[ Da gràsia a gràsia…]
1472 (return)
[ (Pur. XXIX. [Footnote
121]-) Li tre siòris minsonàdis chì a sòn la Fede, la Speransa e la
Caritàt ca èrin cun Beatrìs visìn da la roda destra dal so cjar. Chisti
virtùs a ghi’an servìt coma batièšin al Trojàn pì di mil àis prin dal
vignì dal redentòu. Coma ca dìs l’àcuila sùbit sot, a è inùtil che
nuàltris puora zent i provani a capì il misteri da la predestinasiòn, cal
contèn in se li rašòns ca spiegarèsin—se doma i rivàsin a
penetralu—stranèsis teològichis coma che dal cašu di Trojàn. Lo stes,
però, si si ategnìn al cašu di Rifeo il Trojàn, a èše necesàri che un
pagàn, dišìn un indiàn canadèis da la epoca pre-colombiana, al vedi vùt li
virtùs teologàls (caritàt, fede, speransa) e vej crodùt al vignì di Crist,
etc., par vej podùt èsi acetàt la sù, tra i beàs? O misteri da la santa
fede!]
1473 (return)
[ Diu stes, cal è chel
cal tèn in motu duti li ròbis.]
1474 (return)
[ Par diši la veretàt,
tal originàl Dante al à “s’affina,” espresiòn ca mostra un perfèt acòrdu
fra il volej daj beàs e il volej di Diu.]
1475 (return)
[ Li sèis daj vùj a si
sbàsin e a si àlsin al stes timp, cussì coma l’intensitàt da li lùcis tal
vuli da l’àcuila a si alsava o sbasava in perfèta sintonìa cul parlà da
l’àcuila.]
1476 (return)
[ Tal originàl i vuj di
Dante a si fìsin su la “mia donna.” Purtrop il furlàn a nol somèa vej
l’ecuivalènt di chista espresiòn. La me fèmina? No. La me siòra? Nencja.
La me zovina? La me fruta? La me madona? La me biela? La me ninina? No.
No. No. No e no.Il furlàn a nol à nisùna peràula ca si visina a la “mia
donna.” La “mia donna” tal sens ušàt da Dante a è espresiòn di gentilesa,
di rafinatesa, di galanterìa—cualitàs di un mont social e romàntic che, i
cròt, a nol à maj parlàt furlàn. Il furlàn, almancu chel parlàt a San
Zuan, al è, in tal scori da la storia, stàt lenga dal contadìn e lì, a è
da amètilu, espresiòns cavalerèschis coma la “mia donna” a sòn difìsilis
da cjatàlis.]
1477 (return)
[ Semele, na amànt di
Gjove ca veva insistìt di jòdilu in tal so splendòu e, in tal jòdilu, a si
veva brušàt e di ic a no era restàt altri che un grumùt di sinìša.]
1478 (return)
[ Cualsìasi altra
fèmina (fiòla, siòra, zovina, ninùta o fruta ca sedi) a corarès il riscju
di someà una di chès ca si vàntin da li so bielèsis. Tal cašu di Beatrìs,
però, chistu aserimìnt che la so bielèsa a stà doventànt sempri pì
luminoša a no si pòl clamala vanitàt. Cussì a no è nencja just “perdonà”
Beatrìs—coma che al inisi i eri tentàt di fà. (S’a vès vùt un momènt di
comprensìbil debulesa feminìl i la varès perdonada a colp. Ma chì, sè ca è
da perdonà?)]
1479 (return)
[ Il ridi di Beatrìs.]
1480 (return)
[ Il siètin splendòu al
sarès Saturno, indà ca sòn apena rivàs. Ta la cjera adès a si sìnt il
inflùs di Saturno e da la costelasiòn dal Leòn.]
1481 (return)
[ Saturno.]
1482 (return)
[ Saturno al era il re
da la etàt dal òru, cuant che dut a era coma ca varès da èsi, no coma vuèj
cuant che dut (o cuaši) a è coma ca è, e par sigùr no coma cal varès da
èsi.]
1483 (return)
[ Beatrìs.]
1484 (return)
[ Ca jodeva dal jodi di
Diu stes.]
1485 (return)
[ Dante chistu a ghi lu
dìs a un daj spìris luminòus ca ghi stàn in front.]
1486 (return)
[ Beatrìs.]
1487 (return)
[ Ta àltris sfèris
celèstis.]
1488 (return)
[ Tant il ridi di
Beatrìs che il cjantà daj beàs al varès, uchì, na soavitàt cussì granda
che Dante, in bròut di gjùgjulis, a nol podarès apresà—ma a si insiminarès
dal dut, par sigùr!]
1489 (return)
[ Cun che infušiòn di
lus ca vèn dal alt, la lus ca stà parlànt a pol jodi in ta la esènsa di
Diu stes.]
1490 (return)
[ Il me jodi
(inteletuàl) a si adeguèa a la lus divina.]
1491 (return)
[ Coma dita sùbit sù,
nencja i serafìns a rivaràn maj a capì ducju i segrès divìns.]
1492 (return)
[ Dante a la mèt cussì:
“Tra due liti d’Italia surgon sassi….” I lu amèt: chistu al suna un puc
miej dal me mòut di esprìmimi, almancu in ta stu cašu chì. Ma se si’aja da
fà… A pensàighila ben encja Dante al varès aprovàt il pastrosès macarònic
da la me riga, cu la so mistura di furlàn “clàsic” e furlàn di San Zuan.]
1493 (return)
[ I comentatòus a no
sòn sigùrs a cuj ca si riferìs.]
1494 (return)
[ Al era cognosùt coma
Pieri Pecjadòu tal convènt di Santa Maria dal Puàrt.]
1495 (return)
[ Uchì i comentatòus a
pàrlin di un anacronišmo (par via che ai timps di San Pieri Damiàn a no si
ušava encjamò chel cjapièl che i cardinaj a pàrtin vuèj. A no è la prima
volta, a propòšit, che Dante (encja s’a lu fà par bocja di San Pieri
Damiàn) al mostra di èsi crìtic di scju minìstros da la Glišia.]
1496 (return)
[ Cefàs = Cephas: San
Pieri; il grant vasèl: San Pauli.]
1497 (return)
[ Miga mal, Dante,
cuant ca si buta a l’ironìa!]
1498 (return)
[ Cal sarès il sflameà
di San Pieri Damiàn.]
1499 (return)
[ A la mari.]
1500 (return)
[ Cf. Par. XXI. 4-
[Footnote 12]; [Footnote 57]- [Footnote 62].]
1501 (return)
[ Prin da murì.]
1502 (return)
[ Ànsi, il riguàrt cal
stà mostrànt Dante di front di scju beàs, a lu rìnt pì ’ncjamò meritèvul
di vignì ricognosùt da Diu—cal è il so objetìf.]
1503 (return)
[ Il monastèri cal cjòj
il nòn di San Benedèt.]
1504 (return)
[ Zent pagana, ca no
voleva savèighini da la nova fede.]
1505 (return)
[ San Benedèt al veva
fondàt il monasteri di Mont Casìn tal [Footnote 528].]
1506 (return)
[ Il paganèšin.]
1507 (return)
[ Salt = saldu. I
fràris uchì a ghi’an tegnùt dur a la so fede.]
1508 (return)
[ Dante al vòu jodi il
sant coma cal era, lìbar da che luminošitàt ca lu tèn, in ta un bièl sens
paradosàl, platàt.]
1509 (return)
[ ’L Empireo.]
1510 (return)
[ La sù tal Empireo dut
a è perfèt, coma cal è sempri stàt.]
1511 (return)
[ Tal Empireo il “èsi”
a nol è na roba materiàl, coma cal è’n ta che altri sfèris o uchì in tal
nustri puòr mont. I beàs a pòsin rivà fin la sù; roba ca no ghi è pusìbul
a un puòr mortàl coma Dante—almancu no a stu punt.]
1512 (return)
[ Cuant ca si veva
insumiàt di vej jodùt na scjala ca si alsava fin tal cjèl, cun ànzui ca
ghi zèvin sù e jù.]
1513 (return)
[ Puòr Svuàlt! Stu puòr
Benedetìn al era pròpit lì, a partada di man, e cussì i lu’ai ušàt. Colpa
so sa’l è saltàt fòu pròpit cuant chi zèvi in sercja di un Benedetìn cal
rimàs cun salt!]
1514 (return)
[ Convènt, o
monastèri.]
1515 (return)
[ Chel profitàsi da li
rènditis da la Glišia. (A si pensarès che la debulesa umana daj prèdis e
fràris di na volta, coma la debulesa di chej predis dal dì di vuèj, acušàs
di abùšus coma chel da la pedofilia—a si pensarès che sti pècis a varèsin
distrušùt la Glišia sècuj fa. E invènsi ic a para via—e abastansa benòn,
secònt sè ca si jòt.)]
1516 (return)
[ Se ca custodìs la
Glišia a no ghi apartèn nè ai parìncj’ daj fràris e prèdis, nè a àltris ca
vòlin scuèdi.]
1517 (return)
[ San Francesco.]
1518 (return)
[ Miràcuj bìblicos coma
il spartì da li àghis o’l fà l’aga dal Gjordàn zì cuntra curìnt a èrin pì
grandi maravèis che un pusìbul intervènt di Diu di “coreši” la corusiòn
ch’i’ai apena descrìt.]
1519 (return)
[ Par via che Beatrìs a
ghi’a permetùt di “vinsi” la so gravitàt naturàl e di zì sù svelt, coma un
spìrit.]
1520 (return)
[ Il sen dal Zodiac cal
seguìs il sen dal Toru al è la costelasiòn daj Zìmuj—e a è sot di chistu
sen che Dante al era nasùt.]
1521 (return)
[ Il firmamìnt.]
1522 (return)
[ Il gran pàs al sarès
la dificoltàt ca ghi resta a Dante di contà da li ròbis ca nol à encjamò
descrìt dal Paradìs.]
1523 (return)
[ I ànzui.]
1524 (return)
[ Dante al stà oservànt
la luna da che altra banda, la banda che nuàltris i no jodìn maj e ca no’à
li màcis ca si jòdin da chì—da la cjera.]
1525 (return)
[ Pari dal soreli.]
1526 (return)
[ Maja e Dion a èrin li
màris di Mercurio e Vènere—ca ghi zìrin atòr e visìn dal soreli.]
1527 (return)
[ Gjove al è’n tal miès
di Mars e Saturno; un cjaldòn, e ’l altri frejdùt.]
1528 (return)
[ Vandelli al nota
che’n taj timps di Dante i astronòmos a riferìvin ai poscj’ indà ca èrin i
pianès coma “cjašis.”]
1529 (return)
[ Coma la usièla,
Beatrìs a stà spetànt, duta ansioša, par cualchicjusa di luminòus cal stà
par spuntà da un momènt a l’altri.]
1530 (return)
[ Dut il frut cal vèn
fòu da la influensa daj cjèlos, cal sarès dut il insièmit daj sans dal
Empireo.]
1531 (return)
[ Parsè che li peràulis
a no rìvin a descrivi dut chel splendòu.]
1532 (return)
[ Crist.]
1533 (return)
[ Miga mal sta teoria
medievàl di coma ca nàs na saèta!]
1534 (return)
[ I si recuardàn ben
che puc prin (Par.XXI.4+ e [Footnote 62: + ) Dante a nol varès podùt jodi
Beatrìs in ta dut il so splendòu; ma adès cal à jodùt altri ròbis
brilàntis al è pì preparàt a vuardà e apresà il ridi luminòus di Beatrìs.]
1535 (return)
[ Cuanti vòltis ch’i
vìn vùt dùcjus chista esperiensa chì! Spes a susèit che cuant ch’i si
sveàn a colp, ta miès di un sun, i dišìn: èco, a bišùgna che stavolta i mi
recuardi di sè ch’i mi stevi insumiànt. Ma, nonostànt il propòšit di
recuardàsi daj particulàrs dal sun, puc dopo ch’i si sìn ben sveàs il sun
al è zùt sul’òsti e dut sè ca ni resta a è la certèsa ch’i si sìn insumiàs
di cualchicjusa ca meretava di èsi recuardada. Tal cašu di Dante, a sarès
interesànt aplicà li teorìis di Freud—o di Schachtel. (Chist’ùltin al è
chel cal dìs che la rašòn pa la cual i no si recuardàn daj suns a è par
via che i suns di sòlit a pàrtin a gala li ròbis che pròpit i vorèsin
vej—tal cašu di Dante chistu al somèa pròpit just—ma ca sarès cuntra i
precès fondamentàj da la nustra cultura di podej vej o otègni.)]
1536 (return)
[ Dante a nol rivarès a
descrivi la bielèsa inefàbil dal ridi di Beatrìs—e dal rest dal so aspièt
sant e luminòus—nencja s’al vès la asistènsa di dùcjus i poès ispiràs da
dùtis li Mùšis.]
1537 (return)
[ Ca sarès la poešia di
Dante.]
1538 (return)
[ La roša = Maria; i
gìlios = i apòstui.]
1539 (return)
[ Il so vuli a nol era
encjamò abituàt—o dal dut preparàt—a jodi višions luminòšis coma chè ca
stà par prešentasi al so vuli.]
1540 (return)
[ La cauša a sarès
Crist stes.]
1541 (return)
[ La prešensa visìna—e
di conseguensa tant luminoša—dal Signòu a ghi varès impedìt a Dante di
podej jodi i altri beàs, lòu stes esìnt luminòus.]
1542 (return)
[ Sùbit dopo che il
Signòu, cu la so luminošitàt, a si’a un puc distansiàt, Dante al pòl
concentrà il so vuli sul bièl flòu (Maria—la roša mìstica) reprešentàt dal
lustri pì intèns cal à davànt di luj.]
1543 (return)
[ In tant e in cuant:
in cualitàt e in intensitàt.]
1544 (return)
[ Chista “flama” a
sarès, secònt i comentatòus, chè dal ànzul Gabrièl.]
1545 (return)
[ ’L ànzul al
“coronava” cu la so melodìa chel gjojèl (zefìr) ca era Maria, e ic a so
volta a feva dut il cjèl risplìndi coma da la lus di un grant zefìr.]
1546 (return)
[ Il Empireo.]
1547 (return)
[ Il nonu cjèl, o Prin
Motu, cal imbràsa dut il rest dal mont. La so visinànsa a Diu a ghi permèt
di godi pì da li àltris sfèris il calòu cal vèn radiàt da Diu e da li so
asiòns divìnis.]
1548 (return)
[ Maria e la so simìnsa
(il Signòu) a sòn zùs in sù cussì a la svelta che il vuli di Dante a nol è
rivàt a seguìju.]
1549 (return)
[ Tal originàl: Sti
ànimis a èrin tal semenà “buone bobolce.” Interesanta la nota di Vandelli,
cal sugerìs che “bobolce” a deriva da “bifolca,” ca significarès “cjera” o
“cjampàgna” in ta cers dialès dal nord. Al spiegarèsia , chistu, il
significant di “bifolco,” espresiòn cal ušava me Barba Toni (puarèt) cuant
che, da frutùt, i vegnevi da luj butàt par aria. Ca la vedi ušada (coma
cal feva cun ludro) in tal sens di “contadinàt” o di “vilàn” o di
“salvàdi” par significà che un cal era coma li altri bèstis da la cjera?]
1550 (return)
[ San Pieri, cal è stàt
vitoriòus sul mal. Il “concilio” al sarès il insièmit da li ànimis beàdis
dal nòuf e dal vecju Testamìnt.]
1551 (return)
[ La nustra fantašìa a
no riva a rìndighi gjustìsia a la soavitàt celestiàl di chistu cjànt.]
1552 (return)
[ Cussì a ghi dìs San
Pieri a Beatrìs.]
1553 (return)
[ Viru = Latìn
(sanzuanišàt) par omp.]
1554 (return)
[ Dal paradìs.]
1555 (return)
[ Coma ca ni recuàrdin
i comentatòus, San Pieri “ambulabat super aquam, ut veniret ad Jesum.”
(Matt.XIV. [Footnote 25]-)]
1556 (return)
[ Un ca si prepara a
afrontà un ešàm ca ghi vierzarà la strada al dotoràt. Chistu bacelièr al à
di tegnisi pront a provà (no a determinà) la cuestiòn ca ghi vèn proponùda
dal mestri.]
1557 (return)
[ Mestri—San Pieri; la
cuestiòn su la cual al vegnarà ešaminàt: la fede.]
1558 (return)
[ San Pauli.]
1559 (return)
[ Pal significàt
medievàl e Tomìstic di scju vocabuj i sugerìs i comentatòus.]
1560 (return)
[ ’L intensiòn = il
crodi (i cròt), cal doventa sostansa, tal sens scolàstic di veretàt.]
1561 (return)
[ Ca sarès il jodi in
ta li veretàs etèrnis, aparèntis doma s’a si è in paradìs.]
1562 (return)
[ Cun vigòu, cun
pasiòn.]
1563 (return)
[ Al so stamp.]
1564 (return)
[ Gjojèl.]
1565 (return)
[ A è fede sensa lìmit
chista. I lešèvi tal Vecju Testamìnt alsèra che rìghis ca còntin di chel
puòr diàu cal và’n taj cjamps di domènia in sercja di stecùs par tègnisi
cjalt. E Diu, avìnt oservàt ca nol rispetava la domènia, a ghi dìs a Mošè:
“Copàilu. Bišùgna cal vègni lapidàt.” (Nùmars [Footnote 15]: [Footnote
32]) Èco, a bišùgna vej na fede da leòn (cussì par diši, sicòma ch’i no
soj tant sigùr di cuanta fede ca’an i leòns) par cròdighi a la gjustìsia
di chistu Diu vecju.]
1566 (return)
[ Il Testamìnt vecju e
chel nòuf a sòn chì tratàs coma componìns di un argumìnt silogìstic.]
1567 (return)
[ Tal sens di òpera
divìna.]
1568 (return)
[ In ta sta metàfora la
natura a è paragonada a un fabri ca nol è bon di scjaldà e di dàighi forma
a ròbis ca sòn aldilà da li so capacitàs—ca sarèsin i miràcuj.]
1569 (return)
[ Che ròbis
consideràdis miràcuj.]
1570 (return)
[ Il Te Deum
laudamus….]
1571 (return)
[ Secònt il Vanzèli di
San Zuan, San Zuan al era stàt il prin a rivà in tal sepulcri di Crist, ma
San Pieri al era stàt il prin a entràighi e crodi che Crist a si era rifàt
vif.]
1572 (return)
[ Tal sens che’l Spìrit
Sant su di lòu a si’a fermàt e cul santificàju a ghi’a cussì permetùt di
risevi la veretàt.]
1573 (return)
[ S’i vìn na sincuìna e
na cuindišìna, parsè no na trina?]
1574 (return)
[ Ta l’analogìa: il
siòr = San Pieri; il servo = Dante.]
1575 (return)
[ I vegnaràj incoronàt
poeta, cu la corona di oràr, tal Batisteri di San Zuan indulà chi soj stàt
batiešàt.]
1576 (return)
[ Coma che di fàt, San
Pieri al à fàt a la fin dal ùltin cjànt.]
1577 (return)
[ San Jacu al veva il
so sepulcri in Spagna (Galisia), indà che par jòdilu tàncjus a
pelegrinàvin.]
1578 (return)
[ San Jacu al veva
comentàt su la bondansa di gràsis dal cjelo (la nustra bašìlica—o la cjaša
di Diu).]
1579 (return)
[ I tre, Pieri, Jacu e
Zuan, a vègnin a raprešentà la fede, la speransa e la caritàt.]
1580 (return)
[ Cul incoragjamìnt di
San Jacu al pòl adès vuardà la granda luminošitàt daj beàs che prin i so
vuj a no èrin rivàs a sopuartà.]
1581 (return)
[ Di front di Diu e daj
beàs.]
1582 (return)
[ S’al vès rispundùt
luj al varès corùt il rìscju di someà vanitòus. Miej lasà che ic a ghi
fèdi i cumplimìns.]
1583 (return)
[ Coma ca dìs Beatrìs,
a Dante a ghi è concedùt di vignì chì, in ta sta Gjerušalem, par višionà
la so realtàt prima di tornà’n tal mont e finì il so lotà in ta la “Glišia
militànt.”]
1584 (return)
[ Aut `òus da la Bibia,
etc.]
1585 (return)
[ David.]
1586 (return)
[ Diu.]
1587 (return)
[ Salm IX. [Footnote
11]: “Sperent in te qui noverunt nomen tuum,” coma ca lešèvin na volta.]
1588 (return)
[ La speransa ca ghi è
stada istilada da San Jacu e Davide adès al pol luj stes istilala in
àltris.]
1589 (return)
[ Al sinti li làudis di
Dante, San Jacu al và pròpit in “bròut di gjugjulis”!]
1590 (return)
[ San Jacu al àrt di
chel amòu ca ghi veva permetùt di afrontà il so martìri fin al momènt da
la so muàrt.]
1591 (return)
[ Cuant che un al và in
paradìs (da sta cjera) al varà sù doj vistìs: il so spìrit e il so cuàrp.]
1592 (return)
[ San Zuan da
l’Apocalìs, cuant cal parla da la risuresiòn daj cuàrps.]
1593 (return)
[ Secònt chej ca
s’intìndin, al tramontà dal soreli (vièrs la fin di zenàr) a vèn fòu la
costelasiòn dal Cancri. E, Dante al dìs, se sta costelasiòn a varès na
stela tant luminoša coma cal è chel lustri cal spunta fòu daj beàs in ta
stu momènt—cal sarès San Zuan—alòra a sarès sempri dì par un mèis intej.
Chì jo, no volìnt èsi pignòu, i ghi làsi i particolàrs a chej ca sàn.]
1594 (return)
[ ’L usièl = pelicàn =
Crist. (Crist a ni ufrìs se stes coma che—secònt la storia—il pelican a
ghi ufrìs il so còu ai picinìns sos.)]
1595 (return)
[ Dante al tenta di
jodi se San Zuan al è dotàt di cuàrp. San Zuan al sodisfa la curiošitàt di
Dante cun sè cal dìs pì’n jù.]
1596 (return)
[ Cuant che il nùmar
daj beàs ca sù al dovènta compàj dal nùmar predestinàt da Diu di vignì
“elèt” par rimplasà i ànzui pierdùs che volta da la rivolta daj ànzui
capitanada da chel tramàj di Lusìfar.]
1597 (return)
[ Doma Crist e Maria a
sòn zùs sù’n tal Empireo cun cuàrp e spìrit—no San Zuan, al contrari da la
legenda.]
1598 (return)
[ Par via dal splendòu
di San Zuan ca lu tegneva imbarlumìt.]
1599 (return)
[ Di San Zuan.]
1600 (return)
[ Beatrìs a no ghi’è’n
tal dì di Dante: a no ghi’è pusìbul jòdila par via cal è encjamò
imbarlumìt.]
1601 (return)
[ Anania a ghi veva
ridàt la vista a San Pauli cul tocjàlu in taj vuj cu la so man.]
1602 (return)
[ Chèl cal fà contèns i
beàs uchì al è il prinsìpit e la fin di dut sè che’l Amòu (Diu) a
m’insegna.]
1603 (return)
[ San Zuan al vou savej
in maniera pì particularišada coma che Dante al à imparàt a volèighi ben
al Signòu.]
1604 (return)
[ Il ben (amòu) ca si
ghi vòu a na roba al vèn pì grant se pì granda a è la bontàt da la roba a
la cual a si ghi vòu ben.]
1605 (return)
[ Diu stes—l’esènsa
ca’a dut sè ca è di bon.]
1606 (return)
[ Aristòtil? Platon?
Àltris? I studiòus a no sòn sigùrs.]
1607 (return)
[ San Zuan.]
1608 (return)
[ Secònt i comentatòus,
chista a sarès na referensa a l’Apocalìs.]
1609 (return)
[ Ta l’Apocalìs,
l’àcuila a è minsonada coma sìmbul di San Zuan. (Apocal. IV.7.)]
1610 (return)
[ …Di sè cal voleva
ch’i contàs.]
1611 (return)
[ Dal Signòu.]
1612 (return)
[ Diu. (“Pater meus
agricola est.” Zuan XV.1)]
1613 (return)
[ Par dìšila justa, il
gran Diu prima di Adàm al veva creàt i ànzui. Ma Adàm al era sens’altri il
prin omp creàt.]
1614 (return)
[ Tal sens di “frut.”
Tal originàl Dante al uša “pomo,” intindìnt diši che Adàm al è ’l unic
frut che ’l amòu di Diu al à creàt cuant cal era zà madùr.]
1615 (return)
[ Ogni fèmina a è o fìa
di Adàm o a è so nuàra par vej spošàt un daj so fiòj.]
1616 (return)
[ Il plašej di Adàm (il
prin spìrit) di contentà Dante a si pòl jòdilu sot da la lus ca lu
inglùsa.]
1617 (return)
[ Diu.]
1618 (return)
[ Il paradìs terèstri.]
1619 (return)
[ E i ti vùs pur savej,
etc.]
1620 (return)
[ Il gustà dal frut dal
àrbul proibìt. (Se Dante al vès podùt dàighi na ocjada a che Eva ca ghi
stà in bras dal Signòu in ta che famoša pitura da la Creasiòn dal Omp, al
varès jodùt che, almancu par Michelangelo, il frut dal àrbul proibìt a
ghi’era sens’altri’n tal vùli di che cocolota di Eva lì, coma che ben a
somèa da la sberlocjada ca ghi dà a chel puarèt di Adàm.)]
1621 (return)
[ La proibisiòn di no
tocjà il frut, etc.]
1622 (return)
[ Adàm al veva vivùt
par [Footnote 930: àis. Dopo muàrt al veva pasàt in tal limbo [Footnote
4302: ajs. Cul vignì dal Signòu, Adàm al era zùt sù in tal Paradìs. Cussì
chè da la creasiòn dal omp al vignì dal Signòu a èrin pasàs [Footnote
5232: àis. S’i ghi metìn insièmit i [Footnote 2004: àis pasàs dal nasi di
Crist al dì di vuej, Adàm al è stàt creàt [Footnote 7236: àis fà. Taj
nustri timps, l’aritmetica da l’evolusiòn dal mont a è cambiada un puc pì
di un puchitìn.]
1623 (return)
[ La lenga di Adàm a
era stada parlada fin in taj timps di chel cuarantavòt di Babèl.]
1624 (return)
[ Rašonèvul.]
1625 (return)
[ “…Mobil, cual piuma
al vento” a vèn a mins.]
1626 (return)
[ A è naturàl che ’l
omp al parli, ma la lenga cal decìt di parlà a è na roba arbitrària ca
decìt la zent di chì o di là.]
1627 (return)
[ Il limbo, cal
circonda ’l infièr.]
1628 (return)
[ “I” e “El” a sarèsin
ducju doj nòns ca si riferìsin a Diu—il prin, secònt i comentatòus, al dà
da intindi cualchicjusa di cabalìstic (e il I stes a si riferìs al nùmar
un Romàn); il secònt al è Ebreo par Diu.]
1629 (return)
[ In ta [Footnote 24:
òris il soreli a si moveva tra cuatri cuadràns. La “prin’ora” chì a sarès
il prin cuadrànt, cussì che Adàm, esìnt stàt in tal Eden chel timp cal
dura dal prin al secont cuadrànt, al sarès restàt in tal Eden par puc pì
di sèis òris. (I amèt ch’i saj puc di chisti ròbis arcànis! Miej zì là di
chej ca san.)]
1630 (return)
[ Li mušis di San Zuan,
San Jacu, San Pieri e Adàm.]
1631 (return)
[ San Pieri.]
1632 (return)
[ Lusìfar.]
1633 (return)
[ Tal infièr.]
1634 (return)
[ Daj timps da la
pasiòn dal Signou.]
1635 (return)
[ La Glišia.]
1636 (return)
[ Una part: i Guelfs;
l’altra: i Ghibelìns.]
1637 (return)
[ Il Guascòn: il Papa
Clement V; il Caorsìn: Zuan XXII (no il Papa bon—Zuan XXIII—ma chel
tristàt daj timps di Avignon. (Dèit pur n’ocjada ai comentatòus.)]
1638 (return)
[ Domanda dut, sensa
platà nùja.]
1639 (return)
[ Cuant che il soreli
al è in ta la costelasiòn dal “cuar dal cjavròn” (Capricorn).]
1640 (return)
[ A mi tòcja inchinami
al furlàn di la da l’aga (ma al è doma un prestit).]
1641 (return)
[ Miej dà na ocjada ai
comentatòus par capì chista arcana oservasiòn astrològica di Dante. Pal
momènt a basta savej che Dante al stà dišìnt ca sòn pasàdis sèis òris da
cuant cal à par ùltin vuardàt la jù’n ta la cjera. (Cf. Par XXII.
[Footnote 128]—)]
1642 (return)
[ Da lì cal è Dante al
riva a jodi ta una banda il Stret di Gibiltèra, indulà che la nàf di Ulìs
a si veva infondada; ta che altra la spiagja, ta la Fenicja, indà che
Europa a veva marošàt cun Gjove. Chel can da l’ostia di Gjove a si veva
trasformàt in toru—toru gentìl, si capìs—e a ic, secont Dante, a no ghi
veva displašùt pròpit tant di vej dovùt sopuartà il so “dols car’c.”]
1643 (return)
[ La nustra cjera.]
1644 (return)
[ Una costelasiòn.]
1645 (return)
[ “Cjar umana” a
riferìs a la natura; “pitura” a riferìs a l’art.”]
1646 (return)
[ Leda, coma ca conta
la storia, a era stada sedušuda da chel scaltri di Gjove (ca li induvinava
dùtis). Savìnt che a Leda a ghi plašèvin i cìgnos, a si veva tramutàt in
ta un di chej usièj lì e da bièl usièl cal era doventàt, al veva fàt, mah,
al veva fàt sè cal veva fàt, cul rišultàt che dal òuf di Leda a ghi èrin
nasùs i doj zìmuj che adès a sòn lasù tra li stèlis. Dante, duncja, a ni
stà dišint che’n ta stu momènt la bielèsa divina daj vuj di Beatrìs a lu’a
pocàt a vuardà in alt, vièrs il Prin Motu. A è da notà, però, ’l
acopiamìnt da la soavitàt di Beatrìs (e Dante al è mat par ic) a
l’atrasiòn cal sìnt pal bièl nìt di Leda. Tant par gust i vorès sugerì che
l’atrasiòn sintùda da Dante par Beatrìs a à—o a à vùt—taj timps indavòu
cualchicjùsa ca veva in sè almancu un puc di un tacadìs sensual ma che cul
zì dal timp chista atrasiòn fišica a si veva sublimàt in ta che figura
spirituàl che Beatrìs a è doventada, e di conseguensa in tal so viàs vièrs
il Alt. A mi vèn in mins—ma cu na spunta un puc diferenta—na poešia di
John Donne. Donne a si sinteva torturàt da che do costàntis atrasiòns: il
spìrit da na banda e il cuàrp da che altra. Benòn—in ta na poešia al trata
di un tipo coma luj, che volìnt sedùši na bièla zovinùta, ma savìnt che
luj al varès da tègnisi sodisfàt di na relasiòn spirituàl, a la fin a si
rasègna di otègni pur il so cuàrp, dišìnt che, dopodùt, cuant ca si trata
dal spìrit, po, “the body is his book”!]
1647 (return)
[ Il Prin motu e il
nonu cjèl.]
1648 (return)
[ In ta cual post
particulàr di stu cjèl ca mi veva partàt.]
1649 (return)
[ ’L Empireo.]
1650 (return)
[ Stu nonu cjèl (il
Prin Motu) al è inglusàt da la lus e dal amòu ca fòrmin il pensej divìn,
coma che il nonu cjèl al inclùt in sè stes dùcjus i altri vot cjèlos.]
1651 (return)
[ “Mant” in tal sens
cal inglùsa il nonu cjèl e ducju i àltris.]
1652 (return)
[ A si jòt che il
mestri di Dante a ghi veva insegnàt ben a jodi i mistèris da la santa
aritmetica: il miès di dèis (= 5) e il cuint di dèis (= 2) a sòn dùcjus
doj circoscrìs dal nùmar dèis; ma il dèis a nol è inglusàt da chej
àltris.]
1653 (return)
[ Il timp al à li radìs
in ta stu cjèl, che dopo a si manifesta in taj àltris vot cjèlos, fin a
determinà il suseguisi da li ròbis in ta sta nustra cjera. A è da notà
coma che chistu pensej di Dante (che di sigùr al riflèt il pensej
Tomìstic) a ghi fa èco a li teorìis modèrnis su la inseparabilitàt dal
timp e dal spàsiu e dal muvimìnt. Fra ’l altri la metàfora dal timp cal à
li so radìs platàdis ta un vas a à aplicasiòn in ta cussì tanti ròbis di
ogni dì. Basta pensà ch’i sìn dùcjus partàs a pasà judìsis su sè ch’i
jodìn, ca si trati dal compuartamìnt un puc stran di un nustri amìc o una
gueruta come che dal imperatòu Bush, e via dišìnt, sensa tant pensà a li
radìs di sè ch’i stìn jodìnt.]
1654 (return)
[ Il prin sen di na
barba.]
1655 (return)
[ Parsè cal è stuf di
sìntila tontonà.]
1656 (return)
[ Se chisti tre rìghis
a’an un significàt un puc misteriòus, a sòn pì’ncjamò in tal originàl. I
studiòus a no sòn tant sigùrs sul coma interpretà il significàt da la
“fia.” A pènsin, però, ca si trati di Circe—che ostia di na maga ca varès
tant afasinàt il Ariosto cualchi sècul dopo di Dante—che Circe, fia dal
“Sol” (chèl ca si fa jodi a la matìna e al sparìs cul scur da la sera) ca
fa aparì cussì bièlis li ròbis dal mont che, par via di chès, un puc a la
volta a si resta dùcjus imbrojàs. I blancs (o inocèns) a dovèntin nèris (o
coròs). A propòšit, Dante al finìs la riga di miès cun “figlia.” Jò, encja
par esigensa di rima, i la finìs cun strea. Fašìnt cussì i ghi cjoj via un
puc dal mistèri da la tersina, che forsi a no è tant na bièla roba. Ma se
si àja da fa?]
1657 (return)
[ A mancja la guida da
la Gloria e dal Impero.]
1658 (return)
[ Zenàr = la nèjf dal
unvièr. In altri peràulis, prin che ’l unvièr al sedi dut finìt.]
1659 (return)
[ Chel centèšin dal dì
cal vegneva pierdùt prima ca si fès avànt il calendàri gregoriàn.]
1660 (return)
[ Adventus veltri qui
debe extirpare cupiditate de mundo. (Tal Vandelli.) Il Veltro al è stàt zà
minsonàt in tal Infièr.]
1661 (return)
[ Da la Glišia—che a la
fìn a zarà pa la diresiòn justa.]
1662 (return)
[ Cu la veretàt.]
1663 (return)
[ Tal originàl:
“che’mparadisa.” Sta peràula inventada da Dante a mi plàs—e a ghi và
pròpit ben encja al furlàn.]
1664 (return)
[ Chistu puntìn di lus
(Diu) al è par nuàltris fàsil da capì—abituàs coma chi sìn a magìis coma
la lus dal lašer, ca è buna da svuarbà un ca la vuarda fìs par via da la
so intensitàt.]
1665 (return)
[ Chel puntìn di lus
(Diu) metùt visìn di na stela, coma che na stela a ghi stà visìn di
n’altra stela, al somearès, in paragon, na luna.]
1666 (return)
[ Il concèt, chì, al è
dal sercli che ogni tant a si jòt atòr da la luna—e il soreli al è tant
višìbil cuant ca è l’intensitàt dal splendòu da la luna. (Pròpit do sèris
fa i’ai jodùt un sercli biel e grant atòr da la luna di Ashcroft. I sìn a
metàt mars. Il sercli al era na roba da jodi. Jò i’ai pensàt, “Se’l vòlia
diši?” E cuant ch’i mi soj levàt la matina dopo il tre di mars dal
[Footnote 04], là di fòu i’ai jodùt un cuatri centìmetros di nèif. Che il
sercli al vedi volùt diši chè? O cal vedi volùt diši che Lolli (la me
cagna) a varà fra do setemànis na sgaravana di bièj cjanùs? Cuj lu sàja.]
1667 (return)
[ Il mont, in ta stu
cašu, al è chel cal inclùt ducju i cjèlos che, concèntrics, a zìrin atòr
da la cjera, fin al Prin Motu. Cussi chè il sercli atòr dal puntìn di lus
(Diu) al zira pì svelt di dùcjus.]
1668 (return)
[ L’arcobalèn (Iris).]
1669 (return)
[ Tal so splendòu,
chistu sercli a ghi somèa pì daj àltris a la lus divìna par via di èsighi
pì visìn. E chì, coma ca ni dìšin chej ca sàn, i sèrclis apena descrìs a
raprešèntin i òrdins daj ànzui, tacànt cuj Serafìns, seguìs dai Cherubìns,
i Trònos, li Dominasiòns, li Virtùs, i Potentàs, i Principàs, i Arcànzui e
par ùltin i Ànzui (puarès).]
1670 (return)
[ Beatrìs a à sùbit
jodùt che Dante al era penseròus, ca nol veva dut ben capìt.]
1671 (return)
[ Diu. (La fišica
moderna a ghi è d’acordu a l’idea che dut a’a tacàt da un puntìn.)]
1672 (return)
[ Il centro, cal sarès
la cjera secònt il sistema di Tolomèo.]
1673 (return)
[ Ešempli: il modèl;
ešemplàr: il modelàt. Il modèl al sarès chel mont di la sù—’l Empireo; il
modelàt: il mont di ca jù—chel sensìbil. Cussì a la pènsin i studiòus—e jò
i ghi soj d’acòrdu.]
1674 (return)
[ Stu ’ntorgulamìnt di
metàforis a nol è doma colpa me; un puc di colpa a bišugna pur dàighila a
che benedeta di Beatrìs.]
1675 (return)
[ “Stu chì” al è il
Prin Motu che, coma ca è clar dal so nòn, a ghi da muvimìnt ai altri
cjèlos. E chistu a ghi corispùnt pì di dut al sercli daj Serafìns.]
1676 (return)
[ A ogni cjèl a ghi
corispùnt il so sercli ang èlic. Cussì al nonu cjèl a ghi corispùndin i
Serafìns; al otàf, i Cherubìns, e via dišìnt.]
1677 (return)
[ I comentatòus a ni
dìšin che Borèa a soflava cun tre curìns: il Maestràl, da destra; il
Tramontàn, dal miès; e il Grecàl da la banda sinistra. ìn ta stu cašu al
tira il Maestràl, il vint pì dols daj tre.]
1678 (return)
[ In tal sens, i cròt,
che il fièr cul cjalt dal cjarbòn ardìnt al doventa incandesènt.]
1679 (return)
[ ’L efièt chì al è
chèl di mostrami il stragrànt nùmar di sintìlis ca dàn fòu i sèrclis
celestiàj.]
1680 (return)
[ A tèntin pì ca pòsin
di someàighi a Diu (il punt) in tal so splendòu.]
1681 (return)
[ Tersina.]
1682 (return)
[ Il ver al vèn par
prin comprendùt dal intelèt e in sèguit dal amòu—ca lu seguìs coma che na
onda a ghi va davòu da n’altra. (Dante al uša la metàfora dal “secondà”
par esprimi chista idea.)]
1683 (return)
[ Il mèrit al è generàt
da la gràsia divina e da la buna volontàt da la creatura.]
1684 (return)
[ Sempri pì’n sù,
secònt il mèrit .]
1685 (return)
[ La gràsia a para via
a flurì encja’n tal secònt grup (di tre) ta la gerarchìa daj ànzui—e a no
svanìs, coma che invensi a smètin di flurì i flòus cul vignì dal autùn chì
di nu, cuant ca si fa jodi la costelasiòn dal Arièt.]
1686 (return)
[ I prins—chej che par
prin a cjantusèjn sul finì dal unvièr.]
1687 (return)
[ Scju òrdins a sòn
nominàs in ta la tersina ca seguìs.]
1688 (return)
[ Dionìs l’Aeropagita,
che na volta a crodèvin cal vès scrìt il libri De coelesti hierarchia.
(Comentatòus.)]
1689 (return)
[ San Pauli.]
1690 (return)
[ Apol e Diana (soreli
e luna).]
1691 (return)
[ La sostansa di chisti
rìghis a è che Beatrìs a stà sidina par un momentùt—chel tant che soreli e
luna, o li dos costelasiòns nominàdis, a sòn in ecuilibri. Pasàt il
ecuilibri, la luna a và jù e il soreli al vèn sù. E a stu punt Beatrìs a
taca di nòuf a parlà.]
1692 (return)
[ Beatrìs a à vuardàt
in ta la mins di Diu, in ta la cual a si jòt ogni post e ogni timp. E, i
dišarès, chì a si unìsin idèis medievàlis e modèrnis tal ricognòsi la
sìnteši dal spàsiu e dal timp e la impusibilitàt di separàju.]
1693 (return)
[ La bontàt di Diu a
si’a cussì espandùt. A bišugna ameti, però, che in ta la solitùdin da la
so pre-angelica eternitàt, encja stu bon Diu al veva bišugna di un pu’ di
compagnìa. Ma a bišugna sinti se cal dìs Dante in ta li rìghis ca
seguìsin: prima da la creasiòn Diu al ešisteva in ta un “ambiènt” ca nol
veva nè un prin nè un dopo—un ambiènt cal era na eternitàt fòu dal timp.
Roba, chista, ch’i faj un pu’ di fadìja a capila, ma che però—coma apena
minsonàt—a somèa ca si visìni a li teorìis di astrofišica modèrnis, ca
dìšin che il timp e il spàsiu a sòn leàs ’l un cun ’l altri; e che tant ’l
un che ’l altri a’an vùt inisi al momènt dal Big Bang, coma che il timp e
il spàsiu, secònt Dante, a’an tacàt tal momènt da la creasiòn.]
1694 (return)
[ Coma zà sugerìt, a
somèa che prin da la creasiòn Diu a nol vedi vùt il timp di stufasi.]
1695 (return)
[ Li tre frècjs a
corispùndin a scju tre elemìns: la forma sostansiàl, la materia in sè
stesa, e il insièmit “perfèt” da la forma e materia. A una mins medievàl
coma che di San Tomàs chista fušiòn a sarès stada comprensìbil e naturàl.
Par me, chi’ai doma cualchi vansadìsa dal medievàl, a mi’è fàsil capì stu
concèt s’i la pensi coma cal fà me fradi Flavio cuant cal và a sarpì in ta
la vigna. Il so impegnu al consist in tre fàšis: prin l’idea di coma cal
vòu ca sedi la vit na volta sarpìda; dopo, il sarpì stes—tac tac cu li
fuàrfis di vit; e par ultin la contemplasiòn da la vit che a stu punt a
contèn in se la forma e la materia e, tant par dìšila pì a la lungja, il
potensiàl (il bon vin cal vegnarà da l’ùa da li vìs cussì sarpìdis).
Pròpit cussì al fà chel lasù. Ma chistu a mi mèt in mins i me milusàrs là
di fòu ca àn encja chej bisùgna di una buna doše di chel tipo di forma lì.
Cussì a è miej ch’i làsi la pena e ch’i cjoli su li fuàrfis di vit! A mi
tocja amèti che chel tipo di creasiòn chì al è un bièl puc diferènt di
chel ca si stà preparànt di fà la me puòra cagna Lollipop, ca’è cussì
rotonda e sglonfa che o vuèj ( [Footnote 17: mars [Footnote 2004]) o domàn
a ti farà una sgaravana di cjanùs. E a pensà ch’an d’è di chej ca pènsin
che la creasiòn a fòs doma roba di na volta!]
1696 (return)
[ La pura forma, la
pura materia, e la uniòn pura da li primi dos, coma za spiegàt.]
1697 (return)
[ La configurasiòn, il
insièmit da li sostànsis (tal sens Aristotèlic) che in ta stu cašu a
sarèsin i ànzui.]
1698 (return)
[ Sot da la sfera da la
luna, indulà che dut a è corutìbil. Chì la materia a pol risevi forma dal
di sù.]
1699 (return)
[ Ta sta zona di miès a
è la uniòn da la materia e dal pur àt divìn, ca si bràmin il un cun
l’altri e si tègnin sempri leàs. Chiscjus a sarèsin i cjèlos. Un bièl puc
pì tars a mi par che Pico da la Mirandula al veva da vignì fòu cun l’idea
che ’l omp, esìnt tal pì alt da la zona corutìbil, al à il podej di zì in
jù o di zì in sù cuj ànzui. Mentri ch’i staj scrivìnt, però, a rìvin
nuvitàs (che par dìšila justa a’an puc di nuvitàt) che a Bagdad a si sìnt
bombardà di nòuf. Chista nuvitàt a seguìs la nuvitàt da la distrusiòn di
un hotel a Bagdad doj dìs fa, e dal masàcri di [Footnote 200: spagnòi
l’altra dì a Madrid, e via dišìnt, ad nauseam. E chista, naturàl, a mi fa
vignì in mins ch’an d’è pì di na frigùja di ironìa tal clamani “potensa
pura” nuàltris puora zent ch’i stìn garegjànt par jodi cuj cal mostra pì
furbìsia in tal distruši e copà. Encja Pico, i cròt, al sarès tentàt di
rivišionà li so idèis—se pì ca nol vès da vignì a jodi la me cagna Lolli
che stanòt pasada a’a vùt sièt Lolùs. Ic, besòla, mentri ca ti vegnèvin
fòu a ti’u lecava e sburtava e rodolava fin ca ti vierzèvin la bocjùta e a
tacàvin a cainà—i no saj pròpit se cun contentesa par èsi rivàs in ta stu
mont, o cu na lamentèla, ca sarès comprensìbi, par èsi stàs intrometùs in
ta’un mont cal à dùtis ches asurditàs ca ghi dàn cussì tant da fà a li CNN
di stu mont. Ma encja s’a vèn da pensà che i cjanùs a si stèdin lagnànt,
una roba a no’è da dubità—e chè a è il compuartamìnt di Lolli che in ta la
straordinaria maniera ca stà tegnìnt cont i so cjanùs a si stà sul seriu
levànt da “potensa pura” a cualchicjusa di angèlic.]
1700 (return)
[ San Tomàs, secònt
Vandelli, al dìs però che San Geronimo a si basava suj vècjus antìcs ca
dišèvin che “angeli sunt ante mundum corporeum creati.”]
1701 (return)
[ Tant par da un
ešempli: “In principio creavit Deus caelum et terram….”]
1702 (return)
[ I ànzui, esìnt i
“motòus” daj cjèlos, a no podarèsin èsi perfès s’a ghi mancjàs chel stes
ca sòn stàs creàs par movi. Di conseguensa, ànzui e cjèlos ( e dut il rest
ca ghi dipìnt) a’an di èsi stàs creàs tal stes timp. QED.]
1703 (return)
[ Ca sarès il stes che
diši, cun pi o mancu precišion, che chej osteàs di ànzui malcontèns a sòn
vignùs chì a ròmpini li scjàtulis.]
1704 (return)
[ Di zighi atorotòr di
chel punt cal è Diu.]
1705 (return)
[ Coma ca nòtin i
comentatòus, la supiàrbia di Lusìfar a è metùda in opošisiòn a la modèstia
daj ànzui ca sòn restàs fedej a Diu.]
1706 (return)
[ Par gràsia divina e
par mèrit so, a no pòsin pì vignì coròs dal mal. (E a Lusìfar se ghi vèvia
mancjàt? Forsi nùja. Forsi il contrari. Forsi Diu al veva vùt na debulesa
par luj, pensànt cal fòs stàt miej di chej altri ànzui—forsi al splendeva
un puc di pì par luj che paj àltris, se sàju jò. Roba chista ca sarès
comprensìbil. Dopodùt a susèit spès che un pari o na mari a vedi un
preferìt fra i so fijòj. Chista preferensa, però, a pol vej vùt un efièt
negatìf: la geneši da la supiàrbia di Lusìfar a pol ben derivà da lì.)]
1707 (return)
[ E chistu afièt
Lusìfar al à di vèilu sintùt mancu daj àltris—par via, forsi, da la rašòn
chi’ai apena sugerìt.]
1708 (return)
[ Daj insegnamìns fàs
ta li “scuèlis” minsonàdis sùbit sù.]
1709 (return)
[ Par via ca dìšin il
fals savìnt di diši il fals.]
1710 (return)
[ In altri peràulis,
dal momènt ca no pòl dàsi che na eclìs a sèdi susedùda par dut, il scurisi
dal soreli al à di èsi stàt dovùt a un miràcul.]
1711 (return)
[ Secònt i comentatòus,
Làpos e Bìndos a èrin nòns ca si’u cjatava par dut ta la Toscana daj timps
di Dante.]
1712 (return)
[ “Ignorance,” a si dìs
in inglèis, “is bliss.” Ta stu cašu a somèa ca sedi il contrari—almancu
secònt Dante. Ma jò i no soj cunvìnt al sent par sent che la pošisiòn di
Dante a è che justa. I staj pensànt a un puòr contadìn di chej timps là
che, sensa nisùna scuela, dut sè cal sà al sà par via dal plevàn dal so
paìs e di sè ca ghi conta. Se stu plevàn a ghi dìs che s’a nol vòu che la
so ànima a zèdi a finila in ta chel fòr cal è ’l infièr, alòra a bisùgna
ca ghi fedi na ofèrta al plevàn e cal otègni stu tocùt di tela che il
plevàn a lu sigùra ca è un tocùt da la vela da la barcja di San Pieri, e
che chistu tocùt di tela a bišugna ca lu impici insìma dal so armàr e ogni
sera a ghi diši un paternoster o doj. In ta stu cašu se ’l àja da fà stu
puòr contadìn? Al crompa la tela e ogni sera a ghi dìs il so paternostri o
avemaria. Adès, secònt Dante e, i cròt, secònt chej san Tomàs prima di
luj, stu contadinàt a nol và a pièrdi doma i bès ca ghi’a dàt al plevàn,
ma encja la so puòra ànima. A mi pàr che chistu puòr disgrasiàt al vèn—par
dìšila cun delicatèsa—freàt do vòltis, e a la granda!]
1713 (return)
[ Cal sarès, com’che
ben si sà: “Euntes in mundum universum praedicate evangelium omni
creaturae.” (Grasie, Vandelli.)]
1714 (return)
[ A vèn in mins una da
li storiùtis di Chaucer (“The Pardoner’s Tale”) ca conta di un di scju
predicjadòus cal fa sglinghinà li monèdis di arzènt ta li so sachètis
contànt strambolòs dal zènar.]
1715 (return)
[ Scju fràris (di
Sant’Antoni) e àltris a si profitàvin da la semplicitàt da la zent cul
vèndighi “indulgènsis fàlsis.” (“Ca jodi chì, sjòra: chistu vuesùt—che in
realtàt al era un vuesùt di na puòra bestia apena pursitada—al è na
relìcua di San chistu o di San chel altri. Chèl che, furtunàt, a lu à al
zarà a pasà di sigùr cualchi bièl àn di mancu tal purgatori. Ca lu crompi,
su, pa la salvasiòn da la so puòra ànima.” E la sjorùta, benedèta, coma
fàja a rešistilu?) A propòšit, la me puora mari a ghi voleva un ben dal
mont a Sant’Antoni, chel di Padova e chel di Versuta. A ghi voleva cussì
tant ben che cuant che, da pìsul, me fradi Esio—puarèt—al sufriva di
epilèsia, a lu’a vistìt cul àbit di un frarùt di Sant’Antòni e tegnùt
vistìt cussì par un àn a pat che Sant’Antòni a lu vuarìs. E Sant’Antòni a
lu veva vuarìt. Che volta lì la “moneda” a no somèa ca sedi stada falsa,
par via che fin in ùltin il barba Esio a no si veva pì malàt. Puòra mari e
puòr barba Esio—requiescat in pacem!]
1716 (return)
[ Il timp esìnt curt, i
vìn da sigurasi che il discòrs a si lìmiti al timp ca ni vansa.]
1717 (return)
[ La mins dal omp a no
riva fin la sù.]
1718 (return)
[ “Miàrs e miàrs a lu
servìvin; dèis mil vòltis dèis mil a ghi stevin in front.” (Danièl 7:
[Footnote 10].)]
1719 (return)
[ La infinitàt di ànzui
za minsonada.]
1720 (return)
[ Trònos, chì, al è da
intìndisi in tal sens coletìf di ànzui.]
1721 (return)
[ ’L amòu che i ànzui a
esprìmin pa la prima lus (Diu) ca ju iradièa a vària, dipendìnt da la
capacitàt di amà dimostrada daj ànzui—che coma ch’i vìn jodùt a no sòn
dùcjus compàis.]
1722 (return)
[ Encja s’a si divìt in
ta un nùmar infinìt di spièlis ang èlics, al resta sempri un—coma prin ca
ju vès creàs.]
1723 (return)
[ Il misdì.]
1724 (return)
[ Cul rivà da l’aurora
cualchi stela la sù a stà svanìnt.]
1725 (return)
[ L’aurora. Pì ca
dovènta dì e pì il cjèl a si’mpalidìs, fašìnt scomparì li stèlis, fin a la
pì luminoša.]
1726 (return)
[ Il insièmit daj
ànzui—i nòuf òrdins ca zìrin atorotòr dal punt.]
1727 (return)
[ Tal sens di
imbarlumìt.]
1728 (return)
[ Il punt (Diu) al era
inglusàt da chèl che luj stes al inglusava—tal sens ca ghi conferiva il so
splendòu.]
1729 (return)
[ La bielèsa di Beatrìs
a và cresìnt cussì tant che encja si ušàsin dùtis li làudis ch’i ghi vìn
fàt fin chì, a no sarèsin asàj par descrivi nencja na pìsula part da la so
luminoša bielèsa.]
1730 (return)
[ Da chel ch’i mi
recuardi jò, cuant che a San Zuan i jodèvin na biela fruta e i volèvin ušà
il pì grant cumplimìnt par laudala, i vegnèvin fòu cul superlatìf “Ma a è
pròpit na roba da jodi!” Chistu i dišèvin—si rivàvin a sierà la bocja ca
ni restava spalancada in tal jòdila.]
1731 (return)
[ Comic o tragic: un
scritòu di na comèdia o di na tragedia.]
1732 (return)
[ Un cal à la vista
debulùta.]
1733 (return)
[ In realtàt, che il
suridi di na fantasuta al insiminìsi un fantàt a no’a di pari roba strana.
Tal cašu di Dante, però, ’l insiminimìnt al è adiritura un
turbo-insiminimìnt.]
1734 (return)
[ ’L Empireo (il cjèl
di pur lušòu).]
1735 (return)
[ Tal Empireo Dante al
jodarà i beàs e i ànzui (li do milìsis). I beàs a ghi vegnaràn mostràs
coma ca somearàn tal dì dal judìsi universàl, cuant che li ànimis a
cjolaràn sù di nòuf i so cuàrps.]
1736 (return)
[ A si è necuàrt che
adès al veva na capacitàt di jodi tant pì granda da la so sòlita
capacitàt.]
1737 (return)
[ S’i si recuardàn coma
che la Comedia a taca, cun Dante pierdùt in ta la foresta, sensa pì la
capacitàt di cjatà la strada justa, alòra i podìn ben capì cal à a la fin
cjatada sta strada.]
1738 (return)
[ Il flun, li falìscjs,
i flòus in ta li rìvis—dut chistu al è un preavìs di sè cal vòu diši.]
1739 (return)
[ L’idea, sedi sè ca
sedi, a è chè di un cal ingropa li sèis cuant cal fa il sfuàrs di pensà, o
di jodi sè ca no è normàl di jodi.]
1740 (return)
[ A stu punt a ghi’a
parùt che l’onda a no fòs pì dreta e lungja coma un flun, ma ca vès forma
circolàr.]
1741 (return)
[ Se un a si gjava la
so mascara al somèa sè cal era prin di meti sù la mascara.]
1742 (return)
[ I ànzui e i beàs.]
1743 (return)
[ I comentatòus a ni
recuàrdin che il sìrcul al è, tra ’l altri, sìmbul da l’eternitàt, di na
roba ca no’a nè inìsi nè fin.]
1744 (return)
[ Clif = rivòn di
culina = clivo tal taliàn di Dante (Vocabolario della lingua friulana, di
Maria Tore Barbina). ’L interesànt chì al è il fat che encja in inglèis a
si dìs “cliff” par significà un straplòmp, o rivòn. A pòl dasi che la
etimologìa da li do peràulis a sedi diferenta. Il inglèis “cliff,” al
deriva dal inglèis antìc, mentri che i pensi che il clif furlàn (= clivo
taliàn) al derivi dal latìn. Ma i no esclùt che tant ’l un che ’l altri a
vèdin la stesa radìs.]
1745 (return)
[ Beatrìs a ghi mostra
il grant nùmar daj beàs ca fòrmin sta roša.]
1746 (return)
[ Il paradìs.]
1747 (return)
[ Il nùmar daj beàs al
è cuaši complèt. A mancja puc post in taj scjalìns di stu empìreo.]
1748 (return)
[ Il zì in paradìs al è
paragonàt al zì a na fiesta di nòsis.]
1749 (return)
[ Rico VII al à, di
fat, intivàt di vignì in Italia cun l’intensiòn di regolà li ròbis, ma,
secònt i comentatòus, al à cjatàt tanta ostilitàt tra i Guelfs e àltris
che i so bòis propošis a sòn zùs a mont.]
1750 (return)
[ Ta stu periodo il
papa al sarà Clement V che, par di fòu, al farà fenta di zì d’acòrdu cun
Rico VII; ma di sot al farà coma il vièr, cal guasta sè che ’l imperatòu
al vorès fà.]
1751 (return)
[ Simon Magu a si veva
meretàt un postùt tal sercli otàf dal infièr; cussì tant Clement V che
Bonifàs VIII (chel d’Alagna) a vegnaràn butàs encja pì’n sot!]
1752 (return)
[ I beàs.]
1753 (return)
[ La compagnìa daj
ànzui.]
1754 (return)
[ Descrìt chì al è un
sbušighès di às ca vàn e vègnin daj flòus e daj poscj’ indà ca làsin la so
mièl.]
1755 (return)
[ Diu.]
1756 (return)
[ Pì di chel tant dovùt
a li variasiòns dal mèrit.]
1757 (return)
[ A mi vèn in mins la
situasiòn dal Iraq che, mentri chi scrif ( [Footnote 16: di Avrìl dal
[Footnote 04]) a somèa ca stedi doventànt sempri pešu. Tant par dà un par
di ešèmplis: un daj cuatri ostàgjus taliàns al è stàt gjustisiàt qualchi
dì fa e i àltris a pòl dàsi ca vègnin fàs fòu in taj pròsins dìs; i
mericàns a’an pierdùt na otantìna di soldàs in ta li ùltimi dos setemànis,
sensa contà chel nùmar amondi pì alt di irachèns ca sòn stàs fàs fòu in
tal stes timp—un milesincsènt, pì o mancu. Èco, la comunitàt internasionàl
a vorès ristabilì ’l òrdin, la pas, in ta sta nasiòn disgrasiada e
introduši libertàt e democrasìa. Ma libertàt e democrasìa—un vivi pì o
mancu normàl e godìbil, insoma—a nol è pusìbul fin ca no vègnin
ristabilìdis il òrdin e la pas. A è par na rašòn coma chista che Dante al
dìs che il “gjoldi” in tal post celestiàl cal stà descrivìnt al pol èsi
realtàt doma se il post stes al è “sigùr.”]
1758 (return)
[ Ta stu nustri mont—in
particulàr, Firense.]
1759 (return)
[ Enìs = la orsa
granda; so fì = l’orsa pìsula. Sti dos costelasiòns a si li jòdin sempri
insièmit ca fàn il so ziru atòr da la stela polar.]
1760 (return)
[ Roma di bielèsis di
stu mont a’n d’aveva pì di ogni altri post.]
1761 (return)
[ Di Diu.]
1762 (return)
[ Stu pari al è San
Bernart di Clairvaux. Al è chì coma sìmbul da la contemplasiòn.]
1763 (return)
[ Beatrìs a è metùda in
tal ters scjalìn. Tal pì alt a è Maria, tal secont Eva, tal ters Rachel, e
cun ic Beatrìs. Chì—secont i comentatòus—a si jòt dut un incrošamìnt di
aritmetica simbolica. (Il tre al è la radìs dal nòuf; e sta radìs a
raprešenta la trinitàt, e Beatrìs a ghi fà part dal nòuf, che in ta stu
intresamìnt al à tanti corispondènsis ca sugerìsin la perfesiòn.)]
1764 (return)
[ Il paragòn chì al è
che luj al è tant lontàn da la višiòn di Beatrìs la sù in tal alt di luj,
coma che un sprofondàt tal mar al è visìn dal mont indà ca “tona.”]
1765 (return)
[ Tal Limbo, prin
sercli dal Infièr, a era zuda par suplicà Virgìlio di judà Dante.]
1766 (return)
[ Serf dal pecjàt.]
1767 (return)
[ Encjamò.]
1768 (return)
[ San Bernart di
Clairveaux.]
1769 (return)
[ Coma ca ni dìšin chej
che di latìn e di grec a s’intìndin, Veronica a vòu diši “figura vera.” Si
chè, la Veronica a sarès chel sudàri, ušàt da Crist zìnt sù’n tal Calvari,
cal à ritegnùt la imàgin da la muša dal puòr Signòu, imàgin ca è encja il
dì di vuèj conservada in ta la bašilica di San Pieri. La Croàsia ta chej
timps là a era un post na vura lontàn. Vuèj, par significà la stesa roba a
si dišarès, forsi, che par jodi sta Veronica a vègnin fin “da li
’mèrichis.”]
1770 (return)
[ A ešìst na storiuta
ca dìs che na dì un al à scuntràt San Bernàrt cal cjaminava besolùt ta la
banda di un bièl lac. “Bun dì, Siòr Bernàrt,” a ghi veva dìt stu chì. “A
nol eše amondi bièl stu lagùt?” San Bernart al veva scjasàt il cjaf e
vignìnt fòu da li nùlis al veva rispundùt: “Lagùt? Cual lagùt?”]
1771 (return)
[ Maria.]
1772 (return)
[ Ca sarès il post indà
cal va jù il soreli.]
1773 (return)
[ Una part dal scjalìn
pì alt, indà che Dante al jòt il splendòu di Maria.]
1774 (return)
[ Stu post indà ca stà
par spuntà Maria al è pì luminòus di cualsìasi altra banda dal scjalìn, o
almancu cussì a mi pàr di capì.]
1775 (return)
[ Chista, a mi par a
mi, a è una da li rari vòltis che Dante al uša un paragòn ca nol somèa
adàt a la situasiòn. Tal cašu di Maria il lustri al è una roba da
dešiderà; tal cašu di Fetòn, il lustri cal ilùmina il timòn al è un lustri
cal parta il puòr Fetòn a la so distrusiòn.]
1776 (return)
[ I comentatòus a jòdin
sta oriflama coma na antica bandiera di combatimìnt fransèsa, colorada di
ros e di zal. In ta stu cašu, la lus di Maria.]
1777 (return)
[ Ca è doma just, par
via che Bernart al era partàt a la contemplasiòn. A è da notà da l’ùltima
riga che encja Dante al stà otegnìnt chista capacitàt.]
1778 (return)
[ Gràsis a Maria, la
ferida lasada in tal omp dal pecjàt originàl a è stada metuda in via di
redensiòn.]
1779 (return)
[ Eva.]
1780 (return)
[ Il cjantòu (o
cjantadòu) al è David, cal veva cometùt il fàl di fa copà Uriah par
imposesàsi da la so fèmina, Betseba. La bišàvula di David a era Ruth.]
1781 (return)
[ La roša.]
1782 (return)
[ Il mur cal divìt i
òrdins daj beàs—chej dal Vecju Testamìnt e chej dal Nòuf Testamìnt.]
1783 (return)
[ Plen, complèt.]
1784 (return)
[ Scju poscj’ a no sòn
encjamò stàs ocupàs da beàs ca àn da vignì.]
1785 (return)
[ La separasiòn a è tra
chej—inclùšis li fèminis ebrèis—che crodùt a ghi vèvin a un Crist futùr e
chej, sot di lòu, ca ghi vèvin crodùt a un Crist zà vegnùt.]
1786 (return)
[ San Zuan Batista e i
sans ca vegnaràn sùbit nominàs a sègnin la granda separasiòn no doma fra
il Vecju e Nòuf Testamins, ma a mòstrin pur la corispundensa fra li
fèminis e i òmis.]
1787 (return)
[ Ta chel intervàl di
doj àis fra la so muàrt e la muàrt di Crist, San Zuan al veva lambicàt—se
lambicà a era pusìbul—in tal limbo.]
1788 (return)
[ An d’è di comentatòus
ca si gràtin il cjaf pensànt a stu pensej. A eše pusìbul che il nùmar daj
“elès” al sedi il stes tant par chej ca’an vivùt prin di Crist che par
chej ca’an vivùt dopo la muàrt di Crist—e ca pàrin via a nasi e a vivi in
nùmars sempri pì als? Jòi i cròt che scju comentatòus a’an ogni rašòn di
gratàsi il cjaf, ma i’ai il timòu che cul tant gratà a pierdaràn ducju i
so cjavièj, e a la fin a no ghi’n savaràn nè pì nè mancu di prima.]
1789 (return)
[ Par via di esi muàrs
prin di vej savùt distìnguj fra ben e mal.]
1790 (return)
[ Chej che pì’n bas a
sarèsin chej muàrs da frutùs che se di mèrit a’n d’àn, a lu’an par via daj
genitòus.]
1791 (return)
[ I varès preferìt il
paragon cal fa Dante fra la inevitabilitàt e gjustìsia di dut sè ca è cu
la curispundensa fra dèit e anèl. Ma stu paragon a nol à curispundùt a li
me ešigènsis di rima. E alòra a bisùgna contentàsi di cussì.]
1792 (return)
[ Di latinìšmos ’l
originàl a’n d’à encjamò di pì! (La zent imprimurida—“festinada” par
Dante—a sarès che rivada chì prima dal so timp: i frutùs.)]
1793 (return)
[ Sta peràula i no l’ai
cambiada par nùja: il furlàn a ghi è còmut encja a Dante ogni tant!]
1794 (return)
[ Diu, al spiega San
Bernàrt, al conferìs li so gràsis coma cal vòu luj. Li so rašòns a sòn sè
ca sòn. A Dante—e al rest di nuàltris—a ghi basta jodi ’l efièt da li
gràsis conferìdis: a no ocòr cal savedi li rašòns.]
1795 (return)
[ Ešau e Jacu (Gen.
XXV: [Footnote 25]) a vèvin mostràt di odiàsi cuant ca èrin encjamò dentri
di so mari.]
1796 (return)
[ Ta la prima etàt—chè
di Adàm a Abràm.]
1797 (return)
[ Coma che la
circuncišiòn a ghi conferìs virtùt ai màscjus a mi’è difisilùt capì.]
1798 (return)
[ ’L Arcànzul Gabrièl.]
1799 (return)
[ Maria, chì clamada
Augusta pal fat che ic a regna’n ta stu impero. I doj minsonàs a sòn Adàm
e San Pieri.]
1800 (return)
[ San Pieri, sintàt a
la destra di Maria, al vèn fàt rišaltà da Dante pì di Adàm, sintàt a la so
sinistra.]
1801 (return)
[ San Zuan il
Evangelista, cal veva vùt la višion daj momèns brus che la Glišia a varès
vùt da frontà in taj timps da vignì.]
1802 (return)
[ Visìn di San Pieri.]
1803 (return)
[ Mošè, sintàt visìn di
Adàm.]
1804 (return)
[ Ana, la mari di
Maria.]
1805 (return)
[ Lùsia a ghi veva
racomandàt di judà Dante in tal so momènt di pì grant avilimìnt.]
1806 (return)
[ Vùt = risevùt. Il
sartòu a si adàta a fà’l so indumìnt cu la stofa ca ghi vèn data. Cussì
San Bernàrt a si adàta a la capacitàt di scoltà e capì cal à Dante.]
1807 (return)
[ Maria.]
1808 (return)
[ Su li cualitàs di
Maria, descrìtis chì taj tre paradòs di stu tersèt, i sugerìs di consultà
i comentatòus.]
1809 (return)
[ Tu i ti sòs chè
che….]
1810 (return)
[ N’altri paradòs: il
fatòu di Maria a si a fàt fà da chè che luj al à fat.]
1811 (return)
[ La “roša càndida” dal
Empireo.]
1812 (return)
[ Tal sens di lus dal
misdì, cuant che il soreli al è’n tal punt pì cjalt.]
1813 (return)
[ Pal me jodi. San
Bernàrt, coma ca si jòt, al fà dut il pusìbul par judà Dante.]
1814 (return)
[ Ta la so maniera
sidina, encja Beatrìs e i àltris beàs a stàn suplicànt Maria, coma cal stà
fašìnt San Bernàrt.]
1815 (return)
[ I pensi che Dante al
intindi diši che Maria a gradìs il preà di dùcjus—no doma daj beàs. Ma a
pensala ben, nuàltris ca jù cuant ch’i preàn i preàn par l’intercesiòn di
chistu o di chel altri sant o beàt. Cussi chè, a la fin daj cons, i no sìn
pròpit tant lontàns ’l un dal altri. Sinò a no ni resta che sperà che
cualchi sant o beàt la sù a ni perdoni.]
1816 (return)
[ Tal alt di Diu stes.]
1817 (return)
[ La lus di Diu a è
sostansa in se stesa, mentri che ogni altra lus a no è che riflesiòn di
chista.]
1818 (return)
[ I oràcuj da la
Sibila, scrìs su fuèis, a vegnèvin spierdùs dal vint.]
1819 (return)
[ S’interna…si
scuaderna: stes vocàbuj dal originàl. La metàfora a funsiona tant ben in
tal furlàn che’n tal taliàn.]
1820 (return)
[ Espresiòns
tomìstichis: sostànsis = sè ca è in se stes; acidèns = manifestasiòns
(variàbilis) da li sostànsis.]
1821 (return)
[ La “naf” daj
argonàutos a ghi veva fàt ombrena al oceano, roba ca veva lasàt Netùn a
bocja vierta. Che tersina chì a è comentada a lunc da Vandelli e àltris.
Jò i interpreti l’espresiòn “letargu” coma na maniera di diši di Dante
che’n ta stu momènt, jodìnt la conesiòn universàl fra sostànsis e acidèns,
roba che nencja i pì grancj’ filòsofos a jòdin cun claresa, a si sìnt
cussì ešaltàt da restà sensa peràulis, a bocja vierta, coma cal era restàt
Netùn stes in tal jodi, pa la prima volta, n’ombrena insima di luj. E par
via da la straordenaria importansa di sta visiòn, Dante al pensa che un
istànt (punt) e basta di straviamìnt (letargu) al sarès ’l ecuivalènt di
vincjasìnc sècuj di straviamìnt da chel altri straordinàri momènt, chel di
Netùn e Argos.]
1822 (return)
[ Diu al restava il
stes in ta la so eterna imutabilitàt; ma jò, cul vuardalu, i rivavi a
jòdighi aspiès ch’i no vevi maj jodùt prin di adès.]
1823 (return)
[ Iris = il arcobalèn.
(Iris = il Fì; ir’s = iris = il Pari.)]
1824 (return)
[ ’L altri ziru (il
ters) al sarès il Spìrit S
End of Project Gutenberg's La Divina Comèdia, Paradìs, by Dante Alighieri
*** END OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK LA DIVINA COMÈDIA, PARADÌS ***
***** This file should be named 16189-h.htm or 16189-h.zip *****
This and all associated files of various formats will be found in:
http://www.gutenberg.org/1/6/1/8/16189/
Updated editions will replace the previous one--the old editions will
be renamed.
Creating the works from print editions not protected by U.S. copyright
law means that no one owns a United States copyright in these works,
so the Foundation (and you!) can copy and distribute it in the United
States without permission and without paying copyright
royalties. Special rules, set forth in the General Terms of Use part
of this license, apply to copying and distributing Project
Gutenberg-tm electronic works to protect the PROJECT GUTENBERG-tm
concept and trademark. Project Gutenberg is a registered trademark,
and may not be used if you charge for the eBooks, unless you receive
specific permission. If you do not charge anything for copies of this
eBook, complying with the rules is very easy. You may use this eBook
for nearly any purpose such as creation of derivative works, reports,
performances and research. They may be modified and printed and given
away--you may do practically ANYTHING in the United States with eBooks
not protected by U.S. copyright law. Redistribution is subject to the
trademark license, especially commercial redistribution.
START: FULL LICENSE
THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE
PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK
To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free
distribution of electronic works, by using or distributing this work
(or any other work associated in any way with the phrase "Project
Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full
Project Gutenberg-tm License available with this file or online at
www.gutenberg.org/license.
Section 1. General Terms of Use and Redistributing Project
Gutenberg-tm electronic works
1.A. By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm
electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to
and accept all the terms of this license and intellectual property
(trademark/copyright) agreement. If you do not agree to abide by all
the terms of this agreement, you must cease using and return or
destroy all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your
possession. If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a
Project Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound
by the terms of this agreement, you may obtain a refund from the
person or entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph
1.E.8.
1.B. "Project Gutenberg" is a registered trademark. It may only be
used on or associated in any way with an electronic work by people who
agree to be bound by the terms of this agreement. There are a few
things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works
even without complying with the full terms of this agreement. See
paragraph 1.C below. There are a lot of things you can do with Project
Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this
agreement and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm
electronic works. See paragraph 1.E below.
1.C. The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the
Foundation" or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection
of Project Gutenberg-tm electronic works. Nearly all the individual
works in the collection are in the public domain in the United
States. If an individual work is unprotected by copyright law in the
United States and you are located in the United States, we do not
claim a right to prevent you from copying, distributing, performing,
displaying or creating derivative works based on the work as long as
all references to Project Gutenberg are removed. Of course, we hope
that you will support the Project Gutenberg-tm mission of promoting
free access to electronic works by freely sharing Project Gutenberg-tm
works in compliance with the terms of this agreement for keeping the
Project Gutenberg-tm name associated with the work. You can easily
comply with the terms of this agreement by keeping this work in the
same format with its attached full Project Gutenberg-tm License when
you share it without charge with others.
This particular work is one of the few individual works protected
by copyright law in the United States and most of the remainder of the
world, included in the Project Gutenberg collection with the
permission of the copyright holder. Information on the copyright owner
for this particular work and the terms of use imposed by the copyright
holder on this work are set forth at the beginning of this work.
1.D. The copyright laws of the place where you are located also govern
what you can do with this work. Copyright laws in most countries are
in a constant state of change. If you are outside the United States,
check the laws of your country in addition to the terms of this
agreement before downloading, copying, displaying, performing,
distributing or creating derivative works based on this work or any
other Project Gutenberg-tm work. The Foundation makes no
representations concerning the copyright status of any work in any
country outside the United States.
1.E. Unless you have removed all references to Project Gutenberg:
1.E.1. The following sentence, with active links to, or other
immediate access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear
prominently whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work
on which the phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the
phrase "Project Gutenberg" is associated) is accessed, displayed,
performed, viewed, copied or distributed:
This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and
most other parts of the world at no cost and with almost no
restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it
under the terms of the Project Gutenberg License included with this
eBook or online at www.gutenberg.org. If you are not located in the
United States, you'll have to check the laws of the country where you
are located before using this ebook.
1.E.2. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is
derived from texts not protected by U.S. copyright law (does not
contain a notice indicating that it is posted with permission of the
copyright holder), the work can be copied and distributed to anyone in
the United States without paying any fees or charges. If you are
redistributing or providing access to a work with the phrase "Project
Gutenberg" associated with or appearing on the work, you must comply
either with the requirements of paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 or
obtain permission for the use of the work and the Project Gutenberg-tm
trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or 1.E.9.
1.E.3. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted
with the permission of the copyright holder, your use and distribution
must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any
additional terms imposed by the copyright holder. Additional terms
will be linked to the Project Gutenberg-tm License for all works
posted with the permission of the copyright holder found at the
beginning of this work.
1.E.4. Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm
License terms from this work, or any files containing a part of this
work or any other work associated with Project Gutenberg-tm.
1.E.5. Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this
electronic work, or any part of this electronic work, without
prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with
active links or immediate access to the full terms of the Project
Gutenberg-tm License.
1.E.6. You may convert to and distribute this work in any binary,
compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including
any word processing or hypertext form. However, if you provide access
to or distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format
other than "Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official
version posted on the official Project Gutenberg-tm web site
(www.gutenberg.org), you must, at no additional cost, fee or expense
to the user, provide a copy, a means of exporting a copy, or a means
of obtaining a copy upon request, of the work in its original "Plain
Vanilla ASCII" or other form. Any alternate format must include the
full Project Gutenberg-tm License as specified in paragraph 1.E.1.
1.E.7. Do not charge a fee for access to, viewing, displaying,
performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works
unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9.
1.E.8. You may charge a reasonable fee for copies of or providing
access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works
provided that
* You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from
the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method
you already use to calculate your applicable taxes. The fee is owed
to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he has
agreed to donate royalties under this paragraph to the Project
Gutenberg Literary Archive Foundation. Royalty payments must be paid
within 60 days following each date on which you prepare (or are
legally required to prepare) your periodic tax returns. Royalty
payments should be clearly marked as such and sent to the Project
Gutenberg Literary Archive Foundation at the address specified in
Section 4, "Information about donations to the Project Gutenberg
Literary Archive Foundation."
* You provide a full refund of any money paid by a user who notifies
you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he
does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm
License. You must require such a user to return or destroy all
copies of the works possessed in a physical medium and discontinue
all use of and all access to other copies of Project Gutenberg-tm
works.
* You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of
any money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the
electronic work is discovered and reported to you within 90 days of
receipt of the work.
* You comply with all other terms of this agreement for free
distribution of Project Gutenberg-tm works.
1.E.9. If you wish to charge a fee or distribute a Project
Gutenberg-tm electronic work or group of works on different terms than
are set forth in this agreement, you must obtain permission in writing
from both the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and The
Project Gutenberg Trademark LLC, the owner of the Project Gutenberg-tm
trademark. Contact the Foundation as set forth in Section 3 below.
1.F.
1.F.1. Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable
effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread
works not protected by U.S. copyright law in creating the Project
Gutenberg-tm collection. Despite these efforts, Project Gutenberg-tm
electronic works, and the medium on which they may be stored, may
contain "Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate
or corrupt data, transcription errors, a copyright or other
intellectual property infringement, a defective or damaged disk or
other medium, a computer virus, or computer codes that damage or
cannot be read by your equipment.
1.F.2. LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right
of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project
Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project
Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project
Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all
liability to you for damages, costs and expenses, including legal
fees. YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT
LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE
PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3. YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE
TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE
LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR
INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH
DAMAGE.
1.F.3. LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a
defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can
receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a
written explanation to the person you received the work from. If you
received the work on a physical medium, you must return the medium
with your written explanation. The person or entity that provided you
with the defective work may elect to provide a replacement copy in
lieu of a refund. If you received the work electronically, the person
or entity providing it to you may choose to give you a second
opportunity to receive the work electronically in lieu of a refund. If
the second copy is also defective, you may demand a refund in writing
without further opportunities to fix the problem.
1.F.4. Except for the limited right of replacement or refund set forth
in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS', WITH NO
OTHER WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT
LIMITED TO WARRANTIES OF MERCHANTABILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE.
1.F.5. Some states do not allow disclaimers of certain implied
warranties or the exclusion or limitation of certain types of
damages. If any disclaimer or limitation set forth in this agreement
violates the law of the state applicable to this agreement, the
agreement shall be interpreted to make the maximum disclaimer or
limitation permitted by the applicable state law. The invalidity or
unenforceability of any provision of this agreement shall not void the
remaining provisions.
1.F.6. INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the
trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone
providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in
accordance with this agreement, and any volunteers associated with the
production, promotion and distribution of Project Gutenberg-tm
electronic works, harmless from all liability, costs and expenses,
including legal fees, that arise directly or indirectly from any of
the following which you do or cause to occur: (a) distribution of this
or any Project Gutenberg-tm work, (b) alteration, modification, or
additions or deletions to any Project Gutenberg-tm work, and (c) any
Defect you cause.
Section 2. Information about the Mission of Project Gutenberg-tm
Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of
electronic works in formats readable by the widest variety of
computers including obsolete, old, middle-aged and new computers. It
exists because of the efforts of hundreds of volunteers and donations
from people in all walks of life.
Volunteers and financial support to provide volunteers with the
assistance they need are critical to reaching Project Gutenberg-tm's
goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will
remain freely available for generations to come. In 2001, the Project
Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure
and permanent future for Project Gutenberg-tm and future
generations. To learn more about the Project Gutenberg Literary
Archive Foundation and how your efforts and donations can help, see
Sections 3 and 4 and the Foundation information page at
www.gutenberg.org Section 3. Information about the Project Gutenberg
Literary Archive Foundation
The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non profit
501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the
state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal
Revenue Service. The Foundation's EIN or federal tax identification
number is 64-6221541. Contributions to the Project Gutenberg Literary
Archive Foundation are tax deductible to the full extent permitted by
U.S. federal laws and your state's laws.
The Foundation's principal office is in Fairbanks, Alaska, with the
mailing address: PO Box 750175, Fairbanks, AK 99775, but its
volunteers and employees are scattered throughout numerous
locations. Its business office is located at 809 North 1500 West, Salt
Lake City, UT 84116, (801) 596-1887. Email contact links and up to
date contact information can be found at the Foundation's web site and
official page at www.gutenberg.org/contact
For additional contact information:
Dr. Gregory B. Newby
Chief Executive and Director
gbnewby@pglaf.org
Section 4. Information about Donations to the Project Gutenberg
Literary Archive Foundation
Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without wide
spread public support and donations to carry out its mission of
increasing the number of public domain and licensed works that can be
freely distributed in machine readable form accessible by the widest
array of equipment including outdated equipment. Many small donations
($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt
status with the IRS.
The Foundation is committed to complying with the laws regulating
charities and charitable donations in all 50 states of the United
States. Compliance requirements are not uniform and it takes a
considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up
with these requirements. We do not solicit donations in locations
where we have not received written confirmation of compliance. To SEND
DONATIONS or determine the status of compliance for any particular
state visit www.gutenberg.org/donate
While we cannot and do not solicit contributions from states where we
have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition
against accepting unsolicited donations from donors in such states who
approach us with offers to donate.
International donations are gratefully accepted, but we cannot make
any statements concerning tax treatment of donations received from
outside the United States. U.S. laws alone swamp our small staff.
Please check the Project Gutenberg Web pages for current donation
methods and addresses. Donations are accepted in a number of other
ways including checks, online payments and credit card donations. To
donate, please visit: www.gutenberg.org/donate
Section 5. General Information About Project Gutenberg-tm electronic works.
Professor Michael S. Hart was the originator of the Project
Gutenberg-tm concept of a library of electronic works that could be
freely shared with anyone. For forty years, he produced and
distributed Project Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of
volunteer support.
Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed
editions, all of which are confirmed as not protected by copyright in
the U.S. unless a copyright notice is included. Thus, we do not
necessarily keep eBooks in compliance with any particular paper
edition.
Most people start at our Web site which has the main PG search
facility: www.gutenberg.org
This Web site includes information about Project Gutenberg-tm,
including how to make donations to the Project Gutenberg Literary
Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to
subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks.